Άγιος Γεώργιος ο ελευθερωτής!

Ο Άγιος Γεώργιος γνώρισε την πίστη στο Χριστό από τη μητέρα του. Ως αξιωματικός του στρατού αρνείται να συλλάβει και να βασανίσει χριστιανούς. Ομολογεί την πίστη του και γι’ αυτό βασανίζεται φρικτά. Υπομένει τα βασανιστήρια με θερμή προσευχή. Θεραπεύεται θαυματουργικά από το Θεό. Ήταν το τρόπαιο του Χριστού για την υπομονή, το θάρρος και την αγάπη του Γεωργίου προς αυτόν. Το γεγονός αυτό κάνει τη σύζυγο του αυτοκράτορα χριστιανή. Ο αυτοκράτορας διατάζει να αποκεφαλιστεί ο Άγιος, ο οποίος προχωρά στο μαρτύριο με χαρά.

Η μνήμη τιμάται στις 23 Απριλίου και είναι πολύ αγαπητός Άγιος.

To όνομα του Αγίου Γεωργίου είναι στενά συνδεδεμένο με την εξόντωση του δράκου. Για το δράκο αυτό λέγονται πολλά. Αλλοι αναφέρουν πως ήταν ένα θεριό στα μέρη της Ανατολής και είχε φωλιά κοντά στη μοναδική βρύση μιας μεγάλης πόλης κι εμπόδιζε τον κόσμο να πάρει νερό. Λένε πως ο δράκος αυτός ήτανε στην επαρχία της Αττάλειας στην πόλη της Αλλαγίας της ανατολής. Βασιλιάς εκεί ήταν ο Σέλβιος που ήταν ενάντιος με τους Χριστιανούς.

Ο δράκος χρόνια πολλά τρομοκρατούσε την πόλη και την καταδυνάστευε παίρνοντας τρόφιμα αλλά και ανθρώπους, παιδιά, νεαρά κορίτσια. Πολλοί άνδρες της πόλης προσπάθησαν να τον σκοτώσουν αλλά δεν τα κατάφερνε κανείς. Η σπηλιά του ήταν πέρα από μια λίμνη και ο δράκος ζούσε μέσα σε ένα χώρο που έμοιαζε με έλος. Οι δύσοσμες αναθυμιάσεις απλωνόταν έντονες στις γύρω περιοχές. Ενώ η ανάσα του καυτή και βρωμερή δηλητηρίαζε όποιον ερχόταν πολύ κοντά του.Η λύση που ο βασιλιάς της περιοχής πρότεινε στο λαό του όταν απευθύνθηκαν σ’αυτόν για να τους βοηθήσει ήταν να προσφέρουν η κάθε μία οικογένεια με τη σειρά,στο δράκο ένα παιδί, έτσι ώστε αυτόν να είναι πάντα χορτάτος και να μην κινδυνεύει η πόλη απο ανέλεγκτες επιθέσεις του. Αρχισαν λοιπόν κάθε μέρα να θυσιάζουν απο ένα παιδί στον δράκο με βαριά καρδιά αφού όλες οι άλλες προσπάθειες τους είχαν αποτύχει. Κάποια μέρα ήρθε η σειρά της κόρης του βασιλιά να πάει για να θυσιαστεί.

Κάποιο παραδοσιακό τραγούδι περιγράφει ” Τ’Αϊ-Γεωργιού τη βραδινή τ’Αϊ Γεωργιού τη σχόλη, Βασιλοπούλα αρμάτωνε ολόχρυση φρεγάδα, Βάζει σκουτιά μεταξωτά,πανιά μαλαματένια…”

Στολισμένη όπως άρμοζε σε μία βασιλοπούλα πήγαινε να συναντήσει το θάνατο,ετοίμασε ο πατέρας της πλοίο βασιλικό για να διασχίσει τη λίμνη που βρισκόταν ανάμεσα στην πολιτεία και την σπηλιά του δράκου και ολόκληρη πομπή τη συνόδευσε στο τελευταίο ταξίδι της. Μόνη λοιπόν διασχίζει τη λίμνη και πάει να συναντήσει το δράκο. Φτάνει κάποια στιγμή που βρίσκεται έξω απο τη σπηλιά και αυτή περιμένει τη μοίρα της καρτερικά. Μόνο που τα πράγματα άλλαξαν την τελευταία στιγμή. Βλέπει ένα νεαρό αξιωματικό να έρχεται καβάλα πάνω στο άλογο να πλησιάζει.Τη ρώτησε τι έκανε εκεί μόνη.Απαντώντας του του εξήγησε ότι περίμενε το δράκο να την καταβροχθίσει σαν αντάλλαγμα για την ηρεμία των υπολοίπων της πόλης.

Ο Άγιος τότε αφού ζήτησε τη βοήθεια του θεού ρίχτηκε στη μάχη με το θεριό και καταφέρνει αδύναμο να το σύρει έξω απο τη σπηλιά του και να το μεταφέρει αιχμάλωτο μέχρι την πλατεία της πόλης Εκεί αφού διακυριτει ότι κατάφερε να αιχμαλωτίσει το δράκο με τη βοήθεια του θεού και ζητά από όλους τους πολίτες να ασπαστούν την πίστη του σκοτώνει το δράκο και λυτρώνει μια για πάντα τους πολίτες απο την απειλή του αφανισμού. Σαν αντάλλαγμα ο βασιλείας του δίνει την κόρη του για γυναίκα του.

http://edonipiagogeio.blogspot.com/2012/04/blog-post_22.html

Ήρθε ο Λάζαρος….

Ήρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα Βάγια
ήρθε η Κυριακή που τρών’ τα ψάρια !

Που’σουν Λάζαρε πού’νε η φωνή σου
που σε γύρευε η μάνα κ’η αδελφή σου!
-Ημουνα στη γη στη γη χωμένος
κάτω στους νεκρούς νεκρούς αναστημένους!
-Δώστε μου νερό, νερό λιγάκι
να ξεπλύνω της καρδιάς μου το φαρμάκι!
-Δώστε μου αυγά, αυγά να σας τα πούμε
Κ’οι κοτούλες σας πολλά γεννούνε
κ’οι φωλίτσες τους δεν θα χωρούνε!

Βάγια Βάγια και Βαγιώ
τρώνε ψάρια και κολιό
και την άλλη Κυριακή
τρώνε το ψητό τ’αρνί!

Πλησιάζοντας το Σάββατο του Λαζάρου και η Μεγάλη εβδομάδα μιλήσαμε για την ανάσταση του Λαζάρου ,τον Μυστικό Δείπνο,Την σταύρωση και την Ανάσταση του Χριστού.

Μάθαμε τα κάλαντα του   Λαζάρου και φτιάξαμε τα Λαζαράκια .Αποφασίσαμε να επισκεφθούμε το 6  Νηπιαγωγείο Θήβας και το    7     και  8  Δημοτικό Θήβας για να πούμε τα κάλαντα.

Μας υποδέχτηκαν με μεγάλη χαρά βάζοντας χρήματα στο στολισμένο καλάθι μας.Τους ευχαριστήσαμε  και ευχηθήκαμε  καλό Πάσχα.

Τα θαύματα των παιδιών!

Αφού παρακολουθήσαμε στον υπολογιστή τα θαύματα του χριστού με μεγάλο ενδιαφέρον είπαμε ότι ο Χριστός μας τα έκανε από αγάπη για τους ανθρώπους και για να πιστέψουν σ’αυτόν.Μας δίδαξε να αγαπάμε τους συνανθρώπους μας και να τους βοηθάμε όταν έχουν ανάγκη.

Ρωτήσαμε τα παιδιά αν γίνονται θαύματα σήμερα.Κάποια είπαν ότι ο Χριστός κάνει θαύματα από τον ουρανό.Τα περισσότερα όμως είπαν όχι.

Είπαμε ότι κάποιοι άνθρωποι ή ακόμη και παιδιά αυτές τις άγιες ημέρες  δεν μπορούν να έχουν όλα όσα μας κάνουν χαρούμενους περιμένοντας το Πάσχα.Γι  αυτούς τους ανθρώπους η αγάπη και το ενδιαφέρον μας θα είναι ένα μικρό θαύμα.

Ρωτήσαμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να γίνουν κι αυτοί χαρούμενοι.

Τα παιδιά απάντησαν δίνοντας το παράδειγμα σε όλους μας.

Να τους δώσουμε φαγητό.

Να τους δώσουμε κουβέρτες.

Να τους δώσουμε ρούχα.

Να τους δώσουμε παιχνίδια και πασχαλινά αυγά.

Να μοιραστούμε το φαγητό μας.

Να τους κάνουμε παρέα.

Να τους φροντίζουμε.

Να λέμε την προσευχή μας γι αυτούς.

Το βιβλίο είναι “μαγικό”

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα του βιβλίου παρατηρήσαμε τις αφίσες των περασμένων χρόνων και την αφίσα του 2012 και συζητήσαμε για την σημασία τους και το μήνυμα π ου μεταφέρουν.

Είπαμε ότι τα βιβλία μας ταξιδεύουν σε άλλους κόσμους “μαγικούς”όπως είπαν τα παιδιά,ανάλογα με την ιστορία του βιβλίου.Τα παιδιά θέλησαν να φτιάξουν την δική μας αφίσα.Και να γράψουμε το δικό μας μήνυμα.

Το μήνυμα μας είναι “Τοβιβλίο είναι μαγικό”

Διαβάσαμε τον ύμνο  του βιβλίου τον ζωγραφίσαμε και τον κάναμε βιβλίο με εξώφυλλο. Έγραψαν το όνομα τους και τον τίτλο.Ζωγράφισαν τον δικό τους σελιδοδείκτη και έβαλαν στην άκρη μία πασχαλίτσα.



Πλησιάζει η Πασχαλιά!

DSCN1054

Πλησιάζοντας οι μέρες για το Πάσχα ξεκινήσαμε την πρωινή συζήτηση με την ερώτηση  τι μας φέρνει στο μυαλό η λέξη Πάσχα . Έτσι έγινε ένα ιστόγραμμα με τις απαντήσεις των παιδιών.Κάθε παιδί ζωγράφιζε αυτό που έλεγε.

Μυρωδιά ψητού αρνιού ,κόκκινα αυγά,τσούγκρισμα αυγών,τσουρέκια.κουλούρια,το άγιο φως.επιτάφιος.πασχαλινά λαγουδάκια, μαγειρίτσα.παπαρούνες.πασχαλίτσες. πυροτεχνήματα.η σταύρωση του Χριστού.

Είπαμε ότι τα περισσότερα από αυτά είναι τα έθιμα του Πάσχα.Βρήκαμε στον υπολογιστή εικόνες και τις σχολιάσαμε λέγοντας ο καθένας τις δικές του εμπειρίες.

Γράψαμε στον υπολογιστή λέξεις σχετικές όπως Λαγός ,Αβγό Καλάθι και δώσαμε στα παιδιά τα γράμματα που αποτελούν την λέξη ώστε να τα τοποθετήσουν στην σωστή σειρά.

“Σαν την θάλασσα γαλάζια και λευκή σαν τον αφρό”

Συνεχίζοντας το αφιέρωμα στην Ελληνική επανάσταση του 1821 μιλήσαμε για την ιστορία της Ελληνικής σημαίας.

Τα χρώματα της σημαίας, γαλάζιο και λευκό, συμβολίζουν το γαλάζιο της Ελληνικής θάλασσας και το λευκό των αφρισμένων κυμάτων.

Οι οριζόντιες γραμμές είναι 9, όσες και οι συλλαβές του συνθήματος της Ελληνικής Επανάστασης, «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ `Η ΘΑΝΑΤΟΣ».

Τα παιδιά προσπάθησαν να βάψουν με πινέλο την δική τους σημαία και στην συνέχεια χτυπήσαμε με τα χέρια τις συλλαβές του συνθήματος “ΕΛΕΥΘΕΡΙΆ Η ΘΑΝΑΤΟΣ”.τις μετρήσαμε και τις αντιστοιχίσαμε με τις γραμμές τις σημαίας. Αφού έκοψαν τις συλλαβές της λέξης τις αντιστοίχισαν δίπλα στις γραμμές της σημαίας.

Και οι κατασκευές μας για τον στολισμό του σχολείου μας.

Η 25 Μαρτίου μέσα από τα μάτια των παιδιών

Με αφορμή τους παρακάτω πίνακες ζωγραφικής κι αφού προβληματιστήκαμε ξεκίνησε η συζήτηση για τα γεγονότα που οδήγησαν στην επανάσταση της 25 Μαρτίου 1821.

Έμφαση δώσαμε στα 400 χρόνια σκλαβιάς της Ελλάδας  από τους Τούρκους μετά την άλωση της πόλης.Βλέποντας το κρυφό σχολειό τα παιδιά παρατήρησαν ότι τα παιδιά δεν είναι χαρούμενα όπως τα παιδιά της τάξης μας αλλά φοβισμένα γιατί όπως είπαμε οι Τούρκοι δεν τους άφηναν να μάθουν γράμματα.Έτσι σε αντίθεση με την σκλαβιά η ελευθερία που έχουμε σήμερα είναι πολύτιμο αγαθό.

Βλέποντας τον πολεμιστή στο άλογο παρατήρησαν το πρόσωπο του και είπαν ότι ο πόλεμος κάνει τους ανθρώπους κακούς και άγριους γιατί δεν τους νοιάζει αν σκοτώνονται οι άνθρωποι.

Στον τελευταίο πίνακα η Ελλάδα ευγνωμονεί τα παιδιά της γιατί με τους αγώνες των ηρώων ελευθερώθηκε.

Τα παιδιά με τον δικό τους τρόπο ζωγράφισαν τους πίνακες.

Τέλος παρατηρώντας την εικόνα της χαρούμενης Ελλάδας ρωτάμε τα παιδιά τι θα ήθελε κάθε σκλαβωμένη χώρα.

Να είναι ελεύθερη και να αγκαλιάζει τα παιδιά της.

Τα παιδιά να είναι χαρούμενα και να παίζουν στο πάρκο.

Να της χαρίζουν λουλούδια.

Να είναι ελεύθερη και όλοι να την ευχαριστούν.

πηγή:  http://funtastic14.blogspot.com/2012/03/25.html

ΟΙ ΑΘΛΟΙ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ

Την Δευτέρα 19 Μαρτίου το νηπιαγωγείο μας θα παρακολουθήσει  την παράσταση της Κάρμεν  Ρουγγέρη “Οι άθλοι του Ηρακλή”στο «Θέατρον» του Ελληνικού Κόσμου.

Βασισμένη πάνω σε ό, τι έχει γραφτεί για τον ήρωα και τη ζωή του έτσι ώστε τα παιδιά να σχηματίσουν μια σαφή εικόνα του Ηρακλή, του ήρωα των ηρώων, που με τους άθλους του έμεινε στην ιστορία ως ο πιο ονομαστός και αγαπητός ήρωας της ανθρωπότητας. Μέσα απ’ αυτή την παράσταση τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν:

– τη γέννηση του ήρωα
– τη ζωή του
– τους άθλους του
– την καθιέρωση των Ολυμπιακών αγώνων
– το θάνατό του
– και τέλος τη μετάβασή του στον Όλυμπο όπου θα απολαμβάνει όλες τις τιμές και θα ζήσει ανάμεσα στους δώδεκα θεούς ίσος με αυτούς.

Με σκοπό την προετοιμασία των παιδιών για το θέμα της παράστασης  αφού παρακολούθησαν στον υπολογιστή τους άθλους του Ηρακλή με μεγάλο ενδιαφέρον προσπάθησαν μέσα από την ζωγραφική να αποδώσουν  όσα είδαν.

Ως Άθλοι του Ηρακλή έχουν καταγραφεί στην ελληνική μυθολογία δώδεκα κατορθώματα που έκανε ο μυθικός ήρωας Ηρακλής προκειμένου να εξαγνισθεί για το φόνο της γυναίκας του και των παιδιών του, που είχε διαπράξει όταν τον τρέλανε η Ήρα. Για το σκοπό αυτό, ο Ηρακλής πήγε στο Μαντείο των Δελφών και πήρε χρησμό, σύμφωνα με τον οποίο έπρεπε να υπηρετήσει για δώδεκα χρόνια τον Ευρυσθέα, βασιλιά της Τίρυνθας, και να πραγματοποιήσει τους άθλους που τουπρόσταζε εκείνος. Οι άθλοι που τελικά πραγματοποίησε ήταν:

  1. Το πρώτο του κατόρθωμα ήταν η εξόντωση του φοβερού λιονταριού της Νεμέας, που είχε ερημώσει όλη την πολιτεία.
  2. Το δεύτερο κατόρθωμά του ήταν η εξόντωση της Λερναίας Ύδρας, ενός τέρατος με εννιά κεφάλια που ζούσε στη λίμνη Λέρνη και σκορπούσε τη συμφορά στους κατοίκους της περιοχής. Στη θέση κάθε κεφαλιού που έκοβε ο Ηρακλής ξεπετιόνταν άλλα δύο, και έτσι αναγκάστηκε όταν έκοβε ένα κεφάλι να καίει με φωτιά το κόψιμο. Ύστερα, αφού σκότωσε το θηρίο, βούτηξε στο αίμα του τις σαΐτες του και τις έκανε θανατηφόρες.
  3. Τρίτο κατόρθωμα ήταν εκείνο, όπου έπιασε το γοργό ελάφι της Κερύνειας με τα χάλκινα πόδια και τα χρυσά κέρατα και το πήγε στον Ευρυσθέα ζωντανό.
  4. Τέταρτο σκότωσε τον Ερυμάνθιο Κάπρο, που ερήμωνε κι έφερνε τον πανικό στην περιοχή της Αρκαδίας.
  5. Πέμπτο, καθάρισε τους στάβλους του Αυγεία, του πλούσιου βασιλιά με τα 3.000 βόδια, από την κοπριά που είχε μαζευτεί εκεί από τριάντα χρόνια, που είχαν να καθαριστούν οι στάβλοι. Ο Ηρακλής τους καθάρισε στρέφοντας τα νερά του Πηνειού και του Αλφειού προς τους στάβλους, κι αυτά παρασύρανε την κοπριά.
  6. Έκτο, σκότωσε με τις σαΐτες του τις Στυμφαλίδες Όρνιθες, που ήταν ανθρωποφάγα αρπακτικά πουλιά με χάλκινα ράμφη, νύχια και φτερά, και πετούσαν σαν σαΐτες.
  7. Έβδομο, έπιασε τον άγριο ταύρο της Κρήτης που έκανε καταστροφές σε όλη την Κρήτη, και τον πήγε ζωντανό στον Ευρυσθέα, που φοβήθηκε και τον άφησε ελεύθερο.
  8. Όγδοος άθλος του Ηρακλή ήταν η αρπαγή των άγριων αλόγων του Διομήδη. Αυτός ήταν βασιλιάς των Βιστόνων στη Θράκη, γιος του Άρη, που έτρεφε τα άγρια άλογά του με ανθρώπινο κρέας. Το Διομήδη τον σκότωσε ο Ηρακλής και, παίρνοντας τα άλογά του, τα πήγε στον Ευρυσθέα αφού τα ημέρωσε. Ο βασιλιάς των Μυκηνών τα άφησε ελεύθερα στον Όλυμπο, όπου κατασπαράχτηκαν από άγρια θηρία.
  9. Μετά από το κατόρθωμα αυτό του Ηρακλή, η κόρη του Ευρυσθέα, η Αδμήτη, ζήτησε να της φέρει τη ζώνη της Ιππολύτης, της βασίλισσας των Αμαζόνων, κι ο Ευρυσθέας διέταξε τον Ηρακλή να εκτελέσει την επιθυμία της κόρης του. Ο Ηρακλής, μετά από πολλές περιπέτειες, βρήκε τον πολεμικό λαό των Αμαζόνων και προσπάθησε να πάρει τη ζωή της βασίλισσάς τους. Αυτές όμως με τόση ορμή τον αντιμετώπισαν και τόσο άγρια αρνήθηκαν να του δώσουν αυτό που ήθελε, ώστε ο Ηρακλής αναγκάστηκε να σκοτώσει την Ιππολύτη και να πάρει τη ζώνη.
  10. Ύστερα, ο Ευρυσθέας τον πρόσταξε να του φέρει τα βόδια του Γηρυόνη, που τα φύλαγε ο Όρθρος, ένα φοβερό σκυλί. Ο Γηρυόνηςήταν ένας γίγαντας με τρία κορμιά και τρία κεφάλια που ζούσε σ’ ένα νησί στη δυτική άκρη του Ωκεανού. Μετά από πολλές δυσκολίες κι αφού πάλεψε με τα κύματα για να φτάσει στο νησί, σκότωσε το Γηρυόνη και το σκύλο του Όρθρο. Αυτό ήταν το δέκατο κατόρθωμά του.
  11. Ο ενδέκατος άθλος του ήταν η αρπαγή των μήλων των Εσπερίδων. Οι Εσπερίδες ήταν νύμφες που έμεναν στον κήπο των θεών που τις είχαν διατάξει να φυλάνε τα χρυσά μήλα που βρίσκονταν εκεί και που τα είχε χαρίσει η Γη στους γάμους του Δία και της Ήρας. Μαζί με αυτές τις κόρες της Νύχτας φύλακας του κήπου ήταν και ο φοβερός δράκος Λάδωνας, καθώς και ο Άτλαντας που σήκωνε τον ουρανό. Ο κήπος των θεών βρισκόταν στα πιο δυτικά σύνορα της γης, εκεί όπου ο ουρανός και η γη ενώνονται σε κάποιο νησί πέρα από τον ωκεανό ή κοντά στη Λιβύη, σ’ ένα βουνό της Αφρικής. Ο Ηρακλής πήρε τα μήλα με τη βοήθεια του Άτλαντα, αφού σήκωσε αυτός για λίγο το φορτίο του ουρανού στους ώμους του, μέχρι να κλέψει τα μήλα από τον κήπο των Εσπερίδων ο Άτλαντας.
  12. Τέλος, το δωδέκατο κατόρθωμα του Ηρακλή ήταν να κατεβεί στον Άδη και να ανεβάσει στη γη και να οδηγήσει στον Ευρυσθέα τον τρικέφαλο σκύλο Κέρβερο, που ήταν γιος του Τυφώνα και της Έχιδνας, είχε αδελφούς το δικέφαλο Όρθρο το σκύλο του Γηρυόνη, και τη Λερναία Ύδρα και φύλαγε τις πύλες του Κάτω Κόσμου.

Ο Ηρακλής με τα δώδεκα αυτά κατορθώματά του ελευθερώθηκε από την κυριαρχία του Ευρυσθέα και γύρισε ύστερα όλο τον κόσμο βοηθώντας τους αδύνατους.

http://el.wikipedia.org

Ζωγραφίζοντας την Άνοιξη

Mε αφορμή την ιστορία “Το σπίτι του Μάρτη”από το βιβλίο” Τα παιδιά της Άνοιξης”μιλήσαμε για τον άστατο καιρό του Μάρτη που όπως λέει η παροιμία “Μάρτης είναι πότε κλαίει και πότε γελάει.

Ένας μύθος που δικαιολογεί την παραπάνω παροιμία είναι “Το βαρέλι των δώδεκα μηνών”

Τον παλιό καιρό οι δώδεκα μήνες είχαν ένα βαρέλι γεμάτο κρασί.Το βαρέλι εκείνο είχε δώδεκα πίρους δηλ.κάνουλες που τις ανοίγουμε και τρέχει το κρασί.Οι πίροι ήταν ο ένας πάνω από τον άλλο.

Όταν τους μοίραζαν ο πονηρός Μάρτης λέει στους άλλους.Δεν μου αφήνετε εμένα τον κάτω κάτω πίρο γιατί είμαι γέροντας και δεν μπορώ να ανεβαίνω ψηλά.Οι άλλοι καλόπιστα το δέχτηκαν και του

το άφησαν.Τότε ο καλός σου ο Μάρτης άνοιξε τον δικό του κι άρχισε να πίνει σιγά σιγά ενώ οι άλλο ι φύλαγαν το δικό τους μερίδιο.

Πέρασε καιρός και θέλησαν και οι άλλοι να πιουν το κρασί τους.Ανοίγει ο ένας τον πίρο του τίποτα.Ανοίγει ο άλλος τίποτα.Τότε κατάλαβαν ότι ο πονηρός γέρος τους ξεγέλασε και αποφάσισαν να τον δικάσουν.

Στον δρόμο που τον πήγαιναν την μια έλεγαν να τον κρεμάσουν κι αυτός έκλαιγε και την άλλη έλεγαν να τον συγχωρήσουν κι αυτός γελούσε.Γι αυτό ο Μάρτης είναι άστατος και την μια κλαίει και την άλλη γελάει.

πηγή “Με τους μήνες συντροφιά ζωντανεύω τα παλιά.”

Τα παιδιά ζωγράφισαν τα δύο πρόσωπα του Μάρτη.

Ο Μάρτης όμως είναι ένα από τα παιδιά της Άνοιξης της ωραιότερης εποχής που έχει γίνει θέμα πολλών ζωγράφων.

Αφού παρατήρησαν τα παιδιά τους παρακάτω πίνακες προσπάθησαν να κάνουν ομαδικά τα δικά τους έργα τέχνης.