Στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 οι χορτοφάγοι θεωρούνταν η επιτομή της ξενερωσιάς. Την ίδια στιγμή, τα παϊδάκια και το κοκορέτσι γίνονταν συνώνυμα της τεστοστερόνης και του ανδρισμού, της μαγκιάς και του σεξ απίλ.Οι αλλεπάλληλες διατροφικές κρίσεις, όμως, με σοβαρότερη αυτήν της νόσου των «τρελών αγελάδων» έκανε τους χορτοφάγους να τρίβουν τα χέρια τους με έκδηλη Schadenfreude και κατέστησε όσους τρώνε έντερα, συκώτια και μυαλά απλώς… ανεγκέφαλους. Εσχάτως μάλιστα άρχισε να αναπτύσσεται μια νέα υποκουλτούρα, που φιλοδοξεί να θεσπίσει ηθικές αξίες στις δυτικές κουζίνες. Μετά τους «χορτοφάγους», τους «καρποφάγους», εκείνους που τρώνε αποκλειστικά βιολογικά προϊόντα και όσους φροντίζουν να ψωνίζουν τρόφιμα από καταστήματα τα οποία προωθούν το «ηθικό εμπόριο» (fair trade), ανέτειλε η εποχή των «οικοφάγων», των οπαδών της «οικοφαγίας» (ecotarianism). Η νέα αυτή ομάδα θέλει να σώσει τον πλανήτη με το περιεχόμενο των πιάτων της, συνδυάζοντας όλα τα σχετικά κινήματα του παρελθόντος. Ο νεολογισμός «οικοφαγία» είναι δημιούργημα μιας ομάδας φοιτητών της Οξφόρδης με αυξημένες περιβαλλοντικές και κοινωνικές ευαισθησίες. Ο «οικοφάγος» ψωνίζει, λοιπόν, μόνο αγροτικά προϊόντα τα οποία έχουν καλλιεργηθεί σε τοπικό επίπεδο και στη σωστή εποχή. Ο ecotarian αποχαιρετά τα πάμφθηνα κοτόπουλα, αμφιβόλου προελεύσεως και δεν διστάζει να πληρώσει τιμές φαγκριού για μία αλανιάρα κότα. Στόχος της «οικοφαγίας» είναι η προστασία του πλανήτη, η ασφάλεια των τροφίμων, ο σεβασμός των δικαιωμάτων των εργατών που απασχολούνται στην παραγωγή τους, η εξάλειψη της βίας και της παιδικής εργασίας κατά τη διαδικασία αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι κάθε επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ είναι μία τεράστια σπαζοκεφαλιά. Ο συνειδητοποιημένος καταναλωτής θα πρέπει να σταθεί μπροστά στο ράφι και να λύσει μία δύσκολη εξίσωση για κάθε προϊόν που σκοπεύει να αγοράσει. Το σύνθετο αυτό κουίζ καλούμαστε να απαντήσουμε προτού αγοράσουμε ένα προϊόν. Το μόνο καλό είναι πως με τόση περισυλλογή πριν φάμε, γλιτώνουμε την ακατάσχετη λαιμαργία.

Πηγή: Καθημερινή