(Εν όψει της απόφασης του Εφετείου για την απεργία-αποχή)
Όλοι θέλουμε το ίδιο: μια ισχυρή ΔΟΕ.
Κάποιοι όμως θεωρούμε :
Το κείμενο γράφτηκε ως σχόλιο στο άρθρο “Τα παιδιά της αξιολόγησης”
[tta_listen_btn listen_text=”Ακούστε” pause_text=”Παύση” resume_text=”Συνέχεια” replay_text=”Επανάληψη” start_text=”Αρχή” stop_text=”Τέλος”]
Επειδή ρωτήθηκα “και τι προτείνεις;”:
Οι παραπάνω απόψεις δεν είναι “προσωπικές” αφού οι πληροφορίες αντλούνται κυρίως από τα δύο αγγλόφωνα βιβλία, γραμμένα από κορυφαίους επιστήμονες. Το ίδιο ισχύει για την αντιπρόταση. Θα πρέπει να είναι συλλογική, τεκμηριωμένη δουλειά και όχι “προσωπική” πρόταση. (βλ. και σχετικά άρθρα του καθηγητή κ. Γ. Μπαγάκη). Συνέχεια
Τα 10 τελευταία χρόνια – με κάποιες ενδιάμεσες διακοπές και με διαφορετική ένταση ανά εποχή- γίνεται προσπάθεια να προωθηθούν συγκεκριμένες αλλαγές στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα: ανταγωνισμός μεταξύ σχολείων και εκπαιδευτικών, ατομική αξιολόγηση εκπαιδευτικών με παρακολούθηση από αξιολογητή τύπου “επιθεωρητή”, ατομική αξιολόγηση με λεπτομερείς ρούμπρικες που ελέγχουν τα πάντα και τελικά τίποτα επί της ουσίας, δεξιότητες ως “μάθημα”, κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών μέσω αριθμητικών κλιμάκων, σχολείο συνδεδεμένο με την “αγορά”, σχολείο επιχείρηση που κυνηγάει “χορηγούς”, πολλές εξετάσεις και ειδικό βάρος μόνο σε Γλώσσα-Μαθηματικά, “πρότυπα” σχολεία για λίγους “εκλεκτούς”, εκπαιδευτικοί “απασχολημένοι” όλη μέρα να συμπληρώνουν φόρμες, στελέχη-μάνατζερ με εμμονή στις αριθμητικές αποτυπώσεις ακόμα και ποιοτικών χαρακτηριστικών. Αυτού του τύπου οι αλλαγές εφαρμόστηκαν κυρίως στις ΗΠΑ και στη Βρετανία από τα μέσα της δεκαετίας του ΄80 και μετά. Συνέχεια
Πάντα θαύμαζα την επιρροή που ασκούσαν οι οικονομολόγοι στα εκπαιδευτικά πράγματα. Ως χαρακτηριστικά παραδείγματα θα αναφέρω τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (Ο.Ο.Σ.Α.), την έκθεση Πισσαρίδη και βέβαια το ρίγος που προκαλούν στους δημοσιογραφικούς κύκλους τα άρθρα για την εκπαίδευση, όταν τα υπογράφουν οικονομολόγοι ή ακόμα και «οικονομολογούντες». Τώρα τελευταία μάλιστα τέτοια άρθρα έχουν εμφανιστεί αρκετά και, σχεδόν στο σύνολό τους, εκθειάζουν τις εκπαιδευτικές αλλαγές που προτείνει η κυβέρνηση ως καινοτόμες, σύμφωνες με τις ανάγκες της οικονομίας, ρεαλιστικές, συντονισμένες με τις ανάγκες της αγοράς, κ.τ.λ. Είπα λοιπόν κι εγώ να κάνω λίγα μαθήματα οικονομικών μήπως και καταλάβω καλύτερα τα όσα προτείνονται και στην εκπαίδευση. Συνέχεια
Μπορείτε να δείτε το άρθρο και στο esos.gr
Το πρόγραμμα για τις Σχολικές Βιβλιοθήκες (ΣΒ) μπορεί να αποτελέσει ένα εξαιρετικό πρόγραμμα που όχι μόνο θα τις εμπλουτίσει με υλικό αλλά θα συμβάλλει και σε μεγαλύτερες αλλαγές σε σχέση με τη λειτουργία του βιβλίου στο σχολικό πρόγραμμα και στην ελληνική οικογένεια (π.χ. σύνδεση με τα αναλυτικά προγράμματα, με το πρόγραμμα “Η τσάντα στο σχολείο”, κ.τ.λ.). Η βιαστική προσέγγιση στην υλοποίησή του, ωστόσο, οδηγεί στο να ακυρωθούν πολλές από τις θετικές προοπτικές του. Συνέχεια
Μπορείτε να δείτε το άρθρο και στο esos.gr
Με την εγκύκλιο Φ.7/219218Δ/13-12-2017 το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων ενέκρινε τη δράση “Η τσάντα στο σχολείο”. Σκοπός της δράσης είναι “να υποστηρίξει ουσιαστικά τον μειωμένο χρόνο δημιουργικής επαφής και επικοινωνίας γονέων – παιδιών” και είναι προφανές ότι ανταποκρίνεται σε μια επίκαιρη κοινωνική ανάγκη. Η διαδικασία εφαρμογής όμως που περιγράφεται στην εγκύκλιο εμπεριέχει πρακτικές που ενδέχεται να ακυρώσουν τον σκοπό και να βάλουν τις σχολικές κοινότητες σε περιπέτειες. Συνέχεια
Στα πλαίσια συνεδρίου που διοργάνωσε ο Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χαλκίδας με θέμα “Οι εκπαιδευτικοί στα χρόνια της κρίσης:
στρες, κούραση, ικανοποίηση από τον χώρο εργασίας τους” παρουσιάστηκε η εργασία μου με τίτλο “Εργασιακό στρες και αξιολόγηση των εκπαιδευτικών στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση: η περίπτωση του ΠΔ 152/2013“.
Στην εργασία αναλύονται τα χαρακτηριστικά του ΠΔ152/2013 σε σχέση με τα ευρωπαϊκά πρότυπα διαχείρισης του εργασιακού στρες.
Δείτε την εργασία σε μορφή PDF.
Το καλοκαίρι του 2014 διαβάσαμε το θεωρητικό πλαίσιο[1] που συντάχθηκε από το Ι.Ε.Π. για να υποστηρίξει τις μεταρρυθμίσεις του ΠΔ 152 για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Στα κείμενα εκείνου του πλαισίου ο M. Apple εμφανιζόταν ως ο βασικός θεωρητικός υποστηρικτής των προτάσεων. Όπως προσπάθησα να δείξω τότε[2] αυτό δε θα ήταν δυνατό αφού το ιδεολογικό και επιστημονικό προφίλ τού Apple δεν ταίριαζε με τη λογική εκείνων των προσεγγίσεων.
Η συζήτηση όμως που ξεκίνησε πρόσφατα για την εκλογή των διευθυντών των σχολείων ξαναφέρνει στην επικαιρότητα τον Apple και αναδεικνύει την εικονική πραγματικότητα που Συνέχεια
Η παρακάτω εργασία δεν είναι ολοκληρωμένη. Πρόκειται για μια πρώτη έρευνα πάνω στο ζήτημα των εσωτερικών κανονισμών που έγινε κατά την περίοδο του Δεκεμβρίου 2014. Σε περίπτωση που το θέμα των εσωτερικών κανονισμών τεθεί και πάλι μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 θα υπάρξει επόμενη, ολοκληρωμένη, έκδοση της εργασίας.
Το κείμενο στάλθηκε με ηλ. ταχυδρομείο στο Σύλλογο Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χαλκίδας στις 19/1/2015.
Σημείωση 24 Ιουλ. 2015: Με τις πρόσφατες προτάσεις του (βλέπε σ. 2-3) ο Συνήγορος του Πολίτη επιβεβαιώνει πολλά από τα επιχειρήματα που αναπτύσσονται παρακάτω.
ΣΥΝΤΑΞΗ ΚΑΝΟΝΙΣΜΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ
Με την εγκύκλιο 190089/Γ1/10-12-2013/ΥΠΑΙΘ/ΔΝΣΕΙΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΠΕ & ΔΕ που αφορούσε στις διαδικασίες της αυτοαξιολόγησης ζητήθηκε από τους συλλόγους διδασκόντων των σχολείων να προτείνουν την εφαρμογή Σχεδίων Δράσεων που θα υλοποιηθούν το σχ. έτος 2014-15. Μια από τις προτάσεις ήταν “η διαμόρφωση ή ο εκσυγχρονισμός του εσωτερικού κανονισμού του σχολείου”.
Μια απλή έρευνα στο διαδίκτυο δείχνει ότι μετά τη δημοσιοποίηση της εγκυκλίου μεγάλος αριθμός σχολείων συνέταξε κανονισμούς λειτουργίας. Αρκετά σχολεία, μάλιστα, φαίνεται ότι ανάρτησαν τους κανονισμούς λειτουργίας τους κατά το φθινόπωρο του 2014 αφού υπήρξε έντονη η φήμη ότι Συνέχεια
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον εκπαιδευτικό ιστοχώρο esos.gr στις 27/6/2014 με το ψευδώνυμο Δ.Θ.Κ.
……………………………………………………………………………………
Διαβάσαμε το θεωρητικό πλαίσιο της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και είδαμε το όνομα M. Apple να εμφανίζεται με μεγάλη συχνότητα στις παραπομπές (24 φορές σε 50 σελίδες). Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα παρατίθενται σε εισαγωγικά και μεγάλα τμήματα των κειμένων του.
Από την πρώτη ανάγνωση, ο M. Apple μοιάζει να είναι το θεωρητικό μυαλό πίσω από το πλαίσιο της αξιολόγησης. Θα περιμέναμε, λοιπόν, στα γραπτά του να υπερασπίζεται την ανάγκη για τη μέτρηση της απόδοσης των δασκάλων, να επιρρίπτει στους εκπαιδευτικούς μεγάλο μέρος της ευθύνης για τα προβλήματα της εκπαίδευσης, να είναι ίσως και κατά των συνδικάτων που αντιστέκονται στις αλλαγές.
Στην πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο! Ο Michael Apple, που υπήρξε Συνέχεια
