Άρθρα σχετικά με 14 Μαρτίου 2012

Θέλεις να πεις κάτι…το σκέφτεσαι…είσαι μόλις 16 και δέχεσαι κριτική μονό και μονό για την ηλικία σου. Ο κοινωνικός περίγυρος έχει αποκρυσταλλωμένες απόψεις (με ελάχιστες εξαιρέσεις) για τους έφηβους. Πιστεύει ότι στα 16 σου δεν έχεις άποψη για τίποτα, δε σε νοιάζει τίποτα παρά μονό να περνάς καλά. Ξέρεις ότι δεν είναι έτσι. Πας να πεις κάτι αλλά κομπλάρεις. Δε θέλουν να μιλάς. Δε θέλουν να καταλαβαίνεις και πολλά πολλά απ’αυτά που κάνουν. Σε θέλουν άβουλο ον. Είμαι υπερβολική;; Ίσως… Είμαι ρεαλίστρια;; Σίγουρα…

Ας το πάρουμε από την αρχή… Όλοι μας έχουμε κάποια δικαίωματα και κάποιες υποχρεώσεις. Τα δικαιώματα μας θεωρητικά τα γνωρίζουμε όλοι… Ελευθερία λογού σκέψεις μπλα μπλα μπλα… Θεωρητικά, γιατί πρακτικά γίνονται προσπάθειες να μας τα καταργήσουν. ΟΧΙ, δε θα βγει κάνεις να σου πει «Από αύριο δε μπορείς να λες την άποψη σου ελευθέρα» θα το κάνει έμμεσα…θα προσπαθήσει να σου αποσπάσει αυτό το δικαίωμα χωρίς να το καταλάβεις και εν τέλη θα θεωρείς απόλυτα φυσιολογικό να το κλείνεις όταν θέλεις να πεις κάτι που ίσως δυσαρεστήσει τα μεγάλα κεφάλια. Για τα δικαιώματα αυτά βεβαία μάχονταν πολλοί άνθρωποι, χάθηκαν ζωές και εσύ δεν τα εκτιμάς… τα θεωρείς δεδομένα.

Λέγοντας δεδομένα θυμήθηκα κάτι που άκουσα πρόσφατα. «Τίποτα να μη θεωρείς δεδομένο, όλα αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη!». Σοφό, δε λέω…Αλλά είμαι 16… Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι κάνω όνειρα. Αν θεωρήσουμε ότι η ζωή μας μπορεί να χαθεί από τη μια στιγμή στην άλλη τότε πάει. Το χάσαμε το παιχνίδι, γιατί μια ζωή θα ζούμε μέσα στη μιζέρια. ΟΧΙ, δε θα σταματήσω να ελπίζω… ΟΧΙ, δε θα αρκεστώ στο καλό ενώ μπορώ να αγγίξω το καλύτερο. ΟΧΙ, δε θα συμβιβαστώ…

Λοιπόν, για να συνδυάσω λίγο τις παραγράφους μεταξύ τους, έχω να πω πως η κοινωνία και γενικά η εξουσία θέλει εύπλαστους ανθρώπους χωρίς άποψη κατά προτίμηση για να μπορεί να τους χειραγωγεί εύκολα. Ίσως γι’αυτό και προσπαθούν από τα σχολειά ακόμη να κάνουν τα παιδιά υπάκουα χωρίς ενδιαφέροντα. Με την πρώτη μάτια βεβαία θα διαφωνήσεις αλλά αν το ξανασκεφτείς θα διαπιστώσεις πως έχω δίκιο. Η παπαγαλία και μονό είναι ένα παράδειγμα πως στο σχολείο δε θέλουν παιδιά με άποψη και σκέψη, αλλά παπαγάλους χωρίς μυαλό. Πόσες φόρες το σχολείο σου έδωσε ερεθίσματα για να σκεφτείς, να αναρωτηθείς, να αμφισβητήσεις;;;

Η εξουσία προσπαθεί να μας κατευθύνει εκεί που θέλει. Όσο πιο άπραγοι μένουμε τόσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα. Όταν λέω εξουσία δεν εννοώ μονό τους πολιτικούς. Στα μαθητικά χρόνια για παράδειγμα εξουσία είναι ο δάσκαλος/καθηγητής στα μετέπειτα ο εργοδότης και πάει λέγοντας. Αν ο «λαός» δέχεται αβίαστα το κάθε τι τότε, μάντεψε, η εξουσία αρχίζει και κάνει ό,τι θέλει και εσύ τα δέχεσαι όλα αυτά… Γιατί έτσι σου έμαθαν….

Ξεκινώντας ως μαθητής…που δεν πρέπει να έχεις άποψη γιατί είσαι ακόμα μικρός, μαθαίνεις να πνίγεις τις σκέψεις σου, να τις θεωρείς λανθασμένες, ανόητες, ανούσιες. Έχουν καταφέρει να σου επιβάλουν τον δικό τους τρόπο σκέψης και εσύ δεν κάνεις κάτι γι’αυτό. Σε κόβουν και σε ράβουν στα μέτρα τους, για να γίνεις ένας «σωστός» αυριανός πολίτης που θα δέχεσαι αβίαστα ό,τι σου πλασάρουν. Θα κινούν τη ζωή σου με βάσει τί τους βολεύει… Μπράβο, θα είσαι περήφανος για τον εαυτό σου, θα έχεις γίνει ένα με τη μάζα. Δε θα διαφέρει ο τρόπος σκέψης σου με άλλων ποσών εκατομμυρίων. Αυτοί θα χαίρονται γιατί πέτυχαν το σκοπό σου… Αλλά εσένα η ζωή σου τί θα είναι;  Ένα παιχνίδι προσχεδιασμένο και καλά μελετημένο από τα 10 άτομα που σου κάνουν κουμάντο.

Ακούγομαι πολύ πεσιμίστρια ε;;; Ναι, γιατί όταν προσπαθούν να σε βγάλουν αντισυμβατική επειδή το μυαλό σου παίρνει στροφές και έχεις άποψη, προσπαθείς με έναν τρόπο να εκφράσεις αυτό που νιώθεις. ΟΧΙ, δε θα γίνω αυτό που θέλετε, όχι δε με φοβίζει το αύριο γιατί κάνω όνειρα που δε χωράνε στο μυαλό σας. Και κάτι τελευταίο, ο σεβασμός δεν κερδίζεται με απειλές και τέτοια παρεμφερή αλλά με κόπο και πράξεις. Γι’αυτό επειδή στην προκείμενη η εξουσία θέλει να κερδίσει το σεβασμό μου με τέτοιο τρόπο δεν τα καταφέρνει.

Χαίρομαι γι’αυτό που είμαι, γι’αυτό που σκέφτομαι, το ίδιο θα πρέπει να κάνεις και εσύ… Μη φοβάσαι να πάρεις θέση, γιατί οι λίγοι καθορίζουν το μέλλον των πολλών!

(Το άρθρο αυτό αποτελεί καθαρά προσωπικές απόψεις. Δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένες καταστάσεις και πρόσωπα και δεν ισχύουν τα λεγόμενα μου για όλους. Είμαι εναντία στον κοινωνικό ρατσισμό λόγω ηλικίας θέσης κλπ. Αφορμή για να το γράψω ένα πρόσφατο περιστατικό. Δε θα ήθελα σε καμία περίπτωση να εκφράζω τις απόψεις μου ανυπόγραφα. )

Γεωργία Καλαϊτζή