.



Μόλις γύρισα από τις διακοπές του Πάσχα. Βρισκόμουν σε ένα μέρος όπου δεν υπάρχει σύνδεση στο internet στο σπίτι. Το πιο κοντινό μέρος για να βρω σύνδεση ήταν γύρω στα 7 χιλ. όπου φυσικά επισκεπτόμασταν οικογενειακώς!!! Το ήξερα ότι δεν θα είχα πρόσβαση και γι΄ αυτό εφοδιάστηκα με sudoku, λογοτεχνικά βιβλία κλπ. Από την πρώτη κιόλας μέρα προσπάθησα να διαβάσω το βιβλίο που είχα μαζί μου (“Θα σου πω μια ιστορία” του Χόρχε Μπουκαϊ). Διαπίστωσα ότι κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια να συγκεντρώσω το βλέμμα μου στις σειρές του άχαρου βιβλίου. Συνέχισα ξανά από την αρχή την επόμενη. Δύσκολα τα πράγματα. Αναρωτήθηκα τι τρέχει; Τί έχει αλλάξει; Γιατί κάποτε καταβρόχθιζα βιβλία ολόκληρα και τώρα δυσκολεύομαι; Μια μεγάλη αλλαγή που έχει γίνει στη ζωή μας είναι η χρήση του διαδικτύου. Όχι του υπολογιστή, επιμένω του διαδικτύου. Διαβάζουμε άρθρα, μικρά, σύντομα, περιεκτικά. Απαντάμε. Εναλλάσσουμε  τις σελίδες, μοιράζουμε την προσοχή μας σε καμιά δεκαριά ταυτόχρονα σελίδες, (e-mail, blogs, twitter, facebook, κλπ), μιλάμε, απαντάμε, ενημερωνόμαστε και δεν ξεκολλάμε. Ακόμα και ο τρόπος του καθίσματος έχει αλλάξει. Πρώτα διαβάζαμε αραχτοί, τώρα έχουμε εργονομική καρέκλα.  Παλιότερα μπορεί να ψάχναμε τα γυαλάκια μας για να διαβάσουμε καλύτερα, τώρα μεγαλώνουμε τα γράμματα όταν κουραζόμαστε από τους μικρούς χαρακτήρες. Οι εφημερίδες που λέρωναν τα χέρια μας μελάνι και ο ατελείωτος όγκος τους έμενε αδιάβαστος αντικαταστάθηκε από τους κυριώτερους τίτλους ειδήσεων σελίδας ενημέρωσης και τέλος.  Μια σειρά από ατελείωτες πληροφορίες βομβαρδίζουν το μυαλό μας. Προσωπικά το έχω πάθει.  Ξεκίνησα να βρω συνταγή για μηλόπιτα και κατέληξα να κάνω αίτηση σε σεμινάριο εκπαιδευτικής ψυχολογίας. Κολλάω και ξεχνιέμαι. Η οικογένεια ψάχνει να βρει την μηλόπιτα και συνέρχομαι. Έχω γεμίσει τους σελιδοδείκτες, και τα αγαπημένα με καταπληκτικές σελίδες που θα τις ξεκοκαλίσω σε κάποιες διακοπές, κάποτε. Παλιότερα είχαμε εμείς τον έλεγχο, τώρα έχουμε σελίδες για αυτή τη δουλειά.  Παρόλα αυτά πιστεύω ότι με το διαδίκτυο έγινα πιο δημιουργική από τη μια  αλλά τρέχω να προλάβω όλες τις καθημερινές δραστηριότητες από την άλλη.

Τις επόμενες μέρες έπιασα ξανά το βιβλίο, ήταν καλύτερα. Ηρέμησα, προσπάθησα και δεν έτρεξα να πάρω τα mails, συγκρατήθηκα. Ακολούθησα όλα τα πατροπαράδοτα έθιμα. Έκανα μαγειρίτσα. Τελείωσα το βιβλίο. Συζήτησα με τα παιδιά μου. Παίξαμε επιτραπέζια. Είδα φίλους και συγγενείς. Τί ακριβώς θα κάναμε αν είχαμε μια σύνδεση (έστω και αργή);

Μου αρέσει ο εαυτός μου όταν είμαι ήρεμη και καταπιάνομαι με διάφορες ασχολίες. Πώς μπορώ να εφαρμόσω ένα πρόγραμμα στην καθημερινότητά μου; 1ον κάθε δευτέρα – τετάρτη και παρασκευή θα παίρνω τα mails, ενημέρωση, θα απαντώ κλπ. 2ον κάθε τρίτη – πέμπτη – σάββατο  twitter, facebook  3ον Κυριακή blogs, scoopit, και αξιολόγηση-ξεκαθάρισμα νέων σελίδων κλπ. Σύνολο ωρών στο διαδίκτυο 1 ώρα την καθημερινή και κάτι παραπάνω το Σαββατοκύριακο.

Λέτε να τα καταφέρω; Ίσως. Θέλω το μυαλό μου πίσω.   Να μην ξεχνάω, να μην ανακατεύομαι με πολλά ταυτόχρονα κι ας μην έχω τον έλεγχο στα πάντα, ας μην είμαι τόσο δημιουργική. Θέλω την ηρεμία στο κεφάλι μου. Πεθύμησα τις συζητήσεις με τους φίλους μου, να κάνω κατασκευές για το σπίτι, να διαβάσω όλα αυτά που ήθελα, να δω φίλους και γνωστούς. Λέτε να είναι κι αυτοί δικτυωμένοι (σίγουρα) και να μην μπορούν να με δεχτούν(όχι, μη μου το χαλάτε);

Δεν με ενδιαφέρει πια να είμαι μια check machine, θα το αφήσω για τον Κίτσο (διαφήμιση).

Φιλιά – Λίλια