Ξεκίνησε το πρώτο εργαστήρι δεξιοτήτων, Ενδιαφέρομαι και Ενεργώ – Κοινωνική Συναίσθηση και Ευθύνη, Συμπερίληψη: Αλληλοσεβασμός, διαφορετικότητα
Τίτλος εργαστηρίου Η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΟΥ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΟΥ
Η πρώτη εισαγωγική δραστηριότητα περιλαμβάνει εισαγωγική συζήτηση με τα παιδιά σχετικά με την ανίχνευση γνώσεων και ιδεών για την διαφορετικότητα. Ξεκινώντας από τον εαυτό μας και τους φίλους μας , στην ομάδα της τάξης, στην οικογένεια και στο ευρύτερο περιβάλλον μας. Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ , ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ. Τι διαφορετικό υπάρχει σε σχέση αρχικά με τους φίλους μας και κατ επέκταση με τους άλλους ανθρώπους γενικά.
Αφού έγινε ανίχνευση των ιδεών των παιδιών η δεύτερη δραστηριότητα περιλαμβάνει κανόνες των εργαστηρίων που θα ακολουθήσουν . Οι κανόνες τέθηκαν με καταγραφή αυτών στον πίνακα της τάξης, έτσι όπως τους εξέφρασαν τα παιδιά. Κατόπιν επεξεργάστηκαν από την ομάδα με το αρχικό φώνημα κάθε κανόνα. Δόθηκαν στα παιδιά αρχικά φωνήματα και προσπάθησαν να βρουν λέξεις που άρχισαν με το φώνημα αυτό και να αναδημιουργήσουμε τον αρχικό κανόνα. Για παράδειγμα, με το φώνημα Α … τα παιδιά δημιούργησαν τον κανόνα ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ … Με το φώνημα Β…. ΒΟΗΘΑΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΑΣ …. Κι έτσι με βάση την αρχή του Λεβ Βιγκότσκι (ο οποίος θεωρεί ότι το γνωστικό-μαθησιακό δυναμικό κάθε ατόμου μπορεί να πλουτιστεί με περιβαλλοντική συνδρομή. Το παιδί κατέχει ένα συγκεκριμένο γνωστικό επίπεδο. Με τη διαμεσολάβηση του εκπαιδευτικού, των γονέων και των συνομηλίκων του το άτομο μπορεί με αλληλεπίδραση να οδηγηθεί σε ένα γνωστικό επίπεδο ανώτερο αυτού που από μόνο του κατέχει. Η διαφορά ανάμεσα στο προϋπάρχον γνωστικό επίπεδο κι εκείνο που το παιδί θα κατακτήσει με καθοδήγηση, ονομάζεται Ζώνη επικείμενης ανάπτυξης (ΖΕΑ, Zone of proximal development, ZPD). Με άλλα λόγια Ζ.Ε.Α. είναι η διαφορά ανάμεσα σε αυτό που από μόνος μου μπορώ να πετύχω κι αυτό που θα κατακτήσω αν με βοηθήσουν) , τα παιδιά αναδημιούργησαν τους κανόνες που έφτιαξαν στο πρώτο στάδιο. Οι κανόνες γράφτηκαν από τα παιδιά , έκοψαν την γραφή τους και δημιουργήθηκε ομαδοσυνεργατική αφίσα κανόνων από την γραφή όλων των παιδιών.
Η τρίτη δραστηριότητα , ένα αυτοσχέδιο παραμύθι για την διαφορετικότητα.
Η περίληψη του παραμυθιού παρακάτω
Μια φορά και έναν καιρό, σε έναν κόσμο γεμάτο χρώματα και διαφορετικότητα, υπήρχαν τέσσερα μικρά ζωάκια: ένα λιοντάρι, ένα τίγρη, ένα αρκουδάκι και ένα λεοπάρδαλη. Τα τέσσερα αυτά ζώα ζούσαν μαζί σε έναν μικρό δάσος και ήταν οι καλύτεροι φίλοι.
Όλα πήγαιναν πολύ καλά μέχρι που μια μέρα, ένα μικρό πουλάκι που είχε χαθεί, βρέθηκε στο δάσος τους. Το πουλάκι ήταν διαφορετικό από τα άλλα ζώα. Είχε χρώματα που δεν είχαν ξαναδεί. Είχε πολύχρωμα φτερά και ένα τραγούδι που ήταν διαφορετικό από όλα τα άλλα που είχαν ακούσει.
Οι τέσσερεις φίλοι το προσέγγισαν με περιέργεια και αγάπη. Το πουλάκι είπε ότι είχε χαθεί και δεν ήξερε πώς να γυρίσει στο σπίτι του. Τα τέσσερα ζώα αποφάσισαν να το βοηθήσουν.
Καθώς το πουλάκι έμενε μαζί τους, άρχισαν να μαθαίνουν τα ένα από το άλλο. Το λιοντάρι δίδαξε το πουλάκι πώς να κυνηγά και το τίγρη πώς να κατακτά την ζούγκλα. Το αρκουδάκι τον βοήθησε να βρει φαγητό, και η λεοπάρδαλη τον δίδαξε πώς να κρατά την ισορροπία του στα δέντρα.
Καθώς τα ζώα περνούσαν περισσότερο χρόνο μαζί, άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι η διαφορετικότητα του πουλιού τους έκανε τη ζωή καλύτερη και πιο πλούσια. Τα χρώματα, τα τραγούδια και οι νέες δεξιότητες πρόσθεσαν μια μοναδική ποικιλία στη ζούγκλα.
Κάποια στιγμή, το πουλάκι βρήκε τον δρόμο για το σπίτι του και αποχώρησε. Τα τέσσερα ζώα έμειναν με τις αναμνήσεις και την εμπειρία που είχαν αποκτήσει.
Και έτσι, στη ζούγκλα αυτή, κανένα ζώο δεν ένιωσε ξένο ή διαφορετικό. Όλοι αναγνώριζαν την αξία της ποικιλίας και της φιλίας, καθώς είχαν μάθει ότι η διαφορετικότητα είναι πλούτο και όχι λόγος για διαχωρισμό.
Και έτσι, ζήσανε αυτοί οι τέσσερις φίλοι ευτυχισμένοι για πάντα, στον κόσμο της αγάπης και της ανοχής. Και η ιστορία τους είναι ένα παράδειγμα για όλους εμάς , που νιώθουμε ότι η διαφορετικότητα είναι μια πηγή πλούτου και δύναμης. Όταν ενώνουμε τις διαφορετικές μας ικανότητες και εργαζόμαστε από κοινού για το κοινό καλό, μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο και να αποδείξουμε ότι ο ρατσισμός και οι διακρίσεις δεν έχουν θέση στην κοινωνία μας. Η αγάπη, ο αμοιβαίος σεβασμός και η αλληλεγγύη είναι οι αληθινοί φίλοι που μας κάνουν να λάμπουμε όλοι μαζί.
Ακολούθησε συζήτηση του παραμυθιού και έκφραση συναισθημάτων. Δραματοποίηση του παραμυθιού . Κατόπιν τα παιδιά με βάση την δραματοποίηση της ιστορίας ,επέλεξαν κάποιο αγαπημένο τους ζώο και παρουσιάστηκαν στην ομάδα λέγοντας το όνομα τους και γιατί επέλεξαν αυτό το ζωάκι. Είναι μία πολύ σημαντική δραστηριότητα έκφρασης του ψυχισμού των παιδιών κι οι εκπαιδευτικοί γνωρίσαμε κάτι λίγο περισσότερο το παιδί. Στον υπολογιστή βρήκαμε ζωγραφιές της επιλογής του ζώου κάθε παιδιού , τις οποίες ζωγράφησαν , έκοψαν δημιουργώντας μια μεγάλη αφίσα ομαδοσυνεργατικής παρουσίασης των μελών της ομάδας. Τα νήπια έγραψαν όπως μπορούν Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ και το κόλλησαν στην αφίσα (δημιουργήθηκαν δύο αφίσες ).
Τα παιδιά ζωγράφισαν εικόνα ζώου από εκτύπωση με την οδηγία κάθε σχήμα με διαφορετικό χρώμα. Τελειοποίησαν το έργο τους περνώντας με κηρομπογιά τα μαύρα πλαίσια .
Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μαγικό κόσμο, ζούσαν τρία διαφορετικά πλάσματα : ένα αστέρι, ένας ήλιος , και ένα σύννεφο. Αν και ήταν διαφορετικά σε όψη και χαρακτήρα, ήταν βαθιά φιλικά μεταξύ τους.
Κάθε βράδυ, το αστέρι φωτίζε τον ουρανό με τη λάμψη του, φτάνοντας μακριά στον κόσμο. Ο Ήλιος προσέφερε ζεστασιά στη γη με τη θερμότητά του και το σύννεφο έδινε νερό για τον πλούτο της φύσης. Οι τρεις φίλοι συνεργάζονταν πάντα για το καλό του κόσμου.
Ένα μέρος του κόσμου αντιμετώπιζε προβλήματα . Οι κάτοικοι εκεί ήταν διαφορετικοί ως προς το χρώμα του δέρματος και την καταγωγή, και δημιουργούσαν συχνά διακρίσεις μεταξύ τους. Οι τρεις φίλοι, το αστέρι, ο ήλιος και το σύννεφο, αποφάσισαν να βοηθήσουν.
Κατέβηκαν στη γη, καθένα με την ξεχωριστή του ικανότητα. Το αστέρι φώτισε τα μυαλά των ανθρώπων με ιδέες φωτεινές όπως τον αμοιβαίο σεβασμό και την αγάπη για τη διαφορετικότητα. Ο Ήλιος ζεστάνει τις καρδιές των ανθρώπων με ανθρωπιά και συμπόνια για τους άλλους, ανεξαρτήτως χρώματος. Το σύννεφο έδωσε νερό για να αναπτυχθεί η αλληλεγγύη και η συνεργασία.
Με τη βοήθεια των τριών φίλων, ο κόσμος άλλαξε. Οι άνθρωποι άρχισαν να σέβονται και να αγαπούν ο ένας τον άλλον, ανεξαρτήτως διαφορών. Ο πόλεμος εξαφανίστηκε και η ειρήνη κυριάρχησε στον κόσμο.
Αυτό το παραμύθι μας διδάσκει ότι η διαφορετικότητα είναι μια πηγή πλούτου και δύναμης. Όταν ενώνουμε τις διαφορετικές μας ικανότητες και εργαζόμαστε από κοινού για το κοινό καλό, μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο και να αποδείξουμε ότι ο πόλεμος και οι διακρίσεις δεν έχουν θέση στην κοινωνία μας. Η αγάπη, ο αμοιβαίος σεβασμός και η αλληλεγγύη είναι οι αληθινοί φίλοι που μας κάνουν να λάμπουμε όλοι μαζί.
