Ποιος να του το ΄λεγε του σεβάσμιου γιατρού Robert Darwin, γιου του διάσημου γιατρού και διανοητή Εrasmus Darwin και αδελφού του επίσης γιατρού Charles Darwin, ότι θα του τύχαινε τέτοιο παιδί! Οταν γεννήθηκε, του έδωσαν το όνομα Charles Robert με την ελπίδα να συνεχίσει στα ιατρικά χνάρια της οικογένειας. Αλλά η ευφυΐα του παιδιού δεν έδειχνε ικανή να ανταποκριθεί… Και σαν να μην έφτανε αυτό, ήταν και τόσο άτακτο! «Μου είπαν ότι μάθαινα πολύ πιο αργά σε σχέση με τη νεότερη αδελφή μου Catherine και πιστεύω ότι ήμουν εν πολλοίς άτακτο παιδί» σημειώνει ο Κάρολος Δαρβίνος στην αυτοβιογραφία του (η οποία συντάχθηκε ως παρακαταθήκη για τα παιδιά του και αργότερα εκδόθηκε από τον γιο του Francis Darwin), απηχώντας την ιδέα που είχε η οικογένεια γι΄ αυτόν. Η σύγκριση με την κατά 17 μήνες μικρότερη αδελφή του δεν είναι τυχαία: οι δυο τους ήταν τα μωρά της οικογένειας και έμαθαν τα πρώτα τους γράμματα στο σπίτι με τη βοήθεια της έφηβης αδελφής τους Caroline. Η μητέρα τους Susannah είχε επιφορτιστεί με τα καθήκοντα της γραμματέως και νοσοκόμου του πατέρα τους και δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί μαζί τους. Εξάλλου δεν έζησε και πολύ. Πέθανε από καρκίνο, λίγο μετά τα όγδοα γενέθλια του Καρόλου, γεγονός που δεν βοήθησε την κατάσταση. Ο μικρός Κάρολος στο σπίτι ασφυκτιούσε από την κυριαρχία των κοριτσιών και τα πέντε χρόνια διαφοράς από τον μοναδικό αδελφό του Εrasmus δεν επέτρεπαν την ανάπτυξη ισότιμης σχέσης. Οσο για το σχολείο στο οποίο είχε σταλεί λίγο πριν από τον θάνατο της μητέρας του, τον έπνιγε με την εμμονή του στα κλασικά θέματα και το μόνο πράγμα στο οποίο διακρίθηκε ήταν οι σκανδαλιές. Τι απέτυχαν όμως να δουν οι δάσκαλοι του Δαρβίνου αλλά και ο ίδιος ο πατέρας του;

«Διδάχθηκα Ευκλείδη από έναν ιδιωτικό εκπαιδευτή και θυμάμαι σαφώς την έντονη ικανοποίηση που μου έδιναν οι καθαρές γεωμετρικές αποδείξεις» σημειώνει στην αυτοβιογραφία του, ενώ λίγο πριν είχε παρατηρήσει: «Ως την εποχή που πήγα στο σχολείοη όρεξή μου για τη φυσική ιστορία και ειδικότερα για τη δημιουργία συλλογών ήταν πολύ ανεπτυγμένη.Προσπαθούσα να βρίσκω τα ονόματα των φυτών και συνέλεγα διάφορα πράγματα,κοχύλια,σφραγίδες,γραμματόσημα, κέρματα και ορυκτά.Το πάθος για δημιουργία συλλογών,το οποίο οδηγεί έναν άνθρωπο να είναι συστηματικός φυσιοδίφης,δεξιοτέχνης ή τσιγκούνης, ήταν πολύ δυνατό σε μένα και ήταν ξεκάθαρα έμφυτο,καθώς κανείς από τις αδελφές ή τους αδελφούς μου δεν είχε ποτέ αυτή την όρεξη». Αλλά το περιβάλλον του νεαρού Δαρβίνου δεν εκτίμησε τα ταλέντα του και η ετυμηγορία ήταν βαριά: «Πιστεύω ότι εθεωρούμην απ΄ όλους τους δασκάλους μου και τον πατέρα μου ένα πολύ συνηθισμένο παιδί,μάλλον κάτω του μέσου όρου σε ευφυΐα.Προς μεγάλη ταπείνωσή μουο πατέρας μου μού είπε κάποια στιγμή:”Δεν σε νοιάζει τίποτε εκτός από το κυνήγι,τα σκυλιά και τη σύλληψη αρουραίων και θα είσαι μια δυσφήμηση για τον εαυτό σου και ολόκληρη την οικογένειά σου”»! Βιβλιογραφία: Αutobiography of Charles Darwin, Εκδόσεις Ιcon Βooks, 2003. Το 2007 κυκλοφόρησε μεταφρασμένο στην ελληνική από τις εκδόσεις Γκοβόστη.