Διαβάζοντας το άρθρο : “Νέος τρόπος προαγωγής και απόλυσης στο Λύκειο: Τι αλλάζει το Υπουργείο Παιδείας, ” ΠΗΓΗ , ……
θα ήθελα να κάνω μια τοποθέτηση (τα κόκκινα γράμματα είναι σχολιασμοί μου).
Γράφει στο άρθρο ,
“Η Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε. καλείται να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα όπου μαθητές προάγονται ή αποφοιτούν με βαθμό κάτω από τη βάση σχεδόν σε όλα τα βασικά μαθήματα. Ισχύει .
Πώς προέκυψε το φαινόμενο
- Το ζήτημα εμφανίστηκε μετά την εφαρμογή τροποποιήσεων του 2019, επί υπουργίας Κεραμέως - Διαφωνώ. Η προαγωγή με 9.5 τουλάχιστον ισχύει από το 2002 αν δεν κάνω λάθος ή πριν το 2005 ! Κανείς Υπουργός από τότε δεν πείραξε τον μέσο όρο 9.5. Γιατί ;
- Κατά τα έτη της πανδημίας (2019–2021), οι γραπτές εξετάσεις ακυρώθηκαν και η βαθμολογία στηρίχθηκε στις προφορικές, οπότε το πρόβλημα δεν φαινόταν . Διαφωνώ , εκεί να δείτε πόσους αριστούχους είχε, είχαν γραφτεί πολλά άρθρα τότε Συζήτηση είχε γίνει ,καμία απόφαση δεν πάρθηκε όμως.
- Επανήλθαν οι γραπτές το 2021–22 και αποκαλύφθηκε πως οι μαθητές κατάφερναν να προάγονται με μεσαίους βαθμούς 5–9 σε βασικά μαθήματα, αντισταθμίζοντας με εύκολα υψηλότερους σε μαθήματα όπως γυμναστική, αγγλικά ή θρησκευτικά. Να αφαιρεθούν απ την παραπάνω διατύπωση τα Αγγλικά τα οποία εξετάζονται γραπτά και να προστεθούν τα μαθήματα Εφαρμογές Πληροφορικής και 2η ξένη γλώσσα.
Να μιλήσω λίγο για την εικόνα δημοσίευσης ενός “φανταστικού” μαθητή Λυκείου.
10 μαθήματα (6 αυτόνομα και 3 κλάδοι) παίζουν ρόλο στην εξαγωγή του Μ.Ο τάξης.
Τα εξής : Ιστορία, Θρησκευτικά, Φ.Α, Εφ.Πληρ, Αγγλικά, 2η ξένη γλώσσα, ΠΠ, Ελληνική Γλώσσα, Μαθηματικά και Φ. Επιστήμες.
Από τα παραπάνω τα 5, δεν εξετάζονται γραπτά και είναι τα :
- Θρησκευτικά ,
- Φ.Α ,
- Εφαρμογές. Πληροφορικής ,
- 2η ξένη γλώσσα και
- Πολιτική Παιδεία..
Ο “φανταστικός” μαθητής ή μαθήτρια έχει τους εξής Γ.Μ.Ο :
7,5(Ιστορία) , 11,5 (ΠΠ) , 17 (Θρησκευτικά) , 20 (Φ.Α) , 18 (Εφ.Πληρ) , 12,4 (Αγγλικά) , 20 (Γαλλικά/Γερμανικά) ,
6,9 (Ελληνική Γλώσσα-Αρχαία,Ν.Ε) , 5,8 (Μαθηματικά-Άλγεβρα,Γεωμετρία) και 10,2 (Φυσικές Επιστήμες-Φυσική ,Χημεία, Βιολογία).
Ο Μέσος όρος του είναι: 129,3 / 10 , δηλαδή 12,9>9,5 , άρα Προάγεται !
Στα μαθήματα που εξετάστηκε γραπτά είχε σε όλα σχεδόν κάτω απ΄ τη βάση , μόνο Αγγλικά έγραψε 13,2 .
Τα υπόλοιπα συμπεράσματα , για τον παραπάνω φανταστικό μαθητή , δικά σας.
Άρα , προφανώς κάτι πρέπει να αλλάξει. Αλλά προς το καλύτερο όμως!
Έχω ξαναγράψει την άποψη μου για την προαγωγή -απόλυση μαθητών και γενικά για το Λύκειο και το Γυμνάσιο , βρίσκεται ΕΔΩ.
Εμμένω σε αυτή , ελπίζω τα πράγματα να μην γίνουν χειρότερα μετά τις όποιες αλλαγές.
Και τώρα μια άλλη άποψη-τοποθέτηση ενός μαθητή Λυκείου ,αξίζει να την διαβάσετε.
Η υπερβαθμολόγηση και η «λογική» της: Πώς έχουν τα πράγματα.
Είναι γνωστό σε όλους όσους δραστηριοποιούνται στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ότι η βαθμολόγηση των μαθητών είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα και ποτέ δεν είναι «τόση όση πρέπει», με την αρνητική, δυστυχώς, χροιά. Ιδίως στις επαρχίες, οι βαθμοί είναι δώρα και σε καμία των περιπτώσεων δεν αντικατοπτρίζουν το επίπεδο που υπάρχει στη μέση τάξη των γυμνασίων και των λυκείων.
Όταν απονέμονται τα αριστεία και οι έπαινοι στα σχολεία, ας σκεφτούμε λίγο το πως γίνεται να υπάρχουν τόσοι αριστούχοι, τόσοι «τέλειοι» μαθητές, ενώ αν τύχει να συζητήσεις με την πλειονότητα αυτών, δεν θα βγάλεις άκρη! Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι χωρίς να πέσει σοβαρό διάβασμα, οι βαθμοί μπαίνουν και έτσι ζούμε σε ένα «σύμπαν αριστείας» (να τονίσω, πως δεν κατηγορώ τους μαθητές που θέλουν ψηλούς βαθμούς: είναι λογικό, και κυρίως διαμορφωμένο από την κατάσταση που αναλύω). Για εμάς δε τους μαθητές, που φιλοδοξούμε να ασχοληθούμε με την εκπαίδευση και επαγγελματικά, το φαινόμενο προβληματίζει!
Έχουμε δυστυχώς φτάσει σε ένα απροχώρητο. Πώς το βλέπουμε; Συγκρίνοντας, φυσικά, βαθμούς τετραμήνων με αυτούς εξετάσεων. Οι βαθμοί των γραπτών είναι σαφέστατα χαμηλότεροι, αλλά είναι τα τετράμηνα εκεί για να βοηθήσουν, και να δώσουν τελικώς έναν άριστο γενικό βαθμό. Ακόμα πιο αντιληπτή γίνεται η διαφορά, όταν φτάνουμε πια σε πανελλαδικές, και το 50% γράφει χαλαρά κάτω από τη βάση, ρίχνοντας ευθύνες σε βαθμολογητές, καθηγητές και φροντιστές. Να πω βέβαια, πως σίγουρα υπάρχουν παιδιά που αδικούνται, αλλά ανήκουν στη μειονότητα.
Φέτος τελείωσα την Α Λυκείου, για να προλάβω τον σχολιασμό, με άριστα. Δεν μπορώ όμως παρά να σας πω, και δεν το ντρέπομαι, πως δεν άξιζα όλους μου τους βαθμούς. Δεν εξαιρώ επομένως τον εαυτό μου από το σύνολο των ευνοημένων. Το καλό είναι, ευτυχώς, ότι έχω συνειδητοποιήσει την κατάσταση. Αυτοί δε, που δεν είναι συνειδητοποιημένοι, ακριβώς επειδή επαναπαύονται στον ύπνο του δικαίου – χωρίς να το ξέρουν – θα ζήσουν στις πανελλαδικές το σενάριο παραπάνω.
Πού οφείλονται όλα αυτά; Σε καθηγητές που δεν ξέρουν να αξιολογούν, που βαριούνται, που βαθμολογούν επιεικώς, γιατί «έλα μωρέ, παιδιά είναι», και μετά προβληματίζονται με το σενάριο της υπέρ το δέον βαθμολόγησης. Εξαιρώ από τη λίστα αυτή, τους καθηγητές που βάζουν ψηλό βαθμό σε ένα παιδί που είναι αδύναμο μόνο στο μάθημά τους, για να μην του στερήσουν τον έπαινο και πιθανώς τη σημαία, καθώς εκεί ακουμπάμε θέματα ανθρωπιάς.
Δεν είναι ανάγκη να είναι όλοι άριστοι. Αν θέλουν όλοι, ας καταβάλλουν τον αντίστοιχο κόπο για να το καταφέρουν. Ας γίνει κατανοητό αυτό και το σχολείο θα γίνει και πιο αντικειμενικό και πιο λειτουργικό.
Μετά από συζητήσεις που είχα με μεγαλύτερους ηλικιακά ανθρώπους, συνειδητοποίησα ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα τώρα από ό,τι πριν δεκαετίες. Από πού να το πιάσουμε; Από τη μικρότερη ύλη; Από τα πλήθη των φροντιστηρίων; Από τους βαθμούς που όπως είπαμε, μπαίνουν αβέρτα; Από τη βοήθεια που μπορούμε να πάρουμε μέσα από το διαδίκτυο; Από τις βάσεις εισαγωγής στα πανεπιστήμια που πέφτουν κατά χιλιάδες ανά τον χρόνο; Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρέπει να τα εκμεταλλευτούμε αυτά! Όταν δε χωνεύεις μια κατάσταση και δε μπορείς ούτε να την αλλάξεις, απλά γύρνα την προς το συμφέρον σου και κοίτα να τη χαρείς (γενικά ισχύον).
Ελπίζω τα λόγια μου να βρίσκουν απήχηση και εύχομαι να μη θεωρηθούν έπεα πτερόεντα μπροστά στην αλλοτρίωση του σχολείου. Στο κάτω – κάτω, με μια αλλαγή και μια παραπάνω αυστηρότητα, τα παιδιά μαθαίνουμε την ανάγκη για συστηματικό διάβασμα, για συνέπεια (με όλα όσα αυτή συνεπάγεται) και για ανάπτυξη του (υγιούς) ανταγωνισμού, απαραίτητων προσόντων για τη ζωή. Σενάρια ιδανικά κάνουμε, αλλά τι άλλο μπορεί να κάνει κανείς, πέρα από το να ονειρεύεται και να ελπίζει…
Σας ευχαριστώ που διαβάσατε και αυτή τη δημοσίευση μου. Καλή συνέχεια.
Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons Αναφορά-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0.
