Ηταν στην Πατησίων. Ενα μικρό μαγαζί, στο δεξί σου χέρι κατεβαίνοντας. Η επιγραφή έλεγε «Κατερίνα – Μόδα για Παχουλές». Η Κατερίνα είχε δει προφανώς ένα κενό στην αγορά και είχε βουτήξει σ’ αυτό, υποψιαζόμαστε με επιτυχία. Μα όσο τα χρόνια περνούσαν, όλο και περισσότερο εκείνο το μικρό μαγαζί τής Πατησίων έμοιαζε με μια ειρηνική, συνοικιακή αντίσταση στο τσουνάμι του extra small που είχε ήδη κάνει την εμφάνισή του στις ελληνικές αγορές.

Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, κι ενώ στην Ελλάδα αναζητούμε το next top model («δεν μπορώ ούτε να το βλέπω», δήλωσε ένας κριτής με αποστροφή για τη γάμπα που τη στένευε το μποτάκι), κάτι φαίνεται να αλλάζει διεθνώς. Συνεπές στην προ τριμήνου εξαγγελία του, το «Brigitte», το δημοφιλέστερο γυναικείο περιοδικό της Γερμανίας, με πωλήσεις άνω των 700.000, έβγαλε πριν από λίγες ημέρες το πρώτο τεύχος της νέας, μετα-μοντέλων εποχής του. «Για χρόνια χρησιμοποιούσαμε το Photoshop για να παχαίνουμε τις κοπέλες που βάζαμε στο περιοδικό» είχε δηλώσει σχετικά ο Αντρέας Λέμπερτ, αρχισυντάκτης του Brigitte. «Ειδικά τους μηρούς και το στέρνο τους. Αλλά αυτό είναι ενοχλητικό και παράλογο και τι σχέση μπορεί να έχει με τον αληθινό μας αναγνώστη; Τα σύγχρονα μοντέλα ζυγίζουν 23% λιγότερο σε σχέση με τις συνηθισμένες γυναίκες».

Με μια απόφαση που έγινε πρωτοσέλιδο στον γερμανικό Τύπο, λοιπόν, το περιοδικό αποφάσισε να «εξοστρακίσει» τις επαγγελματίες του χώρου (τις λεγόμενες και size zero, δηλαδή μεγέθους μηδέν) και να γεμίζει τις σελίδες της μόδας του με κορίτσια της διπλανής πόρτας. Και, πράγματι στο τεύχος Ιανουαρίου 2010, οι αναγνώστες του Brigitte δεν βρήκαν φωτομοντέλα, αλλά κάποιες από τις ομορφότερες Γερμανίδες που είχαν θέσει υποψηφιότητα στην ιστοσελίδα του περιοδικού να γίνουν τα νέα πρόσωπα της μόδας. Οπως ήταν αναμενόμενο, τα σχόλια από το πρώτο αυτό δείγμα γραφής ήταν μεικτά – πολλοί κατηγόρησαν το περιοδικό ότι περιλαμβάνοντας θέματα δίαιτας στις σελίδες του, δεν καταπολεμά το πρόβλημα της ανορεξίας, όπως και ότι οι γυναίκες που έντυσε στα εντιτόριαλ μόδας θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι μοντέλα.

Ομως η συζήτηση μοιάζει να έχει ανοίξει για τα καλά. Αλλωστε, και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ένα άλλο δημοφιλέστατο και άκρως προοδευτικό περιοδικό, το V Magazine, αφιερώνει το τεύχος Φεβρουαρίου στα μεγάλα μεγέθη. «Γεμάτες, μικρόσωμες, τσιλιβίθρες, χοντρούλες – όλες είναι όμορφες», είπε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Στίβεν Γκαν, «και το περιοδικό βγήκε για να το αποδείξει». Το V μάλιστα το είπε και το εννοούσε, παρουσιάζοντας μια σειρά φωτογραφιών με υπέροχες, σέξι γυναίκες που εύκολα θα χαρακτηρίζονταν «νταρντάνες». Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό, οδήγησε όμως σε νέο γύρο αντιπαράθεσης με τη μια πλευρά να θριαμβολογεί που τα μοντέλα θυμίζουν επιτέλους τη μέση Αμερικανίδα και την άλλη να υποστηρίζει ότι δεν πολεμάς την ανορεξία προβάλλοντας ως πρότυπο την παχυσαρκία. Στα διαδικτυακά αυτά ντιμπέιτ, διάβαζες και την περιβόητη φράση του Καρλ Λάγκερφελντ «κανείς δεν θέλει να βλέπει γυναίκες με καμπύλες».

Οι εκδοτικές αυτές κινήσεις αποτελούν το επιστέγασμα μιας εκστρατείας που υπέβοσκε εδώ και χρόνια στον χώρο της μόδας. Πριν από περίπου δύο χρόνια, η Ισπανία πέρασε νόμο που απαγόρευε τη «χρήση» λιπόσαρκων μοντέλων στις πασαρέλες της Εβδομάδας Μόδας της Μαδρίτης, ενώ το ίδιο έκανε και η Ιταλία για τα σόου του Μιλάνο. Το 2006 άλλωστε, όπως υπενθυμίζει ο Guardian, ο χώρος της μόδας σείστηκε συθέμελα από μια σειρά θανάτων μοντέλων που προκλήθηκαν από εξαντλητικές δίαιτες. Τον Ιανουάριο του 2007, η Ισπανία σκλήρυνε ακόμα περισσότερο την πολιτική της, με το υπουργείο Υγείας να προχωρά σε συμφωνία με αλυσίδες καταστημάτων ρούχων, όπως η Ζara και η Μango ώστε οι κούκλες στις βιτρίνες τους να φορούν τουλάχιστον μέγεθος 10 (αλλιώς 36).

Τον Απρίλιο του 2008, στη Γαλλία, διαφημιστές, βουλευτές και εκπρόσωποι της μόδας συνυπέγραψαν μνημόνιο συνεργασίας για την προαγωγή ενός πιο υγιούς προτύπου σώματος, ενώ τον περασμένο Σεπτέμβριο χαιρετίστηκε η πρωτοβουλία του αμερικανικού περιοδικού Glamour να δημοσιεύσει φωτογραφία της Λίζι Μίλερ, μιας πανέμορφης 20χρονης γυναίκας με ύψος 1,80 και βάρος 79 κιλά. Το περιοδικό κατακλύστηκε από επιστολές γυναικών από όλο τον κόσμο – γυναικών που προφανώς για χρόνια ασφυκτιούσαν στα μικρά τους νούμερα.

Από καιρού εις καιρόν βέβαια η συλλογική προσπάθεια υπονομεύεται από απερίσκεπτες δηλώσεις, όπως για παράδειγμα εκείνη της Κέιτ Μος, που τον περασμένο Νοέμβριο σόκαρε λέγοντας ότι «τίποτα δεν έχει καλύτερη γεύση από το να είσαι πολύ αδύνατος».

Την καλύτερη απάντηση πάντως έδωσε προχθές ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης δρ Κων. Μανολόπουλος, ανακοινώνοντας τα αποτελέσματα έρευνας, σύμφωνα με τα οποία το επιπλέον βάρος στους γοφούς και την κοιλιά -τα γνωστά «πιασίματα»- αποτελεί την καλύτερη ασπίδα για μια σειρά από ασθένειες.  Της Λινας Γιανναρου

Ένα απίθανο βίντεο που δημιουργήθηκε από τον Ιαπωνικό σχεδιαστή Tokujin Yoshioka για το κατάστημα Maison Hermès στην Ιαπωνία. Στην βιτρίνα του καταστήματος έχει τοποθετηθεί μια οθόνη που προβάλει μια γυναίκα να φυσάει ανά τακτά χρονικά διαστήματα ένα φουλάρι. Κάθε φορά που φυσάει η γυναίκα το φουλάρι, εκείνο ανταποκρίνεται στον αέρα. Είναι πραγματικά μαγικό το όλο αποτέλεσμα.