Eπιτέλους, ξυπνήσαμε!  Σε παλαιότερο post, είχε θιγεί το σοβαρότατο θέμα της δυσαριθμησίας.  Λοιπόν, συνεχίζουμε…

Το 6% των μαθητών αντιμετωπίζει ιδιαίτερα προβλήματα σε απλές αριθμητικές πράξεις. Δεν αναγνωρίζεται ως πρόβλημα από γονείς, σχολεία και πολιτεία, παρόλο που τα διεθνή στατιστικά στοιχεία την κατατάσσουν σε συχνότητα πιο ψηλά από τη δυσλεξία. Ο λόγος για τη δυσαριθμησία, την οποία, σύμφωνα με έρευνες, εμφανίζουν περίπου 6% των μαθητών (έναντι 2,5-4,3% της δυσλεξίας).
Ως διαταραχή έχει αναγνωριστεί από το 1974, ωστόσο σήμερα, 34 χρόνια μετά, παραμένει άγνωστη στη χώρα μας. Τα ειδικά κέντρα αξιολόγησης του Δημοσίου δεν διαθέτουν εργαλεία για τη διάγνωσή της, πόσω μάλλον για την αντιμετώπισή της. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση δύο παιδιών που έφτασαν σε ΚΕΔΔΥ ενώ φοιτούσαν στο Λύκειο και οι οποίοι ενώ στα θεωρητικά μαθήματα ήταν καλοί, παρουσίαζαν -ακόμη και σε αυτήν την ηλικία – πρόβλημα στο να παίρνουν τα ρέστα. Αν και τα συμπτώματα των παιδιών δείχνουν να «συμφωνούσαν» με της δυσαριθμησίας, αυτό που τελικά αποκόμισαν ήταν μια γνωμάτευση για τους καθηγητές τους στο λύκειο προκειμένου να τους δείξουν επιείκεια στα Μαθηματικά! Τα συμπτώματα της δυσαριθμησίας σχετίζονται με τη λογικομαθηματική ικανότητα των παιδιών, δηλαδή με το μηχανισμό των πράξεων και το μηχανισμό επίλυσης των προβλημάτων. Στη δυσαριθμησία το παιδί δυσκολεύεται στην τέλεση απλών μαθηματικών πράξεων, έχει δυσκολίες στην αντίληψη ποσοτήτων, μεγεθών, μέτρων, χρησιμοποιεί βοηθήματα (π.χ. δάχτυλα) για λογαριασμούς κ.ά. Για ένα παιδί με δυσαριθμησία, ένας αριθμός είναι απλά ένα σημείο σε μια αλληλουχία συμβόλων. Ξέρει ότι το 7 έρχεται μετά το 6 και πριν από το 8, όμως δεν είναι σε θέση να συλλάβει τη σχέση του αριθμού με μια ποσότητα. Για ένα παιδί με δυσαριθμησία τα μαθηματικά δεν έχουν σχέση με την καθημερινότητά του. Γι’ αυτό και έχει πρόβλημα με τις ποσότητες, τις αποστάσεις, σε προσανατολισμό, του λείπει η ικανότητα της τρισδιάστατης σκέψης. Οταν ένα δυσαριθμητικό παιδί βλέπει ένα ζωγραφισμένο κύβο δεν μπορεί να φανταστεί ότι υπάρχουν κι άλλες έδρες που δεν φαίνονται λόγω του τρισδιάστατου του σχήματος. Είναι επίσης δύσκολο να περάσει στο πραγματικό π.χ. το σχήμα στην ηλεκτρική κουζίνα που δείχνει ποιο μάτι ανάβει από κάθε διακόπτη…Εκτός από πρακτικές, οι συνέπειες της δυσαριθμησίας είναι και ψυχολογικές. Υπάρχουν δυσαριθμητικά παιδιά που έχουν αναπτύξει ως και φοβίες λόγω της κακής σχέσης τους με τα μαθηματικά. «Θυμάμαι ένα παιδί που επειδή η δασκάλα των μαθηματικών του χρησιμοποιούσε προτζέκτορα, το παιδί άρχισε να εμφανίζει κρίσεις πανικού στη θέα της συσκευής», σημειώνει ο παιδοψυχολόγος, ειδικευμένος στη δυσαριθμησία, κ. Γιώργος Τρομπούκης. «Ενιωθα διαρκώς μια εσωτερική πίεση». Γνώρισε την προκατάληψη και ήθελε να μάθει το γιατί. Η αιτία; Οι κακές επιδόσεις του στα μαθηματικά, που όλοι πίστευαν ότι οφείλονταν στην ανεπαρκή του μελέτη. Φοιτητής σήμερα στην Ακαδημία Παιχνιδιών της Φρανκφούρτης, όπου σπουδάζει σχεδιασμό videogames, ο Daniel Hedjazi (φωτογραφία) ανακάλυψε ότι είναι δυσαριθμητικός στις αρχές του 2007, όταν η μητέρα του διάβασε ένα άρθρο για τη δυσαριθμησία κι ένα ειδικό κέντρο που είχε μόλις ανοίξει σε γειτονική πόλη. «Ημουν για πολλά χρόνια σίγουρος ότι είχα κάποιο πρόβλημα με τα μαθηματικά. Κάθε μέρα χωρίς μαθηματικά στο σχολείο ήταν η τυχερή μου μέρα. Ενιωθα διαρκώς μια εσωτερική πίεση, ήθελα να βελτιωθώ. Πίεσα τον εαυτό μου, αλλά και πάλι δεν τα κατάφερα», λέει στον ΕΤ ο νεαρός Daniel. Ηθελε να μάθει γιατί δεν μπορούσε να τα καταφέρει. Την απάντηση αλλά και τη λύση στο πρόβλημά του τη βρήκε τελικά στο Μαθηματικό Ινστιτούτο του Augsburg. «Εκεί, με τη βοήθεια ενός θεραπευτή που με στήριξε πολύ, κατάφερα να βάλω τάξη στο χάος που επικρατούσε μέσα στο μυαλό μου. Τώρα πια είμαι καλά. Πρόσφατα, μάλιστα, πέρασα με επιτυχία ένα τεστ μαθηματικών στη σχολή μου», σημειώνει ενθουσιασμένος.