…Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο λόγω των… ύποπτα αυστηρών απαιτήσεων σε επίπεδο γνώσης της ελληνικής γλώσσας που επιβάλλει η νομοθεσία σε όσους Ευρωπαίους επιθυμούν να διδάξουν στη χώρα. Οπως επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η Επιτροπή, η ευρωπαϊκή νομοθεσία προβλέπει, πράγματι, ότι «οι δικαιούχοι της αναγνώρισης επαγγελματικών προσόντων πρέπει να διαθέτουν τις απαιτούμενες γλωσσικές γνώσεις για την άσκηση του επαγγέλματος στο κράτος-μέλος υποδοχής». Ομως, τι ακριβώς σημαίνει «απαραίτητες»; Στην Ελλάδα αυτό έχει προσδιορισθεί ως «άριστη γνώση» όπως πιστοποιείται από την απόκτηση πέντε ειδικών πτυχίων, εκ των οποίων μάλιστα τα τέσσερα μπορούν να αποκτηθούν μόνον επί ελληνικού εδάφους. Όπως επισημαίνει όμως η Επιτροπή, το δικαίωμα των κρατών-μελών να προσδιορίζουν εκείνα τι θεωρούν «απαραίτητο» επίπεδο γνώσης της γλώσσας από τους ξένους καθηγητές «δεν είναι απεριόριστο και πρέπει να είναι αναλογικό και αναγκαίο για την επίμαχη εργασία», σε άμεση συνάρτηση με «το πλαίσιο στο οποίο ασκούν το επάγγελμά τους και το πεδίο δραστηριοτήτων διδασκαλίας τους».

Πιο απλά, αν ένας Φινλανδός, για παράδειγμα, επιθυμεί να εργασθεί στην Ελλάδα ως καθηγητής της ελληνικής φιλολογίας τότε μπορεί να απαιτηθεί να έχει το «απαραίτητο», εκ των πραγμάτων «άριστο» επίπεδο γνώσης της γλώσσας. Αν όμως επιθυμεί να εργασθεί ως καθηγητής της φινλανδικής ή άλλης γλώσσας ή ακόμα και της… τεχνολογίας κινητών τηλεφώνων, τότε σίγουρα δεν μπορεί να απαιτείται να έχει «άριστη» γνώση της γλώσσας, αποκλειστικά πιστοποιημένη με πέντε πτυχία (εκ των οποίων τα τέσσερα θα αποκτήσει διαμένοντας στη χώρα).

Συμπεραίνει έτσι και μάλλον δικαίως η Επιτροπή ότι η απαίτηση δεν έχει καμία σχέση με τις διδακτικές ή άλλες ανάγκες αλλά κάτι πολύ πιο απλό: τον αποκλεισμό από την ελληνική εκπαιδευτική αγορά Ευρωπαίων καθηγητών προς όφελος των Ελλήνων συναδέλφων τους, κάτι που είναι παράνομο τόσο με βάση οδηγία του 2005, που είχε τότε εγκριθεί από την Ελλάδα, όσο και βάσει ορισμένων από τις θεμελιώδεις αρχές λειτουργίας της Ενωσης που είναι η ελευθερία εγκατάστασης και παροχής υπηρεσιών. Κατόπιν τούτου, η Ελλάδα έχει περιθώριο δύο μηνών να καταργήσει την απαίτηση αδιακρίτως «άριστης» γνώσης της γλώσσας. Αλλιώς θα παραπεμφθεί στο Δικαστήριο για τα περαιτέρω… Του Κωνσταντινου Kαλλεργη

Δεν θέλω να σκέφτομαι τί ελληνικά θα ακούω όταν εφαρμοστεί αυτός ο νόμος!   Διότι έχω ακούσει ευρωπαίους να μιλούν και να γράφουν την ελληνικήν, καλύτερα και απο έλληνα καθηγητή της γλώσσας.  Αλλά θα πόσο τυχεροί να είμαστε;  Θα ακούσουμε: “ως ελληνίδα πωλήτρια” και “το ευγενής παιδί” τόσο, που θα πάνε τα εγκεφαλικά σύννεφο!  Ωρέ, νεοελληνόπουλα! Θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι…