Διάφοροι χαλβάδες και μία…Χαλβαδένια παραμυθένια!

Γεια σας, παιδιά!

Ο βασιλιάς των γλυκισμάτων κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής είναι αναμφίβολα ο χαλβάς. Σας προτείνουμε όχι μόνο να τον γευτείτε και να γλυκαθείτε, αλλά και να παίξετε και να διασκεδάσετε μαζί του!

         

Το πρώτο χαλβαδοπαίχνιδο λέγεται «Χάσκας» και παιζόταν τις Απόκριες στα χωριά του Πηλίου, αλλά και στη Χαλκιδική, στο Άργος και στην Ήπειρο, σε διάφορες παραλλαγές (με λουκούμι, ή αυγό πασαλειμμένο με γιαούρτι!). Μια παρέα μαζευόταν γύρω από ένα τραπέζι. Ο ψηλότερος στεκόταν όρθιος και κρατούσε ένα καλάμι, που στη μια του άκρη είχε δεμένο ένα σκοινί. Στην άκρη του σκοινιού στερεωνόταν ένα κομμάτι σκληρός χαλβάς με σουσάμι, που είχε πασπαλιστεί με λουκουμόσκονη, ή αλεύρι. Καθώς κουνούσε το καλάμι σαν εκκρεμές, οι φίλοι του που ήταν καθισμένοι γύρω από το τραπέζι, προσπαθούσαν να…χάψουν, ή έστω να δαγκώσουν το χαλβά! Όπως καταλαβαίνετε λίγοι το κατάφερναν, αλλά όλοι…αλευρώνονταν! Και περνούσαν τέλεια!

Το δεύτερο χαλβαδοπαίχνιδο μου το περιέγραψε ο κύριος Δημήτρης Κόκκινος, εμπνευστής και ψυχή των εκδόσεων «Ακρίτας» και γλυκύτατος παππούς σήμερα. Το έπαιζε όταν ήταν μικρός, στην πατρίδα του τη Χίο. Γέμιζαν μία μεγάλη κούπα με μαλακό σιμιγδαλένιο χαλβά, που τον πατίκωναν καλά. Μετά, γύριζαν την κούπα ανάποδα μέσα σε μια πιατέλα, για να βγει ο χαλβάς όπως τα πυργάκια, που φτιάχνουμε με τα κουβαδάκια μας στην παραλία. Την κορυφή του «χαλβαδένιου πύργου» η μητέρα του την πασπάλιζε με μπόλικη κανέλα ή ζάχαρη άχνη και τοποθετούσε επάνω της ένα δαχτυλίδι. Τα παιδιά προσπαθούσαν με τη σειρά να φάνε λίγο λίγο το χαλβά με τα κουτάλια τους, χωρίς να γκρεμιστεί ο πύργος και να πέσει το δαχτυλίδι. Όποιος προκαλούσε την… κατάρρευσή του, έπρεπε να σκύψει πάνω από την πιατέλα και να πιάσει με τα δόντια του το δαχτυλίδι. Φυσικά ήταν απίθανο να μην πασαλειφτεί!

Διαβάστε εδώ χρήσιμες πληροφορίες για το χαλβά και την περίφημη “Χαλβαδένια”, ένα πανέμορφο λαϊκό παραμύθι που έχει αγαπηθεί πολύ από μικρούς και μεγάλους.

Ας αξιοποιήσουμε τα βασικά γεωμετρικά σχήματα που ξέρουμε κι ας φτιάξουμε χαρτονένιες κορνίζες για να ζωγραφίσουμε μέσα σ’ αυτές τους βασικούς ήρωες του παραμυθιού. Θυμάστε ποιοι είναι;

Και μια που σήμερα…μαγειρέψαμε χαλβάδες, ας ακούσουμε “Ένα γράμμα, μια ιστορία” για το γράμμα Μ μ. Και για το γράμμα Λ λ, που βρίσκεται μέσα στο χαλβά!

Μην ξεχάσετε να “καρφιτσώσετε” τα έργα σας στον ανοιξιάτικό μας πίνακα και να επισκέπτεστε τον πίνακα δραστηριοτήτων για να διασκεδάζετε με τα παιχνίδια μας.

Λουλουδίσαμε!

Γεια σας, παιδιά!

Η άνοιξη είναι η εποχή των λουλουδιών. Σε κάθε σπιθαμή γης μικρά θαύματα γεννιούνται και ανθίζουν και είναι χάρμα οφθαλμών. Δεν θα μπορούσα να μην σας διαβάσω αυτές τις μέρες το υπέροχο και πολύ αγαπημένο μου βιβλίο “Ο μικρός βασιλιάς των λουλουδιών”, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο, ένα παραμυθάκι σωστό έργο τέχνης, με πολύ ιδιαίτερη εικονογράφηση που αξίζει να απολαύσετε. Έχοντας πάντα δίπλα τον μικρό τόμο-οδηγό της Ευγενίας Φακίνου με τίτλο “Φρούτα, Λαχανικά, Λουλούδια, Αγριολούλουδα και βότανα”, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κέδρος και μας δίνει με χαρούμενο τρόπο χρήσιμες και ενδιαφέρουσες πληροφορίες καθώς εξερευνούμε τη λουλουδιασμένη φύση. Ψάξτε κι εσείς σχετικά βιβλία και εγκυκλοπαίδειες που μπορεί να έχετε στη βιβλιοθήκη σας για να συμπληρώσετε τις γνώσεις σας!

Ακούστε το παραμύθι εδώ!

Ο μικρός βασιλιάς των λουλουδιών έψαχνε να βρει μια βασίλισσα για να μην νιώθει άδειο το λουλουδιασμένο του παλάτι και να βγαίνει μαζί της στο ψηλό παραθυράκι του, να θαυμάζει τον κόσμο, στη γη και στον ουρανό. Κι έκανε ένα μεγάλο ταξίδι για να τη βρει. Ταξιδέψαμε κι εμείς μαζί του και μάθαμε με τις γραμμές και τα σχήματα που ξέρουμε, να ζωγραφίζουμε λουλούδια:

την τουλίπα, με ίσιες, καμπύλες και διακεκομμένες γραμμές,

τη μαργαρίτα, με σχήματα οβάλ, κύκλους, τριγωνάκια

και τον πανσέ με μικρές ίσιες γραμμούλες, κυκλάκια, καρδιές.

    

Επιχειρήσαμε και μια εύκολη τρισδιάστατη κατασκευή λουλουδιών, με απλά υλικά που υπάρχουν στο σπίτι, όπως τα ρολά από τα χαρτιά υγείας, χρωματιστά χαρτονάκια, μαρκαδόρους, νερομπογιές, ψαλιδάκι και κόλλα.

   

Με τον μικρό βασιλιά των λουλουδιών θα παίζαμε πολλά παιχνίδια, αν βρισκόμασταν στο σχολείο μας. Αλλά μια που δεν μπορεί να γίνει αυτό, θα σας δώσω μερικές ιδέες για να παίξετε, αν έχετε διάθεση, στο σπίτι, με τους δικούς σας ανθρώπους. Πάρτε μία γεύση από τις παρακάτω φωτογραφίες:

Φτιάχνουμε πολλά διαφορετικά λουλούδια από λεπτά χαρτιά γλασέ διαφόρων χρωμάτων και τα απλώνουμε ανάποδα, από τη λευκή πλευρά τους, δηλαδή, σε ένα τραπέζι ή στο πάτωμα. Ξεκινάμε να ξεχωρίζουμε ομάδες από τα ίδια λουλούδια: π.χ. όλες οι μαργαρίτες μαζί, όλες οι τουλίπες μαζί και πάει λέγοντας. Μετράμε και σημειώνουμε τον αριθμό λουλουδιών της κάθε ομάδας και τον γράφουμε σε ένα καρτελάκι.

    

    

    

Αφού τελειώσουμε αυτή τη δουλειά, βάζουμε κάθε ομάδα χάρτινων λουλουδιών σε ένα χάρτινο πιάτο και παίρνουμε ένα μεγάλο χαρτόνι. Αρχίζουμε να κολλάμε τα λουλούδια μας γύρω γύρω στη σειρά, για να φτιάξουμε μια λουλουδένια κορνίζα. Φυσικά βάζουμε κόλλα από τη λευκή πλευρά, για να φαίνεται η χρωματιστή πλευρά τους. Αν δεν έχουμε χαρτιά γλασέ στο σπίτι, μπορούμε να χρωματίσουμε τα λουλούδια μας με τους μαρκαδόρους μας, τις ξυλομπογιές ή τις νερομπογιές μας.

    

Όταν τελειώσουμε με τη λουλουδάτη κορνίζα μας, ζωγραφίζουμε τον μικρό βασιλιά των λουλουδιών και τη βασίλισσά του σε ένα άλλο χαρτί, τους κόβουμε με το ψαλιδάκι γύρω γύρω προσεκτικά και τους κολλάμε στο κέντρο της. Μπορούμε να κολλήσουμε και δύο χαρτονάκια με τρόπο που να εξέχουν, ώστε να σχηματιστεί το παραθυράκι του παλατιού τους και να στολίσουμε μια γωνιά στο δωμάτιό μας.

   

Δεν είναι υπέροχοι; Πόσο θα ήθελα να γίνω κι εγώ μικρή, μικρούτσικη και να μπορώ να μπω μέσα στο παραμύθι τους! Τι λέτε ότι θα γινόταν αν θα μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό όλοι μαζί; 

Ακούστε εδώ το υπέροχο τραγούδι “Γεια σου κύριε μενεξέ” των Δημήτρη Λάγιου και Οδυσσέα Ελύτη, που ταιριάζει πολύ με το σημερινό λουλουδένιο μας μάθημα.

    

Και διαβάστε εδώ, παρέα με κάποιον μεγαλύτερο τι θα μας έλεγαν τα λουλούδια αν είχαν στόμα και μιλιά…Θυμάστε τα μέρη του λουλουδιού; Ας ρίξουμε πάλι μια ματιά να τα θυμηθούμε!

    

Η χελώνα του Νικηφόρου που κατοικεί στις γλάστρες του μπαλκονιού μας, σας στέλνει τ’ ανοιξιάτικα φιλιά της!

Κι επειδή η άνοιξη εκτός από υπέροχα χρώματα έχει και υπέροχους ήχους, καθήστε αναπαυτικά στον καναπέ σας και απολαύστε τους πατώντας εδώ.

Και μην ξεχνάτε να “καρφιτσώνετε” τα έργα σας στον Ανοιξιάτικο Πίνακά μας!

      

Πέταξαν οι χαρταετοί, ήρθε η Σαρακοστή!

Γεια σας, παιδιά!

Χθες, Καθαρά Δευτέρα, μπήκαμε και επισήμως στη Σαρακοστή, τις 50 μέρες δηλαδή που μεσολαβούν μέχρι να γιορτάσουμε το Πάσχα. Οι πολύχρωμοι χαρταετοί πέταξαν ψηλά στον ουρανό και μαζί τους και η διάθεσή μας, οι ελπίδες, τα όνειρά μας! Και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά, να μοιραστούμε από κοντά τη χαρά, την ξεγνοιασιά και τα νηστίσιμά μας φαγητά.

    

    

Ο πίνακας με το παιδί και το χαρταετό είναι του ζωγράφου Γιάννη Μαγγανάρη.

Ακούστε εδώ μια υπέροχη μελωδία με τίτλο “Χαρταετοί”, του σπουδαίου μας συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη. Και εδώ ένα όμορφο σχετικό τραγούδι από την Παιδική Χορωδία Σπύρου Λάμπρου.

Παρακολουθήστε σε αυτό το βίντεο πως κατασκευάζεται ένας χαρταετός.

Ας θυμηθούμε τι καλούδια φάγαμε χθες στο νηστίσιμο τραπέζι μας. Μπορείτε να τα σημειώσετε σε ένα χαρτί με τη βοήθεια κάποιου μεγαλύτερου; Δίπλα στο όνομα κάθε τροφής φτιάξτε τη ζωγραφιά της! Και διαβάστε εδώ και εδώ μερικές χρήσιμες πληροφορίες για τη λαγάνα και την Κυρά-Σαρακοστή.

       

Μπορείτε να φτιάξετε κι εσείς την Κυρά-Σαρακοστή από χαρτί ή ζυμάρι, ακόμη και από πλαστελίνη! Οι οδηγίες για να τη φτιάξετε από ζυμάρι είναι οι εξής:

Το ζυμάρι για την Κυρά Σαρακοστή φτιάχνεται με:

1 κούπα νερό περίπου, 1 κούπα αλάτι, 3 κούπες αλεύρι

Βάζουμε όσο νερό χρειάζεται, για να γίνει ένα εύπλαστο ζυμάρι. Το «στέγνωμά του» γίνεται σε φούρνο, όχι σε πολύ δυνατή φωτιά, για περίπου 20-30 λεπτά, αφού το ζητούμενο είναι να στεγνώσει και να σκληρύνει και όχι να ψηθεί!

Αυτό το ζυμάρι δεν τρώγεται, παρά μόνο φτιάχνεται για το καλό, αφού είναι αλατόζυμο! Το ζυμάρι έχει επίτηδες μεγάλη ποσότητα αλατιού, για να μπορεί να συντηρηθεί και τις 7 εβδομάδες της Σαρακοστής και να μη μουχλιάσει. Τα παλιά χρόνια οι νοικοκυρές έβαζαν μέσα και ένα μικρό νόμισμα. Στο τέλος της 7ης εβδομάδας, κάθε μέλος της οικογένειας έκοβε με το χέρι ένα μικρό κομμάτι. Σε όποιον έπεφτε το νόμισμα, σήμαινε ότι θα είχε την τύχη με το μέρος του!

Δείτε εδώ πως μπορείτε να παίξετε με τα μποτάκια της Κυράς Σαρακοστής, αλλά και να φρεσκάρετε τις γνώσεις σας για τις ημέρες της εβδομάδας. Είπαμε πως η Κυρά Σαρακοστή έχει 7 πόδια και καθένα από αυτά αντιστοιχεί σε 1 εβδομάδα, που έχει 7 ημέρες: Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή. Δείτε στην εικόνα παρακάτω πως μπορείτε να φτιάξετε τη 1 από τις 7 μπότες της, η οποία έχει 7 κορδόνια, 1 κορδόνι για κάθε 1 μέρα της εβδομάδας! Ευκαιρία να μάθετε να δένετε και τα κορδόνια σας!

    

Και τώρα ώρα για τραγούδι, παιχνίδι και χορό! Θυμάστε που είπαμε την ιστορία του Μάρτη και της Κυράς με τ’ αρνάκια της στην Ίμβρο; Ετοιμάσαμε ένα παιχνιδοτράγουδο για σας και ελπίζουμε να το χαρείτε όσο κι εμείς. Το παίζετε πατώντας εδώ!

    

Περιμένουμε με ανυπομονησία να δούμε τα έργα σας στον Πίνακα Αναρτήσεων!

Εξερευνήστε και τον Πίνακα Δραστηριοτήτων μας, για να παίξετε με τα παλιά και τα καινούργια παιχνίδια και τις δραστηριότητες που σας προτείνουμε!

Καλή Σαρακοστή! 

 

Καλώς όρισες, Μάρτη!

Γεια σας, παιδιά! 

Αποχαιρετήσαμε προχθές τον Κουτσοφλέβαρο και μαζί του και το Χειμώνα του 2021 και υποδεχτήκαμε το Μάρτη και ελπίζουμε και την Άνοιξη. Θυμάστε πως ήταν μασκαρεμένος ο Φλεβάρης στον πίνακα της τάξης μας; Μπορείτε να τον εντοπίσετε;

   

Διαβάσαμε τις προάλλες το υπέροχο βιβλίο “Ο Αρλεκίνος” της σπουδαίας μας συγγραφέα Ζωρζ Σαρρή. Και θυμηθήκαμε ότι για να περάσουμε όμορφα με τους αγαπημένους μας τις Απόκριες, δεν χρειάζονται πολλά πράγματα: Υγεία, Φαντασία και Αγάπη αρκούν…Φτιάξαμε και τον δικό μας αρλεκίνο, ακολουθώντας μερικά απλά βήματα και σχεδιάζοντας σχήματα που ξέρουμε και θαυμάσαμε αρλεκίνους που ζωγράφισε ο διάσημος καλλιτέχνης Πάμπλο Πικάσο.

    

Ο άστατος και παιχνιδιάρης Μάρτης είναι ήδη εδώ. “Μάρτης είναι, τρέλες κάνει, πότε κλαίει, πότε γελάει”, λέει ο σοφός λαός μας. Γιατί μπορεί να ξημερώσουμε με λιακάδα χαρά Θεού, να μεσημεριάσουμε με μαύρα σύννεφα και καταιγίδα και να βραδυάσουμε με φεγγαράδα και ξαστεριά, όσο γράφει τ’ όνομά του στο ημερολόγιο. Πάμε να φτιάξουμε μια χαρτόκουκλα με την αφεντιά του για να παίξουμε λιγάκι;

    

Την 1η μέρα του Μάρτη τα παιδιά, σύμφωνα με την παράδοσή μας, τραγουδούν τα “Χελιδονίσματα”. Είναι τα κάλαντα της Άνοιξης! Κρατούν στα χέρια ομοιώματα χελιδονιών φτιαγμένα από χαρτί, πηλό ή ξύλο και στολισμένα με αγριολούλουδα και πρασινάδες, γυρνούν στα σπίτια και οι νοικοκυραίοι τα φιλεύουν με κεράσματα και νομίσματα. Ακούστε τα εδώ!

   

    

Διαβάσαμε και μια λαϊκή παράδοση με πρωταγωνιστή τον ευέξαπτο Μάρτη, που μας έρχεται από το νησί της Ίμβρου. Ο τίτλος της είναι “Τα Κασκαβάλια, ή της Γριάς τα τυριά”. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα εδώ. Ζωγραφίσαμε τ’ αρνάκια της, φτιάξαμε και ένα παιχνιδοτράγουδο για να παίξουμε μαζί τους!

    

10 αρνάκια, αρνάκια μικρά,
χορεύουν στο χιόνι και στην παγωνιά.
Παγάκια θα γίνετε! φωνάζει η Κυρά.
9 αρνάκια γυρίσαν ξανά.

9 αρνάκια, αρνάκια μικρά,
χορεύουν στο χιόνι και στην παγωνιά.
Παγάκια θα γίνετε! φωνάζει η Κυρά.
8 μόνο αρνάκια γυρίσαν ξανά.

8 άσπρα αρνάκια, αρνάκια μικρά,
χορεύουν στο χιόνι και στην παγωνιά.
Παγάκια θα γίνετε! φωνάζει η Κυρά.
7 μόνο αρνάκια γυρίσαν ξανά.

7 άσπρα αρνάκια, αρνάκια μικρά,
χορεύουν στο χιόνι και στην παγωνιά.
Παγάκια θα γίνετε! φωνάζει η Κυρά.
Μα 6 αρνάκια γυρίσαν ξανά.

Τα 6 αρνάκια, αρνάκια μικρά,
χορεύουν στο χιόνι και στην παγωνιά.
Παγάκια θα γίνετε! φωνάζει η Κυρά.
Μα 5 αρνάκια γυρίσαν ξανά.

Τα 5 αρνάκια, αρνάκια μικρά,
χορεύουν στο χιόνι και στην παγωνιά.
Παγάκια θα γίνετε! φωνάζει η Κυρά.
Μα 4 αρνάκια γυρίσαν ξανά.

Τα 4 αρνάκια, αρνάκια μικρά,
χορεύουν στο χιόνι και στην παγωνιά.
Παγάκια θα γίνετε! φωνάζει η Κυρά.
Μα 3 αρνάκια γυρίσαν ξανά.

Τα 3 αρνάκια, αρνάκια μικρά
χορεύουν στο χιόνι και στην παγωνιά
παγάκια θα γίνετε φωνάζει η Κυρά
μα 2 αρνάκια γυρίσαν ξανά

Τα 2 αρνάκια αρνάκια μικρά,
χορεύουν στο χιόνι και στην παγωνιά.
Παγάκια θα γίνετε! φωνάζει η Κυρά.
Μα 1 αρνάκι γυρίζει ξανά.

Μονάχα 1 αρνάκι, αρνάκι μικρό,
χορεύει στο χιόνι καν καν και συρτό.
Παγάκι θα γίνεις! φωνάζει η Κυρά.
Κανένα αρνάκι δεν γυρίζει ξανά.

Το Δράκο που φυλά της Κυράς το θησαυρό,
τον παίρνει ο ύπνος με ροχαλητό.
ΧΡΡΡΡΦΣΣΣΣ ακούγεται απ’ το βουνό
και τα 10 αρνάκια γυρνούν στο λεπτό!

Μπορείτε να βρείτε την Κυρά Αρχόντισσα στον πίνακα της τάξης μας; Θαυμάστε και έναν δράκο από το Θέατρο Σκιών και τον αγαπημένο μας Καραγκιόζη.

    

Καλό μήνα, παιδιά! 

Η μάσκα με τα χίλια πρόσωπα!

Γεια σας παιδιά!

Την Κυριακή 21 Φεβρουαρίου, ανοίγει το Τριώδιο (Τελώνου και Φαρισαίου λέει το ημερολόγιο) και ούτε που το καταλάβαμε πόσο πολύ πλησίασαν οι Απόκριες. Τι θα λέγατε σήμερα να αφήσουμε μια μάσκα να μας πει τις ιστορίες της; Πατήστε εδώ και ένα πολύχρωμο ταξίδι στη φαντασία και στη χαρά θ’ αρχίσει!

    

Χτες διαβάσαμε το βιβλίο με τίτλο “Ο πράσινος λύκος”. Τι θα λέγατε να φτιάξουμε μια μάσκα λύκου; Πατήστε εδώ και ακολουθήστε τα βήματα της τεχνικής οριγκάμι όπως τα δείχνουν οι εικόνες.

    

Υπέροχες μάσκες μπορείτε να φτιάξετε εύκολα και από χάρτινα πιάτα:

    

    

Δείτε εδώ πως κατασκευάζονται οι καταπληκτικές βενετσιάνικες μάσκες!

Αν σας αρέσουν τα παζλ πατήστε εδώ να παίξετε με τις παρακάτω εικόνες!

    

Ακούστε εδώ το υπέροχο μουσικό έργο “Το καρναβάλι των ζώων” του Camille Saint-Saëns.

Καλό Σαββατοκύριακο!

Κ κ, όπως κούπα και Κοκκινοσκουφίτσα!

Γεια σας, παιδιά!

Είδατε που “Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει, μα αν τύχει και θυμώσει μες στο χιόνι θα μας χώσει”;

Δεν ξέρω ποιος φταίει, δεν ξέρω γιατί, αλλά μάλλον είναι λίγο γκρινιάρης σήμερα ο…Φλεβαροπαιχνιδιάρης και μας έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα με τις άτακτες χιονονιφάδες:

“Μη με φωνάζετε Νανούλη και Κουτσό 

επειδή έχω μέρες μόνο 28,

γιατί μέχρι μύγδαλο τσίγδαλο να πείτε,

μες στο ψυγείο θα χωθείτε!”.

“Ο χειμώνας θέλει τζάκι, πες γιαγιά παραμυθάκι!”, λέει ένα τοσοδούλι στιχάκι. Εντάξει, γιαγιά δεν είμαι (ακόμη), αλλά παραμύθια τρελαίνομαι να λέω. Οπότε σήμερα ακούσατε το παραμύθι “Μια κούπα για τον καθένα”. Είναι από τα αγαπημένα μου! Αγαπώ πολύ τον πιγκουινάκο, τον Πούκα, που -μαζί με το μάστορα μπαμπά του- μου έφτιαξε μια τέλεια κούπα! Ορίστε, αν δεν πιστεύετε!

    

Και δεν έφτιαξε μόνο για μένα, αλλά και για όλους εσάς! Διαλέξτε όποια σας αρέσει, ή ζωγραφίστε την κούπα των ονείρων σας και αναρτήστε τη ζωγραφιά σας στο πάντλετ-φελλοπίνακά μας, για να τη δει και να πιάσει αμέσως δουλειά. Μπορείτε να τη φτιάξετε και από πλαστελίνη!

Η λέξη κούπα ξεκινά με το γράμμα κ. Ποιες άλλες λέξεις ξέρετε που ξεκινούν από κ; Για να πούμε γρήγορα γρήγορα μερικές…

Να και μια παραμυθένια φίλη που το όνομά της ξεκινά από Κ. Έχει πλέξει τα μαλλιά της κοτσίδες και κρατάει και καλαθάκι! Ναι, είναι η Κοκκινοσκουφίτσα! Από κοντά η γιαγιά, ο λύκος και ο κυνηγός, οι υπόλοιποι ήρωες του πασίγνωστου παραμυθιού.

    

Μόνο που εμένα μ’ αρέσει να “πειράζω” τα κλασικά παραμύθια. Πως το κάνω αυτό; Όχι, δεν τους ρίχνω φαγουρόσκονη, ούτε σκορπάω πινέζες στη βιβλιοθήκη. Φτιάχνω παραμυθοσαλάτες! Βάζω τους ήρωες να κάνουν όχι τα σωστά, αυτά που κανονικά περιμένουμε από αυτούς, αλλά τα…ανάποδα! Ή τους αλλάζω τα φώτα, εεε…το τέλος. Για παράδειγμα, αν ο λύκος δεν ήταν πεινασμένος και άγριος αλλά χορτασμένος τόσο που να τον έχει πιάσει λόξυγκας και σκουντούφλης, τι θα γινόταν όταν θα συναντούσε την Κοκκινοσκουφίτσα στο δάσος; Πως είπατε, παρακαλώ;

Σκεφτείτε το και αύριο ανυπομονώ ν’ ακούσω τις ιδέες σας!

Και σας αφήνω μ’ ένα παλιό, αγαπημένο τραγούδι, που μπορείτε να ακούσετε εδώ. Παρατηρήστε την παρέα που παίζει και τραγουδά “Θα σπάσω κούπες”. Πόσα μουσικά όργανα διακρίνετε και αναγνωρίζετε; Πως συνδυάζονται μελωδικά οι φωνές; Πόσοι τραγουδούν; Τραγουδούν όλοι μαζί; Απολαύστε το!

Μπορείτε να βάλετε τις κούπες στη σωστή θέση, ανάλογα το σχήμα και το χρώμα τους; Κάντε “κλικ” επάνω στον πίνακα για να μπείτε στο παιχνίδι. Καλή επιτυχία! 

 

 

 

2021 ευχές!

Γεια σας, παιδιά!

Χρόνια πολλά, με υγεία, αγάπη και φως!

Τα νερά αγιάστηκαν την ημέρα των Θεοφανείων και οι άτακτοι καλικάντζαροι επέστρεψαν στη γωνιά τους στα έγκατα της γης και βάλθηκαν πάλι από την αρχή να πριονίζουν το Δέντρο της Ζωής!

Ακούστε εδώ μία λαϊκή παράδοση με τίτλο “Οι καλικάντζαροι και ο μύλος τους”, που μας έρχεται από το νησί της Ίμβρου, με την ιδιαίτερη ιστορία και τη συγκίνηση που προκαλεί αυτή…

Ακούστε εδώ τα υπέροχα κάλαντα των Φώτων, όπως τα ψάλλουν στο μοναδικό νησί της Πάτμου.

Δείτε ποιος ξεμύτισε σήμερα στου σχολειού μας την αυλή: η χελώνα μας, η κυρά Φιφή! Αγουροξυπνημένη αλλά με πολλή όρεξη για καινούργια παιχνίδια και εξερευνήσεις, μας περιμένει να βρεθούμε και πάλι όλοι μαζί με το καλό στο ωραίο μας σχολειό!

    

Φορέστε το πιο όμορφο χαμόγελό σας κι ελάτε με χαρά. Δεν πειράζει που είναι κρυμμένο πίσω από τις μάσκες. Καθρεφτίζεται μια χαρά στα ματάκια σας. Και μας δίνει τη δύναμη να σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά και να σπρώξουμε τα όνειρά μας να πετάξουν σαν πουλιά!

Καλή μας αρχή!

Καλή Χρονιά!

Γεια σας, παιδιά!

Πάει ο παλιός ο χρόνος, λοιπόν! Μικροί και μεγάλοι υποδεχθήκαμε το 2021 με ελπίδα και χαρά. Έχουμε πολλές προσδοκίες από αυτό. Αλλά δεν φτάνουν μόνο οι ευχές, πρέπει να τις συνοδεύουν τόσο οι σκέψεις όσο και οι πράξεις μας οι καλές…

Όλες οι δασκάλες του σχολείου μας σας ευχόμαστε, παιδιά, σε σας και στις οικογένειές σας, να έχετε μια πραγματικά όμορφη και ξεχωριστή χρονιά! Με υγεία, με αγάπη, με γαλήνη και όλα τα καλά! Και σύντομα να τα πούμε και πάλι όλοι μαζί, στου σχολείου μας την αγκαλιά…

Δείτε εδώ μια ιστορία που σκαρώσαμε ένα από αυτά τα παράξενα μεσημέρια των τηλεμαθημάτων μας…Ο τίτλος της είναι “Χριστούγεννα στο Μπισκοτόσπιτο!”.

2021 φιλιά και αγκαλιές!

Χριστούγεννα στο Μπισκοτόσπιτο!

Μια φορά κι έναν καιρό, στο ξέφωτο ενός πυκνού δάσους από έλατα, υπήρχε ένα χαρούμενο, πολύχρωμο Μπισκοτόσπιτο. Πάνω από την πόρτα του, που έμενε συνεχώς ανοιχτή για τους φίλους, κρεμόταν ένα ολόχρυσο κουδουνάκι. Αυτό το κουδουνάκι δεν ήταν από τα συνηθισμένα. Όποιος ήθελε να μπει στο Μπισκοτόσπιτο, έπρεπε να το χτυπήσει. Όταν το χτυπούσες απαλά κι ευγενικά έκανε ΝΤΛΙΝ ΝΤΛΙΝ!, που σήμαινε «Μπες μέσα!». Όταν το χτυπούσες θυμωμένα και απότομα, έκανε ΓΚΛΙΝ ΓΚΛΟΝ!, που σήμαινε «Κάτσε έξω!». Κανένας δεν μπορούσε να το αγνοήσει. Ήταν ένα κουδουνάκι που καταλάβαινε και ξεχώριζε τους φίλους…

Λίγο πιο πέρα, μέσα σε μια γαλάζια λιμνούλα, κολυμπούσε ο Πίπης, ένα χαριτωμένο κίτρινο παπάκι. Και αυτό το παπάκι δεν ήταν από τα συνηθισμένα. Γιατί, αν και ήταν φτιαγμένο από πηλό, δεν έλιωνε μέσα στο νερό. Όταν κουραζόταν από το πολύ κολύμπι, κούρνιαζε κάτω από το πιο όμορφο έλατο του δάσους: αυτό που καμάρωνε στολισμένο με πολύχρωμα φωτάκια, παιχνίδια και μπάλες. Ήταν τόσο όμορφο, που έμοιαζε με άστρο πεσμένο από τον ουρανό! Μία από τις μπάλες του, η ξύλινη, η καφετιά, δεν ήταν από τις συνηθισμένες. Μπορούσε να πραγματοποιεί ευχές. Κάποτε, όχι σήμερα, ίσως χθες λένε οι γλώσσες οι καλές, είχε φέρει έναν φορητό υπολογιστή σε κάποιο παιδί που τον ήθελε πολύ…

Την παραμονή των Χριστουγέννων εμφανίστηκαν στο ξέφωτο του Μπισκοτόσπιτου δύο μικρά σκυλάκια, ο Μότσαρτ και ο Πίβοτι. Ο Μότσαρτ τρελαινόταν να παίζει μουσική στο κουρδιστό του πιανάκι. Στον Πίβοτι άρεσε πολύ ν’ ακούει τη μουσική του Μότσαρτ και να σκέφτεται ωραίες λέξεις για να τις «ντύσει» με αυτή. Οι δύο φίλοι είχαν έρθει στο δάσος εκδρομή. Και βρέθηκαν, ξαφνικά, στο πανέμορφο Μπισκοτόσπιτο μπροστά!

  • Τι όμορφο σπιτάκι!, είπε ο Μότσαρτ.
  • Τι νόστιμο σπιτάκι!, είπε ο Πίβοτι.
  • Πάμε μέσα να δούμε πως είναι; ρώτησε ο Μότσαρτ.
  • Πάμε γρήγορα, για να γλυκαθούμε!, απάντησε ο Πίβοτι.

Και μια και δυο πλησίασαν για να χτυπήσουν το χρυσό κουδουνάκι στην πόρτα του Μπισκοτόσπιτου.

  • Σταθείτε! Περιμένετε! ΠΙ, ΠΙΙ, ΠΙΙΙ! Θέλω να έρθω κι εγώ!, ακούστηκε πίσω τους μια ψιλή φωνή. Ήταν ο Πίπης, το κίτρινο πήλινο παπί.
  • Και τι κάθεσαι; ΓΑΒ, ΓΑΑΒ, ΓΑΑΑΒ! Έλα, λοιπόν, κι εσύ!, του είπαν τα δυο σκυλάκια, ο Μότσαρτ και ο Πίβοτι, με μια φωνή.

Το στολισμένο έλατο που τους άκουσε, τίναξε χαρούμενο τα κλαδιά του και τα πολύχρωμα φωτάκια του έλαμψαν ακόμη πιο πολύ. Φοβούνταν λίγο σκαρφαλωμένα εκεί ψηλά, αλλά η μπάλα η ξύλινη, η πιο καφετιά, τους έριξε λίγη χρυσόσκονη και ψιθύρισε μια μυστική ευχή. Κι αμέσως έγιναν θαρραλέα πολύ. Αναβόσβησαν, κιόλας, τρεις φορές σε μια στιγμή!

Και να ο Μότσαρτ, ο Πίβοτι και ο Πίπης. Χτυπούν απαλά το χρυσό το κουδουνάκι. ΝΤΛΙΝ ΝΤΛΙΝ!, κάνει εκείνο χαρωπά. Και τους αφήνει να μπουν στο Μπισκοτόσπιτο, αφού το χτύπησαν τόσο ευγενικά.

Μόνο που όταν μπήκαν στο μπισκοτοσαλονάκι του Μπισκοτόσπιτου, έπιασε τους τρεις φίλους μια τόσο μεγάλη λαχτάρα για γλυκό, που –ΚΡΙΤΣ ΚΡΙΤΣ, ΚΡΑΤΣ ΚΡΟΥΤΣ– ροκάνισαν όλο του το κουφετοπάτωμα! Μόλις το έκαναν αυτό, άρχισαν να κρυώνουν τα πόδια τους. Τότε έκατσαν στον μπισκοτοκαναπέ και χώθηκαν μέσα σε μια ζαχαροκουβέρτα για να ζεσταθούν. Αλλά ήταν τόσο λιχούδικα ζωάκια που –ΚΡΙΤΣ ΚΡΙΤΣ, ΚΡΑΤΣ ΚΡΟΥΤΣ– έφαγαν και την πλάτη του μπισκοτοκαναπέ. Μόλις το έκαναν αυτό, κρύωσε η κοιλιά τους. Έτρεξαν γρήγορα και μπήκαν στο μπισκοτοκρεβάτι, αλλά και πάλι δεν κρατήθηκαν και –ΚΡΙΤΣ ΚΡΙΤΣ, ΚΡΑΤΣ ΚΡΟΥΤΣ– το έφαγαν κι αυτό! Και μετά κάτι άλλο. Κι άλλο. Κι άλλο. Σε λίγη ώρα δεν είχε μείνει ούτε ένα μπισκοτοέπιπλο να φάνε! Τι να έκαναν τώρα για να μην κρυώνουν; Αγκαλιάστηκαν σφιχτά και τους πήρε ο ύπνος έτσι, αγκαλιά.

  • ΝΤΛΙΝ ΝΤΛΙΝ! Εεε, υπναράδες! Ξυπνήστε! Τρίγωνα, κάλαντα ακούγονται ξανά! Ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά!, ακούστηκε μια φωνή μελωδική.

Ήταν το χρυσό κουδουνάκι που το χτυπούσαν με τη σειρά όλα του σχολείου μας τα παιδιά! Πήραν μαζί τους τον Μότσαρτ και τον Πίβοτι, τα δυο σκυλάκια και τον Πίπη, το κίτρινο πήλινο παπί κι έστησαν έναν τρικούβερτο χορό γύρω από του στολισμένου έλατου τον ψηλό κορμό.

Κι ώσπου να πουν ΧΡΙ ΣΤΟΥ ΓΕ ΝΝΑ!, ακούστηκε ένα ΠΙΦ ΠΑΦ ΠΟΥΦ μαγικό και το Μπισκοτόσπιτο έγινε ολοκαίνουργιο ξανά! Και από πριν ακόμη πιο όμορφο και πιο λαχταριστό! Η μπάλα η ξύλινη, η πιο καφετιά, έριξε λίγη από τη χρυσόσκονή της και σ’ αυτό. Για να γιορτάσουν όλοι πολύ πολύ γλυκά, με υγεία, αγάπη και χαρά.

Και ζήσαμε εμείς καλύτερα και όλοι αυτοί καλά!

 ΤΕΛΟΣ

Οι συγγραφείς της ιστορίας και οι ήρωές τους είναι:

Γιώργος Γ. (Μπισκοτόσπιτο, Πίπης το παπί), Χάρης (Μότσαρτ και Πίβοτι, τα σκυλάκια), Εβελίνα (τα φωτάκια του έλατου), Θοδωρής (το έλατο), Γιάννης Ν. (το κουδουνάκι), Βασιλική (η μπάλα-στολίδι του έλατου) και οι δασκάλες τους Εύη Τσιτιρίδου και Νεκταρία Κορκού.

Επιμέλεια κειμένου: Εύη Τσιτιρίδου

Ψηφιακή επεξεργασία-παρουσίαση: Νεκταρία Κορκού

Η ιστορία αυτή γράφτηκε στο πλαίσιο δραστηριότητας δημιουργικής γραφής, το Δεκέμβριο του 2020, κατά τη διάρκεια μαθημάτων τηλεκπαίδευσης του 2ου Τμήματος του 1ου Νηπιαγωγείου Αγίου Δημητρίου Αττικής.

 

Προπαραμονή Χριστουγέννων σήμερα και τα μαθήματά μας σταματούν για 15 μέρες. Σας χαιρετούμε προσωρινά, με τις καλύτερες ευχές μας να περάσετε όμορφα με τους αγαπημένους σας ανθρώπους! Κι ελπίζουμε τη νέα χρονιά να βρεθούμε και πάλι στο σχολείο μας και να τα πούμε από κοντά.

Ακούστε και τραγουδήστε κι εσείς εδώ τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς και διαβάστε εδώ, παρέα με κάποιον μεγαλύτερο, την παραμυθένια παράδοση που “κρύβεται” σε αυτά!

Γεια σας, παιδιά! Χρόνια πολλά, με υγεία, αγάπη, ειρήνη και χαρά!