Σε αίθουσα αναμονής τινά, ιατρείου τινός, χάζευα την ατζέντα μου. Παρατήρησα ότι ο Οκτώβριος έχει 13 ημέρες – πλην της Εθνικής Επετείου -αφιερωμένες σε “κάτι”. Των ζώων, των εκπαιδευτικών – τυχαία η σειρά- της ψυχικής υγείας, της διατροφής, της φτώχειας, της μάννας μου, της αδελφής μου, των τυφλών…και σήμερα είναι η ημέρα των “Προτύπων “(τυποποίησης). Παραξενεύτηκα. Γυρνώντας σπίτι, πήρα τον “Μεγάλο” Μπαμπινιώτη (να μη λέει και η μαμά μου ότι τα λεξικά τά΄χουμε για να …στηρίζουμε τις πόρτες!) Διάβασα. Πρότυπο:Κάτι που χρησιμεύει ώς υπόδειγμα για την δημιουργία άλλων. Μεταφορικά: Ιδανικό, παράδειγμα προς μίμησιν. Μμμμ! Τυποποίηση:Η μαζική, βιομηχανική παραγωγή προϊόντων. Μεταφορικά: Η έλλειψη πρωτοτυπίας. Δηλαδή, που είναι αφιερωμένη η σημερινή μέρα; Π.χ στη μαζική παραγωγή πλαστικών καθισμάτων και στους κανόνες που πρέπει να ακολουθεί η βιομηχανία για την ποιοτική και περιβαλλοντικά φιλικότερη παραγωγή τους; Ή μήπως στα …ιδανικά και την …κοινοτυπία; Σας παραπέμπω …εδώ… στην σημερινή ημέρα. Επειδή πού και πού το μυαλό μου δουλεύει ανάποδα, συνεπικουρούμενο σήμερα απο τη φόρτιση της χθεσινής ημέρας (μην ξεχνάτε ότι βρίσκομαι στο στάδιο της … επιμόρφωσης!), πήρα τα πράγματα …μεταφορικά. Μου φαίνεται ότι ταιριάζουν πιο πολύ! Αφιέρωμα στα ιδανικά και την …κοινοτυπία! Είναι σαν να επικροτούμε την μονοτονία, σαν να επιβραβεύουμε την ανία. Όσο για τα ιδανικά, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να υπάρχει ημέρα αφιερωμένη στο…αυτονόητο; [Μου θυμίζει μερικούς συναδέλφους που λένε: ” Α! Θα τον περάσω, γιατί είναι καλό παιδί, ευγενικό, δεν κάνει φασαρία, δεν πετάει…μολότωφ στην τάξη!]. Το τί ή ποιός είναι παράδειγμα προς μίμησιν για τον καθένα, καθορίζεται απο τον χαρακτήρα, τον τρόπο που μεγάλωσε και μορφώθηκε, το περιβάλλον και τις συνθήκες που ζεί, για να μην επεκταθούμε σε θρησκεία, πολιτεύματα κ.α. Πράγματι, όλες αυτές οι ¨Ημέρες της Ημέρας”, αν δεν είναι ημέρες “ενημέρωσης”, μοιάζουν με συγχωροχάρτια δικά μας, για όλες τις υπόλοιπες ημέρες. Όπως μου΄λεγε τις προάλλες η θεία μου η Πελαγία…