Νοέ 08
30

Λάθος…κάδος!

Κάτω από (Άνθρωποι, Εκ βαθέων, Περιβάλλον-Οικολογία, πολιτισμός) από στις 30-11-2008 και με ετικέτα

 Το άρθρο τουΧ.  Μιχαηλίδη, ήταν αλοιφή για το ψωμί μου!

Έξαλη έγινα πάλι σήμερα! Όπως σε κάθε “πολιτισμένη” γειτονιά, έτσι και στη δική μας δίπλα στον πράσινο κάδο απορριμάτων, έχει εγκατασταθεί ένας μεγάλος μπλέ κάδος ανακύκλωσης.  Τί πολιτισμός!  Οικολογική συνείδηση, σε όλο της το μεγαλείο!  Τονίζω το “μεγάλος” και “μπλέ” γιατί μόνον ο Πολύφημος, μετά τον τραυματισμό του, δεν θα ηδύνατο να τον ιδεί! Το γράφει ο κάδος madame: Α Ν Α Κ Υ Κ Λ Ω Σ Η. 171871.GIF Γυαλί, χαρτί, αλουμίνιο. Πέτρα – ψαλίδι- χαρτί!  Για μια ακόμη φορά, ο δυστυχής κάδος φιλοξενούσε όλα τα απορρίματα της γειτονιάς, πλήν των προαναφερθέντων.  Ταυτόχρονα έφτασαν στους κάδους η κυρία κάποιου γειτονικού σπιτιού και μιά Φιλιππινεζούλα καταφορτωμένη και … λειποβαρής! Κρατώντας (εγώ) δύο τεράστιες σακκούλες. Η μία- και η πλέον βαριά- είχε χαρτιά, η άλλη τα …απομεινάρια της…ευμάρειας μας! Η κυρία, ομοίως μετέφερε τα της δικής της ευμάρειας και κανονικότατα, με μια κίνηση αρασέ, την πέταξε στον μπλέ κάδο. Η Φιλιππινεζούλα, στον πράσινο. Ρωτάω το κοριτσάκι: “Γιατί δεν τα αφήνεις και σύ στον μπλέ, μιας και είναι πιο…ευρύχωρος;”, για να πάρω την πληρωμένη απάντηση: “It’s only for recycling, mom!”.   Αυτό το “mom”, δεν θα το ξεχάσω ποτέ!  Μου έφτιαξε την μέρα! Γυρίζω στην “άλλη mom”, που είχε φάει “πολύ ξύλο” απο την νταντά της για να μάθει τα Burberrys και τα Armani, και την κοίταξα…ασκαρδαμεικτί! Δεν είναι η πρώτη φορά και φαντάζομαι ούτε η τελευταία, που “όλοι οι νεόπλουτοι της περιοχής, που απέκτησαν ξαφνικά χρήμα τον καιρό του Χρηματιστηρίου και έσπευσαν να αγοράσουν μεζονέτα στα «βόρεια και νότεια», άρχισαν να πετούν στον μπλε κάδο της ανακύκλωσης ό,τι ξέβραζε η καταναλωτική τους μανία αλλά και το εγγενές τους vulgarity. Ξέρετε τι εννοεί, με τέτοιες δικαιολογίες, ο κάθε καραγκιόζης;  Ό,τι θα ήθελε έναν κάδο πριβέ. Ένα χώρο στάθμευσης δωρεάν και έξω από το σπίτι του. Αλβανούς ή Πακιστανούς να του μαζεύουν τα σκουπίδια, που εκείνος ρίχνει έξω. Παρκαδόρους να του ανοίγουν την πόρτα και να τον αποκαλούν «κύριο»”.

Με τούτα και με κείνα, είμαστε ακόμα ένας λαός για πολλές σφαλιάρες, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας… Μάλλον εμείς είμαστε για ανακύκλωση, αλλά και πάλι θα βρεθούμε σε λάθος…κάδο!



Αφήστε μια απάντηση