Χίος και μαστίχα. Η απόλυτη ταύτιση! Αποφασίσαμε λοιπόν στην τελευταία συνάντηση του φετινού προγράμματος (παραλίγο να μην την πραγματοποιήσουμε λόγω της πίεσης από την επερχόμενη περίοδο των εξετάσεων) να διερευνήσουμε τον υγειοπροστατευτικό χαρακτήρα της διάσημης μαστίχας και τη γαστρονομική σφραγίδα του μοναδικού μπαχαρικού! Πριν από 2 χρόνια γνωρίσαμε το μπαχαρικό άμεσα στον τόπο παραγωγής του (βλ. περισσότερα εδώ), αλλά για φέτος η χρονική εξέλιξη του σχολικού έτους συν άλλοι παράγοντες δεν επέτρεψαν ανάλογη εκπαιδευτική εκδρομή.

Προμηθευτήκαμε από εδώ μαστιχέλαιο και άλλα προϊόντα με μαστίχα και οργανώσαμε σήμερα το μεσημεράκι τον δικό μας σχολικό αρωματικό εορταστικό μπουφέ για να κλείσουμε τις φετινές συναντήσεις μας με ανώτερα πλούσια ερεθίσματα γεύσης-όσφρησης.

Ευχαριστώ επίσης τις συναδέλφους Δρόσου Κλειώ και Παπαγεωργίου Γεωργία για την όλη υποστήριξη της συνάντησης.

Άγνωστες σε όλους μας ποικιλίες ελιάς είχαν την τιμητική τους χτες! Εννοώ το ελαιόλαδό τους! Το φετινό pop-up olive oil bar του σχολείου μας είχε αφιέρωμα σε μονοποικιλιακά ελαιόλαδα πελοποννησιακής προέλευσης, τα οποία προμηθευτήκαμε από εδώ, εδώ, εδώ και εδώ. Τα περισσότερα με ισχυρισμό υγείας, με υψηλούς τίτλους σε φαινόλες, ανιχνεύσαμε ωστόσο διαφορές μεταξύ αυτών και έτσι μπήκαμε στο παιχνίδι των ιδιαίτερων προτιμήσεων.
Αφετηρία μας, ως ελαιόλαδο αναφοράς, η κορωνέικη ποικιλία από την Αρχαία Ολυμπία, την οποία οι γευσιγνώστες μας ξεχώρισαν από την προηγούμενη συνάντησή μας. Ακολούθησε στη γευσιγνωσία η ποικιλία Ολυμπία από τον ίδιο παραγωγό της κορωνέικης ποικιλίας· στην εν λόγω ποικιλία εφαρμόσαμε το τεστ της καυτής πατάτας. Την Ολυμπία διαδέχτηκε το ελαιόλαδο από την ποικιλία Καλαμών (από το Δαφνί της Λακωνίας), το οποίο το συνδυάσαμε με χανιώτικα τοματίνια και βουτυράτη πικάντικη φέτα Τριπόλεως. Σειρά είχε το ελαιόλαδο της πατρινής ή κουτσουρελιάς (από τη Χαλανδρίτσα Αχαΐας), για το οποίο παρασκευάσαμε ένα ριζότο μανιταριών σύμφωνα με την πρόταση food pairing του ίδιου του παραγωγού. Προχωρήσαμε στο γνώριμό μας από τα προηγούμενα χρόνια ήπιο ελαιόλαδο μανάκι (από την Ερμιονίδα της Αργολίδας), το οποίο παντρέψαμε με κιτρινόπτερο τόνο σε νερό. Η επόμενη στάση μας ήταν στο ελαιόλαδο της ιδιαίτερης σμερτολιάς ή μυρτολιάς (από τις Κροκεές Λακωνίας), το οποίο συνδυάσαμε με μια κρύα σαλάτα από μεγαλόσπερμα πλακέ φασόλια Πρεσπών με στελέχη σέλερι & φρέσκο κρεμμυδάκι. Η γευσιγνωσία μας ολοκληρώθηκε με 2 ελαιόλαδα τα οποία εσκεμμένα αφήσαμε για το τέλος, προκειμένου να τα συνδυάσουμε με γλυκές παρασκευές: πρώτο το ελαιόλαδο της μεσσηνιακής μαυρολιάς (από το Ναβαρίνο), το οποίο γευτήκαμε με ένα γιαουρτοεπιδόρπιο (στραγγιστό γιαούρτι με θυμαρίσιο μέλι και μείγμα ξηρών καρπών), όπως προτείνει ο παραγωγός του· και κατόπιν το ελαιόλαδο της αθηνολιάς (από τη Μονεμβασιά Λακωνίας), το οποίο εμπλούτισε γευστικά μια μους σοκολάτας με ανθό αλατιού. Σαφώς οι 18 γευσιγνώστες μας αποχώρησαν πεπτικώς φορτωμένοι αυτή τη φορά, αλλά ας εστιάσουμε στα αποτελέσματα της (ερασιτεχνικής) αξιολόγησής τους, τα οποία έπονται:

Χρωματικά τα περισσότερα ελαιόλαδα έμοιαζαν μεταξύ τους, αν και περισσότερες πράσινες νότες σημειώθηκαν σε αυτά της σμερτολιάς και της Καλαμών· αναμενόμενο αφού προέρχονται από πρώιμους καρπούς.

Ως προς το φρούτο, πρωταγωνιστές (αθροιστικά από τα ποσοστά του έντονου και του ιδιαίτερα έντονου) αναδείχθηκαν το ελαιόλαδο της Ολυμπίας, της Καλαμών, το μανάκι και της πατρινής· δεν μπορούμε ωστόσο να προσπεράσουμε τα ποσοστά για το έντονο άρωμα στα ελαιόλαδα της μαυρολιάς, της σμερτολιάς, και φυσικά της κορωνέικης.

Το πικρό στοιχείο των ελαιολάδων μας είχε πρωταγωνιστές στα άκρα: το μέτρια πικρό της κορωνέικης το υπερκέρασαν τα “γλυκά” ελαιόλαδα από τις ποικιλίες μανάκι, πατρινή και σμερτολιά· αντίθετα, πρωταγωνιστής στο πικρό διακρίθηκε το ελαιόλαδο της αθηνολιάς, με την Καλαμών να έπεται ως έντονα και ιδιαίτερα έντονο πικρό. Αξιοσημείωτες νότες πικρού παρατηρήθηκαν επίσης στα ελαιόλαδα της μαυρολιάς και της Ολυμπίας.

Ως προς το πικάντικο στοιχείο, πάλι η αθηνολιά πρωταγωνιστεί (ιδιαίτερα έντονο), μολονότι αθροιστικά ως έντονα πικάντικες και ιδιαίτερα πικάντικες πρωτοστατούν η Καλαμών και η Ολυμπία. Έντονα πικάντικη και μέτρια πικάντικη η πατρινή η οποία συναγωνίζεται την κορωνέικη! Και εδώ ωστόσο ανιχνεύσαμε ήπια ελαιόλαδα: πρώτη η σμερτολιά, και ακολουθούν το μανάκι με τη μαυρολιά.

Με βάση τα προαναφερθέντα, αυτονόητα διακρίνει κανείς ποικίλες επιλογές για τη γαστρονομική αξιοποίηση των ελαιολάδων που θέσαμε υπό σύγκριση. Για ορισμένα όμως από αυτά τα ελαιόλαδα, νομίζω, προέχει η κατανάλωσή τους ως συμπληρώματα διατροφής με υγειοπροστατευτική δράση, αν λάβουμε υπόψιν το κόστος και την περιορισμένη παραγωγή τους (αριθμημένες φιάλες, limited editions) σε μια δύσκολη ελαιοκομική περίοδο.
Τελικά, ποια από τα μονοποικιλιακά ελαιόλαδα ξεχώρισαν οι γευσιγνώστες μας ως τα 3 πρώτα στις προτιμήσεις τους;

Στην πρώτη προτίμηση ισοβάθμισαν οι ποικιλίες Ολυμπία και μανάκι, ενώ η Ολυμπία συγκεντρώνει και ως 2η προτίμηση το μεγαλύτερο ποσοστό παρέα με τη σμερτολιά. Η τελευταία όμως πρωτοστατεί και ως 3η προτίμηση. Από μια γρήγορη ανάγνωση των προτιμήσεων θα παρατηρούσε κάποιος ότι τα ήπια, “γλυκά” ελαιόλαδα (μανάκι και σμερτολιά) κερδίζουν συνολικά στα ποσοστά των προτιμήσεων, όμως ο πικρός και πικάντικος χαρακτήρας της Ολυμπίας δεν άφησε ασυγκίνητους τους εφηβικούς ουρανίσκους.

Αξίζουν συγχαρητήρια στους γευσιγνώστες μας οι οποίες/οποίοι με υπομονή και ενδιαφέρον πέρασαν όλες τις δοκιμασίες γεύσης-όσφρησης των 8 ποικιλιών έως αργά το απόγευμα. Ευχαριστώ επίσης τις συναδέλφους Παπαγεωργίου Γεωργία και Παπακυρίλλου Αλεξάνδρα για την όλη υποστήριξη της συνάντησης.

Αρωματική, πικρή και πικάντικη η σημερινή συνάντησή μας, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στο σχολικό εργαστήριο φυσικών επιστημών, αφιερωμένη στην υπέρτατη αξία του ελαιολάδου!!! Δράσεις αντιφλεγμονώδεις, αντιοξειδωτικές, αγγειοδιασταλτικές από ποικίλες ουσίες (τυροσόλη, υδροξυτυροσόλη, ελαιοκανθάλη, ελαιασίνη, ελαιοευρωπεΐνη, κά) με πρωταγωνιστικό ρόλο τα τελευταία χρόνια για όσους ασχολούνται με την επιστημονική πλευρά του ελαιολάδου, αλλά και για όσους ελαιοπαραγωγούς επιδιώκουν το προϊόν τους να είναι πλούσιο σε αυτές ώστε να το εμπορεύονται με ισχυρισμό υγείας.
Προς αυτήν την κατεύθυνση κινηθήκαμε: εισαγωγική (ερασιτεχνική) γευσιγνωσία στο ελαιόλαδο για να γνωρίσουν οι μαθητικές ομάδες οργανοληπτικά τι εστί εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο με ισχυρισμό υγείας.
Προμηθευτήκαμε από εδώ τέσσερα ελαιόλαδα της κορωνέικης ποικιλίας από τις κύριες ελαιοπαραγωγικές περιοχές της Πελοποννήσου και ιδού τα αποτελέσματα της ερασιτεχνικής προσπάθειάς μας:

Ως προς το χρώμα, συναντήσαμε το χαρακτηριστικό κιτρινωπό προς λαδί τυπικό του φρέσκου ελαιολάδου, ίσως με περισσότερες νότες πράσινου στο προϊόν από την Αργολίδα. Το ίδιο ελαιόλαδο το αξιολόγησαν ως έντονα φρουτώδες σχεδόν οι μισοί γευσιγνώστες μας, ενώ τα σκήπτρα στο έντονο φρούτο κέρδισε το μεσσηνιακό ελαιόλαδο της δοκιμής μας.

Τον ιδιαίτερα έντονο πικρό χαρακτήρα γευτήκαμε στο λακωνικό ελαιόλαδο, δίχως και τα υπόλοιπα να υστερούν στην πικρή ένταση, ειδικά δε με το αργολικό ελαιόλαδο να είναι το απαλότερο όλων.

Τα ευεργετικά καψίματα στο λαιμό και ο αντανακλαστικός βήχας ήταν αναμενόμενα με όλα τα ελαιόλαδα. Το λακωνικό ελαιόλαδο πάλι πρωταγωνίστησε στο πικάντικο στοιχείο, δίχως να είναι ασήμαντη η έντονα πικάντικη συνιστώσα των υπολοίπων.

Τα διαστήματα ησυχίας και αφοσιωμένης αξιολόγησης κάθε ελαιολάδου διακόπτονταν από διαλείμματα για τον καθαρισμό του στόματος με λευκό ψωμί ημέρας και φέτες πράσινου μήλου.

Τελικά οι γευσιγνώστες μας αποφάνθηκαν για τις προτιμήσεις τους: Ποιο ελαιόλαδο από τα τέσσερα της δοκιμής θα προτιμούσαν να πάρουν μαζί τους φεύγοντας από το σχολείο; Το 36% των ερωτηθέντων προτίμησαν το ελαιόλαδο από την Αρχαία Ολυμπία ως 1η επιλογή τους· εξίσου στο αυτό ποσοστό οι μαθήτριες/μαθητές διέκριναν στη 2η επιλογή τους τόσο το ελαιόλαδο της Μονεμβασιάς όσο και αυτό από την Ερμιονίδα· την 3η θέση στις προτιμήσεις των γευσιγνωστών μας με ισχυρό ποσοστό ∼55% έλαβε το ελαιόλαδο από την Καλαμάτα. Βάσει των προτιμήσεων αυτών, το ελαιόλαδο από την Αρχαία Ολυμπία θα λειτουργήσει ως ελαιόλαδο αναφοράς στη γευσιγνωσία της επόμενης Πέμπτης με μονοποικιλιακά ελαιόλαδα επίσης από την Πελοπόννησο.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν την πρωτόλεια οργανοληπτική αξιολόγηση από 11 εφήβους γευσιγνώστες (2 αγόρια και 9 κορίτσια). Για την επόμενη συνάντησή μας, θα φροντίσουμε να έχουμε μεγαλύτερο δείγμα από συμμετέχοντες.

Ισχυρότατη δόση από θαλασσινό αεράκι με ιώδιο και υψηλή περιεκτικότητα σε ω3 λιπαρά μάς «χτύπησε» σήμερα με την μεσημεριάτικη ζέστη! Την τιμητική του είχε το αβγοτάραχο Μεσολογγίου (ως ελληνική υπερτροφή & αναγνωρισμένο προϊόν Π.Ο.Π.), το οποίο κατάφερε στον υπέρτατο βαθμό να μας ανασύρει μνήμες καλοκαιριού! Δεν ήθελαν και πολύ οι μαθητικές ομάδες να αρχίσουν να  συζητούν τα σχέδιά τους για το ερχόμενο καλοκαίρι, μέχρι που έπεσαν με τα μούτρα να ετοιμάσουν για όλους μας τις γαστρονομικές λιχουδιές αυτής της συνάντησης:

Παραδοσιακό αβγοτάραχο με αποξηραμένα σύκα· ήταν ο ιδανικός συνδυασμός για μια εισαγωγή στην αρωματική-γευστική πολυπλοκότητα του αβγοτάραχου: το διακριτικά γλυκό με ελαφρές νότες καπνιστού σύκο της σμυρναίικης ποικιλίας «Τζαϊλάτα» αντιστάθμισε την ελαφρώς πικρή νότα των ταριχευμένων αβγών.

Ακολούθησε μια δροσερότατη τορτίγια με φρέσκα φύλλα σαλάτας, φύλλο από χλωρό κρεμμυδάκι, κατίκι Δομοκού, άνηθο και φετούλες/τρίμμα αβγοτάραχου (παραδοσιακού και μελίχλωρου). [αφορμή στάθηκε η συνταγή από εδώ]

Συνεχίσαμε το παιχνίδι πικρού-γλυκού με μια γλυκιά ντοματένια παρασκευή φακής-ροβίτσας, όπου εκεί το τρίμμα αβγοτάραχου μόνο του εμπλούτισε διατροφικά τα δύο όσπρια· εδώ αντί για κουτάλι χρησιμοποιήσαμε μικρά αφράτα παξιμαδάκια από χαρουπάλευρο. [έμπνευση από αυτή τη συνταγή]

Οι νότες ιωδίου διακριτικά μας συνόδευσαν και στην πόση: μαθητική ομάδα ανέλαβε να συνθέσει ένα δροσερότατο mocktail Bloody Mary σύμφωνα με αυτή τη συνταγή. Χρησιμοποιήσαμε αφρίνα Μεσολογγίου και στην παρασκευή του ντοματένιου ποτού αλλά και στο χείλος του ποτηριού, ενώ η γεύση απογειώθηκε όταν τρίψαμε 1-2 στροφές από το καινοτόμο Trikalinos Sea Salt Bottarga Breeze!

Η μεσημεριανή περιήγησή μας στο αβγοτάραχο κορυφώθηκε με έναν gluten free χονδρό φιδέ από καλαμποκάλευρο, ο οποίος έβρασε μέσα σε μια απλή ντοματένια σάλτσα αρωματισμένη με φύλλα λουΐζας και ξύσμα λεμονιού· τα λεμονάτα αρώματα περπάτησαν άνετα στο στόμα μας με τη λιπαρότητα των μελίχλωρων χρυσαφένιων αβγών και τη βοτανική οξύτητα από ντοματίνια κονφί! [η έμπνευση της  παρασκευής από εδώ]

Σαφώς «ταΐσαμε» και τον εγκέφαλό μας με ολιγόλεπτα θεάματα από το YouTube· πολύ χρήσιμα τα επόμενα ολιγόλεπτα βίντεο για τη σημερινή πρωταγωνίστρια υπερ-τροφή μας: εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.  

Η συνάντησή μας ολοκληρώθηκε γλυκά-δροσερά-καλοκαιρινά. Επειδή το υπόλοιπο του σχολικού έτους δεν μας επαρκεί για ένα προγραμματισμένο αφιέρωμα στο χαρούπι, σκεφτήκαμε να φτιάξουμε το απόλυτο χαρουπο-παγωτό (η συνταγή από εδώ), εμπλουτισμένο με “μαυρομάτα” σταφίδα και ελληνικά γκότζι μπέρι… οι φράουλες εποχής και το ελληνικό αμύγδαλο φιλέ μάς πρόσφεραν και αυτά τις υπηρεσίες τους!

Η σημερινή μας δράση δεν θα ήταν εφικτή χωρίς την αυθόρμητη γενναιοδωρία του Κου Ζαφείρη Τρικαλινού και της εταιρείας του, ο οποίος απλόχερα μας έστειλε τα μοναδικά γαστρονομικά προϊόντα του!  Τον ευχαριστούμε θερμά! Ίσως στο μέλλον, και αν οι συνθήκες το επιτρέπουν, να επισκεφτούμε τις εγκαταστάσεις της ΤΡΙΚΑΛΙΝΟΣ Ε.Ε. στη Δάφνη για μια δια ζώσης συνάντηση με τον χορηγό μας.

Ευχαριστώ επίσης θερμά τις συναδέλφους Κλάρα Αναστασία, Κωνσταντινίδου Βαρβάρα, Νιάρχου Γεωργία και Παπακυρίλλου Αλεξάνδρα για την όλη υποστήριξη της δράσης αυτής.

Διεθνώς διάσημος ο ακριβός και πολύτιμος κρόκος Κοζάνης (ελληνική ζαφορά, Greek red saffron, προϊόν Π.Ο.Π. από το 1999), αλλά κάμποσα μέλη των μαθητικών ομάδων μας σήμερα τον πρωτογνώρισαν και τον πρωτογεύτηκαν! Ξεκινήσαμε με μια εισαγωγική συζήτηση για τις βιοδραστικές ουσίες των στιγμάτων του άνθους, όπως την πικροκροκίνη (πικάντικη και κάπως πικρή γεύση), την α-κροκίνη (ένα από τα ιδιαίτερα καροτενοειδή για το χρώμα του) και τη σαφρανάλη (για το χαρακτηριστικό άρωμά του). Αναφερθήκαμε επίσης στα ευεργετικά οφέλη του κρόκου: προστασία του καρδιαγγειακού συστήματος, τον αντικαταθλιπτικό ρόλο του, τις αντικαρκινικές επιδράσεις του σε εργαστηριακές καλλιέργειες, και την εντυπωσιακή επίδρασή του κατά του Αλτσχάιμερ.

Εννοείται δεν παραλείψαμε να χρησιμοποιήσουμε τον κρόκο μαγειρικά στο εργαστήριό μας: το διάσημο risotto alla Milanese είχε την τιμητική του! Σε μισή ώρα είχαμε μεταμορφώσει μισό κιλό ρύζι carnaroli σε ένα πλούσια κρεμώδες έδεσμα με ελληνική πλέον ταυτότητα στα συστατικά του: πρωταγωνιστής ο κρόκος ως προς το χρώμα και το άρωμα, παρέα με ένα αρωματικό ηπειρώτικο αιγοπρόβειο βούτυρο και με ένα πικάντικο αρσενικό Νάξου στη θέση της ιταλικής παρμεζάνας.

Καλύψαμε επίσης τη ζαχαροπλαστική ανησυχία μας αναφορικά με τον κρόκο με μία πανάλαφρη vegan πουτίγκα αμυγδάλου από (βολιώτικα) αμύγδαλα και γάλα αμυγδάλου στο πνεύμα της οθωμανικής κρέμας keşkül, αλλά με τον κρόκο πρωταγωνιστή στο χρώμα και διακριτικό συναγωνιστή των αρωματικών αμυγδάλων.

Τα προαναφερθέντα εδέσματα συμπληρώθηκαν με ένα εμπορικό ρόφημα κρόκου προκειμένου να υπογραμμίσουμε τον πιο άμεσο και εύκολο τρόπο πρόσληψης του πολύτιμου βοτάνου/μπαχαρικού.

Την κορινθιακή σταφίδα εξετάσαμε στη σημερινή συνάντησή μας· με δυνατό ιστορικό υπόβαθρο το εν λόγω αγροτικό προϊόν, αν σκεφτεί κανείς ότι στο τέλος του 19ου αιώνα αποτελούσε το 70% των εξαγωγών της χώρας και κύριο μοχλό οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας στην Κορινθία, Αχαΐα, Ηλεία και Ζάκυνθο.
Στη γευσιγνωσία μας συμπεριλάβαμε κορινθιακές σταφίδες από τις προαναφερθείσες περιοχές, οι δε προτιμήσεις των ομάδων έδωσαν συνολικό προβάδισμα (ως 1η και 2η προτίμηση) στη σταφίδα της Ζακύνθου:

Συζητήσαμε τη διατροφική αξία της σταφίδας ως υπερτροφής: πλούσια σε φυτικές ίνες και ειδικά με τις φρουκτάνες της να αποτελούν ευεργετικό πρεβιοτικό για τη χλωρίδα του παχέος εντέρου· επίσης πλούσια πηγή καλίου (ανώτερη και από την μπανάνα) αλλά και σημαντικών αντιοξειδωτικών, δίχως να παραβλέψουμε τις υδατοδιαλυτές βιταμίνες Β1, Β2, Β6, και C, μολονότι οι σταφίδες αποτελούν προϊόν ξήρανσης. Η υψηλή περιεκτικότητα της σταφίδας σε σάκχαρα που αποδίδουν άμεσα ενέργεια, μας έφερε στο νου παλαιές διαφημίσεις στις οποίες η σταφίδα προτεινόταν ως ιδανική θερμαντική τροφή και ως κατάλληλη για σχολικό κολατσιό!

Εμείς πάντως σήμερα απολαύσαμε τις σταφίδες μας με 2 παρασκευές: μία παραδοσιακή, αλμυρή και άκρως θερμιδική, την μπαζίνα Αρκαδίας (βλ. συνταγή εδώ)· και μία γλυκιά, ένα pancake φούρνου με κανέλα το οποίο ενισχύσαμε με μέλι (βλ. συνταγή εδώ) και σταφίδες.

Την 1^η μας επιμορφωτική δράση εκτός σχολείου πραγματοποιήσαμε σήμερα με τις μαθητικές ομάδες που υλοποιούν το φετινό Πρόγραμμα Αγωγής Υγείας. Βρεθήκαμε στο αγαπημένο Open Farm, στην ιστορική λαχαναγορά του Ρέντη, και παρακολουθήσαμε ένα workshop αφιερωμένο στη μέλισσα και τα προϊόντα της. Υπό την καθοδήγηση της γλαφυρής Κας Βαρβάρας Κουνέλη (η ίδια ερασιτέχνης μελισσοκόμος)

• γνωρίσαμε τον κόσμο της μέλισσας (στοιχεία για τη βιολογία, την κοινωνική οργάνωση και την οικολογία του εντόμου) και το επάγγελμα του μελισσοκόμου (εξοικειωθήκαμε με τον επαγγελματικό εξοπλισμό ενός μελισσοκόμου, κατανοήσαμε τον τρόπο εξαγωγής του μελιού και άλλων μελισσοκομικών προϊόντων, καθώς και τις εργασίες ενός μελισσοκόμου ανά εποχή του έτους),
• δοκιμάσαμε διάφορους τύπους μελιού της χώρας μας, ώστε να εντοπίσουμε βασικές οργανοληπτικές διαφορές τους…και σαν να μην έφτανε η ερασιτεχνική γευσιγνωσία, προχωρήσαμε και στη βαθμολόγηση (στην κλίμακα 1 έως 10) των μελιών (σύνηθες στους άπειρους διάσημους influencers-γευσιγνώστες του διαδικτύου):

Λαμβάνοντας υπόψιν τις τιμές των τυπικών σφαλμάτων δεν φαίνεται να προέκυψαν σαφείς γευστικές προτιμήσεις των μαθητών/μαθητριών. Σίγουρα το μέλι καστανιάς και αυτό της φάβας δεν ενθουσίασαν τον εφηβικό ουρανίσκο, οι δε κλασικοί τύποι ελληνικού μελιού (θυμαρίσιο, πεύκου, ελάτης, ανθέων, βελανιδιάς) εμφάνισαν τις μεγαλύτερες μέσες τιμές στη 10βαθμη κλίμακα.

Με αφορμή δε τη μεθαυριανή Κυριακή της Τυρινής, η συνάντησή μας ολοκληρώθηκε γλυκά με ένα πρωτεϊνούχο cheesecake [η συνταγή εδώ] με γλυκαντική ύλη ένα θυμαρίσιο μέλι Λήμνου αντί ζάχαρης, το οποίο αυτονόητα απολαύσαμε με πρόσθετο μέλι.

Με επιτυχία, για 3^η σχολική χρονιά, έλαβε χώρα στο Εργαστήριο Φυσικών Επιστημών η αρτοποίηση από τις μαθητικές ομάδες που συμμετέχουν στο φετινό Πρόγραμμα Αγωγής Υγείας. Ήταν μια καλή ευκαιρία να συζητήσουμε την αλκοολική ζύμωση στην παρασκευή ψωμιού και να θέσουμε κάποιους προβληματισμούς σχετικά με τη γλουτένη (βλ. το παρόν φύλλο εργασίας). Ακολουθήσαμε αυτή τη συνταγή και την επόμενη μέρα απολαύσαμε τον νόστιμο κόπο μας.

Από τις διαφορετικές παρασκευές μας: ισοβάθμησαν ως 1^η προτίμηση, το ψωμί με αλεύρι φαγόπυρου και με αλεύρι αμυγδάλου· στη 2^η θέση των προτιμήσεων πρωταγωνιστής αναδείχθηκε το ψωμί με αλεύρι φαγόπυρου· στην 3^η θέση επικράτησε το ψωμί με αλεύρι αμυγδάλου· συγκεντρωτικά, το ψωμί με αλεύρι αμυγδάλου ερέθισε περισσότερο όλα τα μέλη των ομάδων και προσπέρασε το ψωμί με αλεύρι φαγόπυρου.

Το κατίκι Δομοκού, το μέλι από άνθη πορτοκαλιάς και οι ελιές Αμφίσσης ως συνοδευτικά συνέβαλαν στο να μην μείνει ψίχουλο, ειδικά, από τους προαναφερθέντες δύο τύπους ψωμιού.

Σε ένα εαρινοθερινό μεταίχμιο,  – οι οπωρώνες των εσπεριδοειδών είχαν ήδη προλάβει να απαλλαγούν από τα ευωδιαστά άνθη τους, ενώ ο δυνατός αέρας του Αιγαίου απέτρεπε να σκέφτεσαι την απόλαυση της θάλασσας–  πετύχαμε τη Χίο πριν από ένα μήνα από σήμερα, μετά τις πασχαλινές διακοπές, όταν την επισκεφτήκαμε για ένα τριήμερο με αφορμή τη μοναδική μαστίχα της ως υπερτροφή.

Το ραντεβού μας από την πρώτη κιόλας μέρα ήταν στο Μουσείο Μαστίχας Χίου (ΜΜΧ). Τύχαμε θερμής υποδοχής και στη συνέχεια εξαιρετικής ξενάγησης από την Κα Ελένη Παϊδούση, ενώ 5 ομάδες μαθητών μας καταπιάστηκαν με την εκπαιδευτική δραστηριότητα του μουσείου σχετικά με τη δημιουργία των οχυρωμένων οικισμών στα Μαστιχοχώρια και την αρχιτεκτονική εξέλιξή τους από τη γενουατική περίοδο έως την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας …η εφηβική φαντασία εδώ εκφράστηκε απολύτως ελεύθερη έως και σουρεαλιστική με τις μακέτες που προέκυψαν στο τέλος.

Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε στην είσοδο της έκθεσης η βιολογία του μαστιχοφόρου σχίνου με τις πολλές υποποικιλίες του (αποτέλεσμα ενός μεθοδικού ευγονισμού από τους καλλιεργητές επί αιώνες) στα χωριά του νησιού, και η ικανότητά του να διαιωνίζεται εύκολα με παραφυάδες αν και σκληροτράχηλο φυτό…η καλλιεργειά του όμως επίπονη και απαιτητική με τις συνεχείς πολύμηνες φροντίδες του θάμνου χάριν του μοναδικού προϊόντος του.

Επίσης στο κάτω επίπεδο του μουσείου λύσαμε κάθε απορία μας σχετικά με την παραγωγή της διάσημης τσίκλας ΕΛΜΑ…. Μα ήταν εντυπωσιακοί οι κάδοι κουφετοποίησης και το βαρελάκι για το γυάλισμα των κουφέτων!

Κλείσαμε την πολύωρη περιήγησή μας στο ΜΜΧ είτε με βόλτα στον φυσικό μαστιχώνα της υπαίθριας έκθεσης είτε με μια δροσιστική χιώτικη μανταρινάδα στο καφέ/πωλητήριο του μουσείου.

Ο γαστρονομικός χαρακτήρας της επίσκεψής μας στο νησί συνεχίστηκε την επόμενη μέρα στη Μικροζυθοποιία Χίου εντός του Κάμπου (δυστυχώς λόγω κορωνοϊού δεν κατορθώσαμε να επισκεφτούμε το ξακουστό Μουσείο Εσπεριδοειδών).

Εκεί είχαμε την ευκαιρία να δούμε πώς παράγεται βήμα-βήμα η περίφημη μπύρα του νησιού από αφοσιωμένους ανθρώπους με μεράκι, όπως οι ιδιοκτήτες Κοι Αμύγδαλος Ιάκωβος και Ναζλίδης Μάνος, οι οποίοι μας δέχτηκαν στις εγκαταστάσεις τους υπό την καθοδήγηση του Κου Βορριά Κωνσταντίνου που μας ξενάγησε και μας εξήγησε όσο καλύτερα μπορούσε το βασικό πρωτόκολλο ζυθοποίησης.

Ήταν μια καλή ευκαιρία να συζητήσουμε για την αλκοολική ζύμωση (την οποία απωλέσαμε πια από τα μαθησιακά αντικείμενα της Β΄ Λυκείου) με πρώτη ύλη τους διάφορους τύπους βύνης, ειδικές ζύμες ζυθοποιίας και αρώματα λυκίσκου… τα οποία εδώ επιμελώς συμπληρώνονται και από μαστιχέλαιο για κάτι δυνατό & πρωτότυπο: μπύρα με μαστίχα! Στο ζυθοποιείο κινητοποιήσαμε μόνο τη μύτη μας για να διαπιστώσουμε τον ιδιαίτερο χαρακτήρα των προϊόντων της εταιρείας.

Την πολιτιστική συνιστώσα της εκδρομής μας (επισκέψεις στα Μεστά, στο Πυργί, στη Νέα Μονή, στους ανεμόμυλους στα Ταμπάκικα, και στην Πέτρα του Ομήρου όπως και στην ίδια τη Χώρα είτε μέρα είτε by night) την καλύψαμε πληρέστατα στον υπόλοιπο χρόνο της παραμονής μας στη Χίο με τη βοήθεια του ακούραστου Κου Μιχάλη Χατζηαναγνώστου από τον Ταξιδιωτικό Οργανισμό Manessis , ο οποίος πρόθυμα & σταθερά συντονιζόταν με τον παλμό της ομάδας μας!

Αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα: ο χρόνος δεν μας έφτασε για το κεντρικό και το βόρειο τμήμα του νησιού…ευελπιστούμε σε μελλοντικό σχεδιασμό εκδρομής μας.

ΥΓ/ Στην παρούσα ανάρτηση μπορείτε να βρείτε ενδιαφέρουσες πληροφορίες σχετικά με τη μαστίχα καθώς και δοκιμασμένες γλυκοαλμυρές προτάσεις αρωματισμένες με μαστίχα… απλώς κλικάρετε στους ακόλουθους συνδέσμους οι οποίοι κρύβουν παρουσιάσεις των μαθητικών ομάδων που συμμετείχαν στο πρόγραμμα:

Εργασία 1η Εργασία 2η Εργασία 3η Εργασία 4η Εργασία 5η Εργασία 6η Εργασία 7η Εργασία 8η Εργασία 9η Εργασία 10η Εργασία 11η Εργασία 12η