.

Εδώ και πάρα πολύ καιρό συγκεντρώνω ενδιαφέρουσες σελίδες που κατά διαστήματα συναντώ στο διαδίκτυο. Έκανα διάφορες απόπειρες οργάνωσης, όπως για παράδειγμα, τις αποθήκευα σε σελίδα επεξεργασίας κειμένου με links ή τις ανέβαζα σε σελίδα ή ιστολόγιο στο διαδίκτυο κλπ.  Τον τελευταίο χρόνο έπρεπε επιτακτικά να οργανώσω όλο μου το υλικό, για να ξεκαθαρίζω τα “αγαπημένα”. Τυχαία λοιπόν, βρήκα αυτό ακριβώς που χρειαζόμουν, το scoop.it.  Δοκίμασα την τύχη μου και πραγματικά πιστεύω ότι είναι  ένα αξιόλογο εργαλείο οργάνωσης αλλά και ενημέρωσης των φίλων, συναδέλφων, μαθητών.  Είναι πολύ εύκολο στη χρήση, άμεσο, λειτουργικό και κοινωνικότατο.

Πώς δουλεύει το scoop.it:

Πρώτα, ανοίγεις λογαριασμό, διαλέγεις το θέμα σου, δίνεις μια σύντομη περιγραφή και άμεσα χωρίς πολλά λόγια έχεις ένα δικό σου μέρος να ανεβάσεις συνδέσμους, αρχεία, εικόνες, βίντεο, παρουσιάσεις, γραφικά, οτιδήποτε που να έχουν σχέση με το αρχικό σου θέμα.

Δεύτερον, σου προτείνονται άλλα scoop.it που ίσως σε ενδιαφέρουν, τα ακολουθείς (follow) και κάποιοι άλλοι ακολουθούν εσένα (followers). Μπορείς φυσικά να ενημερώνεις τους φίλους σου στο twitter, το facebook για τις αναρτήσεις σου.

Αυτή τη στιγμή έχω δημιουργήσει τρία θέματα (υπάρχουν οι παραπομπές στο blog), ένα για τον σχολικό εκφοβισμό, ένα για τον θεσμό του μέντορα στην εκπαίδευση, και ένα τρίτο με το όνομα “creations”  (για να το προτείνω στους μαθητές μου για ένα creative summer όπως συνηθίζουμε να λέμε, το οποίο θα ενημερώνω και φυσικά θα ενημερώνονται κι όσοι θέλουν). Η δωρεάν έκδοση σου επιτρέπει ως πέντε θεματικές ενότητες. Τις υπόλοιπες θα τις σκεφτώ σοβαρά. Τα θέματά τους όμως δεν θα είναι τόσο ειδικά όσο τα δύο πρώτα.

Με την φίλη μου την Άντα, ανταλλάσουμε συχνά σελίδες ή προγράμματα αλλά και  διαλόγους του τύπου: “Χθές βρήκα κάτι που θα σε ενδιαφέρει”, “Κάπου το έχω αποθηκευμένο”, “στείλτο μου”, “αχ, ξέχασα, στο στέλνω τώρα” κλπ. Τώρα  οι διάλογοι θα αλλάξουν σε στυλ: “Πολύ καλό αυτό που είδα”.

Ξεναγηθείτε για λίγο και γρήγορα θα καταλάβετε ότι δεν έχει σχέση με τα blogs ή τα sites. Στο scoop.it  δεν σχολιάζουμε, δεν γράφουμε, δεν κάνουμε like. Aπλά αναρτούμε, οργανώνουμε το υλικό που ήδη έχουμε ή ότι συναντάμε από δω και πέρα, ενημερώνουμε. Αξίζει να το δοκιμάσετε.

Θα με ενημερώσετε για τα δικά σας scoop.it?

Φέτος, μαζί με μια αγαπημένη μου συνάδελφο, την Άντα,   αναλάβαμε προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης. Ενώ οι μαθητές έδειξαν ενθουσιασμό για την νέα τους δραστηριότητα, το πρόβλημα που προέκυψε ήταν οι ώρες συνάντησής μας με τους μαθητές (φυσικά εκτός ωραρίου). Όταν μίλησα στην συνάδελφο για το Edmodo  (είχα ήδη λογαριασμό), της ήρθε η λαμπρή ιδέα να το χρησιμοποιήσουμε ως εικονικό τρόπο συνάντησης αντί για του φυσικού (πάντα η Άντα, βάζει το κερασάκι στην τούρτα, να μη σας πω ότι ανάβει και τα κεράκια – έχει λαμπρές ιδέες το παραδέχομαι, αλλά μια άλλη φορά θα σας τα πω εκτενέστερα).

Πώς οργανώσαμε την δουλειά μας.

1ον. Έγιναν οι απαραίτητοι λογαριασμοί των εκπαιδευτικών, δημιουργήσαμε ομάδες και γράψαμε μέλη τους μαθητές μας.  Αυτή τη δουλειά την κάναμε εμείς για να φανεί πιο εύκολη η διαδικασία στα παιδιά.

2ον. Δώσαμε μια επιστολή στους μαθητές για τους γονείς τους όπου ζητούσαμε την άδεια για:

–  τις περιβαλλοντικές δραστηριότητες, τυχόν εκδρομές ή επισκέψεις,

– την δημιουργία λογαριασμού του παιδιού τους  στο Edmodo (αφού τους εξηγούσαμε με λίγα λόγια για το περιβάλλον),

– τη δημοσίευση ή όχι τυχόν φωτογραφιών (ομαδικών πάντα) στην ιστοσελίδα του σχολείου,

– τέλος, τους ανακοινώναμε τους κωδικούς των μαθητών, αλλά και τους γονεϊκούς κωδικούς .

Στο τέλος της σελίδας υπήρχε ειδικό πλαίσιο για τις υπογραφές των γονιών, ξεχωριστά για την κάθε μια κατηγορία, απ΄ όσα αναφέραμε παραπάνω, που όφειλαν να επιστρέψουν στον σχολείο.

Από την αρχή, αναρτήσαμε στους μαθητές τους κανόνες του περιβάλλοντος. Δηλ. Δεν γράφουμε greeklish, θα πρέπει να σέβονται την εργασία των συμμαθητών τους κλπ. Τονίσαμε ιδιαίτερα ότι δεν μας ενδιαφέρουν τα ορθογραφικά λάθη (για να ενθαρρύνουμε όλους να γράφουν). Οι μαθητές ανταποκρίθηκαν από τις πρώτες μέρες με πολύ μεγάλο ενθουσιασμό. Αναρτήσαμε στον ειδικό χώρο της βιβλιοθήκης υλικό, όπου μπορούσαν οι μαθητές να χρησιμοποιήσουν, να οργανώσουν και να δημιουργήσουν παρουσιάσεις. Στο τέλος αναρτούσαν την δουλειά τους. Οι συμμαθητές τους σχολίαζαν και φυσικά εμείς οι εκπαιδευτικοί ενθαρρύναμε κάθε προσπάθεια. Κάτι που άρεσε επίσης στα παιδιά ήταν οι κονκάρδες-βραβεία (π.χ. της καλής παρουσίασης, του εργατικού μαθητή κλπ).

Αργότερα, χρησιμοποιήθηκε και πάλι το edmodo για να συλλέξουμε υλικό με την ομάδα των μαθητών της Β΄και Γ΄τάξης που οργάνωσε την ημέρα κατά της σχολικής βίας (6η Μάρτη). Και πάλι με την ίδια διαδικασία, η οποία είναι ταχύτατη. Ποτέ άλλοτε οι μαθητές δεν έφερναν τόσο γρήγορα την έγκριση των γονιών τους.

Η μικρή μου λοιπόν εμπειρία δεν είναι απλά θετική. Το περιβάλλον αυτό είναι ένα ασφαλές περιβάλλον για  εκπαιδευτικούς σκοπούς. Στις περιπτώσεις που ανέφερα παραπάνω, μας έλυσε τα χέρια. Φυσικά υπήρχαν κι άλλες σκέψεις. Οι εκπαιδευτικοί που παρακολουθούσαν το ενδοσχολικό σεμινάριο για τους διαδραστικούς, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν λογαριασμό, να δημιουργηθεί μια ομάδα  (στο edmodo εννοείται), όπου θα  ανεβάζουν τις παρουσιάσεις τους, θα τις σχολιάζουμε, θα τις διορθώνουμε κλπ. (Αυτό δεν υλοποιήθηκε, ακόμα).

Αυτό που επίσης είναι σημαντικό, είναι ότι δημιουργείται αυτόματα με τον λογαριασμό του κάθε μαθητή και ο λογαριασμός του γονέα. Έτσι λοιπόν, αυτό που θεωρητικά λέμε ότι σχολείο, παιδί και γονείς πρέπει να συνεργάζονται, κάπου εδώ υλοποιείται. Ο γονιός από το σπίτι του μπορεί να βλέπει την δουλειά του παιδιού του και ολόκληρης της ομάδας.

Προς το παρόν λοιπόν, δεν σκέφτομαι να δημιουργήσω για κάθε τμήμα διδασκαλίας, ξεχωριστή ομάδα. Δεν θέλω να επικοινωνώ με τους μαθητές μου μέσω της σελίδας. Υπάρχει η φυσική επικοινωνία μέσα στην τάξη και μας αρκεί. Κάποιος θα μπορούσε να πει, ότι μπορώ να δημοσιεύω τις ημερομηνίες διαγωνισμάτων ή τους βαθμούς (υπάρχει και αυτή η δυνατότητα). Αυτό το θεωρώ απαράδεκτο, γιατί: 1ον,  πρέπει ο μαθητής απαραίτητα να έχει σύνδεση στο σπίτι του (ας μην πω και υπολογιστή- δεν έχουν όλοι). 2ον, δεν το χωράει το μυαλό μου, ο μαθητής 14 ετών να ανοίγει τον υπολογιστή και να βλέπει π.χ. βαθμό 14. Τί σημαίνει 14. Πού έκανε λάθος; Πώς τα ήθελε ο εκπαιδευτικός; Τί κατάλαβε ο μαθητής; Η ανατροφοδότηση λοιπόν που γίνεται κατά την παράδοση των διαγωνισμάτων, πάει περίπατο.

Συνοψίζοντας, θέλω να σας τονίσω ότι είμαι οπαδός της web 2 τεχνολογίας αλλά προσπαθώ να την συντονίσω με τις παιδαγωγικές μεθόδους που υποστηρίζω θερμά.

Λέτε να κάνω λάθος; Αν, ναι θα μου το πείτε, έτσι δεν είναι;