Η Ηρώδου Αττικού είναι ο δρόμος- σύμβολο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Κάτι σαν την Ντάουνινγκ Στριτ στο Λονδίνο και την Πενσιλβάνια Αβενιου στην Ουάσιγκτον. Εκεί εδρεύει η προεδρία της Δημοκρατίας και εκεί είναι το γραφείο του πρωθυπουργού. Είναι εύλογο να κλείνει τις νύχτες για λόγους ασφαλείας, έστω κι αν οι πιθανότητες μιας τρομοκρατικής επίθεσης είναι μικρές. Ο δρόμος είναι φορτωμένος με τόσο ισχυρούς συμβολισμούς που δεν μπορείς παρά να λάβεις υπόψη ακόμη και το απίθανο. Εξαιτίας, προφανώς, αυτών των ίδιων συμβολισμών, ο δρόμος πριν από μερικά χρόνια ήταν ελεύθερος από παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Ουδείς διενοείτο να σταματήσει, έστω με αλάρμ, τρίβοντας τον δείκτη με τον αντίχειρα στους παρακείμενους αστυνομικούς για να τους εξηγήσει ότι «μισό λεπτό! Μια μικρή δουλίτσα έχω και φεύγω». Ο δρόμος αυτός ήταν ό,τι πιο κοντινό είχε η Αθήνα στις δυτικές πρωτεύουσες. Δεν σταματούσες και δεν πάρκαρες…Πριν λίγο καιρό, όπως έγινε και στις κεντρικές οδούς (Πανεπιστημίου, Σταδίου, Ακαδημίας κ.α.) άρχισαν να εμφανίζονται κάποια σταθμευμένα αυτοκίνητα, πενήντα μέτρα πιο κάτω από την είσοδο του Προεδρικού Μεγάρου, δίπλα στους αστυνομικούς που περιπολούν την περιοχή. Ηταν απορίας άξιον πώς αυτοί που σκέφτηκαν να κλείνουν τον δρόμο νυχτιάτικα, δεν αντιλαμβανόταν το ρίσκο ασφάλειας που έπαιρναν, ούτε καν το ότι αν πρέπει να υπάρχει ένας δρόμος χωρίς αυτοκίνητα, αυτός πρέπει να είναι η Ηρώδου Αττικού.

Τότε, ο Δήμος Αθηναίων αποφάσισε να παρέμβει. Δεν στηλίτευσε την παρανομία, αλλά τη νομιμοποίησε. Μπογιάτισε τον δρόμο με τις μπλε λωρίδες, έβαλε και δυο πινακίδες «Θέσεις μόνιμων κατοίκων». Ετσι η Ηρώδου Αττικού έγινε μόνιμο πάρκινγκ να το βλέπουν οι ξένοι ηγέτες που επισκέπτονται τον Πρόεδρο και τον πρωθυπουργό και να το θαυμάζουν. Το γεγονός αυτό, όμως, πέρα από τα ζητήματα αισθητικής και ασφάλειας εγείρει ένα συνολικότερο θέμα. Στην Ηρώδου Αττικού «μόνιμοι κάτοικοι» δεν είναι εργάτες ή μικρομεσαίοι, οι οποίοι θα χτίσουν τον ημιυπαίθριο για να κερδίσουν λίγα μέτρα γης. Δεν ζουν οι καπάτσοι μαγαζάτορες που κλέβουν δημόσιο χώρο για να απλώσουν μερικά τραπεζοκαθίσματα παραπάνω. Εκεί, κατά κανόνα, ζει μέρος της ελίτ, η οποία αφενός μπορεί αν διαθέσει τα 200-300 ευρώ ανά μήνα για μια θέση σε χώρους στάθμευσης εκτός Ηρώδου Αττικού και αφετέρου οφείλει να δίνει το καλό παράδειγμα στους υπόλοιπους. Είναι αυτοί από τους οποίους ο δήμαρχος Αθηναίων περίμενε ότι θα χορηγήσουν το γκρέμισμα ολόκληρων τετραγώνων για να αποκτήσει η Αθήνα πάρκα. Απο τον Πασχο Μανδραβελη