.

Θυμάστε πώς ήταν αρχικά  το διαδίκτυο;  για  σκεφτείτε πως είναι τώρα. Προσωπικά συνδέθηκα το 1997 μετά από παρότρυνση του αδελφού μου, με ένα απλό μόντεμ (ξετύλιγα καλώδιο κάθε βράδυ δηλ. εποχή flintstones)  και ακόμα θυμάμαι το χαρακτηριστικό μπιπ-μπιπ της dial-up σύνδεσης (για όσους έχουν αδύνατη μνήμη, το youtube είναι εδώ http://www.youtube.com/watch?v=gsNaR6FRuO0 ). Πολλές φορές προσπαθώ να θυμηθώ, τί ακριβώς ενδιαφέρον έβρισκα τότε. Πληροφορίες  για θέματα που δεν νομίζω να με ενδιέφεραν και πολύ, απλά είμαι περίεργη και ψάχνω διάφορα, σελίδες με χιούμορ, περίεργα, παράξενα, λίγες εφαρμογές, παιχνίδια κ.α.   Απέκτησα τότε, τον πρώτο μου λογαριασμό ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στη geocities (πολίτες του κόσμου, όπως επεξηγεί ο αδελφός μου) που μετά μεταφέρθηκε στη yahoo (αν θυμάμαι καλά).

Η αρχή της αλλαγής του πλανήτη, είχε γίνει με το Web 1 δηλαδή: αναζήτηση (χαχα, ούτε google δεν υπήρχε, θυμήθηκα και συγκινήθηκα, lykos ονομαζόταν τότε μια μηχανή αναζήτησης), στατικές σελίδες με απλές συνδέσεις μπρος και πίσω, netscape (browser) και μέσω του ίδιου προγράμματος κατασκευή σελίδων, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, βιβλιοθήκες, εφαρμογές απλές.

Η ανατροπή συνεχίζεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς,  που καταλήγει στο εθιστικό  Web 2: διαδραστικότητα, συμμετοχή του χρήστη, ευκολία στη χρήση των εφαρμογών,  δημιουργικότητα, έμπνευση, διακίνηση ιδεών (blogs) & φωτογραφιών, βίντεο (youtube), κοινωνικά δίκτυα (facebook, twitter, edmodo), skype, wikis, chats, e-portfolios, second life, infographics, digital stories, avatars, games on line, rss, forums, e-learning, data visualisation, e-books, maps, digital world, search, tag galaxy, glogster, voki και δεν θα τελειώσουμε αν συνεχίσω.

Φυσικά, δεν τελειώνει εδώ, αφού βρισκόμαστε ήδη στην προετοιμασία του Web 3. Τί άραγε να περιμένουμε; Πιο ευέλικτα συστήματα, πιο έξυπνα, τεχνητή νοημοσύνη; Το ζήτημα είναι ότι θα πρέπει να πάρουμε και πάλι το νέο τρένο για να μην μείνουμε πίσω.

Σήμερα λοιπόν, στις κλασικές ερωτήσεις του κοινού:  πως σε λένε; τι δουλειά κάνεις; είσαι παντρεμένος; τί ζώδιο είσαι; θα πρέπει να προστεθεί και η εξής ερώτηση, τί τύπος web είσαι; Στο  νέο μου βιογραφικό να μη ξεχάσω να προσθέσω με περηφάνεια  “Τύπος Web : 2”

Επεξηγηματικά, είναι ο  τύπος που του αρέσει να:

– επικοινωνεί (chat, e-mail, facebook, twitter, edmodo, skype, e-learning, blogs)

– μοιράζεται τις σκέψεις του, τις ιδέες του

– δοκιμάζει νέες εφαρμογές

– κάνει λογαριασμούς σε διάφορα sites (τα οποία μετά ξεχνάει)

– εμπνέεται από τις ιδέες άλλων συμπολιτών του διαδικτύου

– δημιουργεί.

Στους web 2.0 τύπους ταιριάζει το: “πέτρα που κατρακυλά, ποτέ δεν χορταριάζει”

(ε, καλά, όσο γράφεις τόσο εμπνέεσαι- που το θυμήθηκα…)

Μόλις γύρισα από τις διακοπές του Πάσχα. Βρισκόμουν σε ένα μέρος όπου δεν υπάρχει σύνδεση στο internet στο σπίτι. Το πιο κοντινό μέρος για να βρω σύνδεση ήταν γύρω στα 7 χιλ. όπου φυσικά επισκεπτόμασταν οικογενειακώς!!! Το ήξερα ότι δεν θα είχα πρόσβαση και γι΄ αυτό εφοδιάστηκα με sudoku, λογοτεχνικά βιβλία κλπ. Από την πρώτη κιόλας μέρα προσπάθησα να διαβάσω το βιβλίο που είχα μαζί μου (“Θα σου πω μια ιστορία” του Χόρχε Μπουκαϊ). Διαπίστωσα ότι κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια να συγκεντρώσω το βλέμμα μου στις σειρές του άχαρου βιβλίου. Συνέχισα ξανά από την αρχή την επόμενη. Δύσκολα τα πράγματα. Αναρωτήθηκα τι τρέχει; Τί έχει αλλάξει; Γιατί κάποτε καταβρόχθιζα βιβλία ολόκληρα και τώρα δυσκολεύομαι; Μια μεγάλη αλλαγή που έχει γίνει στη ζωή μας είναι η χρήση του διαδικτύου. Όχι του υπολογιστή, επιμένω του διαδικτύου. Διαβάζουμε άρθρα, μικρά, σύντομα, περιεκτικά. Απαντάμε. Εναλλάσσουμε  τις σελίδες, μοιράζουμε την προσοχή μας σε καμιά δεκαριά ταυτόχρονα σελίδες, (e-mail, blogs, twitter, facebook, κλπ), μιλάμε, απαντάμε, ενημερωνόμαστε και δεν ξεκολλάμε. Ακόμα και ο τρόπος του καθίσματος έχει αλλάξει. Πρώτα διαβάζαμε αραχτοί, τώρα έχουμε εργονομική καρέκλα.  Παλιότερα μπορεί να ψάχναμε τα γυαλάκια μας για να διαβάσουμε καλύτερα, τώρα μεγαλώνουμε τα γράμματα όταν κουραζόμαστε από τους μικρούς χαρακτήρες. Οι εφημερίδες που λέρωναν τα χέρια μας μελάνι και ο ατελείωτος όγκος τους έμενε αδιάβαστος αντικαταστάθηκε από τους κυριώτερους τίτλους ειδήσεων σελίδας ενημέρωσης και τέλος.  Μια σειρά από ατελείωτες πληροφορίες βομβαρδίζουν το μυαλό μας. Προσωπικά το έχω πάθει.  Ξεκίνησα να βρω συνταγή για μηλόπιτα και κατέληξα να κάνω αίτηση σε σεμινάριο εκπαιδευτικής ψυχολογίας. Κολλάω και ξεχνιέμαι. Η οικογένεια ψάχνει να βρει την μηλόπιτα και συνέρχομαι. Έχω γεμίσει τους σελιδοδείκτες, και τα αγαπημένα με καταπληκτικές σελίδες που θα τις ξεκοκαλίσω σε κάποιες διακοπές, κάποτε. Παλιότερα είχαμε εμείς τον έλεγχο, τώρα έχουμε σελίδες για αυτή τη δουλειά.  Παρόλα αυτά πιστεύω ότι με το διαδίκτυο έγινα πιο δημιουργική από τη μια  αλλά τρέχω να προλάβω όλες τις καθημερινές δραστηριότητες από την άλλη.

Τις επόμενες μέρες έπιασα ξανά το βιβλίο, ήταν καλύτερα. Ηρέμησα, προσπάθησα και δεν έτρεξα να πάρω τα mails, συγκρατήθηκα. Ακολούθησα όλα τα πατροπαράδοτα έθιμα. Έκανα μαγειρίτσα. Τελείωσα το βιβλίο. Συζήτησα με τα παιδιά μου. Παίξαμε επιτραπέζια. Είδα φίλους και συγγενείς. Τί ακριβώς θα κάναμε αν είχαμε μια σύνδεση (έστω και αργή);

Μου αρέσει ο εαυτός μου όταν είμαι ήρεμη και καταπιάνομαι με διάφορες ασχολίες. Πώς μπορώ να εφαρμόσω ένα πρόγραμμα στην καθημερινότητά μου; 1ον κάθε δευτέρα – τετάρτη και παρασκευή θα παίρνω τα mails, ενημέρωση, θα απαντώ κλπ. 2ον κάθε τρίτη – πέμπτη – σάββατο  twitter, facebook  3ον Κυριακή blogs, scoopit, και αξιολόγηση-ξεκαθάρισμα νέων σελίδων κλπ. Σύνολο ωρών στο διαδίκτυο 1 ώρα την καθημερινή και κάτι παραπάνω το Σαββατοκύριακο.

Λέτε να τα καταφέρω; Ίσως. Θέλω το μυαλό μου πίσω.   Να μην ξεχνάω, να μην ανακατεύομαι με πολλά ταυτόχρονα κι ας μην έχω τον έλεγχο στα πάντα, ας μην είμαι τόσο δημιουργική. Θέλω την ηρεμία στο κεφάλι μου. Πεθύμησα τις συζητήσεις με τους φίλους μου, να κάνω κατασκευές για το σπίτι, να διαβάσω όλα αυτά που ήθελα, να δω φίλους και γνωστούς. Λέτε να είναι κι αυτοί δικτυωμένοι (σίγουρα) και να μην μπορούν να με δεχτούν(όχι, μη μου το χαλάτε);

Δεν με ενδιαφέρει πια να είμαι μια check machine, θα το αφήσω για τον Κίτσο (διαφήμιση).

Φιλιά – Λίλια