Κάποιες Σκέψεις-Προτάσεις για το “μέλλον”-λέμε τώρα-του δημόσιου σχολείου! (Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση)

Οι παρακάτω σκέψεις-προτάσεις είναι ενός απλού εκπαιδευτικού (χωρίς θέση ευθύνης) που έχει κάνει:

• 3+ χρόνια στον ιδιωτικό τομέα,
• 3 χρόνια σε Τ.Ε.Ε (μετέπειτα ΕΠΑ.Λ),
• 6 χρόνια σε Γυμνασία,
• και 11 χρόνια σε Γενικό Λύκειο.

Αρχικά να πω ότι για να αλλάξει κάτι πρέπει να το θέλει και η κοινωνία ! Αλλιώς όλα τα παρακάτω είναι αμπελοφιλοσοφίες.

Ξεκινώ , λοιπόν , τα τελευταία 15 χρόνια (και όχι μόνο) παρατηρώ την εκθετική αύξηση των παρακάτω.

• Το απολυτηρίου Λυκείου δεν έχει πλέον καμία αξία (μάλιστα δεν το παραλαμβάνουν καν απ το σχολείο τους μερικοί μαθητές/μαθήτριες που έχουν ολοκληρώσει τη φοίτηση τους!).
• Την αυξανόμενη αδιαφορία μαθητων για να μάθουν κάτι ή για να μάθουν μόνο, ότι είναι στις εξετάσεις!
• Την προσπάθεια για εύρεση του ευκολότερου δυνατού δρόμου,πώς γίνεται δηλαδή, χωρίς να διαβάζουμε καθόλου, να μπούμε σε όποια σχολή θέλουμε!
• Την προσπάθεια όλων,όχι μόνο μαθητών,να χάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο μάθημα
  • με ΤσικνοΠέμπτη,
  • με ομάδες,
  • με σχολικούς  αγώνες που γίνονται εν ώρα μαθημάτων, δεν θα πω κάτι για τις προπονήσεις πριν απ τους αγώνες
  • με δράσεις,για π.χ χορούς, πάντα εν ώρα μαθήματος οι πρόβες ,
  • με εκλογές,
  • με συνελεύσεις,
  • με περιπάτους-ειλικρινά τι νόημα έχουν πλέον ;-
  • με εκδρομές
  • με δοκιμαστικές για παρέλαση
  • με..με ότι μπορείτε να φανταστείτε!
• Γενικά την απαξίωση του δημόσιου σχολείου και τη μετατροπή του σε σχολείο μόνο δράσεων. Του δημόσιου σχολείου που για μένα είναι κατάκτηση και του οποίου είμαι εραστής αλλά για άλλους είναι αγγαρεία που περιμένουν να τελειώσει,λες και δεν θα τελειώσει!

Με όλα τα παραπάνω και με άλλα που έχω ξεχάσει, το μέλλον,φαντάζει δυσοίωνο. Προφανώς οι λόγοι πολλοί.

Φταίει,η κοινωνία μας,η οικογένεια,η ζώη στη χώρα μας γενικά, εμείς οι ίδιοι; ή όλα τα παραπάνω και άλλα;

Το σκεφτόμουν πολύ καιρό και ήθελα να γράψω κάτι για αυτό εδώ στο ιστολόγιο μου. Είπα να το κάνω σήμερα μετά από μία κατάληψη,που φαντάζομαι θα έχει κάποια διάρκεια. Μακάρι να βγω ψεύτης.

Οι προτάσεις μου λοιπόν, δηλαδή αν ήμουν υπουργός για έναν μήνα, θεωρώ ότι θα άλλαζα τα παρακάτω άμεσα για να αναστραφεί το κλίμα! Προτείνω λοιπόν,

• κατάργηση περιπάτων (δεν έχουν νόημα για μένα-δεν είναι πλέον περίπατοι αλλά απλά χάσιμο μαθήματος-έτσι το βλέπω,συγνώμη),
• έξω  🙂 η τσικνοΠέμπτη απ τα σχολεία-δεν είναι εστιατόρια,νομίζω!
• οι σχολικές γιορτές να μην έχουν διάρκεια 7 διδακτικές ώρες,αλλά 2-3 διδακτικές ώρες και να είναι παρουσιάσεις μαθητών,δηλαδή να προετοιμάζονται και να παρουσιάζονται από μαθητές και μόνο.
• Οι βαθμοί σε όλη τη δευτεροβάθμια-επείδη το άρθρο μου αναφέρεται στη β΄ βάθμια-να γίνουν πραγματικοί (το άριστα μπορεί να είναι το 10 και η βάση το 5, όπως στα πανεπιστήμια). Οι απουσίες επίσης! (να μην υπάρχουν δικαιολογημένες απουσίες-απουσίες από γρίπη-ανωτέρα βία 😥 -άλλο εφάνταστο όνομα). Να επιλέξουμε έναν αριθμό απουσιών που κάτω απ αυτόν θεωρούμε ότι η φοίτηση δεν είναι επαρκής και τέλος το θέμα με τις απουσίες.
• Η υποχρεωτική εκπαίδευση να είναι 10-11 χρόνια (1-2 χρόνια νηπιαγωγείο-6 Δημοτικό-3 Γυμνάσιο). Μετά το πέρας αυτής,όλοι,να δίνουν εξετάσεις, τύπου γενικών γνώσεων. Τι θέλουμε δηλαδή να ξέρει όποιος έχει τελειώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση στην Ελλάδα. Μετά τις εξετάσεις, ανάλογα με το πώς έγραψε να
  • παίρνει απολυτήριο Γυμνασίου και να συνεχίζει αν θέλει (σε ΕΠΑΛ-ΓΕΛ),
  • να σταματά, χωρίς το απολυτήριο Γυμνασίου ή να ξαναδίνει σε κάποιους μήνες για να το πάρει,αν θέλει,
  • να συνεχίζει σύμφωνα με τη βαθμολογία του στην επαγγελματική εκπαίδευση
  • να συνεχίζει με σκοπό να μπει στο Πανεπιστήμιο-Πολυτεχνείο-Σώματα Ασφαλείας κ.α.
• Το Λύκειο να είναι 2 χρόνια όπως και το ΕΠΑΛ. Στο ΕΠΑΛ να μην υπάρχουν μαθήματα γενικής παιδείας, μόνο της ειδικότητας που έχει επιλέξει ο μαθητής/μαθήτρια. Μετά απ τα 2 αυτά χρόνια με εξετάσεις (στο τέλος του 2ου έτους-ύλη 2 ετών) τύπου τράπεζας,να μπορεί να πάρει το,αναβαθμισμένο,για μένα,απολυτήριο Λυκείου. Ο απόφοιτος έχει μετά τις εξής επιλογές (αν θέλει):
  • 1 χρόνο προετοιμασίας για να δώσει Πανελλήνιες και ο απόφοιτος του ΕΠΑΛ ομοίως, αλλά μόνο για τις σχολές της ειδικότητας του. Ο χρόνος προετοιμασίας να είναι με απουσίες ή και όχι αλλά, να μπορεί να γίνει σε δημόσιο σχολείο-σε φροντιστήριο-σε σπουδαστήριο-σε ιδιωτικο κέντρο, μόνο σε ένα από αυτά όμως (μέσω εφαρμογής myschool μπορεί να ελέγχεται αυτό). Έτσι γίνεται απ τον υποψήφιο η επιλογή του καθηγητή που θέλει και δεν χρειάζεται να “ακούει” δυο φορές (και απ το σχολείο και το φροντιστήριο με τα γνωστά αποτελέσματα) την ύλη. Επίσης το ιδιωτικό κέντρο να δίνει τη βεβαίωση φοίτησης αυτού του χρόνου. Κατόπιν μπορεί να δίνει Πανελλήνιες στη σημερινή μορφή ή σε νέα μορφή.
  • αγορά εργασίας με ένα απολυτήριο όμως που θεωρώ ότι θα έχει πλέον αξία.
• Οι διορισμοί εκπαιδευτικών να γίνονται ΜΟΝΟ με γραπτό διαγωνισμό ΑΣΕΠ.
• Να καταργηθεί ο θεσμός του αναπληρωτή – ωρομίσθιου.
• Να δοθεί άμεσα η δυνατότητα σε όλους να υπηρετούν στον τόπο κατοικίας τους ή αν δεν είναι εφικτό να παίρνουν απόσπαση όπως οι σύζυγοι σωμάτων ασφαλείας,το ίδιο δηλαδή να ισχύει και για τους συζύγους εκπαιδευτικών.
• Να υπάρχει αξιολόγηση. Αρχικά ο εκπαιδευτικός αξιολόγηθηκε απ τον γραπτό ΑΣΕΠ-να γίνει πλήρως αποδεκτό αυτό! Μετά από τουλάχιστον μια 5ετία να αξιολογείται ξανά. Όχι όμως απ τον σύμβουλο εκπαίδευσης-του οποίου ο θεσμός πρέπει να καταργηθεί. Να υπάρξει μια ανεξάρτητη αρχή από εκπαιδευτικούς τάξης δημόσιου σχολείου, οι οποίοι να αξιολογούν και να αξιολογούνται.
• Να καταργηθούν τα όρια για σύνταξη (αν είναι δυνατόν κάποιος/κάποια να διδάσκει στα 67 έτη,αδιανόητο για μένα!) Αν δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε ως κράτος, μπορούμε να κάνουμε το εξής:
  • μέχρι τα 55-57 έτη,μάθημα σε τάξη, αν υπάρχουν αντοχές και απ τα 58-67 έτη στην διεύθυνση δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης διοικητικός/η υπάλληλος.
• Απ τα παραπάνω δεν απουσιάζουν οι δράσεις. Μπορούν να γίνουν άπειρες δράσεις αλλά μετά το πέρας του ωραρίου. Αν μου πείτε μα έτσι είναι , συγνώμη αλλά δεν το έχω ζήσει! Όλες οι δράσεις είναι μέσα στο σχολικό ωράριο, γίνονται αντί για μάθημα. Αν είναι αυτός ο σκοπός,δεν έχω να πω κάτι. Δεν μπορεί όμως το υπουργείο μετά (με όλες τις δράσεις εντός του σχ.ωραρίου)να ζητά και ολοκλήρωση της ύλης. Για εμπέδωση δεν θα μιλήσω καν.

Σήμερα, Σάββατο 11/3/23 παρουσίασα κάποια σημαντικά για μένα “προβλήματα” που θεωρώ ότι  αντιμετωπίζει το δημόσιο σχολείο και έκανα τις δικές μου προτάσεις. Μπορεί να είμαι και λάθος,η αδιαφορία όμως  και η  πλήρης απαξίωση υπάρχει και αν δεν αλλάξει κάτι ,νομίζω ότι τα πράγματα θα χειροτερέψουν.

Εύχομαι, κάποια ή κάτι απ αυτά, κάποτε, να πραγματοποιηθεί.

Σας ευχαριστώ που διαβάσατε τη δημοσίευση μου και γενικά που αφιερώνετε χρόνο στο ιστολόγιο μου. Εννοείται ότι μπορείτε να σχολιάσετε και να διαφωνήσετε.

Καλή συνέχεια με υγεία σε όλους και όλες.

Ιορδάνης Χ. Κοσόγλου , μαθηματικός.