Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως Πανελλήνια Σχολική Ημέρα κατά της Βίας στο σχολείο. Η ημέρα αυτή αποτελεί μια αφορμή για εκπαιδευτικούς, μαθητές/τριες και γονείς των σχολείων όλης της χώρας να ανταλλάξουν σκέψεις, πληροφορίες και ιδέες και να ενεργοποιηθούν δράσεις ευαισθητοποίησης για την πρόληψη και αντιμετώπιση της σχολικής βίας και εκφοβισμού που εκδηλώνεται μεταξύ και εναντίον των μαθητών/τριών, ώστε να περιοριστούν οι δίαυλοι εκδήλωσης της βίας στη ζωή των ανηλίκων και να αποτραπούν οι αρνητικές συνέπειες στις διαπροσωπικές τους σχέσεις.
Στο σχολείο μας με απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων/Διδασκουσών, μετά από εισήγηση των εκπαιδευτικών των τάξεων, αφιερώθηκε την Τετάρτη 9 Μαρτίου 2022 ένα δίωρο και πραγματοποιήθηκαν οι παρακάτω δράσεις, ενώ την Τρίτη 1 Μαρτίου και την Τρίτη 8 Μαρτίου έγινε στις τάξεις Δ, Ε και ΣΤ σχετική παρουσίαση από την τοποθετημένη Κοινωνική Λειτουργό και μέλος της Επιτροπής Διεπιστημονικής Υποστήριξης (ΕΔΥ) κα Γιαννούλη Σοφία.
Ο χαρταετός της Α΄ τάξης με μηνύματα κατά της βίας
Α τάξη. Συζήτηση ανάμεσα στους μαθητές με θέμα «Πώς εκδηλώνεται η βία ανάμεσα στα παιδιά, τι μπορεί να κάνει η τάξη μας / το σχολείο μας για να περιοριστούν και να αντιμετωπίζονται καλύτερα τα περιστατικά βίας;». Βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου «Πες όχι στο πείραγμα» του Τζιλ Χάσον από τις εκδόσεις Μεταίχμιο σε συνδυασμό με αντίστοιχο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που παρακολούθησαν τα παιδιά διαδικτυακά σχεδιασμένο από έμπειρους παιδαγωγούς του εκδοτικού οίκου. Δημιουργία χαρταετού επενδυμένου με αφίσες των παιδιών με συνθήματα κατά της σχολικής βίας (συνδυάζοντας έτσι το έθιμο της Καθαράς
Στην Α΄ τάξη διαβάσαμε το βιβλίο
Δευτέρας με την ημέρα του σχολικού εκφοβισμού, μιας και φέτος τυχαίνει
να συμπέσουν ημερολογιακά). Προβολή ταινιών συναφούς θεματολογίας, που ανταποκρίνονται στο ηλικιακό και γνωστικό επίπεδο των μαθητών, ακολουθούμενες από σχετικές συζητήσεις και περαιτέρω δράσεις.
Β τάξη. Οι μαθητές ενημερώθηκαν για τον σχολικό εκφοβισμό. Τονίστηκε ότι σε περίπτωση που κάποιος εμπλακεί σε περιστατικό εκφοβισμού, πρέπει να μη διστάσει να το αναφέρει στον εκπαιδευτικό, να μη φοβηθεί να μιλήσει. Στη συνέχεια ακολούθησε συζήτηση. Παρακολουθήσαμε βίντεο και στο τέλος δημιουργήσαμε κατασκευές.
Η αφίσα της Β΄ τάξης
Η Β΄ τάξη παρακολουθεί βιντεάκι
Γ τάξη. Αφόρμηση για συζήτηση με τους μαθητές η φωτογραφία του Matt Mahurin «Bullying» η οποία προβλήθηκε στον προτζέκτορα. Ακολούθησε συζήτηση στην τάξη πάνω στα εξής θέματα: α) Τι είναι ο σχολικός εκφοβισμός. β) Ποιες είναι οι υποχρεώσεις δασκάλων και καθηγητών για να τον αποτρέψουν. γ) Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς των παιδιών που είναι θύματα του bullying. δ) Τι χρειάζεται να κάνουν οι γονείς που τα παιδιά τους εμπλέκονται στο bullying. ε) Τι να κάνει το παιδί που πέφτει θύμα βίας και σχολικού εκφοβισμού. Κατόπιν έγινε προβολή των εξής βίντεο που είναι κατάλληλα για μικρά παιδιά: α) «Ένας φίλος μοναχός», της Άννας Βαμβάκη, παραμύθι για το bullying και τη διαφορετικότητα (κι έγινε δραματοποίηση του παραμυθιού), β) «Μια εκπαιδευτική ιστορία για το bullying», του Όλιβερ Μπάτον. Τέλος φτιάξαμε μια αφίσα για τον σχολικό εκφοβισμό.
Δ τάξη. Μετά την παρουσίαση από την κοινωνική λειτουργό του σχολείου μας, με θέμα τον σχολικό εκφοβισμό, έγινε ξανά μέσω συζήτησης με τα παιδιά μια αναφορά στον ορισμό του. Έπειτα, μέσω της προβολής του βίντεο με τίτλο «Νίκησε το νταή χωρίς να τον αγγίξεις», παρουσιάστηκαν με αφήγηση και σκίτσα οι μορφές του εκφοβισμού οι συνέπειες και οι τρόποι αντιμετώπισης του. Στη συνέχεια έγινε δραματοποίηση περιστατικών σχολικού εκφοβισμού από τα παιδιά, στην οποία φάνηκε ο ρόλος και η συμπεριφορά του θύτη, η στάση του θύματος και ο ρόλος των παρατηρητών. Κυρίως εστιάσαμε στα συναισθήματα των συμμετεχόντων. Μετά έγινε προβολή των βραβευμένων σχολικών ταινιών μικρού μήκους ενάντια στον σχολικό εκφοβισμό με τίτλους: «Ο ήρωας των υπερηρώων» και «Ο Πούλιγκ». Στο τέλος η ώρα αφιερώθηκε σε κατασκευές με θέμα τον σχολικό εκφοβισμό.
Ο Ε΄ και ΣΤ΄ τάξεις το διαβάσαμε και συζητήσαμε
Ε τάξη. Δουλέψαμε πάνω στο βιβλίο της Χριστίνας Ραδισάκη «Ξέρω να λέω Όχι». Εστιάσαμε στα κεφάλαια: ΟΧΙ στις προσβολές και στις κοροϊδίες ΟΧΙ στα νταηλίκια, στην τρομοκρατία και τον ρατσισμό. Εξετάσαμε και κουβεντιάσαμε τα σενάρια που μας δίνει καθώς και τις συμβουλές του βιβλίου. Στο τέλος, δώσαμε έμφαση στην διαφορετικότητα των ανθρώπων και προσπαθήσαμε να εκμαιεύσουμε από τους μαθητές το συμπέρασμα ότι παρόλο που όλοι μας έχουμε διαφορές μεταξύ μας, αυτές δεν πρέπει να μας χωρίζουν αλλά να μας ενώνουνε. Η δράση ολοκληρώθηκε με την κατασκευή του παζλ της τάξης μας.
ΣΤ τάξη. Παρακολουθήσαμε το βίντεο: https://youtu.be/3ai2gNyw0iU . Μελετήσαμε μέσα από διαλογικές διαδικασίες τις μορφές της σχολικής βίας χρησιμοποιώντας παραδείγματα που έχουμε βιώσει, αρχίζοντας από προσωπικές ιστορίες της δασκάλας μας ώστε να αντιληφθούμε την παλαιότητά του φαινομένου. Μιλήσαμε για μέτρα αντιμετώπισης. Έγινε ανάγνωση εκθέσεων που είχαμε ήδη γράψει για κάποιον από τους συμμαθητές μας, αναζητήσαμε ποιοι είναι και μείναμε στα θετικά σημεία των περιγραφών. Δόθηκε ως ενημερωτικό έντυπο απόσπασμα από το βιβλίο «Ξέρω να λέω όχι» της Χριστίνας Ραδισάκη σχετικό με το θέμα της ενημέρωσης. Ανέβηκε στην e-me το υλικό που υπάρχει συγκεντρωμένο στο blog της δασκάλας μας για την ημέρα αυτή.
Στην 20η Σύνοδο της Μόνιμης Διάσκεψης των Υπουργών Παιδείας του Συμβουλίου της Ευρώπης που πραγματοποιήθηκε στις 15-17 Οκτωβρίου 2000 στην Κρακοβία, υιοθετήθηκε η πρόταση για τη θεσμοθέτηση Ημέρας για τη Μνήμη του Ολοκαυτώματος και την πρόληψη των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας στα σχολεία (άρθρο 9 της Διακήρυξης των Υπουργών Παιδείας).
Η Ελληνική Βουλή με το νόμο 3218/2004 (ΦΕΚ Α’ 12) καθιέρωσε την 27η Ιανουαρίου ως ημέρα μνήμης των Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος, ενώ και ο ΟΗΕ με το Ψήφισμα Α/RES/60/7 της 1ης Νοεμβρίου του 2005, καθιέρωσε την ίδια ημέρα ως Διεθνή Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος.
Το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων με την 5839/Θ2/18-1-2022 εγκύκλιό του κάλεσε τις σχολικές μονάδες να αφιερώσουν δύο διδακτικές ώρες σε εκδηλώσεις και εκπαιδευτικές δραστηριότητες για την προαναφερόμενη Ημέρα Μνήμης.
Στόχος των εκδηλώσεων και των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων είναι:
Να γνωρίσουν οι μαθητές και οι μαθήτριες τι συνέβη στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Nα μάθουν για την τύχη των Εβραίων και των άλλων θυμάτων του Ολοκαυτώματος, με τη βοήθεια που προσφέρει η μελέτη των ιστορικών στοιχείων, η χρήση των φωτογραφιών και των μαρτυριών.
Να συζητήσουν τη σημασία των ηθικών ζητημάτων που προκύπτουν από το γεγονός και τη σύνδεσή του με αντίστοιχα σύγχρονα προβλήματα, όπως ο ρατσισμός, η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις σύγχρονες κοινωνίες, η ρητορική του μίσους και ο αντισημιτισμός.
Από την εμφάνιση των Ναζί και την κατάληψη της εξουσίας στη Γερμανία από τον Χίτλερ το 1933, άρχισε ο διωγμός των Εβραίων και άλλων ομάδων όπως ήταν οι Αθίγγανοι, οι Σλάβοι, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, οι κομμουνιστές ,οι Σέρβοι, οι Σοβιετικοί στρατιώτες, οι Πολωνοί, οι ομοφυλόφιλοι, οι καλλιτέχνες, οι μάρτυρες του Ιεχωβά, κάποια μέλη της καθολικής και προτεσταντικής εκκλησίας, οι ασιάτες και οι αφρογερμανοί. Όσοι ανήκαν σε αυτές τις ομάδες στερούνταν τα πολιτικά τους δικαιώματα, δημεύονταν οι περιουσίες τους και δολοφονούνταν.
Τα παιδιά ήταν ιδιαίτερα ευάλωτα την εποχή του Ολοκαυτώματος. Ο φόνος των παιδιών που ανήκαν σε «ανεπιθύμητες» ή «επικίνδυνες» ομάδες σύμφωνα με τη ναζιστική ιδεολογία, ήταν για τους Ναζί ένα απαραίτητο μέρος της «φυλετικής πάλης» ή ένα προληπτικό μέτρο ασφαλείας. Οι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους σκότωναν παιδιά για τους παραπάνω ιδεολογικούς λόγους, αλλά και ως αντίποινα για τις πραγματικές ή εικαζόμενες επιθέσεις των ανταρτών.
Οι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους σκότωσαν τουλάχιστον 1,5 εκατομμύριο παιδιά, μεταξύ των οποίων πάνω από ένα εκατομμύριο εβραιόπουλα και δεκάδες χιλιάδες παιδιά Ρομά (Τσιγγάνοι), γερμανόπουλα που υπέφεραν από σωματικές και πνευματικές αναπηρίες και ζούσαν σε άσυλα, παιδιά από την Πολωνία και παιδιά που ζούσαν στις κατεχόμενες περιοχές της Σοβιετικής Ένωσης.
Στο σχολείο μας έγινε ανάγνωση των μηνυμάτων της Υπουργού και της Υφυπουργού Παιδείας και άλλες δράσεις. Ενδεικτικά:
Στην Γ τάξη συζητήσαμε για το τι συνέβη στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Συζητήσαμε για την τύχη των Εβραίων και των άλλων θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Επισκεφθήκαμε την ιστοσελίδα «Κρυμμένα παιδιά στην Ελλάδα της κατοχής» του Εβραϊκού Μουσείου Ελλάδος και διαβάσαμε τις συγκλονιστικές ιστορίες των κρυμμένων εβραιόπαιδων της κατοχής. Εμπνευστήκαμε από τις ιστορίες αυτές και ζωγραφίσαμε εικόνες που έρχονται στο νου. Μιλήσαμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, παρακολουθήσαμε στο διαδίκτυο το βίντεο της UNICEF για τα δικαιώματα των παιδιών και γράψαμε στο ευρετήριό μας τη σημασία των λέξεων: ρατσισμός, ολοκαύτωμα, αντισημιτισμός.
Στην Δ τάξη εξηγήσαμε αναλυτικά τι σημαίνει η λέξη “ολοκαύτωμα” και πώς συνδέεται με την 27η Ιανουάριου, ημέρα επετείου του ολοκαυτώματος των εβραίων, παρακολουθήσαμε παρουσίαση βίντεο με τίτλο “ολοκαύτωμα: ανασκαλεύοντας μια δύσκολη μνήμη”, ένα βραβευόμενο βίντεο του μαθητικού διαγωνισμού “το ολοκαύτωμα και οι Έλληνες Εβραίοι” του Υπουργείου και του εβραϊκού μουσείου” όπου μαθητές αφηγούνται, μέσα από εξαίρετες σκιτσογραφημένες εικόνες τι βίωσαν οι Έλληνες Εβραίοι από τους Γερμανούς. Διηγηθήκαμε την ιστορία της Άννας-Φρανκ και διαβάσαμε αποσπάσματα από το ημερολόγιο της. Παρουσιάστηκαν εικόνες από το στρατόπεδο Άουσβιτς και εξηγήσαμε με ποιο τρόπο οι Γερμανοί εξόντωναν τους κρατουμένους, ενώ παράλληλα ακούσαμε και μαρτυρία από τη μεγαλύτερη σε ηλικία επιζήσασα του Άουσβιτς. Ακούσαμε ψηφιακά (ψηφιακή διήγηση) το βιβλίο με τίτλο “Κίτρινα καπέλα” της Κέλλυς Ματαθία Κόβο, το οποίο είναι αφιερωμένο στην τόσο οδυνηρή στιγμή της ανθρωπότητας, όπως το ολοκαύτωμα. Μιλάει για φόβο και θάρρος, για φιλία που δε γνωρίζει όρια, για ευγνωμοσύνη και μνήμη. Είναι μια ιστορία που μιλάει γι’ αυτούς που όταν έρχονται αντιμέτωποι με το “θεριό” ακούν την εσωτερική τους φωνή και την καρδιά τους και βρίσκουν τη δύναμη να αποφασίσουν για την τύχη τους και για εκείνους που βάζουν σε κίνδυνο τον εαυτό τους, υπερασπίζοντας το δικαίωμα στη ζωή. Τέλος με αφορμή το ολοκαύτωμα εξηγήσαμε τι σημαίνει ρατσισμός και επεκτείναμε την έννοια του και σε σημερινές τάσεις “αφανισμού” διάφορων κοινωνικών ομάδων.
Στην Ε τάξη, αφού μιλήσαμε για τα θύματα του Ολοκαυτώματος , επικεντρωθήκαμε κυρίως στο ημερολόγιο της Άννας Φρανκ. Περιηγηθήκαμε ηλεκτρονικά στη σοφίτα που κρυβόταν η οικογένεια Φρανκ μέσα από virtual reality εφαρμογή. Ακούσαμε αποσπάσματα από το ημερολόγιό της και είδαμε φωτογραφίες της ίδιας αλλά και της οικογένειάς της που έχουν διασωθεί. Τέλος ακούσαμε και το βιβλίο «Τα κίτρινα καπέλα», ένα βιβλίο γεμάτο δυνατούς συμβολισμούς και βαθειά τρυφερότητα. Ένα παραμύθι, όπως γράφει η ίδια η συγγραφέας στις πρώτες σελίδες: «… αφιερωμένο στα παιδιά, για να διαλέγουν το φως απ’ το σκοτάδι, για να θυμούνται…».
Στην ΣΤ τάξη με το ολοκαύτωμα των Εβραίων έχουμε ασχοληθεί και στο εργαστήριο Σχολικών Δραστηριοτήτων, όπου διαβάσαμε το βιβλίο της Άννας Φρανκ, και δουλέψαμε μια δράση φιλαναγνωσίας πάνω σε αυτό. Μέσα από αυτή τη δράση, είδαμε και αποσπάσματα της ταινίας “Freedom Writters” όπου περιγράφεται η μέρα που οι Γερμανοί βρήκαν την οικογένεια Φρανκ και είχαμε τη δυνατότητα να περιπλανηθούμε στο κρησφύγετο της οικογένειας μέσα από την αντίστοιχη εφαρμογή του μουσείου της Άννας Φρανκ. Αναλυτικά την πορεία διδασκαλίας και το διδακτικό υλικό που χρησιμοποιήσαμε μπορείτε να το βρείτε στο https://blogs.sch.gr/pzonke/2021/10/20/anna-frank-2-d-o/. Επιπλέον, κατά τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου, και ως συμπλήρωμα πάνω στο εργαστήριο δεξιοτήτων, παρακολουθήσαμε την ταινία “La vita e bella” του Ρομπέρτο Μπενίνι, που πραγματεύεται τη ζωή μιας οικογένειας σε ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως των Ναζί. Αυτή τη φορά, ασχοληθήκαμε με τη δράση της ελληνικής κοινότητας των Εβραίων στο Άουσβιτς και μάλιστα με την οργάνωση μιας εξέγερσης, μέσα από διηγήσεις Ελλήνων που ήταν εκεί. Αυτό έγινε μελετώντας ένα βίντεο (https://youtu.be/HTNX_5kIc3Y) που φιλοξενεί αυτές τις μαρτυρίες καθώς και εικόνες από το στρατόπεδο. Είναι μια πολύτιμη αφορμή για συζήτηση που ενίσχυσε την γνώση των παιδιών και τους έδωσε την ευκαιρία να συνδυάσουν τις πρότερες ιδέες τους με νέες πληροφορίες, ενισχύοντας έτσι τις γνώσεις τους γύρω από το θέμα. Είδαμε περιπτώσεις ανθρώπων που βοήθησαν τους Εβραίους, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, όπως αυτές φιλοξενούνται σε άρθρα στο διαδίκτυο, εντοπισμένα μέσα από αναζήτηση αλλά και με τη βοήθεια padlet που φτιάχτηκε από μεγαλύτερους μαθητές. Το βίντεο, καθώς και οι άλλες πληροφορίες για το ολοκαύτωμα των Εβραίων δίνονται για περαιτέρω διερεύνηση και στο https://blogs.sch.gr/pzonke/2021/01/28/imera-mnimis-toy-olokaytomatos-ton-evraion-27-ianoyarioy/ .
Ο Ιάκωβος Καμπανέλης (1921-2011), σπουδαίος θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός, σεναριογράφος, δημοσιογράφος και ακαδημαϊκός, το φθινόπωρο του 1942 συνελήφθη από τους Γερμανούς και οδηγήθηκε και κρατήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν μέχρι τον Μάιο του 1945, οπότε και απελευθερώθηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις. Στο ποίημα “Ο Αντώνης” που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης βλέπουμε το κατόρθωμα ενός Έλληνας συγκρατούμενού του.
Εκεί στη σκάλα την πλατιά
στη σκάλα των δακρύων
στο Βίνερ Γκράμπεν το βαθύ
το λατομείο των θρήνων…
Η σκάλα του Wiener Graben, από το βιβλίο του Ιάκωβου Καμπανέλη «Μαουτχάoυζεν»
Ο Αντώνης είχε έρθει στο Μαουτχάουζεν τον Απρίλιο του σαράντα τέσσερα. Μάθαμε γι’ αυτόν όταν ένας Γάλλος μας είπε πως στην παράγκα των τιμωρημένων είναι ένας Έλληνας και ρωτάει αν «είναι κι άλλοι Έλληνες στο Μαουτχάουζεν». Τους τιμωρημένους τους είχαν σε ξεχωριστή παράγκα και δεν ήταν εύκολο να πλησιάσεις. Οι πιο πολλοί απ’ αυτούς ήταν προορισμένοι για να τους ξεκάμουν με ξεθεωτική δουλειά στο λατομείο. Λίγοι ήταν εκείνοι που αντέξανε πάνω από δυο τρεις βδομάδες.
Ξέραμε καλά τι ήταν η «σκληρή εργασία». Κατέβαιναν τρέχοντας τα σκαλιά του λατομείου, έφταναν τρέχοντας τα 200 μέτρα πιο πέρα, τους φόρτωναν ένα αγκωνάρι στη ράχη, γύριζαν τρέχοντας στη σκάλα, ανέβαιναν τα σκαλιά και, τρέχοντας πάλι, πήγαιναν μισό χιλιόμετρο μακριά. Αυτό γινόταν δέκα ώρες κάθε μέρα. Πληγώνονταν οι ώμοι, τα πόδια, τα σωθικά.
Ένα βράδυ το στρατόπεδο απ’ άκρη σ’ άκρη μιλούσε για τον Έλληνα που δούλευε στο συνεργείο των τιμωρημένων. Τα νέα τα ‘φέραν αυτοί που δούλευαν στο λατομείο κι είδαν από κοντά τι έγινε. Όταν το προσκλητήριο τελείωσε κι οι κρατούμενοι γύρισαν στις παράγκες, ο ένας τα είπε στον άλλον. Ο άλλος έτρεξε να τα πει στην παρέα του. Η παρέα σκόρπισε να μοιράσει τα νέα στις παράγκες. Οι παράγκες αδειάσανε, οι κρατούμενοι μαζεύτηκαν στους δρόμους να τα κουβεντιάσουν. Τέτοια νέα αναταράζανε το Μαουτχάουζεν. Ήταν σα μια κρυφή διανομή ελευθερίας
.…
Ήταν μετά από το μεσημεριανό φαΐ. Οι Ες-Ες επικεφαλείς του συνεργείου των τιμωρημένων είχαν ως εκείνη την ώρα ξεκάμει δεκαεφτά εβραίους και ρώσους αιχμαλώτους πολέμου.
Σ’ ένα ανέβασμα της σκάλας, ένας Εβραίος άρχισε να παραπατά. Ο Αντώνης του ‘καμε νόημα να πλησιάσει. Ο Εβραίος πλησίασε κι ο Αντώνης κράτησε το δικό του αγκωνάρι με το δεξιό και με τ’ αριστερό ανασήκωσε τ’ αγκωνάρι του Εβραίου. Όμως αυτό έγινε κοντά στη μέση της σκάλας. Έμενε ακόμα πολύ ανέβασμα. Ο Ες-Ες τους είδε και τους χώρισε. Διάταξε τον Εβραίο να τρέξει. Αυτός ανέβηκε λίγα σκαλοπάτια, ύστερα άφησε την πέτρα να πέσει και γονάτισε στο σκαλί. Ο Ες-Ες πλησίασε και …
Πυροβολισμός!
Ύστερα γύρισε προς τον Αντώνη και στύλωσε τα μάτια πάνω του. Ο Αντώνης τον κοίταξε άφοβα, έπειτα πλησίασε στο νεκρό, φορτώθηκε και το δεύτερο αγκωνάρι και συνέχισε ν’ ανεβαίνει τη σκάλα. Ο Ες-Ες πάγωσε. Δεν είπε τίποτα, δεν έκαμε τίποτα. Όταν όμως ξαναγύρισαν στο λατομείο, για να ξαναφορτωθούν αγκωνάρια, ο Ες-Ες φώναξε τον Αντώνη να πάει κοντά. Άρχισε να βολταρίζει σα μανιακός ανάμεσα στις πέτρες και να ψάχνει. Βρήκε ένα αγκωνάρι διπλό από τ’ άλλα, το ‘δειξε στον Αντώνη και είπε: «Αυτό είναι δικό σου».
Ο Αντώνης κοίταξε τ’ αγκωνάρι, ύστερα τον Ες-Ες, ύστερα τα σκόρπια αγκωνάρια γύρω-γύρω. Όλοι οι άλλοι κάνανε πως δε βλέπανε, πως δεν ακούγαν. Τρέμανε για το τι θα ‘βγαινε από τούτο το μπλέξιμο. Αυτός ο Έλληνας πήγαινε φιρί-φιρί… Ο Ες-Ες είχε κιόλας βγάλει το περίστροφό του απ‘ τη θήκη, το ‘τριβε νευρικά στο παντελόνι του κι ετοιμαζόταν. Ο Αντώνης σταμάτησε μπροστά σ’ ένα αγκωνάρι, ακόμα πιο μεγάλο από κείνο που του διάλεξε ο Ες-Ες.
– Αυτό είναι το δικό μου, είπε. Και το φορτώθηκε.
Σ’ όλους τους δρόμους που κάνανε ως το βράδυ, σ’ όλα τα κουβαλήματα, ώσπου σήμανε η ώρα για μέσα, ο Αντώνης διάλεγε και φορτωνόταν τα πιο βαριά αγκωνάρια.
Ο Αντώνης δεν πολυμιλούσε γι’ αυτή την ιστορία, βαριότανε…
…Όταν αναρωτιόμασταν «πώς και τη γλίτωσες, ρε Αντώνη, πώς δε σε σκότωσε που τον ρεζίλεψες!». Ο Αντώνης μας εξηγούσε πως «από κείνη τη στιγμή ο Ες-Ες κάτι έπαθε, χάλασε το μηχανάκι του. Το ‘χω παρατηρήσει αυτό… Άμα χαλάσει το μηχανάκι τους, κλάψ’ τους».
– Ποιο μηχανάκι;
– Όλοι αυτοί έχουν ένα μηχανάκι μέσα στο κεφάλι που τους το βάζουν στη σχολή των Ες-Ες. Τους ανοίγουν το κρανίο και τους βάζουν μέσα το μηχανάκι που ‘χει εφεύρει ο Χίτλερ.
– Και τι δουλειά κάνει αυτό το μηχανάκι; ξαναρωτούσαμε.
– Τους κάνει ανάποδους, συνέχιζε ο Αντώνης. Ας πούμε, το κανονικό είναι να χαίρεσαι άμα ο άλλος είναι πονόψυχος ή άμα ο άλλος δε φοβάται. Είδατε όμως ποτέ σας κανέναν Ες-Ες να μη σκυλιάσει, άμα δει έναν κρατούμενο να βοηθά τον άλλον; Αν τύχει πια κανείς να δείξει πως δεν τους φοβάται, ούτε ψύλλος στον κόρφο του!… Να τι κάνει το μηχανάκι!… Τους βγάζει απ’ το κανονικό!
– Ναι, βρε Αντώνη, λέγαμε, αλλά εσένα πώς σου τη χάρισε;
– Αφού σας είπα, χάλασε το μηχανάκι, κι άμα χαλάσει, κλάψ’ τους!
Κι επειδή τον κοιτάζαμε, περίεργοι, το ‘παιρνε για δυσπιστία και συνέχιζε:
– Αυτά δεν τα ‘βγαλα απ’ τη δική μου κεφάλα, εγώ δεν είμαι επιστήμονας, αυτά τα ‘λεγε στο Νταχάου ένας γιατρός από τη Βιέννη, χειρούργος, μεγάλος γιατρός. Γι’ αυτό τον είχανε μέσα, επειδή ήξερε διάφορα τέτοια. […]
Ο Αντώνης επέζησε και μετά την απελευθέρωση έφυγε από το στρατόπεδο και από τότε χάθηκαν τα ίχνη του. Λένε ότι μετανάστευσε στην Αμερική.
Οι μαθητές της Γ τάξης, μετά από πρωτοβουλία της δασκάλας μας και σχετική απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων, συμμετείχαμε στο εκπαιδευτικό προγράμματος του ΑΡΧΕΛΩΝ, Συλλόγου για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας, με τίτλο: Ξενάγηση στο Κέντρο Διάσωσης Θαλασσίων Χελωνών και επισκεφθήκαμε διαδικτυακά το Κέντρο που βρίσκεται στην Γλυφάδα Αττικής.
Είναι το μοναδικό Κέντρο Διάσωσης Θαλάσσιας Χελώνας στην Ελλάδα. Η επίσκεψη διαφέρει πολύ από την επίσκεψη σε ένα ενυδρείο,
σε έναν ζωολογικό κήπο ή ένα μουσείο. Στο Κέντρο Διάσωσης περιθάλπονται τραυματισμένες χελώνες. Στόχος του Προγράμματος Περιβαλλοντικής Αγωγής είναι, χρησιμοποιώντας το παράδειγμα της χελώνας, να κάνει κατανοητές τις βασικές λειτουργίες της φύσης και τη θέση του ανθρώπου μέσα σ’ αυτή, θεωρώντας κοινή παραδοχή ότι «όλοι μοιραζόμαστε την ίδια γη».
Υπάρχουν 7 διαφορετικά είδη θαλάσσιας χελώνας στους ωκεανούς του κόσμου. Δυστυχώς, τα τελευταία 200 χρόνια, οι άνθρωποι έχουν κάνει την επιβίωσή τους δύσκολη. Οι λόγοι είναι:
– Λαθροθηρία και υπερ- εκμετάλλευση για τα αυγά τους, το κρέας, το δέρμα και τα καβούκια τους.
– Συχνά πέφτουν θύματα τυχαίας σύλληψης και θανάτωσης στα αλιευτικά εργαλεία.
– Τα πλαστικά θαλάσσια σκουπίδια επηρεάζουν την υγεία τους.
– Ο τουρισμός επηρεάζει αρνητικά τις παραλίες ωοτοκίας τους.
– Η κλιματική αλλαγή προκαλεί άνοδο της παγκόσμιας στάθμης της θάλασσας. Στενές παραλίες ωοτοκίας ίσως χαθούν κάτω από το νερό. Επίσης θα αλλοιωθούν οι θερμοκρασίες της άμμου, επηρεάζοντας το φύλο των μικρών που εκκολάπτονται.
Εξαιτίας των παραπάνω, και τα επτά είδη θαλάσσιων χελωνών θεωρείται ότι έχουν ανάγκη προστασίας.
Οι πληροφορίες που πήραμε κατά την ξενάγηση ήταν πολύ ενδιαφέρουσες και χρήσιμες για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι όλοι έχουμε ευθύνη για το περιβάλλον και όλοι μπορούμε να συμβάλλουμε στην προστασία του.
Υιοθετήσαμε τον Μπάρμπα Νίκο, μια θαλάσσια χελώνα Chelonia mydas που βρέθηκε τραυματισμένη στην Λακωνία. Ο Σύλλογος μας έστειλε το Πιστοποιητικό Υιοθεσίας και μια μικρή λούτρινη χελώνα, που κοσμεί την αίθουσά μας.
Στο μάθημα της Θεατρικής Αγωγής, τόσο κατά τη διάρκεια της τηλεκπαίδευσης όσο και της δια ζώσης διδασκαλίας, ασχοληθήκαμε με την κατανόηση, την αναγνώριση και τη βίωση των συναισθημάτων μέσα από διάφορες δραστηριότητες.
«Το νησί των συναισθημάτων» είναι ένα αλληγορικό κολομβιανό παραμύθι άγνωστου συγγραφέα που έγινε γνωστό μέσα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι «Ο Δρόμος των Δακρύων».
Αφού εξηγήσαμε και αναλύσαμε την ιστορία, οι μαθητές των Β΄, Γ΄ και Δ΄ τάξεων κληθήκαμε να αποτυπώσουμε ζωγραφικά τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μας δημιούργησε η ιστορία αυτή και σας τα παρουσιάζουμε στο παρακάτω βίντεο.
Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από το Υπουργείο Παιδείας ως Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού. Ο όρος «εκφοβισμός και βία στο σχολείο» (school bullying) είναι ένα φαινόμενο νεανικής παραβατικότητας που εμφανίζεται σε πολλές χώρες του κόσμου.
Η επιθετική συμπεριφορά μεταξύ μαθητών εκδηλώνεται, με μορφές ήπιας βίας (λεκτικό εκφοβισμό, πειράγματα, βρίσιμο, ειρωνική συμπεριφορά, απειλές, διάδοση φημών) και με περιστατικά ακραίας βίας (συγκρούσεις µε ρατσιστικά ή άλλα χαρακτηριστικά, χτυπήματα, σπρώξιμο, σεξουαλική παρενόχληση, χειρονομίες). Διαφορετικοί επιστημονικοί χώροι και πεδία έχουν αναγνωρίσει, αναδείξει και μελετήσει το πρόβλημα του σχολικού εκφοβισμού και της βίας, στις πολλαπλές μορφές και διαστάσεις του. Η ενδοσχολική βία είναι ομαδικό φαινόμενο, καθώς δεν αφορά μόνο τον θύτη και το θύμα, αλλά και όσους είναι παρόντες ή γνωρίζουν την ύπαρξή του, δηλαδή τους παρατηρητές, οι οποίοι μπορεί να είναι είτε μαθητές είτε ενήλικες. Ο σχολικός εκφοβισμός έχει αρνητικές συνέπειες στο κλίμα του σχολείου, στην κοινωνικοποίηση των παιδιών, στην επικοινωνία στην εκπαιδευτική κοινότητα, αλλά και στην μετέπειτα ομαλή ενσωμάτωση στην κοινωνία.
Ο Σύλλογος Διδασκόντων αποφάσισε και υλοποιήθηκαν οι παρακάτω δράσεις:
Οι μαθητές της Α΄ και Γ΄ τάξης παρακολούθησαν σχετικά βίντεο και διάβασαν ή άκουσαν τα παραμύθια “Η περιπέτεια του Λάκη Λαγουδάκη” και “Η δυστυχία του να είναι κανείς μαθητής”, συζήτησαν και δημιούργησαν αφίσες.
Οι μαθητές της Β΄ τάξης παρακολούθησαν βίντεο και συζήτησαν για το θέμα.
Οι μαθητές της Δ΄ και Ε΄ τάξης συμμετείχαν σε δράση φιλαναγνωσίας με το βιβλίο “Το Σπηλιανθρωπάκι” και παρακολούθησαν της ταινία “Τα παιδιά της χορωδίας”.
Οι μαθητές της ΣΤ΄ τάξης παρακολούθησαν την ταινία “Το καναρινί ποδήλατο”.
Η πρόληψη και η αντιμετώπιση της σχολικής βίας και του εκφοβισμού απαιτεί την ενημέρωση, ευαισθητοποίηση, αξιοποίηση και ανάπτυξη κοινών δράσεων από το σύνολο όλων των εμπλεκομένων, δηλαδή του σχολείου, της οικογένειας και της τοπικής κοινωνίας. Κάθε μέλος της σχολικής κοινότητας έχει ρόλο και ευθύνη για την πρόληψη και την αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού. Ο βαθμός εμπλοκής κάθε μέλους, σχετίζεται τόσο με την ιδιότητά του, όσο και με τη σοβαρότητα, τη συχνότητα και την ένταση του περιστατικού εκφοβισμού. Άλλος είναι ο ρόλος και η ευθύνη του διευθυντή του σχολείου, άλλος του εκπαιδευτικού, άλλος των συμμαθητών, άλλος των γονιών. Ωστόσο, θα πρέπει όλοι να συνεργαστούν σε ένα πλαίσιο μιας ολιστικής αντιμετώπισης.
Πιο συγκεκριμένα:
Οι γονείς οφείλουν να αποτελούν παράδειγμα και να μαθαίνουν στα παιδιά την έννοια της διαφορετικότητας και της ισότητας. Όλοι είμαστε ίσοι αλλά όχι ίδιοι. Αν εντοπίσουν κάποιο σύμπτωμα και υποψιάζονται ότι το παιδί τους έχει πέσει θύμα εκφοβισμού κρίνεται αναγκαίο να προσεγγίσουν το παιδί και να αντιδράσουν απευθυνόμενοι αρχικά στους εκπαιδευτικούς και στη Διεύθυνση του σχολείου. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το παιδί να αισθανθεί ότι έχει στήριγμα τους γονείς του και το σχολείο. Στο σχολείο αφιερώνουμε διδακτικές ώρες για να ενημερώσουμε τα παιδιά, είμαστε κοντά τους για να νιώθουν ασφάλεια να μιλήσουν για οτιδήποτε και αναπτύσσουμε συνεργασία με τις κοινωνικές υπηρεσίες της χώρας. Τα ΜΜΕ και το διαδίκτυο αφού έχουν εισχωρήσει στη ζωή μας και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας ας χρησιμοποιούνται για καλό για να προβάλουν ιστορίες εκφοβισμού, να παρέχουν συμβουλές και υποστήριξη. Σε επίπεδο κοινωνίας θα πρέπει να γίνουν συστηματικές προσπάθειες για την ενδυνάμωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την ενίσχυση των αξιών του σεβασμού, της ισότητας και της αλληλεγγύης. Ενώ θα ήταν βοηθητικό να έχουν όλοι πρόσβαση για συμβουλές από δημόσιους κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους.
Τέλος, οι ειδικοί επιμένουν ότι τα παιδιά πρέπει να μη φοβούνται, να έχουν το θάρρος της γνώμης και να μάθουν να «αντιδρούν».
Τα παιδιά δικαιούνται να ζουν και να εργάζονται σε ένα σχολικό περιβάλλον που τους παρέχει ασφάλεια, ηρεμία και σεβασμό, γιατί η παραβίαση των δικαιωμάτων ακόμη κι όταν γίνεται από συνομηλίκους, προκαλεί μεγάλη ψυχική οδύνη. Είναι σημαντικό να στοχεύσουμε στη δημιουργία μιας κοινωνίας όπου η ποικιλομορφία και η διαφορετικότητα είναι σεβαστές και η αξιοπρέπεια του ανθρώπου εκτιμάται και ενθαρρύνεται. Να γνωρίζουμε μόνο τα θέματα δεν είναι αρκετό. Πρέπει επιπλέον να προσπαθήσουμε να είμαστε συνεπείς στις στάσεις και τις πράξεις μας.
Περισσότερη ενημέρωση, πληροφορίες και χρήσιμες οδηγίες στις παρακάτω ιστοσελίδες:
Οι μαθητές των Γ και ΣΤ τάξεων (ΣΤ1 & ΣΤ2) επισκεφθήκαμε την Έκθεση χριστουγεννιάτικου παιδικού βιβλίου στη Χριστιανική Εστία Ορεστιάδας, συνοδευόμενοι από τους δασκάλους μας κα Βασιλειάδου Ερατώ, κ. Μιχαλούδη Πασχάλη και κ. Κιηγμά Ανδρέα.
Είδαμε πλήθος τίτλων χριστουγεννιάτικων βιβλίων, ακούσαμε ιστορίες και τραγούδια, ψηλαφίσαμε με το μυαλό το πνεύμα των Χριστουγέννων σ’ έναν όμορφο χώρο με φιλόξενους οικοδεσπότες και παίξαμε με τα παιχνίδια!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
