Εκεί όπου ο αγιασμός έγινε μετά το ηλιοβασίλεμα και το πρώτο κουδούνι της σχολικής χρονιάς χτύπησε όταν τα παιδιά των περισσότερων σχολείων είχαν ήδη επιστρέψει στο σπίτι τους, χτυπά η καρδιά των εργαζόμενων μαθητών. Οι μαθητές των 221 εσπερινών σχολείων της Ελλάδας (88 στην Αττική) καθημερινά παραμερίζουν την κούραση της δουλειάς, πιάνουν μολύβι και στυλό, για να μάθουν όσα δεν πρόλαβαν ή δεν είχαν την ευκαιρία στο σχολείο που εγκατέλειψαν…«Πιστεύω ότι το νυχτερινό σχολείο μπορεί πραγματικά να βοηθήσει όλους εκείνους που τους απομάκρυνε η εκπαιδευτική διαδικασία. Είναι ένα σχολείο που πραγματικά ενδιαφέρεται για τους μαθητές του» επισημαίνει στην «Κ» η διευθύντρια του εσπερινού λυκείου «Ε. Κοροπούλη», κ. Ελένη Γιαννοπούλου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου…εδώ…

Αυτός είναι ο παιδαγωγικός και κοινωνικός ρόλος του νυχτερινού σχολείου. Υπάρχουν παραδείγματα εργαζομένων μαθητών που κατάφεραν να επιτύχον σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Μπράβο τους! Και ένα μεγάλο μπράβο και στους συναδέλφους που αν μη τι άλλο τους ενέπνευσαν ή δεν τους αποθάρρυναν. Τί γίνεται όμως με όλους όσους χρησιμοποίησαν το νυχτερινό σχολείο για να έχουν το δικαίωμα της διαφορετικότητας των εξετάσεων και να μπούν “νύχτα” στο Πανεπιστήμιο; Όταν άλλα παιδιά και οι οικογένειες τους “μάτωναν” μέσα σ΄ αυτήν την ψυχοφθόρα διαδικασία; Κανένας Υπουργός, με τόσους συμβούλους, δεν είχε δεί ποτέ αυτό το “παραθυράκι”; Αν όμως δεν κλείσουν όλα αυτά τα “παραθυράκια” της Ελλάδας, το παράθυρο προς την “έξοδο κινδύνου” όλων των δεινών που μας κατατρέχουν δεν θα ανοίξει ποτέ.