Παραδοσιακές ονομάζονται οι ενδυμασίες που φορέθηκαν στην προβιομηχανική εποχή. Η εποχή αυτή διήρκησε στη Μακεδονία και τη Θράκη ως τη δεκαετία του 1950.
Ο τρόπος διαμόρφωσης των ενδυμασιών αυτών διέπεται από τους νόμους της παράδοσης, είναι προφορικός και άγραφος:Η μια γενιά παραδίδει στην άλλη,η μάνα στη κόρη,οτεχνίτηςστομαθητευόμενο.Οι παραδοσιακές ενδυμασίες δεν ακολουθούσαν τη μόδα της κάθε εποχής αλλά επηρεάζονταν από τη μόδα. Οι αλλαγές ήταν μικρές, ο ρυθμός αργός, γιατί στην παραδοσιακή κοινωνία οποιαδήποτε αλλαγή έπρεπε να έχει τη γενική αποδοχή των μελών της κοινότητας.
Η παραδοσιακή ενδυμασία έντυνε και στόλιζε το κορμί, το προστάτευε από κινδύνους ορατούς (κρύο, ζέστη, τραυματισμό) και αόρατους (κακό μάτι, κακιά ώρα, δαιμονικά κ.α.) και αποτελούσε ένα είδος ταυτότητας που δήλωνε το φύλο, την ηλικία,το επάγγελμα, την εθνικότητα, το θρήσκευμα, την περιοχή καταγωγής ή και το συγκεκριμένο τόπο,την κοινωνική θέση, την οικογενειακή (παντρεμένη, χήρα, ανύπαντρη) και τη συναισθηματική κατάσταση (πένθος, χαρά).
Η ενδυμασία δεν ήταν μόνο χρηστικό αντικείμενο αλλά σε πολλές περιπτώσεις ήταν σπάνια καλλιτεχνικά δημιουργήματα υψηλής τέχνης και αισθητικής. Έργα ανθρώπων θαυμαστά όπου δείχνεται η επιθυμία για στολισμό, προβολή, καθιέρωση. Έργα που έδειχναν την ταυτότητα του τόπου και των κατοίκων της. 
