Αναστασία Πιπερά (Α3)
Η Μαρίνα ζει με τους γονείς της στην Αθήνα. Κάποια μέρα γυρίζοντας η μητέρα της από το σούπερ-μάρκετ της ζήτησε να βάλει τα ψώνια στη θέση τους. Καθώς η Μαρίνα έβαζε τα ψώνια στα ντουλάπια της κουζίνας, μέσα στη σακούλα βρήκε ένα μεταγιόν. Το περιεργάστηκε και πήγε στο σούπερ-μάρκετ για να ρωτήσει αν το έχει χάσει κάποιος. Είχαν περάσει οι ημέρες και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για το κόσμημα, γι’αυτό σκέφτηκε να το φορέσει η ίδια. Στη συνέχεια η Μαρίνα γνώρισε μια κοπέλα που έμενε στο διπλανό σπίτ,ι τη Χριστίνα, έκαναν πολλή παρέα μεταξύ τους αλλά το ίδιο και οι μητέρες τους. Η μητέρα της Χριστίνας διοργάνωνε μια εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη και τα κορίτσια το βρήκαν πολλή ωραία ιδέα να πάνε με τις οικογένειες τους. Έτσι κι έγινε. Ξεκίνησαν όλοι μαζί για την Κωνσταντινούπολη. Στη διαδρομή ένας από τους ξεναγούς, ο Γιάννης, αλλά και μία συνταξιδιώτισσά της, έδειχναν πολύ ενδιαφέρον για την Μαρίνα, πράγμα που την έκανε να παραξενευτεί. Στη συνέχεια άγνωστοι της κλέψανε το μεταγιόν και η Μαρίνα παραξενεύτηκε ακόμη περισσότερο. Κατά τη διάρκεια της επιστροφής λύθηκαν όλες οι απορίες της Μαρίνας, τόσο για τον ενδιαφέρον του ξεναγού όσο και για την κλοπή του μεταγιόν. Ο ξεναγός μαζί με τον οδηγό του λεωφορείου και τη συνεργασία της Σόνιας, μιας συνταξιδιώτισσας της Μαρίνας, προσπαθούσαν να περάσουν ναρκωτικά στην Ελλάδα και για να τους αναγνωρίσει ο συνεργάτης τους τελωνειακός και να τους αφήσει να περάσουν στην Ελλάδα χωρίς έλεγχο, είχαν ως σημάδι το ασημένιο μεταγιόν της Μαρίνας που τυχαία βρήκε στη σακούλα με τα ψώνια του σπιτιού.
Το συγκεκριμένο βιβλίο μου άρεσε υπερβολικά, γιατί είναι μια περιπέτεια με αγωνία και μυστήριο. Σε κάποιον που ενδιαφέρεται για την Κωνσταντινούπολη θα του πρότεινα να το διαβάσει γιατί περιέχει αρκετές πληροφορίες για την ιστορία της και τα αξιοθέατά της.
Η Κίρα Σίνου ήταν Ρωσο-Ελληνίδα λογοτέχνης, που υπηρέτησε το παιδικό βιβλίο. Γεννήθηκε στο Ροστόφ της Ρωσίας, στις 12 Μαρτίου 1923 Σε ηλικία 9 ετών ήρθε στην Ελλάδα δίχως να γνωρίζει καλά ελληνικά. Στη συνέχεια εργάστηκε στη ΔΕΗ και παράλληλα άρχισε να κάνει μεταφράσεις έργων, ιδίως Ρώσων συγγραφέων. Συνολικά έχει μεταφράσει περισσότερα από 100 έργα σε 4 γλώσσες, ενώ τα έργα της στα ελληνικά ξεπερνούν τα 30. Ασχολήθηκε επίσης με την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, και επίσης συνεργάστηκε με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Προτάθηκε για διεθνή βραβεία στον τομέα του παιδικού διηγήματος. Ηταν μέλος διαφόρων φορέων γύρω από την παιδική λογοτεχνία (όπως Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, Κύκλος Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, Εταιρεία Μεταφραστών και πολλά άλλα.). Πέθανε στις 27 Σεπτεμβρίου 2007 σε ηλικία 84 ετών, έπειτα από πνευμονικό οίδημα.