(Άρθρο του Τόκα Δημήτριου στη “Φωνή των Σουδενιωτών” – τοπική εφημερίδα της Δυτ. Αχαΐας – φύλλο Φεβρουαρίου 2014)
Δύσκολοι καιροί για τον τόπο μας και ακόμα πιο δύσκολοι για τις ευαίσθητες υπηρεσίες προς τους πολίτες όπως αυτές της υγείας και της παιδείας.
Και όλοι γύρω βιάζονται να πρωτοκατηγορήσουν και να καταδικάσουν το γιατρό και το δάσκαλο. Από τα ΜΜΕ έως και τον κάθε ανενημέρωτο πολίτη. Ένα «κατηγορώ» που βασίζεται στην εντύπωση που μπορεί να δημιουργήσουν μεμονωμένα περιστατικά ή οι φήμες που απλόχερα σκορπίζουν όσοι θέλουν να κρύψουν τις δικές τους ευθύνες. Για τους γιατρούς δεν μπορώ να μιλήσω, γιατί θα επαναλάβω το λάθος των επικριτών μας λόγω της άγνοιάς τους. Θα μιλήσω όμως για τα σχολεία και τους δασκάλους τους. Τα σχολεία μας που στραγγαλίζονται και όμως επιβιώνουν.
Και γιατί στραγγαλίζονται; Θα σας παραθέσω μόνο μερικά δεδομένα. Από το Μάρτιο του 2013 έως και σήμερα 21 Φεβρουαρίου (διάστημα 11 μηνών) το ποσό που έχει λάβει ως τώρα το Δημοτικό σχολείο Λουσικών για λειτουργικές δαπάνες είναι 1400 € όπως φαίνεται στο αντίγραφο βιβλιαρίου. (Με εξαίρεση 123,54 € για πληρωμή των βιβλίων Γαλλικών 502 € και 906€ για αποζημίωση της Σχολικής Τροχονόμου.) Θα πρέπει μάλιστα να σημειωθεί ότι το ποσό αυτό είναι κατ’ αναλογία μικρότερο ή ίσο άλλων σχολικών μονάδων με μικρότερο αριθμό μαθητών, με σχολεία που δεν αντιμετωπίζουν κτηριακά προβλήματα και είναι πιο πρόσφατα κατασκευασμένα. Το υπόλοιπο από την Πρωτοχρονιά έως σήμερα, 21 Φεβρουαρίου, που γράφεται αυτό το άρθρο, είναι 0,34 €.
Με το ποσό αυτό των 1400 € τα σχολεία κλήθηκαν να καλύψουν όλα τα λειτουργικά τους έξοδα για το σχολικό έτος 2013-14 όπως: πετρέλαιο (που κυμαίνεται σύμφωνα με τις νέες τιμές στα 1500 € για όλο το έτος τουλάχιστο), τηλέφωνο (τουλάχιστο 150 €), επισκευές και αναλώσιμα φωτοτυπικών (200), επισκευές υπολογιστών (50), μελάνια εκτυπωτών (50), υλικά καθαριότητας (50), αλληλογραφία (20), συνδρομές σε περιοδικά (60), έκτακτες εκδηλώσεις όπως αρτοκλασία των 3ων Ιεραρχών, βασιλόπιτα, και προετοιμασία εορτών – 28η και Χριστουγέννων (250). Σε αυτά ας υπολογίσουμε και τις όποιες ζημιές σε σημαίες που σχίζονται, πόμολα που διαλύονται, τζάμια ή κεραμίδια που σπάζουν (50), φάρμακα που τελειώνουν ή λήγουν (50) αλλά και τις διάφορες υπηρεσίες όπως απεντόμωση, μυοκτονία, αναγόμωση πυροσβεστήρων, συναγερμός (200). Ας προσθέσουμε και το ποσό που συνεισφέρει η σχολική κοινότητα για να συμπληρωθεί το αντίτιμο για τις εκπαιδευτικές επισκέψεις, μια και πολλοί γονείς αδυνατούν να ανταπεξέλθουν (ιδιαίτερα οι πολύτεκνες οικογένειες) (40), το σύνολο ανέρχεται στα 2670 €. Θα πρέπει τώρα να επισημάνουμε ότι σε αυτό το ποσό δεν έχει προστεθεί κανένα από τα πρωταρχικά έξοδα μιας σχολικής μονάδας. Δηλαδή ούτε ένα φύλλο χαρτί, ούτε ένα μολύβι, ένα μπλάνκο, μια κιμωλία, ένας μαρκαδόρος, ένα παραμύθι ή αυτή η μια καραμέλα για ένα παιδί που θα έρθει στη δασκάλα όταν είναι κλαμένο.
Κι όμως τα σχολεία μας επιβιώνουν. Και στα παιδιά μας δεν έλλειψε τίποτε από τα παραπάνω. Δεν κρύωσαν ούτε μια μέρα. Δεν στέρεψε από τα μαγικά ντουλάπια του σχολείου τίποτε ως τώρα. Παράλληλα οι δάσκαλοι και οι δασκάλες, στο δικό μας σχολείο τουλάχιστο, με το μισθό που ξεκινάει από 600 € που έχουν κρατήσεις για υγειονομική περίθαλψη έως 100 ευρώ αλλά δεν έχουν ασφάλεια, που αναγκάζονται να μετακινούνται με το διπλό κόστος σε καύσιμα, που τους ζητείται από την υπηρεσία να ασχοληθούν με οποιοδήποτε νεόφερτο έργο που δεν έχει στόχο το παιδί αλλά την προβολή ενός διοικητικού εξορθολογισμού (προγραμματισμού, εκθέσεις , προγράμματα, αξιολογήσεις) σε συνεργασία με το Σύλλογο γονέων τα καταφέρνουν με κάθε αξιοπρέπεια, διδάσκοντας τα παιδιά μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και παρέχοντάς τους όλα εντελώς τα μέσα χωρίς μάλιστα να βάλουν κανένα σπόνσορα στα σχολεία μας, καμία εταιρία που έχει ως σκοπό μόνο να προβληθεί και να κερδίσει μέσω της διαφήμισης.
Και το κυριότερο. Όχι μόνο διδάσκουν με το παραπάνω την προβλεπόμενη ύλη στα παιδιά μας αλλά και τους μαθαίνουν ακόμα αξίες όπως ανθρωπιά, αξιοπρέπεια, αγάπη, δικαιοσύνη, πίστη που ακόμα και οι σημερινές οικογένειες (μια και οι οικογένειες των απογευματινών τούρκικων σήριαλ και των Dancingwiththestars) δεν έχουν χρόνο για κάτι τέτοιο δεν μπορούν να το κάνουν.
Ως διευθυντής του σχολείου μου, είμαι υπερήφανος που οι δάσκαλοι και οι δασκάλες ακόμα καταφέρνουν με την αξιοπρέπειά τους να τηρούν τον όρκο τους. Όπως και είμαι υπερήφανος και για τους δασκάλους και τις δασκάλες αλλά και τους διευθυντές όλων των σχολείων που αντέχουν ακόμα να παλεύουν με κάθε λογής τέρατα. Υποκλίνομαι στο έργο τους και είναι τιμή μου να ανήκω στην τάξη τους.
Κλείνοντας, σας δημοσιεύω εικόνες δραστηριοτήτων από το τρέχον σχολικό έτος και τη διεύθυνση του blogτου σχολείου μας (https://blogs.sch.gr/dimlousi/) ως μια απλή απόδειξη ότι όλοι εμείς οι δάσκαλοι και οι γονείς που νοιαζόμαστε πραγματικά είμαστε ακόμα εδώ, οι μόνοι πιστοί εναπομείναντες δίπλα στα παιδιά μας.
Αυτό όμως δεν παύει να σημαίνει συναγερμό ότι τα σχολεία μας κινδυνεύουν και στραγγαλίζονται από ένα αδιάφορο σύστημα σιγά σιγά. Αυτά τα σχολεία σήμερα σας χρειάζονται τόσο πολύ όσο ποτέ άλλοτε. Σταθείτε λοιπόν κι εσείς δίπλα μας.
