Φιλομήλα

Άρθρα, Μανόλης Αναγνωστάκης, Πἁράδοση και Μοντερνισμός

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης – Μανόλης Αναγνωστάκης

Δημοσιεύθηκε την 21 Μαρτίου 2015 από ΓΕΛ ΚΑΤΩ ΜΗΛΙΑΣ

Φέτος η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης στο σχολείο μας ήταν αφιερωμένη στον θεσσαλονικιό ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη. Το Έτος 2015 είναι έτος Μανόλη Αναγνωστάκη (1925-2005), καθώς φέτος συμπληρώνονται 90 χρόνια από τη γέννησή του και 10 από τον θάνατό του. Με αφορμή το διδακτικό σενάριο “Παράδοση και Μοντερνισμός στην Ποίηση, που εφαρμόζεται στην Α΄λυκείου, αποφασίσαμε να “γνωριστούμε” με τον Μανόλη Αναγνωστάκη και να διαβάσουμε ποιήματά του.

Έτσι, σχεδόν αυθόρμητα, ετοιμάστηκε ένα μικρό αφιέρωμα στον ποιητή κι αναρτήθηκαν στον πίνακα ανακοινώσεων του σχολείου η βιογραφία του, αρκετά ποιήματά του, τα σχόλια και οι ερμηνείες των μαθητών για ορισμένα από αυτά και κάποιες ζωγραφιές που προέκυψαν από την ανάγνωσή τους.

Η Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Η αρχική έμπνευσή της ανήκει στον έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα, ο οποίος το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, και να οριστεί συγκεκριμένη μέρα γι’ αυτό.

Η εισήγησή του έφτασε με επιστολή στα χέρια του ποιητή και μελετητή της ποίησης Κώστα Στεργιόπουλου, προέδρου τότε της Εταιρείας Συγγραφέων. Η ποιήτρια Λύντια Στεφάνου πρότεινε ως ημέρα εορτασμού την 21η Μαρτίου, την ημέρα της εαρινής ισημερίας, που συνδυάζει το φως από τη μία και το σκοτάδι από την άλλη, όπως η ποίηση, που συνδυάζει το φωτεινό της πρόσωπο της αισιοδοξίας με το σκοτεινό πρόσωπο του πένθους. Η πρώτη Ημέρα Ποίησης γιορτάστηκε το 1998 στο παλιό ταχυδρομείο της πλατείας Κοτζιά. Ετοιμάστηκε με ελάχιστα έξοδα και πολλή εθελοντική δουλειά, και είχε μεγάλη επιτυχία.

Την επόμενη χρονιά ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO, εισηγήθηκε στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του οργανισμού η 21η Μαρτίου να ανακηρυχθεί Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, όπως η 21η Ιουνίου είναι Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής. Οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Τυνήσιοι και άλλοι πρέσβεις από χώρες της Μεσογείου υποστήριξαν την εισήγηση και η ελληνική πρόταση υπερψηφίστηκε.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/worldays/8#ixzz3V1Pj2kXN

Κίρα Σίνου, Λογοτεχνία

Κίρα Σίνου, Το ασημένιο μεταγιόν

Δημοσιεύθηκε την 25 Φεβρουαρίου 2015 από ΓΕΛ ΚΑΤΩ ΜΗΛΙΑΣ

Αναστασία Πιπερά (Α3)

Η Μαρίνα ζει με τους γονείς της στην Αθήνα. Κάποια μέρα γυρίζοντας η μητέρα της από το σούπερ-μάρκετ της ζήτησε να βάλει τα ψώνια στη θέση τους. Καθώς η Μαρίνα έβαζε τα ψώνια στα ντουλάπια της κουζίνας, μέσα στη σακούλα βρήκε ένα μεταγιόν. Το περιεργάστηκε και πήγε στο σούπερ-μάρκετ για να ρωτήσει αν το έχει χάσει κάποιος. Είχαν περάσει οι ημέρες και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για το κόσμημα, γι’αυτό σκέφτηκε να το φορέσει η ίδια. Στη συνέχεια η Μαρίνα γνώρισε μια κοπέλα που έμενε στο διπλανό σπίτ,ι τη Χριστίνα, έκαναν πολλή παρέα μεταξύ τους αλλά το ίδιο και οι μητέρες τους. Η μητέρα της Χριστίνας διοργάνωνε μια εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη και τα κορίτσια το βρήκαν πολλή ωραία ιδέα να πάνε με τις οικογένειες τους. Έτσι κι έγινε. Ξεκίνησαν όλοι μαζί για την Κωνσταντινούπολη. Στη διαδρομή ένας από τους ξεναγούς, ο Γιάννης, αλλά και μία συνταξιδιώτισσά της, έδειχναν πολύ ενδιαφέρον για την Μαρίνα, πράγμα που την έκανε να παραξενευτεί. Στη συνέχεια άγνωστοι της κλέψανε το μεταγιόν και η Μαρίνα παραξενεύτηκε ακόμη περισσότερο. Κατά τη διάρκεια της επιστροφής λύθηκαν όλες οι απορίες της Μαρίνας, τόσο για τον ενδιαφέρον του ξεναγού όσο και για την κλοπή του μεταγιόν. Ο ξεναγός μαζί με τον οδηγό του λεωφορείου και τη συνεργασία της Σόνιας, μιας συνταξιδιώτισσας της Μαρίνας, προσπαθούσαν να περάσουν ναρκωτικά στην Ελλάδα και για να τους αναγνωρίσει ο συνεργάτης τους τελωνειακός και να τους αφήσει να περάσουν στην Ελλάδα χωρίς έλεγχο, είχαν ως σημάδι το ασημένιο μεταγιόν της Μαρίνας που τυχαία βρήκε στη σακούλα με τα ψώνια του σπιτιού.

Το συγκεκριμένο βιβλίο μου άρεσε υπερβολικά, γιατί είναι μια περιπέτεια με αγωνία και μυστήριο. Σε κάποιον που ενδιαφέρεται για την Κωνσταντινούπολη θα του πρότεινα να το διαβάσει γιατί περιέχει αρκετές πληροφορίες για την ιστορία της και τα αξιοθέατά της.

Η Κίρα Σίνου ήταν Ρωσο-Ελληνίδα λογοτέχνης, που υπηρέτησε το παιδικό βιβλίο. Γεννήθηκε στο Ροστόφ της Ρωσίας, στις 12 Μαρτίου 1923 Σε ηλικία 9 ετών ήρθε στην Ελλάδα δίχως να γνωρίζει καλά ελληνικά. Στη συνέχεια εργάστηκε στη ΔΕΗ και παράλληλα άρχισε να κάνει μεταφράσεις έργων, ιδίως Ρώσων συγγραφέων. Συνολικά έχει μεταφράσει περισσότερα από 100 έργα σε 4 γλώσσες, ενώ τα έργα της στα ελληνικά ξεπερνούν τα 30. Ασχολήθηκε επίσης με την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, και επίσης συνεργάστηκε με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Προτάθηκε για διεθνή βραβεία στον τομέα του παιδικού διηγήματος. Ηταν μέλος διαφόρων φορέων γύρω από την παιδική λογοτεχνία (όπως Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, Κύκλος Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, Εταιρεία Μεταφραστών και πολλά άλλα.). Πέθανε στις 27 Σεπτεμβρίου 2007 σε ηλικία 84 ετών, έπειτα από πνευμονικό οίδημα.

Λίλη Ζωγράφου, Λογοτεχνία, Τα φύλα στη λογοτεχνία

Λιλή Ζωγράφου, “Η αγάπη άργησε μια μέρα”

Δημοσιεύθηκε την 18 Φεβρουαρίου 2015 από ΓΕΛ ΚΑΤΩ ΜΗΛΙΑΣ

Παναγιώτα Σιασιοπούλου (Α3)

Ήταν μια φορά μια οικογένεια που ονομαζόταν Φτενούδη. Ο πατέρας ήταν υποδηματοποιός , είχε 6 παιδιά, 4 κορίτσια και 2 αγόρια.
Έπρεπε να τηρηθεί μια σειρά στο σπίτι, να παντρευτεί πρώτα η μεγαλύτερη κόρη και μετά η μικρότερη κόρη. Η μεγαλύτερη όμως κόρη δεν ήθελε να παντρευτεί και καθυστερούσε την σειρά.
Την εποχή εκείνη το μέρος αυτό είχε πόλεμο και οι στρατιώτες κρυβόντουσαν στα σπίτια. Ένας Ιταλός κρύφτηκε στην σοφίτα, μια από της κόρες του υποδηματοποιού, η μικρότερη, ερωτεύτηκε τον Ιταλό και έμεινε έγκυος. Όμως έπρεπε να περιμένει την σειρά της για να τον παντρευτεί, και η μητέρα αποφασίζει να δείξει ότι είναι δικό της το παιδί προκειμένου να αποφύγει τα κάθε σχόλια που την περιμένουν.
Μετά τον θάνατο τον γονιών τους γίνεται αρχηγός η Ασπασία, που με την καταπιεστική της συμπεριφορά πήγε την Ερατώ σε μοναστήρι. Εκεί γνώρισε τον Ζαγάρη ο οποίος της έκανε πρόταση γάμου, παντρεύτηκαν αλλά μόλις κατάλαβε ότι δεν είναι παρθένα την διώχνει.
Η Ερατώ πιστεύει πως για όλα φταίει η Ασπασία και επιστρέφει σπίτι για να την σκοτώσει. Η Ασπασία όμως έπαθε καρδιακή προσβολή. Βλέποντας η Ερατώ πως η ζωή της δεν έχει κανένα νόημα αυτοκτονεί μια μέρα πριν την επιστροφή του Τονίνο που έρχεται να την αναζητήσει.

Λιλή Ζωγράφου (1922-1998).

Η Λιλή Ζωγράφου γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης, όπου πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Ο πατέρας της ήταν εκδότης εφημερίδας με ιδιαίτερα φιλελεύθερες ιδέες για την εποχή του και πάθος για τη δημοσιογραφία. Φοίτησε στο Λύκειο Κοραής και στο Καθολικό Γυμνάσιο των Ουρσουλίνων στη Νάξο. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής φυλακίστηκε για αντιστασιακή δράση ενώ ήταν έγκυος και γέννησε στη φυλακή. Μετά την απελευθέρωση εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Τη διετία 1953-1954 έζησε στο Παρίσι. Από τη θέση της δημοσιογράφου αντιτάχθηκε στη δικτατορία του Παπαδόπουλου. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1950 με τη συλλογή από νουβέλες “Αγάπη”, γνωστή έγινε όμως εννιά χρόνια αργότερα με την έκδοση του βιβλίου της “Νίκος Καζαντζάκης, ένας τραγικός”, μια απομυθοποιητική και ψυχαναλυτική προσέγγιση της προσωπικότητας του κρητικού συγγραφέα. Συζητήσεις προκάλεσε και το δοκίμιό της “Αντίγνωση: Τα δεκανίκια του καπιταλισμού” στο οποίο υποστήριξε τη θεωρία της περί του χριστιανισμού ως θεμελιακού όρου για την επικράτηση του καπιταλισμού ανά τον κόσμο. Το πιο γνωστό έργο της είναι το μυθιστόρημα “Η Συβαρίτισσα” με έντονα αυτοβιογραφικό χρώμα και εμφανείς επιρροές από τη νιτσεϊκή φιλοσοφία. Το θεατρικό έργο της “Τιμή ευκαιρίας για τον παράδεισο” παραστάθηκε το 1976 από τη Β΄ σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.

«Από τα 23 βιβλία μου είναι εκείνο που με πόνεσε περισσότερο, θα το έλεγα ερωτικό αν δεν κυριαρχούσε σ’ αυτό η απάνθρωπη σκληρότητα της πατριαρχικής οικογένειας. Οι βασικοί χαρακτήρες είναι καθωσπρέπει γυναίκες που σπαταλούν τη ζωή τους στις κοινωνικές συμβάσεις και την ερωτική στέρηση.» (Λιλή Ζωγράφου, Τα Νέα)

Αμάντα Μιχαλοπούλου, Άρθρα

Συναντώντας την συγγραφέα Αμάντα Μιχαλοπούλου

Δημοσιεύθηκε την 6 Οκτωβρίου 2014 από ΓΕΛ ΚΑΤΩ ΜΗΛΙΑΣ

Συναντώντας την συγγραφέα Αμάντα Μιχαλοπούλου

Την Παρασκευή, 3/10/2014 στις 7.00 μμ, οι φίλοι του βιβλίου είχαν την χαρά να παρακολουθήσουν την παρουσίαση του νέου βιβλίου της Αμάντας Μιχαλοπούλου, « Η γυναίκα του Θεού». Η παρουσίαση πραγματοποιήθηκε στον φιλόξενο χώρο των καταστημάτων Public της πόλης μας από την φιλόλογο Ειρήνη Παξιμαδάκη.
Η Αμάντα Μιχαλοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966, σπούδασε γαλλική φιλολογία στην Αθήνα και δημοσιογραφία στο Παρίσι κι από το 1990 ως το 2007 αρθρογραφούσε στη εφημερίδα «Καθημερινή». Έχει γράψει επτά μυθιστορήματα, συλλογές διηγημάτων καθώς και βιβλία για παιδιά.

Η παρουσίαση του βιβλίου καθώς και η συζήτηση που ακολούθησε διεξήχθη μέσα σε κλίμα οικειότητας και αμεσότητας, γεγονός που οφειλόταν τόσο στην ευγένεια και πραότητα της συγγραφέως όσο και στην επικοινωνιακή ικανότητα της παρουσιάστριας, η οποία ενέπνευσε τη συγγραφέα με τις εύστοχες ερωτήσεις της. «Είναι σίγουρα ένα φιλοσοφικό μυθιστόρημα που καταπιάνεται με τα αναπάντητα κοσμολογικά ερωτήματα για τη δημιουργία του κόσμου και τη φύση του θεού χωρίς όμως να δίνει απαντήσεις σε κανένα από αυτά, αλλά διαβάζεται κι ως ύμνος στη λογοτεχνία, στη μυθοπλασία και στη δύναμη της φαντασίας», δήλωσε μεταξύ άλλων η Ειρήνη Παξιμαδάκη κατά τη διάρκεια της σύνθετης και πολυεπίπεδης παρουσίασής της. Η Αμάντα Μιχαλοπούλου απάντησε με θετική διάθεση και προθυμία σε κάθε ερώτηση που της τέθηκε με λόγο απλό και εύληπτο. Άλλωστε, «χαρακτηριστικό γνώρισμα του λογοτέχνη είναι η ταπεινότητα», υποστήριξε η ίδια με σθένος.
Η παρουσίαση έκλεισε με την παρότρυνση της συγγραφέως: «Διαβάστε, διαβάστε λογοτεχνία, όσο μπορείτε. Είναι η παρηγοριά και η λύτρωση μας, ιδιαίτερα στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε». Πράγματι, η λογοτεχνία δεν έχει καμία εξουσία, δεν καταπιέζει, δεν διαχωρίζει «καλούς» και «κακούς», «δικούς μας» και «ξένους». «Έγινε για να διορθώνει τα λάθη του Θεού• ή, εάν όχι, τότε για να δείχνει πόσο λανθασμένα εμείς συλλάβαμε τη δωρεά του», γράφει ο Ελύτης.

Ευχαριστούμε βαθύτατα τις δύο κυρίες για την ευκαιρία που μας έδωσαν να συνευρεθούμε και να συνομιλήσουμε.

Σοφία Χαριτοπούλου, φιλόλογος

Λογοτεχνία

Διάκριση μαθήτριας

Δημοσιεύθηκε την 19 Φεβρουαρίου 2014 από ΓΕΛ ΚΑΤΩ ΜΗΛΙΑΣ

Ο σύλλογος διδασκόντων του ΓΕΛ Κάτω Μηλιάς συγχαίρει τη μαθήτρια της Α΄ τάξης, Παναγιώτα Ίτσιου, η οποία με το διήγημα «Ο ήλιος μετά την καταιγίδα» κατέλαβε την τρίτη θέση στον 1^ο ηλεκτρονικό διαγωνισμό διηγήματος (στην κατηγορία μαθητές Γυμνασίου – Λυκείου) , που οργανώθηκε από την Εθελοντική Ομάδα Δράσης ν. Πιερίας «Ο Τόπος μου».

Ο ήλιος μετά την καταιγίδα

Στις 29 Μαΐου του 2005 οι δύο αδερφές, η Καλλιρρόη και η Σοφία, είχαν γενέθλια. Όχι, δεν είναι δίδυμες, αλλά έτυχε να γεννηθούν την ίδια ημέρα. Οι δύο αδερφές δε μοιάζουν καθόλου η μία με την άλλη, και οι δύο έχουν πάνω τους κάτι διαφορετικό που τις κάνει ξεχωριστές. Λοιπόν, εκείνη την ημέρα των γενεθλίων τους ήταν Παρασκευή, αλλά τα δύο κορίτσια δεν πήγαν στο σχολείο, γιατί θέλανε να γιορτάσουν τα γενέθλιά τους με τους γονείς τους, τη Μαρία και τον Κώστα, οι οποίοι είχαν προγραμματίσει να φύγουν το απόγευμα στο εξωτερικό για ένα επείγον επαγγελματικό ταξίδι, που δεν μπορούσε να αναβληθεί. Συγχρόνως με το ταξίδι οι γονείς θα συνδύαζαν να επισκεφθούν και τη θεία τους τη Νεφέλη, που νοσηλευόταν σε Νοσοκομείο της Γερμανίας. Η θεία Νεφέλη ήταν πολύ σημαντικό πρόσωπο για τα κορίτσια, διότι ήταν ο μοναδικός συγγενής που τους είχε απομείνει. Οι δύο αδελφές κατά τη διάρκεια του ταξιδιού των γονιών προγραμματίσθηκε να μείνουν με την κυρία Φρόσω, τη γειτόνισσά τους, η οποία τις λάτρευε, γιατί δεν είχε δικά της παιδιά.

«Να προσέχετε, κορίτσια, σας αγαπώ!» είπε η μητέρα τους με δάκρυα στα μάτια.

«Εντάξει, μαμά, θα προσέχουμε. Κι εμείς σ’ αγαπάμε πολύ», είπαν τα κορίτσια.

Με τη σειρά του και ο πατέρας τις αποχαιρέτησε και είπε:

«Όπως σας είπε και η μαμά σας, να προσέχετε! Σε πέντε μέρες θα τα ξαναπούμε.»

Τα κορίτσια έχοντας ανάμεικτα συναισθήματα αποχαιρέτησαν τους γονείς τους και τους ευχήθηκαν «καλό ταξίδι». Η Καλλιρρόη και η Σοφία, αφού αποχαιρέτησαν τους γονείς τους στο αεροδρόμιο, ξεκίνησαν για μια βόλτα με την κυρία Φρόσω στη θάλασσα. Τα λόγια των γονιών τους έρχονταν και φεύγανε στο μυαλό τους συνεχώς. Συνέχεια ανάγνωσης “Διάκριση μαθήτριας” →

Λογοτεχνία

Κατίνα Παπά, Σ’ ένα γυμνάσιο θηλέων

Δημοσιεύθηκε την 12 Φεβρουαρίου 2014 από ΓΕΛ ΚΑΤΩ ΜΗΛΙΑΣ

Το βιβλίο της Κατίνας Παπά “Σ΄ ένα γυμνάσιο θηλέων” επικεντρώνεται στη λειτουργία ενός Γυμνασίου θηλέων της Αθήνας. Ξεκινάει με τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσεις για να φτάσεις σε αυτό. Συνεχίζει με κάποιες εξωτερικές περιγραφές του σχολείου και μπαίνει στο κυρίως θέμα, δηλαδή τη λειτουργία του. Μας λέει πως λειτουργεί πολύ αυταρχικά. Ο Διευθυντής του σχολείου είναι αυστηρός, δεν δέχεται να γελάνε οι γύρω του, δηλαδή οι μαθήτριες και οι καθηγητές και θέλει να έχει τον έλεγχο για όλα. Την μεγαλύτερη προσοχή του την δίνει στο χειρότερο τμήμα του σχολείου, το οποίο κανένας καθηγητής δεν το προτιμάει. Όσον αφορά τους καθηγητές, οι περισσότεροι είναι το ίδιο μονόχνωτοι με τον Διευθυντή, αλλά και όσοι δεν είναι δεν τολμούν να το δείξουν.

Αυτό αλλάζει με την εισαγωγή μιας καινούργιας καθηγήτριας στο Γυμνάσιο. Το όνομα αυτής Γεωργή. Είναι μια νέα και έξυπνη φιλόλογος με αντίθετη γνώμη από τον Διευθυντή και διαφορετικές απόψεις, κάτι που τον κάνει να μην την συμπαθεί. Η σχολική χρονιά συνεχίζεται και η κ. Γεωργή αναλαμβάνει το χειρότερο τμήμα του σχολείου, το οποίο καταφέρνει να το μετατρέψει στο καλύτερο με τις καινούργιες τις μεθόδους και κάνει τα παιδιά να την αγαπήσουν.

Τώρα παίρνουν χώρο οι διαφορές και οι εντάσεις ανάμεσα στον Διευθυντή και τους καθηγητές. Έτσι μια άλλη καθηγήτρια, η κ. Πελέκη, επειδή έβλεπε πως τα παιδιά ήταν άκεφα και θλιμμένα και κανένας δεν ενδιαφερόταν γι’ αυτό το ζήτημα, πήρε την απόφαση να δημιουργήσει στο σχολείο ένα Συμβουλευτικό Σταθμό. Τα κορίτσια το βρήκαν πολύ ενδιαφέρον και πήγαιναν τακτικά σε ώρες που δεν λειτουργούσε το σχολείο, έτσι ώστε να μη δημιουργηθεί πρόβλημα με τον Διευθυντή. Έλεγαν στην καθηγήτρια όλα τα προβλήματα τους. Το πιο συνηθισμένο ήταν ότι ήθελαν να αυτοκτονήσουν γιατί δεν έβρισκαν κάτι ωραίο στη ζωή τους και δεν είχαν λόγους να ζουν. Η καθηγήτρια τα κατάφερνε περίφημα και τις βοηθούσε να ξεπεράσουν καθετί που τις βασάνιζε. Αυτό όμως δεν κράτησε πολύ. Ο Διευθυντής ανακάλυψε τι γινόταν, επέπληξε την καθηγήτρια και την διέταξε να το σταματήσει. Όπως ήταν φυσικό όμως δεν σταμάτησε να γίνεται αυτό, απλώς ελαττώθηκαν οι τακτικές συναντήσεις. Στην κα Πελέκη επίσης απευθύνθηκε και η κα Ασπασία για ένα θέμα που την απασχολούσε. Είχε πάρει λοιπόν το ημερολόγιο μιας μαθήτριας, της Χρύσας, στο οποίο η κοπέλα γράφει πως είναι ερωτευμένη με μια συμμαθήτρια της, την Άννα. Αυτό αναστάτωσε την κ. Ασπασία και ζήτησε την βοήθεια της κ. Πελέκη. Έτσι η κ. Πελέκη το διάβασε και την καθησύχασε πως δεν πρόκειται για ερωτικό περιεχόμενο παρά μόνο για εφηβικούς προβληματισμούς. Συνέχεια ανάγνωσης “Κατίνα Παπά, Σ’ ένα γυμνάσιο θηλέων” →

Λογοτεχνία

ΧΡΟΝΟΓΡΑΜΜΗ ΣΥΝΟΠΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

Δημοσιεύθηκε την 9 Φεβρουαρίου 2014 από ΓΕΛ ΚΑΤΩ ΜΗΛΙΑΣ

http://www.tiki-toki.com/timeline/entry/90157/-/#vars!date=0656-10-27_10:29:18!

Λογοτεχνία

Γ. Θεοτοκάς, Λεωνής

Δημοσιεύθηκε την 5 Φεβρουαρίου 2014 από ΓΕΛ ΚΑΤΩ ΜΗΛΙΑΣ

Το κείμενο διαδραματίζεται κατά την διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, ο ήρωας του έργου είναι ο Λεωνής που πίσω του κρύβεται ο Γιώργος Θεοτοκάς. Ο ήρωας είναι ένας ευαίσθητος έφηβος, ο οποίος καταφέρνει και ανταποκρίνεται στις δυσκολίες του πολέμου. Ένα από τα χαρακτηριστικά του ήρωα είναι ότι του άρεσε πάρα πολύ η ζωγραφική. Όταν έβλεπε άδειο τοίχο ή λευκά χαρτιά, σκεφτόταν πόσο ωραίος θα ήταν αν τον ζωγράφιζε. Επίσης, μέσα από το κείμενο μπορούμε να αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε τον τρόπο ζωής των ανθρώπων που βίωναν την κατάσταση του πολέμου.

Από τους μαθητές του Α1 Λυκείου Κάτω Μηλιάς, Κόσσυβα Βασίλη, Κουκουλιάτα Βασίλη, Κουκουλιάτα Αντώνη, Κουκουλιάτα Δημήτρη, Κατσαμάγκα Κων/νο.

Λογοτεχνία

Βούλα Μάστορη, Στο γυμνάσιο

Δημοσιεύθηκε την 27 Ιανουαρίου 2014 από ΓΕΛ ΚΑΤΩ ΜΗΛΙΑΣ

“Στο Γυμνάσιο” πρόκειται πραγματικά για ένα βιβλίο βασισμένο στην περίπλοκη ψυχολογία μιας έφηβης. Αναλύει σε βάθος τα συναισθήματα και τις ανησυχίες που την απασχολούν.

Σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Ελλάδας του 1957, η Άννα , παρά τις αντιρρήσεις της μητέρας της που ήθελε να την κάνει μοδίστρα δίνει εξετάσεις στο γυμνάσιο και πετυχαίνει. Την ίδια κιόλας μέρα αρχίζει ένα κρυφό ημερολόγια όπου καταγράφει με τον δικό της αφοπλιστικό τρόπο καημούς, αγωνίες, χαρές, χτυποκάρδια, τραυματικές εμπειρίες.

Μετά την ανάγνωση του βιβλίου “Στο Γυμνάσιο” μπορεί κάποιος να συμπεράνει ότι χρειάζεται πολύ θάρρος και κουράγιο για να γράψεις τις προσωπικές σου εμπειρίες τις οποίες θα έχουν την δυνατότητα να διαβάσουν τρίτα πρόσωπα. Ακόμη δυσκολότερο είναι όταν αυτές οι εμπειρίες αφορούν περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης.

ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΕΛΕΝΗ (Α2)

ΠΑΤΣΙΟΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ (Α2)

Λογοτεχνία

Άλκη Ζέη, Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου

Δημοσιεύθηκε την 20 Ιανουαρίου 2014 από ΓΕΛ ΚΑΤΩ ΜΗΛΙΑΣ

Ο Πέτρος, ένα μικρό αγόρι εννέα ετών, ζει με τους γονείς του, την αδελφή του, τον παππού του και την χελώνα του, τον Θόδωρο, στην Αθήνα. Το μικρό αγόρι φοιτά στο δημοτικό σχολείο. Αρχικά, είναι ένα παιδί που ζει φυσιολογικά, μέσα στη καθημερινότητα, όλα είναι συνηθισμένα για εκείνον. Έπειτα, όλα αλλάζουν ένα πρωί, τον Οκτώβριο του 1940, όταν αρχίζειβπόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας. Περνούν πλέον την ζωή τους κάτω από την κατοχή, μέσα στην φτώχεια. Ο μικρός Πέτρος και οι φίλοι του, βλέπουν καθημερινά μπροστά στα παιδικά τους μάτια να πεθαίνουν άνθρωποι όλων των ηλικιών. Άλλες φορές τους χτυπούν μέχρι θανάτου, τους εκτελούν, ή πεθαίνουν από την πείνα. Βλέποντας αυτή την κατάσταση τα παιδιά θέλουν να κάνουν κάτι, να βρουν μία λύση, να αντισταθούν. Έτσι, λοιπόν, δημιουργούν μια λέσχη και οι ίδιοι γράφουν στους τοίχους “ΣΥΣΣΙΤΙΟ” για να διαμαρτυρηθούν, θέλουν να διώξουν τους Γερμανούς, ελπίζουν πως θα τα καταφέρουν. Στη συνέχεια, γράφουν στους τοίχους “ΛΕΥΤΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ” και “ΚΑΤΩ Η ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ”, προσπαθούν να απαλλαγούν από τους Γερμανούς και να νιώσουν ελεύθεροι, χωρίς φόβο και τρόμο πως θα πεθάνουν. Ωσπου στο τέλος, τον Οκτώβριο του 1944 οι Γερμανοί αρχίζουν να φεύγουν και γειτονιά με γειτονιά σιγά-σιγά να ελευθερώνεται. Ο Πέτρος πλέον, έχει γίνει δεκατριών ετών και είναι ένα γενναίο αγόρι! Ο Μεγάλος περίπατος του Πέτρου δεν είναι ένας απλός περίπατος, αλλά ένας περίπατος ζωής μέσα από δυσκολίες, με την ελπίδα οδηγό ως το τέλος.

Σοφία Θανουρή (Α1)