Αρχείο μηνός Φεβρουάριος 2011

The King’s Speech

άρθρο της Μαίρης Γ. Μαρκετάκη, εκπαιδευτικού – δημοσιογράφου:

«Η ζωή είναι ένα λάθος» Σοπενάουερ

Μπορεί ακόμα και ένας βασιλιάς να παρουσιάζει προβλήματα λόγου;

Ο λόγος για το φιλμικό κείμενο «Ο Λόγος του Βασιλιά», σε σκηνοθεσία: Τομ Χούπερ, με πρωταγωνιστές τον Κόλιν Φερθ και τον Τζέφρι Ρας.

Λίγα λόγια για το έργο.

Ο Μπέρτι, ο οποίος υποφέρει από τραυλισμό, μ’ αποτέλεσμα να έχει σοβαρά προβλήματα ομιλίας, γίνεται ξαφνικά Βασιλιάς, όταν ο πατέρας του βασιλιάς Γεώργιος ο 5^ος πεθαίνει και ο αδελφός του βασιλιάς Εδουάρδος ο 8^ος παραιτείται του θρόνου εξαιτίας του έρωτα του για τη διαζευγμένη Αμερικανίδα Λαίδη Σίμσον, γεγονός που αποτελούσε σοβαρό και επιλήψιμο παράπτωμα για το αυστηρό πρωτόκολλο του Αγγλικού θρόνου. Ο βασιλιάς Γεώργιος ο Στ΄, ο Μπέρτι δηλαδή, παρ’ ότι «βασιλιάς» δεν είναι καθόλου ευτυχισμένος, γιατί υποφέρει από σοβαρά προβλήματα λόγου που τον καθιστούν ανίκανο να βγάλει λόγο ενώπιον του Αγγλικού λαού. Ο Τζέφρι Ρας, ο οποίος υποδύεται το ρόλο του λογοθεραπευτή, γνωστός από τη ταινία «Ο Πιανίστας», βοηθά τον βασιλιά να αντιμετωπίσει τον εαυτό του, και το πρόβλημα του και να το ξεπεράσει. Το αληθινό fairy tale τελειώνει όταν ο Γεώργιος ο Στ΄ είναι πλέον ικανός να ανακοινώσει δια μέσου του λόγου του την είσοδο της Αγγλίας στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η εκπαιδευτική αξιοποίηση της ταινίας και η απενοχοποίηση του λάθους

Το φιλμικό κείμενο «ο λόγος του Βασιλιά» αναπτύσσεται ακολουθώντας μία ευθύγραμμη χρονική πορεία, σε ένα κλασσικό χολλυγουντιανό αφηγηματικό πλαίσιο. Τα ιστορικά γεγονότα αποτελούν το παρονομαστή πάνω στον οποίο κτίζεται ο κεντρικός σεναριακός μύθος, ο οποίος όμως ακολουθεί δύο ιδεολογικούς άξονες. Ο πρώτος είναι αυτός που αφορά το «πρόβλημα» του Γεωργίου του Στ΄, οι δυσκολίες δηλ. που παρουσιάζει στην ομιλία του, και ο δεύτερος η φιλία που αναπτύσσεται μεταξύ αυτού και ενός απλού λογοθεραπευτή, ο οποίος παρ’ ότι εμπειρικός και όχι γιατρός καλείται να θεραπεύσει τη ψυχή και το λόγο του Βασιλιά.

Γύρω από το πρώτο θεματικό άξονα περιστρέφονται οι προσπάθειες του Γεωργίου του Στ΄ να υπερνικήσει τις δυσκολίες του ξεπερνώντας όμως παράλληλα τα όρια του κι αντιμετωπίζοντας κατάματα κι αναπόφευκτα τις μνήμες του, τις ανεξόφλητες ψυχικές επιταγές του, δηλαδή τον εαυτό του. Η πορεία του Μπέρτι προς την αυτογνωσία αλλά και την επίγνωση περνά μέσα από το μονοπάτι της ευσυναίσθησης και γίνεται με τη βοήθεια του λογοθεραπευτή του (Τζέφρι Ρας), που επωμίζεται την ευθύνη της θεραπείας του. Οι έντονες συναισθηματικές συγκρούσεις του Βασιλιά όταν αντιμετωπίζει δίχως ωραιοποιήσεις και υπεκφυγές τα κομβικά σημεία των μνημονικών ιχνών του αλλά και του εαυτού του γίνονται  το δραματικό υπόβαθρο της ανάπτυξης της φιλμικής πλοκής. Η φιλία του Βασιλιά με το λογοθεραπευτή του, ανθρώπινη και αταξική, οδηγεί το φιλμικό κείμενο στο κρεσέντο του τέλους που όπως στα αληθινά παραμύθια είναι η άρση των εμποδίων που ο Βασιλιάς παρουσίαζε στο λόγο του και η δυνατότητα του να αρθρώσει σχεδόν σωστά το λόγο -ιστορικό σταθμό- μέσω του οποίου ανακοίνωσε  στον Αγγλικό λαό ότι η χώρα εμπλέκεται αναπόδραστα στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι τελευταίες σκηνές του έργου δίνουν την δυνατότητα στο Ρας να πραγματοποιήσει ένα ρεσιτάλ ηθοποιίας, ενώ ο Κόλιν Φερθ ενσαρκώνει μοναδικά το Γεώργιο Στ΄ αλλά και την ανθρώπινη αγωνία του ξεπερνώντας το τραυλισμό του να σταθεί στο ύψος των καταστάσεων.

Το φιλμικό αυτό κείμενο μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο για το μάθημα ή να γίνει το ίδιο αιτία μαθήματος σ’ όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, με θέμα: «Τα λάθη γίνονται για να μας δίνουν τη δυνατότητα να τα ξεπερνάμε». Ο όρος “Cinemeducation”  αναφέρεται στην εκπαίδευση μέσω του κινηματογράφου με τη χρήση ταινιών οι οποίες έχουν ή μπορεί να λάβουν εκπαιδευτικό προσανατολισμό και να αποτελέσουν πλαίσιο ή εφόρμηση για τη διδακτική πράξη. Οι στόχοι που ο εκπαιδευτικός χρησιμοποιώντας το φιλμικό κείμενο «Ο λόγος του Βασιλιά» πετυχαίνει είναι πολλαπλοί. Από τη μιά μέσω της ταινίας, αλλά και της ανάλογης εκπαιδευτικής πράξης, οι μαθητές αντιλαμβάνονται ότι η εγγενής, η επίκτητη δυσκολία υπάρχει για να μας δίνει τη δυνατότητα για να τη ξεπερνάμε. Η απενοχοποίηση του λάθους που τελικά είναι ανθρώπινο και αφορά ακόμα και βασιλιάδες μπορεί αν επιτευχθεί με τρόπο έμμεσο και ευχάριστο, απαλλαγμένο από στοιχεία στείρου και ξύλινου διδακτισμού. Η ρατσιστική αντιμετώπιση των ανθρώπων που είναι διαφορετικοί είναι επίσης ένα κεντρικό σημείο πάνω στο οποίο θα μπορούσε με εφαλτήριο το φιλμικό κείμενο να εστιαστεί η διδακτική πράξη. Από την άλλη ο κεντρικός θεματικός άξονας της φιλίας του κοινού θνητού λογοθεραπευτή Ρας και του Βασιλιά Γεωργίου Στ΄ θα μπορούσε να γίνει αφορμή για να καλλιεργήσουμε στα παιδιά την ενσυναίσθηση, αλλά και να τους θυμίσουμε ότι στη τεχνοκρατούμενη εποχή μας υπάρχουν, μπορεί να υπάρχουν ή πρέπει να υπάρχουν οι ανθρώπινες αιώνιες αξίες που υποστασιοποιούν την ανθρώπινη οντότητα δίνουν νόημα και ειδικό βάρος στη ζωή μας.Η οπτικοακουστική επανάσταση τέλος,ηταν η αφορμή ο βασιλίας Στ΄να συνειδητοποιησει οτι αν δεν ξεπερνούσει το πρόβλημα του δε θα ήταν ικανός να ανταποκριθεί στα καθήκοντα του και να αντιμετωπίσει τον Αγγλικό λάο.Με αφορμή αυτό το ιστορικό δεδομένο θα μπορούσαμε να συζητήσουμε με τα παιδιά για τη σύγχρονη οπτικοακούστικη επανάσταση και τις  επικοινωνιακές ανάγκες τις εποχής.

Ο Βασιλιάς Γεώργιος έκλαψε, φοβήθηκε αλλά δε παραιτήθηκε από τη προσπάθεια να πιστέψει πρώτα στον εαυτό του για να μπορέσει να ανταποκριθεί στα πολλαπλά καθήκοντα του ρόλου του. Ο μαθητής μικρός ή μεγάλος μαθαίνει έτσι έμμεσα ότι ο ίδιος οφείλει να αναγνωρίσει το λάθος του και να το απενοχοποιήσει για να το ξεπεράσει. Άλλωστε όλες οι εκδοχές είναι ανοιχτές, κι όλα είναι πιθανά για ένα κοινό θνητό αλλά και για ένα Βασιλιά…

«Οι Βασιλιάδες έρχονται εδώ χωρίς τις κορώνες και τα σκήπτρα τους, κι ήρωες χωρίς τα όπλα τους. Όσοι όμως απ’ αυτούς υπήρξαν μεγάλα πνεύματα, που το μεγαλείο τους πήγασε από μέσα τους και δε τους αποδόθηκε από εξωτερικούς παράγοντες αυτοί παίρνουν μαζί τους τη μεγαλοσύνη τους».

Αββαείο του Γουεστμίνστερ

Γράφει η Σοφία Παπαδημητρίου, Υπεύθυνη Ψηφιακών-Κοινωνικών Μέσων

Δ/νσης Εκπ. Ρ/τηλεόρασης

H Νομοθεσία στο Διαδίκτυο

Σύμφωνα με τον Πανούση (2009), «η εισαγωγή / εφόρμηση των ΗΥ και του Διαδικτύου στην καθημερινή ζωή ήταν αιφνίδια και ραγδαία ώστε δεν άφησε πολύ χρόνο στο Δίκαιο να διερευνήσει τις επιπτώσεις στις θεμελιώδεις αρχές του νομικού συστήματος και αν τις διαχειριστεί χωρίς αποκλίσεις. Χρειάστηκε και εξακολουθεί να χρειάζεται ο ποβληματισμός επιστημόνων πολλών κλάδων για να ρυθμιστεί ο νέος «δημόσιος χώρος». Η ελευθερία της έκφρασης δεν πρέπει  να μένει τελείως ασύδοτη ούτε να υφίσταται όμως έναν ασφυκτικό κρατικό ή νομοθετικό έλεγχο. Η αυτορύθμιση θα ήταν η προτιμότερη λύση εάν υπήρχε αντίστοιχη κουλτούρα και εμπιστοσύνη των φορέων και πολιτών – μεταξύ τους και με το κράτος».

Στο Διαδίκτυο καταγράφονται «δράσεις παράνομες, συμπεριφορές ανήθικες, χωρίς συναίνεση που δεν εντοπίζονται εύκολα αφού κινούνται δικτυακά, δίχως φυσική μετακίνηση που τελούνται με μεγάλη ταχύτητα και δυνάμεις» (Πανούσης, 2009). Ωστόσο, οι νόμοι ισχύουν και στο Διαδίκτυο. Αν και το μεγαλύτερο μέρος της νομοθεσίας θεσπίστηκε πριν εξαπλωθεί ευρέως το Διαδίκτυο, οι νόμοι ισχύουν και σε αυτό. Ό,τι είναι παράνομο εκτός Διαδικτύου είναι παράνομο και στο Διαδίκτυο. Το Διαδίκτυο παρέχει ευκαιρίες άνευ προηγουμένου για ελεύθερη επικοινωνία, αλλά ενέχει και ευθύνες. Για παράδειγμα, είμαστε συνεχώς υπεύθυνοι για το περιεχόμενο και τη νομιμότητα της δικής μας διαδικτυακής τοποθεσίας και όσων δημοσιεύονται σε αυτήν.

Η παιδική πορνογραφία

Αιτία εντεινόµενης ανησυχίας αποτελεί η χρήση του Διαδικτύου από τους παιδεραστές. Το πρόβλημα τίθεται με τα στατιστικά της πορνογραφικής βιομηχανίας στο Διαδίκτυο:

• Το 12% των δικτυακών τόπων είναι πορνογραφικοί. Αυτό σημαίνει 24.644.172 δικτ. τόποι.
• Κάθε δευτερόλεπτο 28.258 χρήστες στο Διαδίκτυο βλέπουν πορνογραφικούς δικτ. τόπους και ξοδεύουν 3.075,64$.
• 40.000.000 Αμερικάνοι είναι συστηματικοί επισκέπτες. Μια στους τρεις είναι γυναίκα. Το 70% των αντρών από 18-24, επισκέπτονται πορνογραφικούς δικτ. τόπους σε έναν μήνα κατά μέσο όρο.
• Η διεθνής πορνογραφική βιομηχανία στο Διαδίκτυο κερδίζει 4,9 δις $ το έτος.
• 25% των αναζητήσεων σε όλες τις μηχανές αναζήτησης είναι πορνογρ. περιεχομένου. Αυτό σημαίνει 68.000.000 την ημέρα.
• 116.000 χρήστες αναζητούν το λήμμα «παιδική προρνογραφία» κάθε μέρα.
• 34% των χρηστών είχαν άθελά τους πρόσβαση σε πορνογραφικό περιεχόμενο είτε με αναδυόμενα παράθυρα είτε με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο είτε με ανακατεύθυνση των συνδέσεών τους.

Ο Εθισμός στο Διαδίκτυο

Οι μαθητές μπορούν εύκολα να «κολλήσουν» σε διαδικτυακές δραστηριότητες όπως παιχνίδια με πολλούς χρήστες, άμεσα μηνύματα, πορνογραφία και chat rooms. Τα πιο ευάλωτα παιδιά, σύμφωνα με τις Υπηρεσίες Εξάρτησης στον Η/Υ της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ, είναι αυτά που «είναι μοναχικά και βαριούνται ή από οικογένειες όπου κανείς δεν είναι στο σπίτι για να μιλήσουν μετά το σχολείο». Τα παιδιά που δεν είναι δημοφιλή ή είναι ντροπαλά, έλκονται από τις ευκαιρίες δημιουργίας μιας νέας ταυτότητας σε ηλεκτρονικές κοινότητες. Κυρίως τα αγόρια είναι οι συστηματικοί χρήστες των Διαδικτυακών παιχνιδιών ρόλων, στα οποία δημιουργούν μια «εικονική» προσωπικότητα και συνομιλούν με τους άλλους παίχτες. Αν και αυτό φαίνεται ως μια κοινωνική δραστηριότητα, για το εσωστρεφές άτομο, η υπερβολική ενασχόληση με τέτοιου είδους παιχνίδια μπορεί να σημαίνει την απομόνωση από τους φίλους και τους συνομηλίκους.

Η δεσμευτική φύση των διαδικτυακών επικοινωνιών και των διαδραστικών παιχνιδιών οδηγεί πολλά παιδιά και εφήβους στο σημείο να μην αντιλαμβάνονται πόση ώρα αφιερώνουν στο Διαδίκτυο. Συνήθως, γονείς και καθηγητές δεν καταλαβαίνουν το πρόβλημα πριν αυτό γίνει σοβαρό. Αυτό συμβαίνει επειδή ο εθισμός στο Διαδίκτυο δεν είναι ευρέως αναγνωρισμένος από την ιατρική κοινότητα. Οι ψυχίατροι διαφωνούν για το αν αυτή η συμπεριφορά μπορεί να χαρακτηριστεί «εθισμός»,ή «καταναγκαστική συμπεριφορά».

Το αλκοόλ και τα ναρκωτικά δεν είναι πλέον οι μόνες ουσίες που προκαλούν εξάρτηση. Νέες μορφές εξαρτήσεων έχουν κάνει την εμφάνισή τους. Ανάμεσα σε αυτές είναι οι εξαρτήσεις από τα τυχερά παιχνίδια και το Διαδίκτυο, οι οποίες προβληματίζουν σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό που είναι πραγματικά ανησυχητικό πάντως είναι το γεγονός ότι η εκδήλωση τέτοιων εξαρτήσεων εμφανίζεται σε ολοένα και μικρότερες ηλικίες. Τα παραπάνω επισημάνθηκαν στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, με αφορμή το 2ο Πανελλήνιο Συνέδριο της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας με θέμα «Εξαρτήσεις, Συννοσηρότητα, Πρόληψη και Θεραπεία», που έγινε στις 5 – 7 Μαρτίου 2010, στη Θεσσαλονίκη. Η εξάρτηση από το Διαδίκτυο φαίνεται πάντως να πλήττει κυρίως δύο κατηγορίες ατόμων, τους φοιτητές – και μάλιστα κυρίως των σχολών Θετικών επιστημών – και τους συνταξιούχους. Οι φοιτητές συνήθως οδηγούνται στην εξάρτηση λόγο του αντικειμένου σπουδών που απαιτεί συνεχή ενασχόληση με αυτό ενώ οι συνταξιούχοι ψάχνουν κυρίως γνωριμίες, ενώ δεν είναι λίγοι και όσοι ενδιαφέρονται για τα τυχερά παιχνίδια. Εδώ και ένα χρόνο λειτουργεί στο Παιδοψυχιατρικό τμήμα του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, Συμβουλευτικός Σταθμός Εφήβων για την εξάρτηση από το Διαδίκτυο, ενώ το τελευταίο δίμηνο λειτουργεί στη Λέσχη του ΑΠΘ, Συμβουλευτικός Σταθμός για φοιτητές και νέους που έχουν πρόβλημα εξάρτησης από το Διαδίκτυο. Ήδη έχουν αποταθεί σε αυτόν 45 φοιτητές. Οι διάφορες μορφές εξάρτησης δεν σταματούν απλά στα συμπτώματα της κατά περίπτωση εξάρτησης. Συχνά συνοδεύονται από άλλα προβλήματα που αφορούν σε κάποια άλλη ψυχική ή και σωματική εξάρτηση.

Βιβλιογραφία

Πανούσης  Γιάννης, (2009). Ψηφιακοί κίνδυνοι ή ψηφιακή ηθική; Στο Παιδιά και ΜΜΕ – Οι ανήλικοι στον κόσμο της επικοινωνίας, ΓΓΕ-ΓΓΕ, ΥΠΕΣ. Αθήνα
Μορώνης Ξενοφών-Ροδόλφος, (2009). Με πόση ασφάλεια και δημιουργικότητα κυματοδρομούν οι νέοι στο Διαδίκτυο; Στο Παιδιά και ΜΜΕ – Οι ανήλικοι στον κόσμο της επικοινωνίας, ΓΓΕ-ΓΓΕ, ΥΠΕΣ. Αθήνα
Παπαδημητρίου Σοφία, (2009), Βουτιές στη θάλασσα του Διαδικτύου, περιοδικό Σύγχρονο Δημοτικό Σχολείο, τεύχος Μαϊου –Ιουνίου. Αθήνα.
ΙΟΜ, «Δημιουργική και ασφαλής χρήση του Διαδικτύου από νέους και νέες έως 18 ετών», Πανελλαδική εμπειρική έρευνα σε μαθητές/μαθήτριες γυμνασίων και λυκείων Καταγραφή-διερεύνηση στοιχείων και απόψεων 12 αρμόδιων φορέων & υπηρεσιών Υπεύθυνοι έρευνας: Γιάννης Κατερέλος, Πολυδεύκης Παπαδόπουλος
Έρευνα Ευρωβαρόμετρου (safer internet, 5/2007)
Πρακτικά, 2ου Πανελλήνιου Συνέδριου της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας με θέμα «Εξαρτήσεις, Συννοσηρότητα, Πρόληψη και Θεραπεία», 5 – 7 Μαρτίου 2010, Θεσσαλονίκη. Διαθέσιμο στο http://tvxs.gr/news/
www.safeline.gr
Ελληνικός Κόμβος Ασφαλούς Διαδικτύου www.saferinternet.gr
Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο www.sch.gr

Γράφει η Σοφία Παπαδημητρίου, Υπεύθυνη Ψηφιακών-Κοινωνικών Μέσων

Δ/νσης Εκπ. Ρ/τηλεόρασης

Chat, spam, blog, forum, download, bookmark, social networking, όροι που έχουν εμφανιστεί ήδη στην καθημερινότητά μας πλέον, όχι μόνο στους χρήστες του Διαδικτύου. Η εξοικείωση με τους όρους-κώδικες και η ανάπτυξη δεξιοτήτων για μια ασφαλή πλοήγηση γνωρίζοντας τους κανόνες ώστε να μην πελαγοδρομούμε ή χανόμαστε στο αχανές «σύμπαν» της πληροφορίας του Διαδικτύου  χαρακτηρίζεται ως «Διαδικτυακός αλφαβητισμός» ή «Αγωγή στο Διαδίκτυο».

Σύμφωνα με έρευνα του Ευρωβαρόμετρου (safer internet, 5/2007),  3 στους 4 γονείς δεν κάθονται ποτέ με τα παιδιά τους όταν πλοηγούνται στο Διαδίκτυο, 7 στους 10 πιστεύουν ότι δεν έχουν συναντήσει ποτέ επιβλαβές περιεχόμενο και το 50% δεν γνωρίζει που να αναφέρει την περίπτωση παράνομου περιεχομένου.

Από πανελλαδική εμπειρική έρευνα του Ινστιτούτου Οπτικοακουστικών Μέσων (ΙΟΜ) και του Πάντειου Πανεπιστημίου υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας, το 2007 σε 500 καθηγητές, εκ των οποίων απάντησαν οι 164, το 42% θεωρεί τη σχέση μαθητών – Διαδικτύου, θετική/μάλλον θετική/πολύ θετική  και ένα 10% θεωρεί ότι δεν υπάρχει σχέση του Διαδικτύου με την εκπαίδευση. Ακόμη θεωρούν ότι διαθέτουν επαρκείς γνώσεις (60%), μέτριες γνώσεις (36%) και μόνον ένα 8% θεωρεί οτι έχει λίγες γνώσεις. Στην ίδια έρευνα σε δείγμα 2500 γονέων εκ των οποίων απάντησαν οι 469, το 83% των γονέων θεωρεί το Διαδίκτυο από «απολύτως απαραίτητο» έως «μάλλον απαραίτητο», όμως θεωρούν ότι διαθέτουν μέτριες γνώσεις (22%) λίγες (18%) ή ανύπαρκτες (15%). Φορείς των εκπ/κών (ΚΕΜΕΤΕ, ΟΛΜΕ) θεωρούν ότι οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν τις γνώσεις και την κατάλληλη νοοτροπία για να προτρέψουν τους μαθητές τους στην ασφαλή και δημιουγική χρήση του Διαδικτύου, ούτε έχουν την επίγνωση των προβλημάτων ασφαλείας. Καταγράφεται ακόμα και ένα είδος τεχνοφοβίας ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς, ιδιαίτερα των μεγαλυτέρων ηλικιών.

Η εκπαίδευση είναι αναγκαίο να ανοίγει στους μαθητές δρόμους από νωρίς και διαρκώς, ώστε να μπορούν να συνεισφέρουν ενεργά στην διαμόρφωση ενός διαρκώς  αναπτυσσόμενου ψηφιακού κόσμου. Η ικανότητα χρήσης των μέσων επικοινωνίας σημαίνει πολύ περισσότερα από απλή μάθηση της τεχνολογίας: παρέχει μια δημιουργική συναναστροφή με τα μέσα. Οι μαθητές καλό είναι να μάθουν να τα χρησιμοποιούν ως μέσα για την μόρφωση και την πληροφόρησή τους. Οι τεχνικές λύσεις δεν επαρκούν για την προστασία των ανηλίκων από το επικίνδυνο περιεχόμενο του Διαδικτύου. Η εκπαίδευση και η εξάσκηση των δεξιοτήτων στη σωστή χρήση των μέσων επικοινωνίας αποτελεί την καλύτερη εγγύηση για την ασφαλή χρήση του Διαδικτύου και συνεπώς για την προστασία των παιδιών και των νέων. Για παράδειγμα σε μια πισίνα, ένας συναγερμός και κάποια περίφραξη αποτελούν μόνο περιορισμένη προστασία για τα παιδιά που δεν ξέρουν να κολυμπούν. Είναι πιο ασφαλές να μάθει το παιδί να κολυμπά, ώστε να είναι σε θέση να αισθάνεται αυτοπεποίθηση και σιγουριά μέσα στο νερό.

Ένας σημαντικός σκοπός της διαπαιδαγώγησης είναι η προετοιμασία των μαθητών για τις τωρινές και μελλοντικές απαιτήσεις των διαφορετικών πολιτισμών. Στην σημερινή εποχή της γνώσης, η ικανότητα στην χρήση των μέσων επικοινωνίας αποτελεί το νέο προσόν – κλειδί. Ιδιαίτερα τα παιδιά θέλουν βοήθεια και υποστήριξη προκειμένου να συναναστρέφονται με δική τους ευθύνη με την πολλαπλή προσφορά μέσων. Οι δεξιότητες που  πρέπει να αναπτυχθούν είναι: η μάθηση των ορίων και των δυνατοτήτων των μέσων, η ικανότητα προσανατολισμού μέσα σε ένα πολυμεσικό περιβάλλον, η τεχνογνωσία, η πλοήγηση στο Διαδίκτυο, τα ψηφιακά παιχνίδια και η ψηφιακή μάθηση, καθώς και η υπεύθυνη συναναστροφή με τους πειρασμούς των ψηφιακών κόσμων.

Η ικανότητα στη χρήση των μέσων επικοινωνίας παρέχει στα παιδιά και τους νέους την απαραίτητη ασφάλεια μέσα στο χάος του Διαδικτύου. Ικανότητα στην χρήση των μέσων επικοινωνίας σημαίνει γνώση όχι μόνο για τις απεριόριστες δυνατότητες του Διαδικτύου, αλλά και για τους κινδύνους του και τους τρόπους αντιμετώπισης αυτών. Η ικανότητα χρήσης των μέσων δίνει στους χρήστες την δυνατότητα ενεργής και δημιουργικής συμμετοχής, και συνεπώς τους παρέχει την δυνατότητα να επηρεάσουν την εξέλιξη του Διαδικτύου, διαμορφώνοντάς το σε ασφαλέστερο περιβάλλον που αναδεικνύει τη δημοκρατική και την κοινωνικά υπεύθυνη συμπεριφορά.

Συμβουλές για εκπαιδευτικούς για την υποστήριξη των μαθητών στην ασφαλή χρήση του Διαδικτύου

Σας παραθέτουμε τις βάσεις που θα πρέπει να διέπει μια σωστή δράση ενημέρωσης των ανηλίκων σε θέματα Ασφάλειας του Διαδικτύου, είτε αυτή γίνεται σε προσωπικό είτε σε δημόσιο επίπεδο.

Πώς θα στηρίξουμε τους μαθητές μας;

Συζητάμε τη χρήση του Διαδικτύου.
Μεγάλο μέρος του υλικού που διατίθεται στο Διαδίκτυο είναι ακατάλληλο για ανηλίκους. Συζητήστε με τα παιδιά σας σχετικά με την περιήγηση στο Διαδίκτυο και την ασφαλή του χρήση.

Εμπνέουμε εμπιστοσύνη.
Έχοντας καλή γνώση όλων των απειλών και των δυνατοτήτων του παγκόσμιου ιστού και έχοντας την ευχέρεια να παραθέσετε τα προβλήματα και να προτείνετε λύσεις, θεωρείστε αξιόπιστο και ικανό πρόσωπο να μιλήσετε γύρω από το θέμα.

Αποκτούμε αυτοπεποίθηση.
Τα παιδιά θέλουν να είναι βέβαια ότι καταλαβαίνετε τις ανάγκες τους, πρέπει να ενθαρρυνθούν για να μοιραστούν με σας τους φόβους τους, τις επιθυμίες τους, τις αμφιβολίες τους, και τις απόψεις τους ώστε να σας εμπιστευθούν στην ασφαλή και σωστή χρήση του Διαδικτύου.

Δίνουμε βάση στην ελκυστικότητα.
ένα καλό μήνυμα είναι ελκυστικό και ενδιαφέρον, σχετίζεται με τους στόχους των παιδιών όταν σερφάρουν, και είναι (όσο φυσικά γίνεται) διασκεδαστικό. Δεν πρέπει να είναι απλά ένας κατάλογος συστάσεων. Το μήνυμα πρέπει να είναι απλό, εύκολα κατανοητό και να αποτυπώνεται γρήγορα στη μνήμη, για να το θυμάται το παιδί. Οι συμβουλές και συστάσεις του μηνύματος πρέπει είναι πρακτικές και να χρησιμοποιηθούν στην καθημερινή ζωή.

Είμαστε διαθέσιμοι και ενήμεροι.
Πρέπει να βοηθήσετε τους μαθητές να αισθανθούν άνετα μέσα στο Διαδίκτυο, να αναλάβετε κάποιο διακριτό ρόλο (ως πηγή πληροφοριών, υποστήριξης, ενθάρρυνσης), να παραμείνετε διαθέσιμοι συνεχώς και εύκολα προσβάσιμοι για ερωτήσεις.

Ενθαρρύνουμε την άμεση και προσωπική συμμετοχή.
εάν οι μαθητές συμμετέχουν προσωπικά σε δράσεις, δώστε τους έναν διακριτό ρόλο, και προπάντων την πρέπουσα σημασία. Έτσι θα τα κάνετε να αισθανθούν πιο υπεύθυνα.

Δεν ξεχνάμε ποτέ ότι η ψυχολογία των παιδιών διέπεται από πολύ λεπτές ισορροπίες.
Να είστε προσεκτικοί και πάντα παρόντες για να τα υποστηρίξετε, αλλά παρακολουθείστε τα βήματά τους στους εικονικούς κόσμους με διακριτικότητα. Αποφύγετε να τους δώσετε την αίσθηση ενοχής για μια κακή εμπειρία που είχαν σερφάροντας, μην δραματοποιείτε περισσότερο από ότι πρέπει την κάθε κατάσταση, και μην τα επιπλήττετε.

Λαμβάνουμε υπόψη ότι τα παιδιά αισθάνονται άνετα αν μας εμπιστευθούν.
Μια τέτοια θετική τοποθέτηση θα σας επιτρέψει να τα προστατεύσετε καλύτερα, θα αποτρέψει ψυχολογικά σοκ και θα χτίσει μια υπεύθυνη συμπεριφορά για ασφαλέστερο σερφάρισμα, για ασφαλέστερη χρήση των νέων τεχνολογιών, και κατ’ επέκταση για μια ασφαλέστερη διαβίωση.

Βιβλιογραφία

Το βιβλίο παρουσιάζεται σε εκδήλωση που διοργανώνουν η Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η Ειδική Επιτροπή Μελέτης των Ομάδων Ενδοσχολικής Βίας και το Ίδρυμα Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20), την Τρίτη, 8/2/2011, στις 18.15.

Το βιβλίο αποτελεί μερική -κατ’ ανάγκη- αποτύπωση του διαλόγου που αναπτύχθηκε στο πλαίσιο της Ειδικής Επιτροπής Μελέτης Ομαδικής Ενδοσχολικής Βίας, η οποία συστάθηκε από την Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Περιλαμβάνει μεταξύ άλλων εισηγήσεις σχετικά με την ενδοσχολική βία και τον εκφοβισμό, την πρόληψη και αντιμετώπιση της επιθετικότητας και της ομαδικής βίας στο σχολείο, στοιχεία συναφούς έρευνας που διεξήχθη με την ευθύνη της ΟΛΜΕ, «καλές πρακτικές» ευρωπαϊκών χωρών για την αντιμετώπιση της σχολικής βίας, κ.α.
Συμπερασματικές σκέψεις και θεσμικές προτάσεις παρουσιάζονται στην έκδοση από τον Βοηθό Συνήγορο του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού κ. Γιώργο Μόσχο, ο οποίος θα συμμετέχει στην παρουσίαση του βιβλίου.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

6.30-6.45. Παρουσίαση και αποτίμηση της χρησιμότητας του έργου
Κωστής Παπαϊωάννου, Πρόεδρος της ΕΕΔΑ, εκπαιδευτικός

6.45-6.50. Χαιρετισμός από τον κ. Αντώνη Καρατζά, Πρόεδρο των Εκδόσεων “Νομική Βιβλιοθήκη”

6.50-7.05. Εισαγωγικές επισημάνσεις
Καλλιόπη Σπινέλλη, Ομ. Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών, Αντιπρόεδρος ΕΕΜΟΕΒ

7.05-7.25. Η βίαιη και επιθετική στάση στην παιδική και εφηβική ηλικία  Γενεσιουργά αίτια και αντιμετώπιση
Αλίκη Γιωτοπούλου-Μαραγκοπούλου, Ομ. Καθηγήτρια Παντείου Πανεπιστημίου, Πρόεδρος ΙΜΔΑ και ΕΕΜΟΕΒ

7.25-7.40. Ερευνητική προσέγγιση του φαινομένου
Παύλος Χαραμής, Εκπρόσωπος Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ)

7.40-7.55. Ενδοσχολική βία και εκφοβισμός στο δημοτικό σχολείο – το πρόγραμμα «Δάφνη»
Ιωάννης Τσιάντης, Αν. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, Διευθυντής της Εταιρίας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και Εφήβου (ΕΨΥΠΕ)

7.55-8.10. Συμπερασματικές σκέψεις
Γιώργος Μόσχος, Συνήγορος του Παιδιού

Συζήτηση

Συντονίστρια : Καθηγ. Άννα Μπενάκη- Ψαρούδα
π. Πρόεδρος της Βουλής, Ακαδημαϊκός