Την Δευτέρα ένας μαθητής μου με ρώτησε: “Κυρία, προτείνετέ μας έναν τρόπο να τιμήσουμε τον Αλέξη.”  Η ερώτηση του Γιάννη δεν έγινε για να χάσουμε κανένα 10λεπτο μάθημα.  Το παιδί ρώτησε, ψάχνοντας, ίσως,  μιαν  απάντηση στην ερώτηση, που θα του έγινε απο άλλους συμμαθητές του: “Ρέ! θα έλθεις στην διαδήλωση για τη μνήμη του Αλέξη;   Γιατί δεν σε αφήνουν οι γονείς σου?”. Και όλα όσα τα εφηβικά κεφαλάκια θα μπορούσαν να σκεφτούν ή και να σκαρφιστούν, όχι τόσο για να ξεφύγουν απ’ το μάθημα -και αυτό όμως “παίζει”- αλλά και για να διοχετεύσουν την εφηβική τους “επαναστατικότητα”. Ιδίως όταν το κλίμα είναι συγκινησιακά φορτισμένο….

Γύρισα να συνεχίσω το μάθημά μου, αλλά, σκέφτηκα, ότι αυτό δεν έπρεπε να μείνει αναπάντητο. Τους είπα όλα όσα αισθάνομαι και πιστεύω – δεν μπορείς   να πεις ψέμματα στους 15χρονους- και όλη μέρα σκεφτόμουνα την ερώτηση του… μικρού. Τριγυρνώντας στον ηλεκτρονικό τύπο, βρήκα την έκκληση των γονέων του   Αλέξη Γρηγορόπουλου. Την παραθέτω, συμπληρωματικά…

«Η βία αμαυρώνει τη μνήμη του παιδιού μας»

Να σταματήσουν οι βιαιοπραγίες με αφορμή τη δολοφονία του ζήτησαν οι γονείς του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου και αποδοκίμασαν τα επεισόδια. «Η βία αμαυρώνει τη μνήμη του παιδιού μας», δήλωσαν χαρακτηριστικά. Το μνημόσυνο για τη συμπλήρωση ενός έτους από τη δολοφονία του Αλέξη από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα τελέστηκε σε στενό κύκλο και χωρίς να σημειωθούν έκτροπα στο νεκροταφείο του Παλαιού Φαλήρου. Παρόντες εκτός από την οικογένεια του Αλέξη ήταν οι φίλοι του, μάρτυρες της δολοφονίας του και συμμαθητές του. Το «παρών» στο μνημόσυνο από την πλευρά της Πολιτείας έδωσε η υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου, η οποία εξέφρασε τα συλλυπητήριά της στην οικογένεια του άτυχου μαθητή.  ΤαΝεα