Το αποσπασμα του σχολικού βιβλιου
ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
ο δρομος για τον παραδεισο ειναι μακρυς
ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΕΣ ON-LINE ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ
& ΤΟΥΣ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ
ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ
- Γραμμα ή μηνυμα στο messenger της Ελενης προς την Βερονικα, όπου αποκαλύπτει σε α΄πρόσωπο το προβλημα της αναπηριας της.
1 Ιανουάριου
Αγαπημένη μου Βερόνικα,
Σήμερα έχω την ανάγκη να σου μιλήσω για ένα θέμα που αντιμετωπίζω αλλά δεν σου έχω μιλήσει ακόμα.
Αντιμετωπίζω ένα αρκετά σοβαρό πρόβλημα αναπηρίας, μετά από ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο. Θα συμφωνήσω μαζί σου πως κάποιοι δεν μπορούν να ανεχτούν το διαφορετικό που συναντούν σε διαφορετικές μορφές κάθε φορά, όπως για παράδειγμα το δικό σου θέμα, της καταγωγής, σε βρίζουν και σε μειώνουν. Εμένα δεν με αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο. Αντιθέτως, δείχνουν οίκτο και υποκρισία, επειδή δεν έχουμε τα αυτονόητα και θέλουν είτε από λύπη είτε από επίδειξη να μας βοηθήσουν. Όμως όλοι θα έπρεπε να έχουμε τα ιδιά δικαιώματα και τις ιδίες ευκαιρίες. Αλλά δυστυχώς αυτό δεν γίνεται.
Εμείς οι άνθρωποι με αναπηρία θέλουμε να μας αντιμετωπίζουν σαν όλους. Αυτό είναι το σωστό. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί με το να μας λυπούνται, μας κάνουν να νοιώθουμε διαφορετικοί, άχρηστοι και ανήμποροι. Πρέπει να ζούμε χωρίς να χρειάζεται να μας βοηθάνε. Σου μιλάω πολύ ειλικρινά και καταλαβαίνω τη δική σου οργή και αγανάκτηση. Και εγώ νοιώθω το ίδιο για τους λογούς που σου εξήγησα.
Δεν θέλω να σε κουράζω. Μην ξεχνάς, ότι είναι σημαντικό να συνεχίσουμε τη ζωή μας με αυτοπεποίθηση και δύναμη!
Σε φιλώ,
Η φίλη σου Ελένη (Κυριάκος , Α4)
3 Ιανουαριου
Αγαπημένη μου Βερόνικα,
Ελπίζω να είσαι καλά και εύχομαι τα προβλήματα σας με τους περίοικους σας να έχουν μειωθεί. Ξέρεις από την τελευταία φορά που μου έγραψες σας σκεπτόμουν πολύ με όσα άδικα περνάτε, γιατί πραγματικά είστε πολύ καλοί άνθρωποι κι εσύ αλλά και όλη σου η οικογένεια. Είναι άδικο αυτό που περνάτε, όμως Βερονικάκι μου η ζωή, δυστυχώς, είναι γεμάτη από τέτοια. Και είναι επιτέλους η στιγμή να σου εξομολογηθώ κι εγώ ένα προσωπικό μου θέμα, κάτι που το έχω παρέα από την παιδική μου ηλικία και είναι ο ποιο αυτοκόλλητος μου φίλος, τόσο πολύ που δεν πάει ο νους σου… Έχω μεγαλώσει πάνω σε ένα αναπηρικό καροτσάκι με την ελπίδα και προσδοκία να καταφέρω κάποια στιγμή έστω να στέκομαι μόνη μου όρθια. Βλέπεις φοβάμαι να κάνω όνειρα πιο μεγάλα από αυτό, γιατί δεν αντέχω άλλο την αποτυχία. Ξέρω θα έχεις ένα σωρό ερωτήσεις να μου κάνεις τώρα που το έμαθες, όμως κι εγώ δεν θα σου πω αυτή τη φορά τίποτε άλλο για να σε αφήσω να αναρωτηθείς και να περιστραφείς γύρω από εμένα αυτή τη φορά και να φύγει η σκέψη σου για λίγο από τους γείτονες σας. Δεν θέλω να σε ανησυχήσω με αυτό. Εγώ έχω εξοικειωθεί με την κατάσταση αυτή και δεν με στενοχωράει πια. Ξέρω πως δοκιμάζομαι, όπως κι εσείς σε αυτή τη ζωή και νοιώθω ωραία που τα καταφέρνω καλά κι ακόμα και αν δεν πραγματοποιηθεί το όνειρο μου σίγουρα θα έχω πάρει πολλές περγαμηνές στην επίγεια διαμονή μου σε αυτή τη ζωή που θα εξαργυρώσω στην άλλη.
Σε φιλώ πολύ και όπως σου είπα περιμένω να μου γράψεις τις σκέψεις σου
η φίλη σου,
Ελένη (Γιώργος, Π. Α4)
Βερόνικα,
ελπίζω να είναι όλα καλά. Αποφάσισα να σου πω κάποια πράγματα για εμένα που εδώ και καιρό σου αποκρύπτω. Πρέπει να ξέρεις πως είμαι άτομο με κινητικές δυσκολίες. Γνωρίζω πως είναι να σε κοιτάνε χαμογελώντας όμως από μέσα τους να σε λυπούνται, ή να σε απεχθάνονται. Όπως σου είπα δεν μπορούν να καταλάβουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Αυτό που με κάνει να συγχίζομαι περισσότερο είναι τα βλέμματα οίκτου και υποκρισίας. Με αυτόν τον τρόπο σε κάνουν να χάνεις την αξιοπρέπειά σου. Μετά από όλα αυτά, ελπίζω να μην αλλάξει η αντιμετώπιση και συμπεριφορά σου απέναντί μου.
Χίλια γλυκά φιλάκια σαν σοκολατάκια,
Ελένη (Μελίνα Σ. Α4)
Βερόνικα,
θέλω να σου πω κατι που δεν σου το έχω πει καιρό τώρα….Το σκέφτηκα καλά και, επειδή είσαι φίλη μου, νομίζω πως πρέπει να το μάθεις. Εδώ και μερικά χρόνια εξαιτίας ενός ατυχήματος αντιμετωπίζω ένα κινητικό πρόβλημα που δεν μου επιτρέπει να αθλούμαι. Συγνώμη που σου έλεγα ψέματα τόσο καιρό αλλά δεν αντέχω άλλο τα αισθήματα οίκτου των άλλων. Πολλές φορές βλέποντας οι άλλοι το πρόβλημά μου υποκρίνονται πως όλα είναι μια χαρά, αλλά εγώ καταλαβαίνω το αδιάκριτο βλέμμα τους. Θέλω να ξέρεις πως ο λόγος που σου τα λέω όλα αυτά είναι για να καταλάβεις ότι σε νιώθω και δεν είσαι μόνη σε αυτό που περνάς!
Φιλάκια πολλά!! (Νεφελη Σ., Α4)
21/1/2021
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΒΕΡΟΝΙΚΑ,
ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΠΗΓΕΝΟΥΝ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΟΜΟΡΦΑ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΟΜΩΣ ΣΤΟ ΣΤΕΛΝΩ, ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ.ΠΡΙΝ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΛΑΘΩΣ ΠΗΓΑΙΝΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΕ ΒΡΗΚΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΚΟ. ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΠΕΡΑΣΩ ΤΩΝ ΔΡΟΜΟ, ΕΝΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ, ΠΟΥ ΕΤΡΕΧΕ ΜΕ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ, ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΠΑΡΕΣΥΡΕ.
ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΧΑΜΟΣ ΗΡΘΕ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ, ΜΕ ΜΕΤΕΦΕΡΑΝ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΕΓ Ω ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΟΥΤΕ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΩ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΑ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ, ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΑΝΑΚΙΝΟΣΑΝ ΟΤΙ ΕΜΕΙΝΑ ΠΑΡΑΛΥΤΗ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΩ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ.
ΕΓΩ ΑΙΣΘΑΝΟΜΟΥΝ ΧΑΛΙΑ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΙΜΑΙ, ΚΙΝΟΥΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΚΑΡΟΤΣΑΚΙ..ΟΜΩΣ ΜΗΝ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΘΕΙΣ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ.
ΜΕ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗ,
ΕΛΕΝΗ (ΕΙΡΗΝΗ Σ Α4)
21 Ιανουαρίου
Αγαπητή Βερόνικα,
Σου γράφω αυτό το γράμμα για να σου πω κάτι που σου έχω κρύψει εδώ και καιρό. Η ζωή μου δεν είναι φυσιολογική. Δεν είμαι τυχερή. Δέχομαι κι εγώ ρατσισμό από πολλούς ανθρώπους λόγω ενός κινητικού προβλήματος που έχω. Ξέρω πως αισθάνεσαι διότι εγώ βιώνω τα ίδια. Πολλοί άνθρωποι με αποφεύγουν και με θεωρούν αηδιαστική και άσχημη. Δε θέλουν λένε να μιλάνε σε κάποια η οποία χρειάζεται αναπηρικό καροτσάκι για να κινηθεί. Στο σχολείο όλοι με αποφεύγουν και όποτε πλησιάζω κάποιον εκείνος βιάζεται να φύγει. Οι γείτονές μου δεν τολμούν να με κοιτάξουν στα μάτια. Κάποιοι άλλοι νομίζουν πως με κοιτάνε διακριτικά, με κρίνουν και με θεωρούν ανήμπορη. Όσοι βλέπουν ότι δυσκολεύομαι να κινηθώ δε με βοηθάνεκαι με προσπερνάνε. Ελπίζω μία μέρα να καταλάβουν πώς αισθανόμαστε και να σταματήσουν να μας κρίνουν.
Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να συνεχίσω το γράμμα μου.
Ελένη (Νικολέττα Σ. A4)
Αγαπητή Βερόνικα
περασε λίγος καιρός και μπορώ πλέον να σου μιλήσω για κάτι που σου κρύβω εδώ κια καιρό…Λοιπόν δεν έχω την τέλεια ζωή, όπως μου ανέφερες, αντιμετωπίζω και εγώ ένα σκληρό πρόβλημα (κινητικές δυσκολίες ) λόγω ατυχήματος …συγνώμη που δεν σου το είπα πριν αλλά όπως ανέφερα είχα εμ ..τους λόγους μου .Βέβαια μπορεί να μου πεις “δεν είναι και τόσο σοβαρό”, και όμως είναι, διότι όλοι παρκάρουν στις θέσεις αναπήρων, όποτε εγώ μετά δεν μπορώ να μετακινηθω ελευθερα στην πόλη.. Ελπιζω να συνεχίσουμε να ανταλλάσουμε μηνυματα και να μην σταματήσεις να μου στέλνεις λόγω αυτού.. Ελένη (Νικόλας Χ. Α5)
κάποιες ακομη εργασιες μαθητών-ριων σε screenshot
https://blogs.sch.gr/kontsapra/files/2021/01/ΑΝΝΑ-Π.docx
- Επιλέγω μια απο τις δυο ηρωίδες και διαλέγομαι μαζί της ως προς τις σκεψεις και τα συναισθηματά της απέναντι στα στερεότυπα και το ρατσισμό. Οι μαθητές εργαστηκαν στον τοίχο (ψηφιακό πίνακα τύπου padlet) του eclass.
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΒΕΡΟΝΙΚΑΣ- ΕΛΕΝΗΣ
17/1/2021
Αθήνα
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Οι περισσότεροι από τους καινούριος μας γείτονες έδειχναν να έχουν μετανιώσει για τη λανθασμένη τους συμπεριφορά και τον τελευταίο καιρό μας συμπεριφέρονται πιο ‘ανθρώπινα’. Σήμερα όμως η μέρα ήταν γεμάτη εκπλήξεις και μας ξαναγύρησε στο σημείο μηδέν. Τελικά το πρόβλημα του ρατσισμού δεν σταματάει και νοιώθω πως δεν θα τελειώσει ποτέ. Κάποιοι δεν μπορούν να δεχτούν με κανένα τρόπο το ότι ζουν με ανθρώπους διαφορετικής εθνικότητας και φροντίζουν να μας το κάνουν αντιληπτό. Απόψε το πρωί ο νέος ενοικιαστής αποκάλεσε τον πατέρα μου βρομώ-αλβανό και του είπε ότι δεν θέλει να συναναστρέφονται τα παιδιά του με την οικογένεια μας. Ο πατέρας μου έφτασε στο σπίτι καταστεναχωρημένος και αγανακτισμένος και άρχισε να ψάχνει παντού για νέο σπίτι. Ένοιωσε πολύ αδικημένος κι εγώ που τον ξέρω τόσο καλά καταλαβαίνω ότι του έχει πέσει πολύ η αυτοπεποίθηση και το κουράγιο του. Η μητέρα μου προσπαθούσε να τον καθησυχάσει λέγοντας του ότι το ίδιο θα αντιμετωπίσουμε όπου κι αν πάμε και ότι θα πρέπει να κάνουμε λίγη υπομονή. Δεν πρόλαβε όμως να τελειώσει τα λόγια της και ο Σπύρος, ο αδελφός μου, μπήκε στο σπίτι κλαμένος και πικραμένος, από ένα παρόμοιο επεισόδιο που είχε στη δουλειά του από ένα συνάδελφο του, ο οποίος δεν συγκρατήθηκε και επιτέθηκε στον Σπυράκο, πάνω στον εκνευρισμό του λεκτικά και σωματικά. Με τα πολλά και τα λίγα ο μπαμπάς, μη θέλοντας πια να ακούσει καμία κουβέντα από τη μαμά μας, πήγε και κατήγγειλε αυτό το περιστατικό στην αστυνομία και τώρα περιμένουμε τις εξελίξεις… Πραγματικά κάτι τέτοιες στιγμές θυμάμαι τα λόγια της φίλης μου Ελένης που πάντα μου επαναλαμβάνει πως ο δρόμος για τον Παράδεισο είναι μακρύς… (Γιώργος Π, Α4)
Σήμερα ήταν μία πολύ δύσκολη μέρα. Οι γείτονές μας άρχισαν να μαζεύουν ακόμα περισσότερες υπογραφές για να μας διώξουν. Ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος δεν κάνει τίποτα για αυτήν την κατάσταση. Κάθε μέρα έχουν και από μία καινούρια φράση να μας πουν για να μας μειώσουν και να μας πληγώσουν. Μάλιστα, σήμερα στο σχολείο, οι συμμαθητές μου με κορο’ί’δευαν συνέχεια κι ένας με αποκάλεσε βρομο-Αλβανίδα. Όταν γυρνούσα εξουθεωμένη σπίτι συνάντησα έναν κύριο στις σκάλες ο οποίος μου είπε: ”Εσύ και η οικογένειά σου να εξαφανιστείτε αμέσως από την πολυκατοικία, εδώ δε ζουν Αλβανοί, μόνο Έλληνες, μόνο τίμιοι άνθρωποι”. Κατέβασα το κεφάλι στενοχωρημένη χωρίς να πω τίποτα και συνέχισα να προχωράω. Τι να έλεγα; Δεν εκπλήσσομαι πλέον με τη συμπεριφορά τους. Δεν καταλαβαίνω όμως. Τι τους κάναμε και μας αντιμετωπίζουν έτσι; Μπορεί να έχουμε διαφορετική καταγωγή αλλά κι εμείς άνθρωποι είμαστε. Κι εμείς τα ίδια δικαιώματα έχουμε. Ευτυχώς κάποιοι καινούριοι ήρθαν στην πολυκατοικία και δε μας μισούν. (ΝικολέτταΣ. Α4)
Τρίτη 8/2
Σήμερα η μέρα μου ήταν πολύ ευχάριστη. Εκεί που καθόμουνα στο σπίτι και δεν ήξερα τι να κάνω, χτύπησε ξαφνικά η πόρτα. Η αλήθεια είναι πως είχε πολύ καιρό να χτυπήσει κάποιος την πόρτα και κυρίως να ζητήσει εμένα. Όταν μου είπε η μητέρα μου ότι μια κοπέλα ήθελε να μιλήσει σε εμένα ξαφνιάστηκα! Από που κι ώσπου εμένα;; Η όμορφη κοπέλα που αντίκρισα φαινόταν συνομήλικη μου. Μου εξήγεισαι ότι μετακόμισε πρόσφατα στο μεγάλο διαμέρισμα του κάτω ορόφου και μάλιστα έμαθε από την μητέρα της ότι στον επάνω όροφο μένει μια κοπέλα με ιδιαιτερότητες … Μου είπε επίσης πως ένιωθε πολύ μόνη καθώς δεν είχε κάποια φίλη στην περιοχή και μόλις έμαθε ότι υπάρχει κι άλλη κοπέλα στην πολυκατοικία χάρηκε πολύ. Στην συνέχεια την προσκάλεσα μέσα στο ζεστό και άνετο δωμάτιό μου και συζητήσαμε για αρκετή ώρα γνωρίζοντας η μία την άλλη. Ένιωσα πολύ όμορφα μαζί της, γιατί ήταν, σαν να μιλούσα στην καλύτερή μου φίλη, πόσο μάλλον που η ίδια δεν έδειχνε να την ενδιαφέρει η αναπηρία μου. Με αντιμετώπιζε χωρις οίκτο ή υποκρισία..
Άραγε τι να συνέβη με την Βερόνικα και τα όσα περνάει με τους νέους της γείτονες;; Νιώθω άσχημα που δεν είμαι κοντά της να την βοηθήσω. Εκείνη νομίζει πως εγώ ζω στην πολυτέλεια και δεν έχω κανένα πρόβλημα. Αχ και να ήξερε…
(Νεφέλη Σ. Α4)
Ιωάννα Σ. (Α4) Κωνσταντίνα Σ (Α4) Μάριος Π. (Α4)
- Αλλάζω την οπτική γωνια της αφήγησης και παρατηρώ τις αλλαγές στο ύφος (με την τριτοπρόσωπη αφήγηση που επιλέγουμε, αποδίδεται συνήθως η απόλυτη παντογνωσία, δημιουργείται η αίσθηση της αντικειμενικότητας, της αποστασιοποίησης από τα δρώμενα.)
Ψηφιακή αφίσα για τον ρατσισμό
Μελίνα Σ. (Α4) Τσαμπίκα Π. (Α4) Γεωργία Ρ. (Α4) Κωνσταντίνα Σ (Α4) Ιωάννα Σ. (Α4)
Άννα Σ. (Α5) Νικολέττα Σ. (Α4) Κατερίνα Πλ. (Α4) Στέλλα Χ. (Α5) Γιώργος Π. (Α4) Μάριος Χ. (Α5) Κυριάκος Σ. (Α4) ΕΙΡΗΝΗ Σ. (Α4) ΣΑΒΙΟΛΑ (Α5), ΕΥΑ Τ. (Α5) ΕΥΓΕΝΙΑ (Α5)
