Χρεοκοπία μιας χώρας σημαίνει ότι ένα κράτος σταματά να πληρώνει τις υποχρεώσεις του λόγω αδυναμίας. Δεν σταματά να υπάρχει το κράτος ούτε η κοινωνία, ούτε να ανατέλλει ο ήλιος. Με βάση την εμπειρία υπάρχει μια αναστάτωση μερικών ημερών στην καθημερινή ζωή αλλά μετά, αυτή επανέρχεται. Φυσικά στο πρότερο επίπεδο διαβίωσης στην καλύτερη περίπτωση, θα κάνει χρόνια να επανέλθει, αν επανέλθει ποτέ.

Τρεις φίλοι πήγαν να διανυκτερεύσουν σε ένα ξενοδοχείο για μία ημέρα . Ο υπάλληλος στη ρεσεψιόν τους είπε ότι το δωμάτιο για μία διανυκτέρευση κοστίζει 30 ευρώ . Οι τρεις φίλοι συμφώνησαν με την τιμή και πληρώνουν από δέκα ευρώ ο καθένας. Μετά από λίγο έρχεται ο ξενοδόχος και διαπιστώνει πως έγινε λάθος στην τιμή. Η τιμή του συγκεκριμένου δωματίου ήταν 25 ευρώ.
Μαλώνει τον υπάλληλο για το λάθος και τον στέλνει να τους βρει και να τους επιστρέψει τα 5 ευρώ. Ο υπάλληλος ενοχλημένος και μη μπορώντας να μοιράσει στους τρεις φίλους τα πέντε ευρώ, τους δίνει από ένα ευρώ και κρατάει τα άλλα δύο για τον εαυτό του.
Έχουμε λοιπόν, δέκα ευρώ ο καθένας που είχαν δώσει αρχικά, μείον ένα ευρώ που πήραν πίσω, εννιά ευρώ επί τρία ίσον είκοσι εφτά συν τα δύο που κράτησε ο υπάλληλος , είκοσι εννιά ευρώ . Ναι, αλλά στην αρχή είχαν δώσει τριάντα ευρώ. Πού πήγε το ένα ευρώ;

Συγκεντρώστε το βλέμμα σας χωρίς να ανοιγοκλείσετε τα μάτια σας στα παρακάτω σχήματα και παρατηρείστε… είναι πράγματι οφθαλμαπάτη;

Διαβάστε παρακάτω τα 10 σημαντικότερα σημάδια και συμπτώματα που πρέπει να λάβετε σοβαρά υπόψη σας.

1.Μειωμένη διάθεση και εύκολα δάκρυα
2.Μειωμένη συγκέντρωση
3.Μειωμένο ενδιαφέρον για δραστηριότητες που προσφέρουν ευχαρίστηση, όπως χόμπι ή κοινωνικές συναναστροφές
4.Εκφράζουν μειωμένη αυτοεκτίμηση, όπως “δεν αξίζω”, ή “δεν τα καταφέρνω ποτέ”
5.Αλλαγές στον ύπνο, με δυσκολίες, αϋπνίες ή υπνηλία
6.Μειωμένη όρεξη
7.Σύγχυση
8.Χαμηλή βαθμολογία
9.Προσπάθεια να “θεραπεύσουν” τη κακή διάθεση η εμπλοκή με αλκοόλ ή ναρκωτικά
10.Καχυποψία σχετικά με την πρόθεση των άλλων

πηγή: ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ–Ελευθερία Καμπούρογλου

Ας πορευθούμε χαμογελώντας!

Τα αρχαία Ελληνικά ανέκδοτα είναι πνευματώδη και διδακτικά. Μας χαρίζουν το γέλιο αλλά εκφράζουν και το αρχαίο Ελληνικό πνεύμα στην πιο χαριτωμένη μορφή του.

Είπε κάποιος στον Αρίστιππο ότι η Λαΐδα δεν τον αγαπά, αλλά προσποιείται ότι….. τον αγαπά. Ο Αρίστιππος απάντησε: «Ούτε το κρασί ή το ψάρι με αγαπούν, εγώ όμως τα απολαμβάνω».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Ένας άντρας είπε στην ερωτομανή γυναίκα του:
«Τι θέλεις να κάνουμε, να φάμε ή να κάνουμε έρωτα».
Εκείνη του είπε:
«Ό,τι θέλεις, ψωμί πάντως δεν έχουμε».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Είπε κάποιος στον Διογένη:
«Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία».
Και ο φιλόσοφος απάντησε:
«Κι εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Ο Διδύμων, οφθαλμίατρος της εποχής εξετάζει το μάτι μιάς κοπέλας. Ο
Διογένης τον βλέπει. Ξέρει ο Διογένης ότι ο Διδύμων είναι τύπος
ερωτίλος, κοινώς γυναικάς. Και του λέγει «Πρόσεξε Διδύμωνα, μήπως
εξετάζοντας τον οφθαλμό, φθείρεις την κόρην».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Επαινούσαν μερικοί μπροστά στον Άγη τους Ηλείους, γιατί ήταν πολύ
δίκαιοι κριτές στους Ολυμπιακούς αγώνες. Ο Άγης ρώτησε με απορία:
– Και είναι τόσο σπουδαίο το ότι οι Ηλείοι μια φορά στα τέσσερα χρόνια γίνονται δίκαιοι;
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει τον γιο του. Ο φιλόσοφος
ζήτησε αμοιβή 500 δραχμές. Ο πατέρας θεώρησε υπερβολικό το ποσό.
-«Με τόσα χρήματα», είπε, «θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο».
-«Αγόρασε», είπε ο Αρίστιππος, «κι έτσι θα έχεις δύο».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη από ένα άγαλμα.
Όταν τον ρώτησαν γιατί κάνει κάτι τέτοιο απάντησε:
– Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι από την αναισθησία των ανθρώπων.
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Παρακινούσαν τον Φίλιππο τον Μακεδόνα να εξορίσει κάποιον που τον κακολογούσε.
Ο Φίλιππος απάντησε:
– Δεν είστε καλά!! Θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σ’ άλλα μέρη;
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Ένας φαλακρός έβριζε τον Διογένη. Ο φιλόσοφος γύρισε και του είπε:
«Δεν σου ανταποδίδω τις βρισιές, αλλά θα ήθελα να πω ένα “μπράβο” στις
τρίχες σου, γιατί απαλλάχτηκαν από ένα κακορίζικο κεφάλι».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Ρώτησε κάποιος τον Αντισθένη τι είδους γυναίκα θα ήταν κατάλληλη για γάμο.
Ο φιλόσοφος του είπε:
«Το πράγμα είναι δύσκολο. Αν παντρευτείς ωραία, θα την έχεις με άλλους κοινή, αν άσχημη, θα είναι σαν να σου επέβαλαν ποινή».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν. Ο
φιλόσοφος απάντησε: «Καθόλου δεν με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι
ακόμα και να με μαστιγώνουν».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

πηγή: “Αρχαία Ελληνικά Ανέκδοτα” – Εκδόσεις Σαββάλα

Όλα εδώ έχουν αλλάξει….
τίποτα δεν είναι όπως παλιά
κι αυτή η περίεργη η σιγαλιά
απρόθυμη σειρήνα να ουρλιάξει!

Μας σφίγγει αυτό το… πρόσταγμα
-Κόκκινο…. το … απόσταγμα….

Στου ουρανού το μπλε το χρώμα
άσπρες γραμμές και …ψεκασμοί….
πάντα μας πνίγει μια οσμή
που δεν την ξέρουμε ακόμα…

Μας σφίγγει αυτό το… πρόσταγμα
-Κόκκινο…. το … απόσταγμα….

Κι ακούμε στη Βουλή καμπόσους
με εμβατήρια και ήχους…
μα τα … “θερμόμετρα” του ψύχους
δείχνουν μονίμως πλην ….τριακόσους! (-300)

Μας σφίγγει αυτό το… πρόσταγμα
-Κόκκινο…. το … απόσταγμα….

Λεωνίδας Μαρτέλος

http://www.malakes-kouventes.blogspot.com/

Πόλεμο με το υπουργείο Παιδείας έχουν ανοίξει επιτροπές αδιόριστων, διοριστέων και ωρομίσθιων εκπαιδευτικών ζητώντας τον άμεσο διορισμό όλων των εκπαιδευτικών που έπρεπε να διοριστούν τον Σεπτέμβριο, αλλά δεν διορίστηκαν. Την Παρασκευή μάλιστα ομάδα εκπαιδευτικών έσπασε μια πόρτα στην είσοδο του υπουργείου και εισέβαλε στο κτίριο, επειδή η πολιτική ηγεσία αρνήθηκε να τους δεχτεί. «Εμείς ρίξαμε μια πόρτα, τη στιγμή που εσείς γκρεμίζετε το δημόσιο σχολείο», φώναζαν εξαγριωμένοι οι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι τελικά ανάγκασαν την υφυπουργό Εύη Χριστοφιλοπούλου να τους δεχτεί στο γραφείο της για λίγο.

Στην κινητοποίηση συμμετείχαν η Συντονιστική Επιτροπή Διοριστέων Εκπαιδευτικών, το Σωματείο Εκπαιδευτικών με 24μηνο και ΑΣΕΠ και πλήθος αδιόριστων και διορισμένων εκπαιδευτικών. Οι εκπαιδευτικοί ζητούν «να πάρουμε μία γραπτή δέσμευση τόσο για τους διορισμούς που εκκρεμούν από τον Σεπτέμβρη του 2010, όσο και για τους νέους που επρόκειτο να γίνουν το 2011-2012 και να μη γίνουν συγχωνεύσεις σχολείων και τμημάτων».

Μετά τη συνάντηση με την υφυπουργό οι εκπαιδευτικοί δήλωσαν ότι δεν έλαβαν «καμία απάντηση, καμία δέσμευση παρά μόνο κοροϊδία και άγνοια». Κατόπιν αυτού αποφάσισαν να προχωρήσουν το επόμενο διάστημα σε νέες κινητοποιήσεις με πορείες και απεργίες. Απο την πλευρά της η υφυπουργός κατηγόρησε τους εκπαιδευτικούς για «εισβολή στο υπουργείο, βία και ζημιές στην περιουσία του ελληνικού λαού», ενώ τόνισε ότι «όλες οι προσλήψεις γίνονται σύμφωνα με τις εκπαιδευτικές ανάγκες των σχολείων, βάσει του αριθμού του μαθητικού δυναμικού και των προγραμμάτων σπουδών».

πηγή: εφημερίδα Έθνος

…σε αυτούς που από το 1925 “αγωνίστηκαν”, “αγωνίζονται” και αγαπούν τον “Ηρακλή”.

Η ιστορική ομάδα του “Ηρακλή” Αδριανής στο πέρασμα των χρόνων.

Δείτε το βίντεο

Ποδοσφαιρική ομάδα Ηρακλή Αδριανής 4 Φεβρουαρίου 1957

αλκυόνες

Ο Γενάρης, όπως και όλοι οι μήνες του ημερολογίου μας, του Παγκοσμίου Χριστιανικού ημερολογίου, οφείλει τ’ όνομά του στους Αρχαίους Ρωμαίους στο Θεό του Ιανό, που προς τιμή του τον ονόμασαν έτσι. Δεν είχε όμως απ’ την αρχή την τιμή ν’ αποτελεί τον πρώτο μήνα του χρόνου.
Αττικός μήνας: ΓΑΜΗΛΙΩΝ (15 Ιανουαρίου – 15 Φεβρουαρίου)
Οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν σαν Πρωτοχρονιά την 21η Ιουνίου
(του μηνός Σκιροφοριώντος όπως τον έλεγαν) και οι Ρωμαίοι την 1η Μαρτίου.
Η τελευταία είχε διατηρηθεί να γιορτάζεται και από τους Έλληνες της Ανδριανουπόλεως, πριν τους διώξουν οι Τούρκοι από την Ανατολική Θράκη.
Η πρώτη Ιανουαρίου καθιερώθηκε σαν Πρωτοχρονιά από τους Ρωμαίους το 153 π.Χ. Την ημέρα αυτή συνήθιζαν να εκλέγουν τους ανώτατους άρχοντες, τους ύπατους και με την ευκαιρία επιδίδονταν σε τελετές και θορυβώδεις διασκεδάσεις.
Από αυτούς την πήραν αργότερα οι Βυζαντινοί και την καθιέρωσαν (περί το 1000 μ.Χ.).

Τον Ιανουάριο ο λαός τον λέει με πολλά ονόματα, που τα περισσότερα αναφέρονται στις ιδιότητές του. Ο Γενάρης λέγεται  Γεννολοητής, παρετυμολογικά, γιατί τότε γεννοβολούν τα κοπάδια. Γατομήνας επειδή σ’ αυτόν ζευγαρώνουν οι γάτες. Κρυαρίτης (στη Μάνη) για το τσουχτερό του κρύο.
Λέγεται Μεσοχείμωνας γιατί είναι μεσαίος από τους τρεις μήνες του χειμώνα. Κρυαρώτης γιατί κάνει πολύ κρύο. Άλλες ονομασίες είναι Κλαδευτής, γιατί το μήνα αυτό κλαδεύουν.
Ακόμα τον Ιανουάριο τον ονομάζουν Τρανό, Πρωτάρη, Μεγάλο μήνα ή Μεγαλομήνα, επειδή είναι ο 1ος μήνας του έτους που έχει 31 μέρες και οι νύχτες του είναι μεγάλες, όπως λέει και το τραγούδι: “Νάταν οι μέρες του Μαγιού κι οι νύχτες του Γενάρη” . Τέλος λέγεται Καλαντάρης ή Καλαντέρης απ’ τα Κάλαντα που τραγουδούν τα παιδιά την Πρωτοχρονιά και τα Φώτα. Γελαστός για τις Αλκυονίδες ημέρες του.

Στην αρχαία εποχή, στη μέση του σημερινού μας Γενάρη άρχιζε ο ιερός μήνας της Ήρας, ο Γαμηλιών. Η Ήρα, εκτός από βασίλισσα τ’ ουρανού και των Θεών, ήταν προστάτιδα του γάμου και της οικογένειας. Γι’ αυτό τον μήνα αυτό οι αρχαίοι έκαναν τους πιο πολλούς γάμους, απ’ όπου πήρε και το όνομά του. Συνήθιζαν δε κάθε χρόνο, στις 27 του Γαμιλίωνα με την Πανσέληνο, να κάνουν θυσίες και εισφορές, που τις έλεγαν “Γαμήλιες”.

Κατά το δεύτερο δεκαήμερο του Ιανουαρίου συνήθως καλωσυνεύει ο καιρός και απολαμβάνουμε για μερικές μέρες μια σχετική καλοκαιρία, μια ανάπαυλα από τα χειμωνιάτικα μπουρίνια. Οι γλυκές αυτές χειμωνιάτικες ημέρες, είναι οι γνωστές “Αλκυονίδες ημέρες”, που σύμφωνα με τον πανάρχαιό μας μύθο, πήραν το όνομά τους από την Αλκυόνα, το ψαροπούλι της ακτής που κλωσσά τα αυγά του αυτές τις μέρες.

Στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη, όταν το Βυζάντιο κήρυξε τον πόλεμο στην Περσία, ο Ιουλιανός πέρασε με τον στρατό του από την Καισαρεία. Τότε διέταξε να φορολογήσουν όλη την επαρχία και τα χρήματα αυτά θα τα έπαιρνε επιστρέφοντας για την Κωνσταντινούπολη. Έτσι, οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να δώσουν ό,τι είχε ο καθένας, χρυσαφικά νομίσματα κλπ. Όμως ο Ιουλιανός σκοτώθηκε σε μια μάχη στον πόλεμο με τους Πέρσες, έτσι δεν ξαναπέρασε ποτέ από την Καισάρεια. Τότε ο Άγιος και Μέγας Βασίλειος που ήταν Επίσκοπος Καισαρείας, έδωσε εντολή και από τα μαζεμένα χρυσαφικά τα μισά να δοθούν στους φτωχούς, ένα μικρό μέρος κράτησε για τις ανάγκες των ιδρυμάτων της Βασιλειάδος, και τα υπόλοιπα τα μοίρασε στους κατοίκους με ένα πρωτότυπο τρόπο: Έδωσε εντολή να ζυμώσουν ψωμιά και σε κάθε ψωμί, έβαλε από ένα νόμισμα ή χρυσαφικό μέσα, κατόπιν τα μοίρασε στα σπίτια, έτσι τρώγοντας οι κάτοικοι τα ψωμιά όλο και κάτι έβρισκαν μέσα. Έτσι, γεννήθηκε το έθιμο της πίτας που ονομάστηκε Βασιλόπιτα.

Το άρθρο επιμελήθηκε ο συνεργάτης του agioritikovima.gr Κυριάκος Διαμαντόπουλος

πηγή:http://www.agioritikovima.gr

Κάντε κλικ στο φάκελο για να ανοίξετε την κάρτα

Δείτε: ατυχήματα, φάρσες, τούμπες, περίεργα σε ένα δεκάλεπτο βίντεο.

Καλή διασκέδαση!!!

http://www.youtube.com/watch?v=3htU3NTqMQs

Ο κατά Σωκράτη ορισμός του μορφωμένου ανθρώπου:

Όταν ρωτήσανε τον Σωκράτη να τους δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου, δεν ανέφερε τίποτε για την συσσώρευση γνώσεων.

«Η μόρφωση είπε, είναι θέμα συμπεριφοράς…

Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;

1.    Πρώτα απ’όλους αυτούς  που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις , αντί να ελέγχονται από αυτές…

2.    Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα και λογική…

3.    Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές…

4.    Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα  και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα.

5.    Αυτούς  που ελέγχουν τις  απολαύσεις τους…

6.    Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες και τις αποτυχίες τους…

7.    Τελικά αυτούς που δεν έχουν φθαρεί  από τις επιτυχίες και την δόξα τους…»

Το σηµείο καµπής στη ζωή του ανθρώπου είναι τα 46 χρόνια. Σε αυτή την ηλικία βιώνει ο άνθρωπος την πιο βαθιά µελαγχολία.

Αµέσως µετά αρχίζει το ταξίδι προς την ευτυχία. Το περιοδικό «Economist» αφιέρωσε το εξώφυλλό του σε αυτό το θέµα. ∆εν παραλείπει όµως να υπενθυµίσει την ατάκα του γάλλου ηθοποιού Μορίς Σεβαλιέ: «Τα γηρατειά δεν είναι και τόσο άσχηµα αν λάβουµε υπόψη µας την εναλλακτική λύση».

Οι κακόπιστοι θα µπορούσαν να υποθέσουν ότι το έγκυρο βρετανικό περιοδικό ήθελε απλώς να παρηγορήσει τους αναγνώστες του, ο µέσος όρος ηλικίας των οποίων είναι ακριβώς τα 46 χρόνια:εάν κάποιοι από αυτούς δεν αισθάνονται και πολύ….καλά, τώρα ξέρουν ότι τα πράγµατα στο µέλλον θα γίνουν καλύτερα. Ο λόγος όµως δεν είναι αυτός. Στην πραγµατικότητα, ο «Economist» επιβεβαιώνει την τάση που κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια στη Δύση: Χωρίς τη µέτρηση της Ακαθάριστης Εθνικής Ευτυχίας το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν δεν έχει κανένα νόηµα.

Ο«Economist» επικαλείται µεταξύ άλλων τη µελέτη του αµερικανού καθηγητή Οικονοµικών Ντέιβιντ Μπλέιντσφλαουερ, ο οποίος εξέτασε τα δεδοµένα από 72 χώρες, οι κάτοικοι των οποίων κλήθηκαν να απαντήσουν στην ερώτηση πόσο ικανοποιηµένοι είναι από τη ζωή τους. Ένα από τα συµπεράσµατα είναι ότι ο µέσος όρος ηλικίας αλλάζει από χώρα σε χώρα. Για τους Ελβετούς το ναδίρ της ικανοποίησης από τη ζωή εντοπίζεται στα 35 χρόνια, οι Ουκρανοί βουτάνε σε βαθιά µελαγχολία στα 62 τους. Ο µέσος όρος, ωστόσο, και στις 72 χώρες είναι τα 46 χρόνια.

Χρειαζόταν µια αµερικανική έρευνα για να µάθουµε ότι κάπου ανάµεσα στα 40 και τα 50 πολλοί άνθρωποι περνούν αυτό που γνωρίζουµε όλοι ως κρίση της µέσης ηλικίας; Ασφαλώς όχι. Αλλά, όπως επισηµαίνει ο «Economist», η έκπληξη βρίσκεται µετά: Παρά το γεγονός ότι όσο πλησιάζουν προς την τρίτη ηλικία οι άνθρωποι χάνουν πράγµατα που εκτιµούν, όπως είναι η ζωντάνια, η ευστροφία και η εµφάνιση, κερδίζουν αυτό που ξοδεύουν µια ζωή για να βρουν: την ευτυχία. Το βρετανικό περιοδικό υπενθυµίζει επίσης ότι, αντίθετα µε τους συµβατικούς οικονοµολόγους που µετρούν µόνο τον πλούτο, ένας νέος κλάδος της επιστήµης της Οικονοµίας θεωρεί την ευτυχία ένα µετρήσιµο οικονοµικό µέγεθος.

Το 2008, ο πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί ζήτησε από δύο νοµπελίστες οικονοµολόγους, τον Αµάρτια Σεν και τον Τζόζεφ Στίγκλιτς, να δηµιουργήσουν έναν δείκτη µέτρησης της εθνικής ευµάρειας πέρα από το ΑΕΠ. Και µόλις τον περασµένο µήνα στη Βρετανία ο πρωθυπουργός της χώρας Ντέιβιντ Κάµερον ανακοίνωσε ότι η κυβέρνησή του θα αρχίσει να συγκεντρώνει στοιχεία σχετικά για τη συλλογική ευεξία.

Σε κάθε περίπτωση, οι ειδικοί επικεντρώνουν τις προσπάθειές τους στο αιώνιο ερώτηµα: τι µας κάνει ευτυχισµένους; Αποφασιστικό ρόλο παίζουν τέσσερις παράγοντες: το φύλο, ο χαρακτήρας, οι εξωτερικές συνθήκες και η ηλικία.
Οι γυναίκες είναι ελαφρώς πιο ευτυχείς από τους άντρες – αν και πιο επιρρεπείς στην κατάθλιψη – όπως και οι εξωστρεφείς σε σχέση µε τους εσωστρεφείς. Μερίδιο στην ευτυχία έχουν επίσης το εισόδηµα, η υγεία, η εκπαίδευση, οι σχέσεις. Για την ηλικία, τέλος, µια σειρά από πρόσφατες µελέτες καταλήγουν στο συµπέρασµα ότι η ψυχολογική ευµάρεια είναι µια καµπύλη που έχει το σχήµα του λατινικού γράµµατος U. Ετσι, ο άνθρωπος στα 20 του χρόνια αισθάνεται ψυχολογικά ακµαίος και πιάνει… πάτο στα 46. Ύστερα όµως έρχεται η ευτυχία.

«Το δρόμο που μου δείχνεις να βαδίσω, τον γνώρισα από μικρός» λέει το τραγούδι.

Η λέξη δασκαλάκος ακουγόταν από τις ελληνικές ταινίες του 60 ακόμα. “Γίνε τουλάχιστον ένας δάσκαλος” είναι μια φράση που πολλοί γονείς έχουν ξεστομίσει ή σκεφθεί.

Αν έτσι θέλει το κράτος να είναι η κατάσταση, τότε είμαστε καταδικασμένοι.

Όταν όμως έρχεσαι και δίνεις ελπίδες, τότε είναι επιβεβλημένο να μπορείς να τηρείς τις υποσχέσεις που έδωσες – προσδοκίες που δημιούργησες.

Οι λέξεις αυτές είναι πάνω από επίκαιρες πολιτικές ανακοινώσεις και στρατηγικές και σίγουρα πάνω από συνδικαλιστικές απαιτήσεις.

Διανύουμε μια περίοδο αναβάθμισης ή καλύτερα αναδιάρθρωσης του εκπαιδευτικού συστήματος και όπως δείχνουν τα πράγματα ΚΑΙ αυτή η μεταρρύθμιση έχει ξεκινήσει από λάθος βάση.

Γιατί ποια είναι η βάση της παιδείας;

Στη συνέντευξή του στην ΕΤ1 και την εκπομπή «Η Ζωή είναι αλλού», ο καθηγητής Νίκος Λυγερός (εξ)έθεσε τα πράγματα με πολύ απλό και όμορφο τρόπο. Είπε:

«Είμαι υπέρ του Δάσκαλος – Μαθητής και όχι του Καθηγητής – Φοιτητής» εξηγώντας πως στο πρώτο δίδυμο υπάρχει η έμπνευση, υπάρχει η θέληση για μάθηση, υπάρχει κάτι το ανεξήγητο, ενώ το δεύτερο δίδυμο αναφέρεται σε θεσμούς.

Ένα κράτος λοιπόν που θέλει να αναβαθμίσει το εκπαιδευτικό του σύστημα, να αποκτήσει μόνο «δασκάλους», θα πρέπει να αρχίσει από τα βασικά. Θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να εξασφαλίσει στα θεσμοθετημένα όργανά του, που έχουν αναλάβει αυτόν τον δύσκολο ρόλο (δάσκαλοι, καθηγητές) τουλάχιστον την επιβίωσή τους!

1) Όταν ένα κράτος αφήνει απλήρωτους τους αναπληρωτές καθηγητές του, πώς έχει την απαίτηση να αφιερωθούν αναπόσπαστοι στο δύσκολο έργο τους; Ποιος από εμάς μπορεί να δουλέψει όταν δεν έχει πού να μείνει ή τί να φάει;

2) Όταν ένα κράτος αναγκάζει τους καθηγητές να βγαίνουν στους δρόμους ζητιανεύοντας για τα απολύτως απαραίτητα, τότε ουσιαστικά είναι το ίδιο το κράτος που ζητιανεύει.

Σκεφτείτε την περίπτωση ενός μαθητή, για να περάσω στη δεύτερη μου ανησυχία, ο οποίος βλέπει στις τηλεοράσεις το δάσκαλό του να παλεύει για την επιβίωσή του και ταυτόχρονα την επόμενη μέρα τον παρακολουθεί στο σχολείο να διδάσκει ανώτερες αξίες και ιδανικά.

Είναι απαράδεκτο να απομυθοποιείται με τέτοιο φθηνό τρόπο ο ρόλος του δάσκαλου – καθηγητή.

Δεν μιλάω για προσλήψεις. Δεν μιλάω για διορισμούς. Μιλάω για συνέπεια.

Όταν το κράτος αποφασίσει ότι θα κάνει ουσιαστικές αλλαγές αυτό θα φανεί στη συνέπεια που δείχνει προς τα όργανά του.

Η κοινωνία δυστυχώς ακολουθεί τις τάσεις των καιρών. Για να μπορέσει ο γονιός, το παιδί, ο συνάδελφος, να αναγνωρίσει την αξία ενός καλού καθηγητή και τον κίνδυνο που προκύπτει από την απαξίωσή του, ασυναίσθητα θα κοιτάξει πρώτα στην αντιμετώπιση που τυγχάνει ο συγκεκριμένος καθηγητής από το ίδιο του το κράτος.

πηγή: Μ. Μακρίδης

Άντε και καλά… κρασά!!!

“Η σημερινή κοινωνικοπολιτική κατάσταση περιγράφεται ανάγλυφα από μια φράση του Χατζηδάκη που πολλοί Έλληνες και ξένοι ηγέτες έχουν επαναλάβει κατά κόρον : «η Ελλάδα επιζεί ακόμα, επιζεί νομίζω μέσα από διαδοχικά θαύματα».

Τα θαύματα όμως, δεν ήταν ποτέ μόνο οικονομικά: από τη σύσταση του Ελληνικού κράτους, από τον Καποδίστρια μέχρι και σήμερα, η χώρα μας έχει ζήσει σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία πέντε φορές τον εφιάλτη της Χρεοκοπίας.

Η πρώτη πτώχευση έγινε μόλις μετά τη σύσταση του Ελληνικού κράτους και επί Κυβερνήσεως του Ιωάννη Καποδίστρια. Τα δάνεια δεν τα είχε ζητήσει εκείνος, όμως βάραιναν το Ελληνικό κράτος αφού είχαν…

ζητηθεί από τους Έλληνες στην Επανάσταση.

Η δεύτερη πτώχευση έγινε επί Όθωνα, ο οποίος ήταν Βαυαρός και οι Μεγάλες Δυνάμεις τον έστειλαν «τοποτηρητή» των συμφερόντων τους στην Ελλάδα. Ενώ ο Όθωνας είχε υποβάλει για δέκα χρόνια λιτότητα με ένα μνημόνιο – που τόσο μοιάζει με το σημερινό!– το οποίο είχε συντάξει με τις Μεγάλες Δυνάμεις, μειώνοντας μισθούς και δαπάνες σημαντικές για τον Ελληνικό πληθυσμό, δεν κατάφερε να αποφύγει την πτώχευση.

Η τρίτη πτώχευση συνέβη επί Κυβερνήσεως του Χαρίλαου Τρικούπη. Αυτός αν και περιέκοψε δαπάνες, προχώρησε σε εξορθολογισμό των μισθών αλλά τελικά δεν τα κατάφερε, με αποτέλεσμα το 1893 να δηλώσει στη βουλή το ιστορικό εκείνο «Κύριοι δυστυχώς επτωχεύσαμεν».

Η τέταρτη πτώχευση σημειώθηκε επί Ελευθερίου Βενιζέλου. Ο Βενιζέλος κήρυξε πτώχευση, έκανε στάση πληρωμών εξωτερικού χρέους και επέβαλλε εξευτελιστικά μεροκάματα. Το αποτέλεσμα ήταν να βγουν κερδισμένοι οι μεγάλοτσιφλικάδες γαιοκτήμονες αφού εξαγόραζαν την περιουσία των μικρότερων σε εξευτελιστικές τιμές: έτσι έγινε η αρχή για να οδηγηθούμε στη δικτατορία Μεταξά.

Η πέμπτη πτώχευση συνέβη επί Ιωάννη Μεταξά: ο Μεταξάς, αν και κατέφυγε στην Κοινωνία των Εθνών, ζητώντας να μην πτωχεύσει η Ελλάδα γιατί «αυτό θα διέλυε το λαό του», δε μπόρεσε να αποφύγει τη χρεοκοπία.

Το χειρότερο λοιπόν για τη χώρα δεν είναι τα οικονομικά δεδομένα :σήμερα, όπως και σε κάθε μια από τις παραπάνω περιπτώσεις , η Ελλάδα,πριν πτωχεύσει οικονομικά, πτώχευε ηθικά. Υπεύθυνοι γι’ αυτό, οι πολιτικοί άρχοντες του τόπου: οι ίδιοι που πάντα δανειζόντουσαν υπέρμετρα από το εξωτερικό, από τις ίδιες πάντα «Μεγάλες Δυνάμεις» (που λόγω του ότι η χώρα μας έχει θέση κλειδί για τα γεωστρατηγικά τους συμφέροντα, προσπαθούν να μας έχουν πάντα υπόχρεους).

Αν όμως στο παρελθόν, υπήρχε το δεδομένο ότι η πολιτική ηγεσία ήταν σχεδόν πάντα διορισμένη από ξένα κέντρα εξουσίας, δεν θα έπρεπε σήμερα η χώρα μας να είναι έρμαιο στις διαθέσεις του οποιουδήποτε μηχανισμού, όπως το ΔΝΤ. Η γενική αίσθηση του Έλληνα πολίτη είναι ότι οι πελατειακές σχέσεις, η αδιαφάνεια, η διαφθορά, η ασυνέχεια του Ελληνικού κράτους είναι οι αιτίες που μας οδήγησαν εκτός όλων των άλλων εδώ.

Ο Έλληνας σήμερα έχει την πεποίθηση ότι οι πολιτικοί, πολλές φορές και αποδεδειγμένα, χρηματοδοτούνται από ξένα οικονομικά συμφέροντα τα οποία ξεπληρώνουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μόλις εκλέγονται, ενώ παράλληλα κατασκευάζουν κομματική «πελατεία» διορίζοντας κόσμο στο Δημόσιο. Και είναι οι ίδιοι πολιτικοί από τους οποίους ζητείται σήμερα να ορθώσουν το ανάστημα τους σε διεθνές επίπεδο , όχι εκλιπαρώντας βοήθεια από τους ξένους, αλλά με κίνητρο το γνήσιο εθνικό συμφέρον.

Μόνο αν βρεθεί κάποιος, με συναφείς ηθικές αξίες, που θα έχει ΟΡΑΜΑ και τη δύναμη να εμπνεύσει το λαό, που θα ασκεί πολιτική για την Χώρα και όχι για τον εαυτό του, τότε η Ελλάδα θα κερδίσει την χαμένη της αξιοπρέπεια. Τότε η Ελλάδα δεν θα πετύχει ένα ακόμα διαδοχικό θαύμα αλλά ένα διαχρονικό, το οποίο θα της επιτρέψει να έχει τη θέση που της αρμόζει και της αξίζει στη διεθνή πραγματικότητα, χωρίς τη βοήθεια άσπονδων εχθρών και φίλων.”

πηγή: Μανόλης Καλαμπόκας

Όπως όλες τις γιορτές, θα ξοδεύσουμε κάτι παραπάνω και όλες οι αλυσίδες σούπερ-μάρκετ, κυκλοφορήσανε γιορτινά φυλλάδια προσφορών. Η ΔΙΑΦΟΡΑ στα προσφερόμενα είδη μεταξύ των αλυσίδων είναι ΟΦΘΑΛΜΟΦΑΝΕΣΤΑΤΗ και αντιληπτή από την πρώτη ματιά.

Γνωστή αλυσίδα στη πρώτη σελίδα, προτείνει φτηνή Γαλοπούλα Γαλλίας και στη τελευταία διάφορα ΞΕΝΑ κρασιά, σίγουρα γαλλικά. Στις μέσα σελίδες κρασί Bordeaux, καπνιστό σολομό, πάπια –φραγκόκοτα –κουνέλι – ορτύκια Ιταλίας, τυρί parmigiano reggiano και Ραmbol Γαλλίας με μαύρο πιπέρι ή καρύδι (τι είναι μη με ρωτάτε), αλλαντικά και τυροκομικά κατά πλειοψηφία εισαγόμενα.
Μία άλλη γνωστή αλυσίδα συνεχίζει τις προσφορές της σε βιομηχανικά προϊόντα της χώρας της. Ηλεκτρική σκούπα αναρρόφηση στάχτης, μηχανή εσπρέσο, κεραμικό αερόθερμο…
Από τρόφιμα Panettone, παραδοσιακό Ιταλικό χριστουγεννιάτικο γλυκό, όπως γράφει.
ΔΕΝ ΤΙΣ ΠΑΡΕΞΗΓΩ τις ξένες αλυσίδες. ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ τους κάνουν. Γι αυτό ήρθαν στην Ελλάδα. ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ των βιομηχανικών κεφαλαίων που τις δημιούργησαν.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ… ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ… που είμαστε χρεοκοπημένοι.
Άνοιξα και το φυλλάδιο μιας ελληνικής αλυσίδας. ΜΥΡΙΖΕ ΕΛΛΑΔΑ ρε γαμώτο… Προσφορές χοντρές. Τα τρόφιμα σχεδόν όλα ΕΛΛΗΝΙΚΑ, τα οποία ικανοποιούσαν σε μεγάλο βαθμό τις πραγματικές ανάγκες, αυτών των ημερών.
Αυτές τις γιορτές λοιπόν θα τις γιορτάσω ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΑ.
Θα γεμίσουμε Χριστούγεννα ελληνικότατη κότα.
Θα αγοράσουμε ελληνικότατα αλλαντικά, παστουρμά και καπνιστή μπριζόλα, που αυτοί δεν παράγουν.
Θα αγοράσουμε ελληνικά κρασιά από ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΕΣ ποικιλίες σταφυλιών, που το γράφουν πάνω στην ετικέτα. Αγιωργίτικο, Ξινόμαυρο, Σαββατιανό, Μαλαγουζιά, Λημνιώ, Ρομπόλα, Μοσχοφίλερο, Ασύρτικο, Αθήρι. Ναι υπάρχουν και αυτές, και πρέπει να συνεχίσουν να υπάρχουν…
Θα φάμε τηγανιά ελληνικό χοιρινό, ελέγχοντας στο κρεοπωλείο το ταμπελάκι παραγωγής του χοιρινού. Αν πάρει δε τηλέφωνο και κανένας γνωστός, που έχει βρεί χοιρινό μεγαλωμένο σε χωριό, μετά χαράς θα αγοράσω.
Θα πάρω για τα μικρά παιδιά ελληνικότατες σοκολάτες ή σοκολατένιους ΑΪ-ΒΑΣΙΛΗΔΕΣ.
Θα υπάρχουν στο σπίτι κουραμπιέδες και μελομακάρονα. Δυστυχώς δεν μπορώ να βρώ Φοινίκια (παραλλαγή του μελομακάρονου), που έκανε η μάνα μου, όταν ήμουν μικρός.
Παραμονή Πρωτοχρονιάς το μεσημέρι, με την παρέα, θα στήσουμε κάποια φουφού για να ψήσουμε για το καλό του χρόνου. Τα λουκάνικα και τα κρέατα ελληνικά…
Όταν θα ‘ρθω, στο κέφι αυτές τις μέρες, θα διασκεδάσω με ένα ποτήρι κρασί ή ένα ποτήρι ΚΟΝΙΑΚ ΜΕΤΑΞΑ.
Θα υποδεχθούμε τον καινούργιο χρόνο με ένα ποτήρι αφρώδη οίνο ΚΑΪΡ ή ΕΑΣ Αμυνταίου.
Μετά από τα χαρτιά, για το καλό του καινούργιου χρόνου, θα φάμε το ζεστό πατσά, που θα φτιάξουμε στο σπίτι.
Το πρωϊνό της Πρώτης μέρας του καινούργιου χρόνου, θα ξεκινήσει με ένα φλιτζάνι ελληνικότατου καφέ σκέτο, για να πάνε κάτω… τα φαρμάκια.
Όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα ελληνικότατα προϊόντα θα τα αγοράσουμε από ένα ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ, γιατί αυτοί σαν Έλληνες ξέρουν να έχουν τα ελληνικά προϊόντα, για τον ελληνικό τρόπο γιορτής αυτών των ημερών. Τα δε κρέατα από τον κρεοπωλείο της περιοχής.
Αγοράζοντας από ελληνικό σούπερ μάρκετ, αυτές τις μέρες ελληνικά προϊόντα, θα θυμάμαι συνέχεια, αυτό που γράφει, στο φυλλάδιο της μια ΤΟΠΙΚΗ ΔΡΑΜΙΝΗ ΑΛΥΣΙΔΑ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ.
Δηλ. «Διαθέτει περισσότερα από 10 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο για αγορές προϊόντων από Τοπικές Δραμινές Επιχειρήσεις και παραγωγούς (οπωρολαχανικά), ΟΤΑΝ ανταγωνιστικές επιχειρήσεις ΔΕΝ έχουν στα ράφια τους ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΤΟΠΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ».

ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ- ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ
Ο ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

πηγή:Γιάννης Παπαγεωργίου