Τάκης Τεταρτάκης

Ένα πολύ μικρό μουσικό παραμύθι, με τι άλλο; ένα σκουλήκι, δηλαδή δύο σκουλήκια, μουσικά, που μετρούν το ρυθμό και τραγουδούν. Ακούστε τα, τραγουδήστε τα και προσπαθήστε να τα περπατήσετε. Θυμηθείτε το παιχνίδι που κάνουμε στην αυλή με το ταμπουρίνο, μόνο που εδώ σας οδηγούν τα σκουλήκια και όχι εγώ. Παρακαλώ μην βιάζεστε, κλείστε τα μάτια σας και συγκεντρωθείτε στο ρυθμό, βάλτε στο ρυθμό τα χέρια, τα πόδια, το κεφάλι,την κοιλιά, όλο σας το σώμα να κινείται στο τραγούδι του Τάκη και του Τάσου, του πιο αδύνατου και του πιο χοντρού, του μπάσου.Μεταμορφωθείτε πότε στον Τάκη και πότε στον Τάσο, προσέξτε τις διαφορετικές φωνές τους και ακούστε καλά το διαφορετικό τους τραγούδι. Χορέψτε χωρίς να σας νοιάζει τίποτα, μόνο να μένετε στο ρόλο σας, Τάκης ή Τάσος; ή και τα δυο; Αν θέλετε ζωγραφίστε την ιστορία τους, ή ζωγραφίστε το μέρος που ζουν, τα σπίτια τους, τα δέντρα, ή ότι άλλο εσείς φαντάζεστε, φτιάξτε τα δυο σκουλήκια με πλαστελίνη, όπως εσείς θέλετε, βάλτε τη μουσική και η παράσταση αρχίζει! Μπορείτε να βρείτε δικές σας μουσικές και να βάλτε τα δικά σας λόγια, να φτιάξετε τη δική σας ιστορία και τα δικά σας τραγούδια. Περιμένω να μάθω τι έγινε…

κούκου

Νομίζατε πως σας ξέχασα, ε; Όχι, με τίποτα! Έκανα την κάμπια, έφτιαξα ένα κουκούλι, μπήκα μέσα και περίμενα, δηλαδή δεν περίμενα ακριβώς, είχα δουλειές, δουλειές με φούντες … Ήρθε η ώρα να βγω και να’μαι ξανά. Βρήκα τα σχόλια σας, που ήταν πάρα πολλά και χάρηκα, τα απάντησα όλα, σας έχω βάλει και μια δουλειά σε ένα σχόλιο, θα την βρείτε άραγε…; Κάποιος μου έγραψε ότι παρατηρούσε κάμπιες με το μεγεθυντικό του φακό και σκέφτηκα, ότι μια ωραία άσκηση για όλους, είναι να αναζητήσουμε ζουζούνια, έντομα. Ψάξτε στο σπίτι, στα ντουλάπια, στο μπαλκόνι, στην αυλή, στον αέρα, στο χώμα, όπου μπορείτε και όπου σκεφτείτε. Ψάξτε τα κι όταν τα βρείτε, παρατηρήστε τα και ζωγραφίστε τα με τον τρόπο που θέλετε και μπορείτε. Να δούμε πόσα θα βρει ο καθένας και πόσο διαφορετικά θα είναι. Περιμένω με αγωνία τα ευρήματά σας.

μια πολύ πεινασμένη κάμπια

Σας στέλνω ένα παραμύθι που ξέρω ότι αγαπάτε και νομίζω ότι το έχετε διαβάσει όλοι. Το στέλνω γιατί είναι ωραίο να ξαναδιαβάζουμε βιβλία που μας αρέσουν, αλλά γιατί έχω και μια πρόταση για δική σας δημιουργία, είμαι σίγουρη πως θα έχετε και δικές σας ιδέες. καλή διασκέδαση.

μια ακόμα κάμπια, μην τη χάσετε…

σοκολάτα

Σήμερα είναι η τελευταία μέρα των σχολείων, πριν τις πασχαλινές διακοπές. Αν είχαμε σχολείο, όλο και κάποια σοκολατοϊστορία θα σκαρώναμε. Επειδή όμως  “μένουμε σπίτι”, μπορούμε να σοκολατοζωγραφίσουμε, ξέρετε εσείς… Προτείνω λοιπόν, στην επόμενη επίσκεψη που οι γονείς σας θα κάνουν στο σούπερ μάρκετ, να αγοράσουν σοκολάτες!!! Τη συνέχεια την γνωρίζετε… Σας θυμίζω τα υλικά που θα χρειαστείτε:

  • 1 σοκολάτα μαύρη, 1 γάλακτος και 1 λευκή
  • 3 νάυλον σακουλάκια
  • 1 μπολ με πολύ ζεστό νερό, προσοχή να μην καείτε !!!
  • αντικολλητικό  χαρτί ψησίματος ή λαδόκολλα
  • ένα ψαλιδάκι

Σας στέλνω και ένα βίντεο για να θυμηθείτε τη διαδικασία. Δυστυχώς είναι στα αγγλικά, όμως αν είστε συγκεντρωμένοι και παρατηρητικοί, θα πάρετε όλες τις πληροφορίες που χρειάζεστε. Ο σοκολατοζωγράφος, στο βίντεο, προσπαθεί να ζωγραφίσει με τον τρόπο του κύριου Τζάκσον Πόλοκ, ενός διάσημου αμερικανού ζωγράφου. Ο ζωγράφος αυτός, έριχνε μπογιές πάνω σε μια επιφάνεια και τις άφηνε έτσι όπως τις έριχνε, ή τις ανακάτευε με τον δικό του τρόπο. Πολλοί έλεγαν ότι μουτζουρώνει ή απλά ρίχνει χρώματα, όμως αυτός ζωγράφιζε!  Σας λέω αυτή την ιστορία, για να σας θυμίσω, ότι δεν υπάρχει σωστό και λάθος στη ζωγραφική και ότι ο καθένας μπορεί να κάνει αυτό που θέλει, με τον τρόπο που του αρέσει και μπορεί. Φυσικά, εσείς θα φτιάξτε το δικό σας έργο, όπως εσείς το φαντάζεστε. Σας θυμίζω, ότι μόλις το έργο ολοκληρωθεί, το αφήνουμε να ησυχάσει και να κρυώσει η σοκολάτα. Παρακαλώ, οι λιχούδηδες, να μαζέψουν τα δαχτυλάκια τους…

https://www.youtube.com/watch?v=GxbshbvMllk

σας στέλνω να δείτε μερικά έργα του κυρίου Πόλοκ

https://www.google.com/search?q=jackson+pollock&sxsrf=ALeKk02nDTvZixo9L9tqGoRL4Q7fY3-4kQ:1586501225469&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=2ahUKEwiz-urPod3oAhXR-qQKHV9_BRcQ_AUoAXoECBoQAw&biw=1365&bih=833#imgrc=ffKm8Qr9HkrOtM

https://www.google.com/search?q=pollock+tate&sxsrf=ALeKk00Qzh0KNFeAAGyWWg7VzIIZ8SIwrQ:1586501556029&tbm=isch&source=iu&ictx=1&fir=NRoDxHLaDQVIAM%253A%252CxiO2Dpipv29W6M%252C_&vet=1&usg=AI4_-kSN1d69WeN3-AEFQOa7_WDEMhzbew&sa=X&ved=2ahUKEwjd47rtot3oAhVK_KQKHVs-AB4Q9QEwB3oECAcQJA#imgrc=svzmIK9IMN3KSM

https://www.google.com/search?q=pollock+tate&sxsrf=ALeKk00Qzh0KNFeAAGyWWg7VzIIZ8SIwrQ:1586501556029&tbm=isch&source=iu&ictx=1&fir=NRoDxHLaDQVIAM%253A%252CxiO2Dpipv29W6M%252C_&vet=1&usg=AI4_-kSN1d69WeN3-AEFQOa7_WDEMhzbew&sa=X&ved=2ahUKEwjd47rtot3oAhVK_KQKHVs-AB4Q9QEwB3oECAcQJA#imgrc=KS_jqwawsVZ8YM

https://www.google.com/search?q=pollock+tate&sxsrf=ALeKk00Qzh0KNFeAAGyWWg7VzIIZ8SIwrQ:1586501556029&tbm=isch&source=iu&ictx=1&fir=NRoDxHLaDQVIAM%253A%252CxiO2Dpipv29W6M%252C_&vet=1&usg=AI4_-kSN1d69WeN3-AEFQOa7_WDEMhzbew&sa=X&ved=2ahUKEwjd47rtot3oAhVK_KQKHVs-AB4Q9QEwB3oECAcQJA#imgrc=MgHOwnqZ1tdRjM

συνταγή για πλαστελίνη

 

Συνταγή για σπιτική πλαστελίνη:

  • 2 κούπες αλεύρι
  • 1/2 κούπα αλάτι
  • 2 κουταλιές της σούπας ξινό (θα το βρείτε στα μπαχαρικά)
  • 2 κουταλιές της σούπας λάδι ελαφρύ
  • 1 1/2 κούπα ζεστό νερό
  • χρώματα ζαχαροπλαστικής
  • άρωμα (ότι θέλετε)
  • https://www.youtube.com/watch?v=OmAPZumpjAQ

το κόκκινο μπαλόνι

Διάβασα τα σχόλιά σας για την ταινία και μου δώσατε την ιδέα, να σας πω δυο λόγια για την ιστορία της. Αυτή λοιπόν είναι μια ταινία  αρκετά παλιά, πριν γεννηθώ εγώ και πριν γεννηθούν οι γονείς σας, φτιάχτηκε το 1956. Τότε οι ταινίες δεν είχαν χρώματα, ήταν ασπρόμαυρες, το ίδιο και οι φωτογραφίες. Η ταινία αυτή γυρίστηκε στο Παρίσι, στη Γαλλία και επειδή είναι τόσο παλιά, μας δίνει την ευκαιρία να δούμε πως ήταν τότε η πόλη  αυτή, τα σπίτια , τα μαγαζιά, τα ρούχα που φορούσαν οι άνθρωποι, τα μεταφορικά μέσα, τα παιχνίδια των παιδιών, οι σχολικές τους τσάντες και τα ρούχα τους στο σχολείο. Ξέρω ότι σας έλειψαν τα χρώματα, όμως επειδή όλα είναι ασπρόμαυρα, τι ωραία που ξεχωρίζει το κόκκινο μπαλόνι σε όλη την ταινία και το εντοπίζουμε πάντα με ευκολία και πόσο όμορφο φαίνεται, σαν ένας μαγνήτης που μαγνητίζει τη ματιά μας. Εκείνο όμως μου αρέσει πολύ σε αυτή την ταινία, είναι ότι μας προκαλεί έντονα συναισθήματα, δυνατή χαρά, λύπη, αγωνία, ίσως και φόβο κάποιες στιγμές. Αυτό είναι ωραίο να μας συμβαίνει και γίνεται ακόμα πιο ωραίο όταν έχουμε δίπλα μας κάποιον να το μοιραζόμαστε, να συζητάμε για ότι βλέπουμε, αλλά και για το πώς νοιώθουμε. Γι’ αυτό πρότεινα να την δείτε με παρέα, είναι δύσκολο να είμαστε μόνοι στις χαρές, στις λύπες και στους φόβους. Θα ήθελα να το θυμάστε πάντα αυτό και να μοιράζεστε αυτά που ζείτε και αυτά που νοιώθετε,  με  αυτούς που είναι κοντά σας.

Μπορείτε όποτε θέλετε να την  ξαναδείτε, να είστε πιο παρατηρητικοί και να προσέξετε τις λεπτομέρειες που σας έλεγα πιο πάνω. Μπορείτε επίσης, πάντα με τη βοήθεια των γονιών σας, μέσα από το διαδίκτυο  να επισκεφτείτε το Παρίσι και να δείτε πως είναι σήμερα η πόλη αυτή, είμαι σίγουρη πως θα σκεφτείτε πολλά πράγματα και θα συζητάτε  για ώρα πολλή.  Και ένα τελευταίο:” Μια μέρα που ο ήλιος λάμπει στον ουρανό, στο δρόμο για το σχολείο συναντιέστε με ένα κόκκινο μπαλόνι….., τι συμβαίνει στη συνέχεια; ”  Ο καθένας μπορεί να φτιάξει μια δική του ιστορία, διαφορετική από αυτή που είδατε. Μπορείτε να την ζωγραφίσετε, ή να την πείτε στη μαμά ή στον μπαμπά και να την γράψουν για σας στο χαρτί, ή ακόμα μπορείτε να φτιάξτε με πλαστελίνη τους ήρωες της ιστορίας σας και την ζωντανέψετε παίζοντας θέατρο.

Καλή εβδομάδα

Καλή εβδομάδα σε όλους, χαίρομαι που βλέπω καινούργιους επισκέπτες στο ιστολόγιό μας και ελπίζω σύντομα να σας συναντήσω όλους εδώ. Όλοι γνωρίζετε γιατί “μένουμε σπίτι” και είναι αλήθεια ότι είμαστε πολύ καιρό σπίτι, μακριά από τους φίλους  και το σχολείο μας. Θα χρειαστεί να μείνουμε σπίτι λίγο ακόμα, πριν  μπορέσουμε να συναντηθούμε ξανά. Αυτές τις μέρες λοιπόν, που είμαστε μακριά ο ένας από τον άλλο, μπορούμε να κάνουμε κάτι, που θα μας φέρνει κοντά, θα μας κρατάει ενωμένους με ένα αόρατο σκοινί. Να φτιάξουμε ένα βιβλίο, ένα βιβλίο που θα λέει ιστορίες για τις μέρες που “μένουμε σπίτι”, τις μέρες του κορωναϊού. Θα το φτιάξουμε  με ιστορίες χαρούμενες, λυπημένες, στενάχωρες και θυμωμένες, ιστορίες αστείες, άλλες με φωνές και κάποιες σιωπηλές, ιστορίες που θέλουμε να τις θυμόμαστε για πάντα και κάποιες  που θέλουμε να ξεχάσουμε, ιστορίες δικές μας, που τις ζήσαμε ή τις φανταστήκαμε και γι’ αυτό τις αγαπάμε, είναι κάτι σαν παιδιά μας. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος όταν φτιάχνεις ιστορίες, γι’ αυτό τις φτιάχνουμε, για να να κάνουμε τον κόσμο όπως τον θέλουμε να είναι.

Λοιπόν ξεκινάμε, καλή αρχή στο βιβλίο μας! Θέλω να κλείστε για λίγο τα μάτια σας και να ταξιδέψετε πίσω στο χρόνο, να θυμηθείτε τι κάνατε όλες αυτές τις μέρες που είστε στο σπίτι, μακριά από τους φίλους, τις πλατείες, τις παιδικές χαρές, τους παππούδες και τις γιαγιάδες. Από όλες σας τις στιγμές θέλω να διαλέξετε κάποια που σας έκανε να χαρείτε πολύ και να την ζωγραφίσετε. Μπορείτε να αλλάξετε κάτι, αν εσείς θέλετε, ή να προσθέσετε πράγματα ή ανθρώπους, ακόμα να αλλάξετε τα χρώματα και τα σχήματα. Αυτές είναι αποφάσεις που ο κάθε ζωγράφος παίρνει για το έργο του. Όταν τελειώσει η ζωγραφιά σας, θα την τοποθετήσετε μαζί με την χτεσινή, εκείνη του ονείρου. Μόνο σας παρακαλώ, δεν θέλω να βιαστείτε, θέλω να βάλετε όλη σας την τέχνη, πολλά χρώματα και πολλές πληροφορίες. Να περάσετε όμορφα!!!

πρωινή άσκηση…

Καλημερούδια σας, ελπίζω να κοιμηθήκατε καλά. Αλήθεια τι όνειρα να είδατε; Πολύ θα ήθελα να ξέρω. Πάρτε μολύβια και χαρτί και ζωγραφίστε τα. Και αν κάποιος δεν είδε όνειρο, δεν πειράζει, μπορεί να σκεφτεί κάτι που θέλει πολύ πολύ να γίνει. Συγκεντρωθείτε στη δουλειά σας, χωρίς να βιάζεστε, δουλέψτε με υπομονή και όταν τελειώσετε, με προσοχή μεγάλη, φυλάξτε το έργο σας σ΄ένα φάκελο, ή ένα ντοσιέ, ή ανάμεσα στις σελίδες ενός παραμυθιού σας, ή σ’ ένα ράφι της βιβλιοθήκης σας, φροντίζοντας να μην τσαλακωθεί. Οι γονείς μπορούν να σας βοηθήσουν να βρείτε την κατάλληλη θέση, ή θήκη. Όμως δεν θα τους επιτρέψετε να ζωγραφίσουν στο χαρτί σας, αυτό είναι το δικό σας έργο, εσείς είστε οι ζωγράφοι και όπως ξέρετε ζωγραφίζετε καλύτερα από τους μεγάλους και οι ιδέες σας είναι μοναδικές. Τις μέρες αυτές, που μένουμε σπίτι, θα φτιάξουμε ένα βιβλίο, ένα ημερολόγιο του “μένουμε σπίτι” . Κάθε μέρα θα σας ζητώ κι από κάτι, εσείς θα το φτιάχνετε και  στη συνέχεια θα το τοποθετείτε μαζί με την σημερινή σας ζωγραφιά, τη ζωγραφιά του ονείρου σας.

Όταν τελειώσετε τη ζωγραφιά σας, σας περιμένει μια άσκηση αλλιώτικη…

Σηκωθείτε ,τεντωθείτε να ξεπιαστείτε, ανοίξτε το video που ακολουθεί, τραγουδήστε και χορέψτε, με την ωραία σας φωνή και πάντα μέσα στο ρυθμό. Μπορείτε να μάθετε το τραγούδι και στους γονείς σας, να τους ζητήσετε να χορέψουν μαζί σας. Καλή διασκέδαση…

https://www.youtube.com/watch?v=6sBNIwVRwDM