Διάβασα με …χαρά στο “ΠΑΡΟΝ” της 26-8-12, οτι ο Υπουργός Παιδείας διαπιστώνει πως...”τα σημερινά σχολεία δεν …στέκονται στο ύψος τους και οι μαθητές- αν και έχουν περισσότερα μέσα- δεν μαθαίνουν όσα μάθαιναν παλιά. Θυμάται πολύ καλά τί μαθητές “έβγαλε” στο τέλος της δεκαετίας του ΄70 η Ιων’ιδειος ή το Γ΄Γυμνάσιο Πειραιά ΄το Γυμνάσιο της Πλάκας ή το Λύκειο Πετραλώνων, και τί μαθητές “βγαίνουν” σήμερα“!!!!

Να συμπληρώσω σχολεία;;; Β΄Γυμνάσιο Πειραιά, Ράλλειο Σχολείο, Βαρβάκειος, Ανάβρυτα και ουκ έστιν αριθμός!!!! Πιστεύω ότι εύκολα ο κ. Αρβανιτόπουλος θα απάντησε στην απορία του. Αν θυμήθηκε πόσες ώρες οι μαθητές διδάσκονταν Αρχαία Ελληνικά, Νέα Ελληνικά. Το 2ωρο της Έκθεσης απαραιτήτως την εβδομάδα. Και έκθεση υπό μορφή δοκιμίου, όχι αστεία. Πόσες ώρες διδάσκονταν τα Μαθηματικά (Άλγεβρα-Γεωμετρία-Τριγωνομετρία), η Φυσική και η Χημεία! Πώς ήταν η ύλη της Φυσικής και της Χημείας τότε!

Τα πρότυπα σχολεία, θυσιάστηκαν στον βωμό της εξίσωσης προς τα κάτω. Οι ασκήσεις Φυσικής και Χημείας πήγαν “άκλαφτες” για να μην “πιέσουμε” τον μαθητή. Επί Υπουργού Παιδείας Ράλλη -διορθώστε με αν δεν θυμάμαι καλά – χάσαμε τους τόνους στην γλώσσα μας. Δεν είδα τους Γερμανούς να χάνουν τα umlaut, τους Γάλλους τους τόνους τους… Βέβαια απο τον νόμο Ράλλη, μόνο οι τόνοι θυσιάστηκαν…Το να μην υπάρχουν “αιώνιοι φοιτητές, να μην κυριευθούν απο τα κόμματα τα Πανεπιστήμια, αυτό αντιμετωπίστηκε με σθεναρότητα. Μέχρι σήμερα…

Η Γραμματική στα Δημοτικά σχολεία έγινε ένας αχταρμάς. Για τα Μαθηματικά …δεν συζητώ! Ίσως οι περισσότερες περιπτώσεις δισλεξίας να οφείλονται στην “κακοποίηση” των παιδιών στην πρώτη βαθμίδα της εκπαίδευσης. Θυμάμαι ότι τα αναγνωστικά μας είχαν κείμενα του Καρκαβίτσα, του Παπαδιαμάντη, ποιήματα του Σπεράντζα, του Δροσίνη, του Παλαμά, του Βιζυηνού.  Αυτά αντικαταστάθηκαν κατά το πλείστον, με κάθε “πικραμμένου” υμέτερου την ποίηση. Με κείμενα που πολλές φορές τρομάζουν τα μικρά παιδιά.

Για να φτάσουμε στη δεύτερη βαθμίδα.  Πεδίον δόξης λαμπρόν!!!! Όπου άνοιξαν  θέσεις για πάμπολλες ειδικότητες! Πληροφορική: Θα μπορούσαν οι συνάδελφοι της ειδικότητας αυτής να κάνουν τόσα πολλά χρήσιμα πράγματα στα σχολεία, αντί να διδάσκουν αυτά που τα περισσότερα παιδιά “παίζουν στα δάχτυλά τους”. Και άντε και το διδάσκουν. Πιστοποίηση γιατί δεν παίρνουν; Σε καμοιά χώρα της Ε.Ε δεν υπάρχει η Πληροφορική ως μάθημα. Νομικοί, Κοινωνιολόγοι, Τεχνολόγοι (δηλαδή: απο Πολιτικοί Μηχανικοί έως Φυσικοί και ότι θές).  Ολυμπιακή Παιδεία!!!! ‘Αλλο σκάνδαλο κι αυτό!  Τί φταίνε αυτοί οι άνθρωποι τώρα να χαλάσουν τη ζωή τους, χωρίς οργανικές θέσεις και με τον πέλεκυ της εφεδρείας στο κεφάλι τους;;;;

Τεχνικά Λύκεια. Θα μπορούσαν να γίνουν απο τα πλέον χρήσιμα σχολειά! Αλλά, κακοποιήθηκαν γιατί “ξεπλύθηκε” εκεί όλο το χρέος των “δικών μας παιδιών”! Η προχειρότητα σε όλο της το μεγαλείο!

Αντί λοιπόν, να εκμοντερνίσουν τα προγράμματα της δεκαετίας του ’70, να αντικαταστήσουν μαθήματα όπως η Λογική, η Αγωγή του Πολίτη κ.α, να χρησιμοποιήσουν Κοινωνιολόγους, Ψυχολόγους στα σχολεία, που όλοι ξέρουμε πόσο πολύ χρειάζονται (όχι για να κάνουν μάθημα!!!), να αξιολογήσουν και να επιμορφώσουν τους εκπαιδευτικούς, να κρατήσουν το επίπεδο βρε αδελφέ, γίναμε όλοι αχταρμάς! Μαθηματικοί, Φυσικοί, Φιλόλογοι με ή χωρίς μεταπτυχιακά και διδακτορικά, κομμώτριες, πολιτικοί μηχανικοί και φαναρτζήδες αδιακρίτως…το αυτό!

Η γραμματική του Τζάρτζανου, κ. Υπουργέ, η Φυσική του Μάζη, η Γεωμετρία του Κανέλλου ή του Παπανικολάου. Να γιατί “βγαίναμε” μαθητές τότε! Φυσικά και οι καιροί άλλαξαν. Η Τεχνολογία σάρωσε. Οι κοινωνικές συνθήκες  άλλαξαν. Η χώρα δεν ήταν προετοιμασμένη να δεχθεί το κύμα των μαθητών από άλλες χώρες.  Και αντί να τους εντάξει – μετά απο συγκεκριμένο χρόνο χάριτος – στην ελληνική εκπαιδευτική διαδικασία, κατέλειξε να τους δίνει “γη και ύδωρ”, εις βάρος των Ελλήνων μαθητών! ‘Επρεπε να προσαρμοστούμε. Όχι όμως να κάνουμε πασαλλείματα! Αρπαχτές! Αδικίες!  Να ελαττώνονται οι ώρες των Ελληνικών, των Μαθηματικών και της Φυσικοχημείας. Να γίνονται Project, έτσι για να γίνονται…Και άλλα πολλά.

Υπήρχαν και υπάρχουν “δυνατά μυαλά” που ξέρουν τί πρέπει να γίνει! Ακούστε τους! Και επιτέλους! Ξεκινήστε απο τη βάση. Απο το Δημοτικό!

Και βέβαια ναι στην αξιολόγηση! Αλλά όχι σε τέτοιους καιρούς! Με εκπαιδευτικούς κακοποιημένους ηθικά, μισθολογικά, φορολογικά! Με σχολεία χωρίς φράγκο! Αξιολόγηση του ποδαριού;;;;  Πάλι τα ίδια;

Ας έχουμε μια καλή χρονιά, ας έχουμε υγεία και ας μην σταματήσουμε να σκεφτόμαστε! Μπορεί και να τα καταφέρουμε…