ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ 3ΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΙΝΔΟΥ.
ΠΩΣ ΣΥΝΔΕΟΜΑΙ ΜΕ ΚΙΝΗΤΟ Η ΤΑΜΠΛΕΤ
ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΙΑ ΜΑΘΗΤΕΣ
Μήνας: Απρίλιος 2020
Η κυρία Κόμνω της Θεατρικής Αγωγής αποχαιρετάει για το Πάσχα, όλα τα μαθητούδια της από τη Σίνδο με αυτό το υπέροχο μήνυμα… Πατήστε στον σύνδεσμο και ακούστε την!
ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΡΥΜΜΕΝΟΥ ΘΗΣΑΥΡΟΥ
με θέμα «ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ».
Τα παιδιά της Ε’ & ΣΤ’ του σχολείου μας μπορούν να συμμετέχουν στο παιχνίδι του Κρυμμένου Θησαυρού.
Για να παίξετε θα κάνετε εγγραφή στην e-class στο μάθημα «1 ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΡΥΜΜΕΝΟΥ ΘΗΣΑΥΡΟΥ» πατώντας στο κουτάκι από δίπλα και… είστε έτοιμοι!! Η περιπέτεια αρχίζει!!
Διαβάστε τους Κανόνες και λύστε τον 1ο Γρίφο!!
Υλικό για τις Α και Β τάξεις του σχολείου μας, από τη μουσικό Φιλιώ Στορισμένου. To email της κυρίας Φιλιώς είναι: filstori@otenet.gr
[Από την καθηγήτρια της Θεατρικής Αγωγής Κρικελίκου Κόμνω: Αγαπημένα μου παιδιά εύχομαι να είστε όλοι καλά με τις οικογένειές σας. Αργήσαμε (αχ! αυτή η τεχνολογία) αλλά μπαίνουμε δυναμικά στο Θέατρο στο Σπίτι. Με την βοήθεια των γονιών σας δείτε στο αρχείο αυτό κάποιες ιδέες για παιχνίδι στο σπίτι. Θα επικοινωνούμε μαζί μέσα από το ιστολόγιο του σχολείου προς το παρόν. Θα στέλνω υλικό για όλες τις τάξεις που έχουν θεατρική αγωγή κάθε Τρίτη ή Τεταρτη, ξεκινώντας από την επόμενη εβδομάδα. Όποιος απο εσάς θέλει να με ρωτήσει κάτι ή αργότερα να μου στείλει κάποια εργασία όταν χρειαστεί, μπορεί να το κάνει στο προσωπικό μου email που είναι komnokrikelikou@yahoo.com. Απαραιτήτως να γράφεται το όνομα του παιδιου, τάξη και τμήμα.
Σας φιλώ γλυκά, η κυρία Κόμνω]
Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου. Καθιερώθηκε από την Ι.Β.Β.Υ., τη Διεθνή Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα, το 1966, ημέρα των γενεθλίων του γνωστού Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Ο σκοπός της είναι να ενισχύει την αγάπη των παιδιών προς τα βιβλία. Το 2020 υπεύθυνο για το υλικό του εορτασμού είναι το Τμήμα της Σλοβενίας (Slovenská sekcia IBBY). Το φετινό μήνυμα γράφτηκε από τον Σλοβένο συγγραφέα Peter Svetina*, μεταφράστηκε στα ελληνικά, όπως κάθε χρόνο, από τη συγγραφέα Λότη Πέτροβιτς ενώ η αφίσα φιλοτεχνήθηκε από τον Σλοβένο εικονογράφο Damijan Stepančič**. Ο Peter Svetina είναι αναπληρωτής καθηγητής στη Σλαβική λογοτεχνία και γράφει βιβλία για παιδιά και νέους. Ο Damijan Stepančič αποφοίτησε από την Ακαδημία Καλών Τεχνών και το δημιουργικό του έργο εστιάζεται στην απεικόνιση παιδικών βιβλίων και περιοδικών.
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε διαδικτυακά
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε διαδικτυακά!!
Έλληνες και ξένοι συγγραφείς διαβάζουν για τα παιδιά.
Η αφίσα και το μήνυμα της IBBY για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου 2020
“Εκεί που μένω, οι θάμνοι πρασινίζουν αργά τον Απρίλη ή νωρίς τον Μάη και σύντομα γεμίζουν με κουκούλια από πεταλούδες. Αυτά τα κουκούλια μοιάζουν με μπαλίτσες από βαμβάκι ή με κουφέτα και οι νύμφες τους καταβροχθίζουν φύλλο το φύλλο μέχρι που οι θάμνοι απογυμνώνονται. Όταν όμως οι νύμφες γίνουν πεταλούδες και πετάξουν, οι θάμνοι δεν είναι κατεστραμμένοι. Καθώς πλησιάζει το καλοκαίρι, ξαναγίνονται πράσινοι πάλι και πάλι.
Έτσι μοιάζει ο συγγραφέας, έτσι μοιάζει ο ποιητής. Κατασπαράζονται, μένουν κατάστεγνοι από ιστορίες και ποιήματα, που, όταν ολοκληρωθούν, πετούν μακριά, μπαίνουν μέσα σε βιβλία και βρίσκουν τους αναγνώστες τους. Αυτό γίνεται πάλι και πάλι.
Και τι συμβαίνει μ΄εκείνα τα ποιήματα και τις ιστορίες;
Ξέρω ένα αγόρι που έπρεπε να κάνει κάποια εγχείρηση στο μάτι του. Για δύο εβδομάδες μετά την εγχείρηση, έπρεπε να ξαπλώνει μόνο από τη δεξιά πλευρά και μετά δεν έπρεπε να διαβάζει τίποτα για έναν μήνα. Όταν γενικά ξαναπήρε στα χέρια του ένα βιβλίο έπειτα από ενάμιση μήνα, ένιωσε σαν να κατάπινε λέξεις μ’ ένα κουτάλι από μια γαβάθα. Σαν να τις έτρωγε. Πραγματικά τις έτρωγε.
Ξέρω κι ένα κορίτσι που, όταν μεγάλωσε, έγινε δασκάλα. Μου είπε: “Τα παιδιά που οι γονείς τους δεν τους διάβασαν παραμύθια έχουν στερηθεί κάτι σημαντικό”.
Οι λέξεις στα ποιήματα και στις ιστορίες είναι τροφή. Όχι τροφή για το σώμα, όχι τροφή που μπορεί να γεμίσει το στομάχι σου. Τροφή όμως για το πνεύμα και τροφή για την ψυχή.
Όταν πεινάει κάποιος ή διψάει, το στομάχι του γουργουρίζει και το στόμα του στεγνώνει. Οι πεινασμένοι γυρεύουν να φάνε κάτι, ένα κομμάτι ψωμί, ένα πιάτο ρύζι ή δημητριακά, λίγο ψάρι ή μια μπανάνα. Όσο περισσότερο πεινούν, τόσο στενεύει ο οπτικός τους ορίζοντας, ώσπου παύουν να βλέπουν ό,τι δεν είναι τροφή για να τους χορτάσει.
Η πείνα για λέξεις εκδηλώνεται διαφορετικά. Μοιάζει με θλίψη, με λήθη, με αυθάδεια. Οι άνθρωποι που υποφέρουν από τέτοιου είδους πείνα δε νιώθουν πως η ψυχή τους τρέμει από το κρύο κι ότι προσπερνούν τους εαυτούς τους χωρίς να το προσέχουν. Ένα μέρος του κόσμου τους εξαφανίζεται χωρίς να το γνωρίζουν.
Αυτού του είδους η πείνα χορταίνεται με ποίηση και ιστορίες.
Υπάρχει όμως ελπίδα για όσους δεν έχουν ποτέ αφεθεί ν’ απολαύσουν τις λέξεις, για να χορτάσουν αυτή την πείνα;
Υπάρχει! Το αγόρι που είπαμε διαβάζει κάθε μέρα. Το κορίτσι έγινε δασκάλα και διαβάζει στους μαθητές της. Κάθε Παρασκευή. Κάθε βδομάδα. Αν κάποια φορά το ξεχάσει, της το θυμίζουν τα παιδιά.
Και τι γίνεται με τον συγγραφέα και τον ποιητή; Καθώς έρχεται το καλοκαίρι, θα πρασινίσουν πάλι. Και πάλι θα στεγνώσουν από ιστορίες και ποιήματα, που θα πετάξουν μακριά προς κάθε κατεύθυνση. Πάλι και πάλι.”
