Πλησιάζει η Πασχαλιά!

DSCN1054

Πλησιάζοντας οι μέρες για το Πάσχα ξεκινήσαμε την πρωινή συζήτηση με την ερώτηση  τι μας φέρνει στο μυαλό η λέξη Πάσχα . Έτσι έγινε ένα ιστόγραμμα με τις απαντήσεις των παιδιών.Κάθε παιδί ζωγράφιζε αυτό που έλεγε.

Μυρωδιά ψητού αρνιού ,κόκκινα αυγά,τσούγκρισμα αυγών,τσουρέκια.κουλούρια,το άγιο φως.επιτάφιος.πασχαλινά λαγουδάκια, μαγειρίτσα.παπαρούνες.πασχαλίτσες. πυροτεχνήματα.η σταύρωση του Χριστού.

Είπαμε ότι τα περισσότερα από αυτά είναι τα έθιμα του Πάσχα.Βρήκαμε στον υπολογιστή εικόνες και τις σχολιάσαμε λέγοντας ο καθένας τις δικές του εμπειρίες.

Γράψαμε στον υπολογιστή λέξεις σχετικές όπως Λαγός ,Αβγό Καλάθι και δώσαμε στα παιδιά τα γράμματα που αποτελούν την λέξη ώστε να τα τοποθετήσουν στην σωστή σειρά.

“Σαν την θάλασσα γαλάζια και λευκή σαν τον αφρό”

Συνεχίζοντας το αφιέρωμα στην Ελληνική επανάσταση του 1821 μιλήσαμε για την ιστορία της Ελληνικής σημαίας.

Τα χρώματα της σημαίας, γαλάζιο και λευκό, συμβολίζουν το γαλάζιο της Ελληνικής θάλασσας και το λευκό των αφρισμένων κυμάτων.

Οι οριζόντιες γραμμές είναι 9, όσες και οι συλλαβές του συνθήματος της Ελληνικής Επανάστασης, «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ `Η ΘΑΝΑΤΟΣ».

Τα παιδιά προσπάθησαν να βάψουν με πινέλο την δική τους σημαία και στην συνέχεια χτυπήσαμε με τα χέρια τις συλλαβές του συνθήματος “ΕΛΕΥΘΕΡΙΆ Η ΘΑΝΑΤΟΣ”.τις μετρήσαμε και τις αντιστοιχίσαμε με τις γραμμές τις σημαίας. Αφού έκοψαν τις συλλαβές της λέξης τις αντιστοίχισαν δίπλα στις γραμμές της σημαίας.

Και οι κατασκευές μας για τον στολισμό του σχολείου μας.

Η 25 Μαρτίου μέσα από τα μάτια των παιδιών

Με αφορμή τους παρακάτω πίνακες ζωγραφικής κι αφού προβληματιστήκαμε ξεκίνησε η συζήτηση για τα γεγονότα που οδήγησαν στην επανάσταση της 25 Μαρτίου 1821.

Έμφαση δώσαμε στα 400 χρόνια σκλαβιάς της Ελλάδας  από τους Τούρκους μετά την άλωση της πόλης.Βλέποντας το κρυφό σχολειό τα παιδιά παρατήρησαν ότι τα παιδιά δεν είναι χαρούμενα όπως τα παιδιά της τάξης μας αλλά φοβισμένα γιατί όπως είπαμε οι Τούρκοι δεν τους άφηναν να μάθουν γράμματα.Έτσι σε αντίθεση με την σκλαβιά η ελευθερία που έχουμε σήμερα είναι πολύτιμο αγαθό.

Βλέποντας τον πολεμιστή στο άλογο παρατήρησαν το πρόσωπο του και είπαν ότι ο πόλεμος κάνει τους ανθρώπους κακούς και άγριους γιατί δεν τους νοιάζει αν σκοτώνονται οι άνθρωποι.

Στον τελευταίο πίνακα η Ελλάδα ευγνωμονεί τα παιδιά της γιατί με τους αγώνες των ηρώων ελευθερώθηκε.

Τα παιδιά με τον δικό τους τρόπο ζωγράφισαν τους πίνακες.

Τέλος παρατηρώντας την εικόνα της χαρούμενης Ελλάδας ρωτάμε τα παιδιά τι θα ήθελε κάθε σκλαβωμένη χώρα.

Να είναι ελεύθερη και να αγκαλιάζει τα παιδιά της.

Τα παιδιά να είναι χαρούμενα και να παίζουν στο πάρκο.

Να της χαρίζουν λουλούδια.

Να είναι ελεύθερη και όλοι να την ευχαριστούν.

πηγή:  http://funtastic14.blogspot.com/2012/03/25.html

ΟΙ ΑΘΛΟΙ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ

Την Δευτέρα 19 Μαρτίου το νηπιαγωγείο μας θα παρακολουθήσει  την παράσταση της Κάρμεν  Ρουγγέρη “Οι άθλοι του Ηρακλή”στο «Θέατρον» του Ελληνικού Κόσμου.

Βασισμένη πάνω σε ό, τι έχει γραφτεί για τον ήρωα και τη ζωή του έτσι ώστε τα παιδιά να σχηματίσουν μια σαφή εικόνα του Ηρακλή, του ήρωα των ηρώων, που με τους άθλους του έμεινε στην ιστορία ως ο πιο ονομαστός και αγαπητός ήρωας της ανθρωπότητας. Μέσα απ’ αυτή την παράσταση τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν:

– τη γέννηση του ήρωα
– τη ζωή του
– τους άθλους του
– την καθιέρωση των Ολυμπιακών αγώνων
– το θάνατό του
– και τέλος τη μετάβασή του στον Όλυμπο όπου θα απολαμβάνει όλες τις τιμές και θα ζήσει ανάμεσα στους δώδεκα θεούς ίσος με αυτούς.

Με σκοπό την προετοιμασία των παιδιών για το θέμα της παράστασης  αφού παρακολούθησαν στον υπολογιστή τους άθλους του Ηρακλή με μεγάλο ενδιαφέρον προσπάθησαν μέσα από την ζωγραφική να αποδώσουν  όσα είδαν.

Ως Άθλοι του Ηρακλή έχουν καταγραφεί στην ελληνική μυθολογία δώδεκα κατορθώματα που έκανε ο μυθικός ήρωας Ηρακλής προκειμένου να εξαγνισθεί για το φόνο της γυναίκας του και των παιδιών του, που είχε διαπράξει όταν τον τρέλανε η Ήρα. Για το σκοπό αυτό, ο Ηρακλής πήγε στο Μαντείο των Δελφών και πήρε χρησμό, σύμφωνα με τον οποίο έπρεπε να υπηρετήσει για δώδεκα χρόνια τον Ευρυσθέα, βασιλιά της Τίρυνθας, και να πραγματοποιήσει τους άθλους που τουπρόσταζε εκείνος. Οι άθλοι που τελικά πραγματοποίησε ήταν:

  1. Το πρώτο του κατόρθωμα ήταν η εξόντωση του φοβερού λιονταριού της Νεμέας, που είχε ερημώσει όλη την πολιτεία.
  2. Το δεύτερο κατόρθωμά του ήταν η εξόντωση της Λερναίας Ύδρας, ενός τέρατος με εννιά κεφάλια που ζούσε στη λίμνη Λέρνη και σκορπούσε τη συμφορά στους κατοίκους της περιοχής. Στη θέση κάθε κεφαλιού που έκοβε ο Ηρακλής ξεπετιόνταν άλλα δύο, και έτσι αναγκάστηκε όταν έκοβε ένα κεφάλι να καίει με φωτιά το κόψιμο. Ύστερα, αφού σκότωσε το θηρίο, βούτηξε στο αίμα του τις σαΐτες του και τις έκανε θανατηφόρες.
  3. Τρίτο κατόρθωμα ήταν εκείνο, όπου έπιασε το γοργό ελάφι της Κερύνειας με τα χάλκινα πόδια και τα χρυσά κέρατα και το πήγε στον Ευρυσθέα ζωντανό.
  4. Τέταρτο σκότωσε τον Ερυμάνθιο Κάπρο, που ερήμωνε κι έφερνε τον πανικό στην περιοχή της Αρκαδίας.
  5. Πέμπτο, καθάρισε τους στάβλους του Αυγεία, του πλούσιου βασιλιά με τα 3.000 βόδια, από την κοπριά που είχε μαζευτεί εκεί από τριάντα χρόνια, που είχαν να καθαριστούν οι στάβλοι. Ο Ηρακλής τους καθάρισε στρέφοντας τα νερά του Πηνειού και του Αλφειού προς τους στάβλους, κι αυτά παρασύρανε την κοπριά.
  6. Έκτο, σκότωσε με τις σαΐτες του τις Στυμφαλίδες Όρνιθες, που ήταν ανθρωποφάγα αρπακτικά πουλιά με χάλκινα ράμφη, νύχια και φτερά, και πετούσαν σαν σαΐτες.
  7. Έβδομο, έπιασε τον άγριο ταύρο της Κρήτης που έκανε καταστροφές σε όλη την Κρήτη, και τον πήγε ζωντανό στον Ευρυσθέα, που φοβήθηκε και τον άφησε ελεύθερο.
  8. Όγδοος άθλος του Ηρακλή ήταν η αρπαγή των άγριων αλόγων του Διομήδη. Αυτός ήταν βασιλιάς των Βιστόνων στη Θράκη, γιος του Άρη, που έτρεφε τα άγρια άλογά του με ανθρώπινο κρέας. Το Διομήδη τον σκότωσε ο Ηρακλής και, παίρνοντας τα άλογά του, τα πήγε στον Ευρυσθέα αφού τα ημέρωσε. Ο βασιλιάς των Μυκηνών τα άφησε ελεύθερα στον Όλυμπο, όπου κατασπαράχτηκαν από άγρια θηρία.
  9. Μετά από το κατόρθωμα αυτό του Ηρακλή, η κόρη του Ευρυσθέα, η Αδμήτη, ζήτησε να της φέρει τη ζώνη της Ιππολύτης, της βασίλισσας των Αμαζόνων, κι ο Ευρυσθέας διέταξε τον Ηρακλή να εκτελέσει την επιθυμία της κόρης του. Ο Ηρακλής, μετά από πολλές περιπέτειες, βρήκε τον πολεμικό λαό των Αμαζόνων και προσπάθησε να πάρει τη ζωή της βασίλισσάς τους. Αυτές όμως με τόση ορμή τον αντιμετώπισαν και τόσο άγρια αρνήθηκαν να του δώσουν αυτό που ήθελε, ώστε ο Ηρακλής αναγκάστηκε να σκοτώσει την Ιππολύτη και να πάρει τη ζώνη.
  10. Ύστερα, ο Ευρυσθέας τον πρόσταξε να του φέρει τα βόδια του Γηρυόνη, που τα φύλαγε ο Όρθρος, ένα φοβερό σκυλί. Ο Γηρυόνηςήταν ένας γίγαντας με τρία κορμιά και τρία κεφάλια που ζούσε σ’ ένα νησί στη δυτική άκρη του Ωκεανού. Μετά από πολλές δυσκολίες κι αφού πάλεψε με τα κύματα για να φτάσει στο νησί, σκότωσε το Γηρυόνη και το σκύλο του Όρθρο. Αυτό ήταν το δέκατο κατόρθωμά του.
  11. Ο ενδέκατος άθλος του ήταν η αρπαγή των μήλων των Εσπερίδων. Οι Εσπερίδες ήταν νύμφες που έμεναν στον κήπο των θεών που τις είχαν διατάξει να φυλάνε τα χρυσά μήλα που βρίσκονταν εκεί και που τα είχε χαρίσει η Γη στους γάμους του Δία και της Ήρας. Μαζί με αυτές τις κόρες της Νύχτας φύλακας του κήπου ήταν και ο φοβερός δράκος Λάδωνας, καθώς και ο Άτλαντας που σήκωνε τον ουρανό. Ο κήπος των θεών βρισκόταν στα πιο δυτικά σύνορα της γης, εκεί όπου ο ουρανός και η γη ενώνονται σε κάποιο νησί πέρα από τον ωκεανό ή κοντά στη Λιβύη, σ’ ένα βουνό της Αφρικής. Ο Ηρακλής πήρε τα μήλα με τη βοήθεια του Άτλαντα, αφού σήκωσε αυτός για λίγο το φορτίο του ουρανού στους ώμους του, μέχρι να κλέψει τα μήλα από τον κήπο των Εσπερίδων ο Άτλαντας.
  12. Τέλος, το δωδέκατο κατόρθωμα του Ηρακλή ήταν να κατεβεί στον Άδη και να ανεβάσει στη γη και να οδηγήσει στον Ευρυσθέα τον τρικέφαλο σκύλο Κέρβερο, που ήταν γιος του Τυφώνα και της Έχιδνας, είχε αδελφούς το δικέφαλο Όρθρο το σκύλο του Γηρυόνη, και τη Λερναία Ύδρα και φύλαγε τις πύλες του Κάτω Κόσμου.

Ο Ηρακλής με τα δώδεκα αυτά κατορθώματά του ελευθερώθηκε από την κυριαρχία του Ευρυσθέα και γύρισε ύστερα όλο τον κόσμο βοηθώντας τους αδύνατους.

http://el.wikipedia.org

Πλανήτες και τεχνολογία

Στο πλαίσιο του σχεδίου εργασίας” οι πλανήτες” τα παιδιά έχουν γνωρίσει τα ονόματα των πλανητών καθώς εργάστηκαν ομαδικά για την κατασκευή ομαδικού κολάζ.

Έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε το ίδιο στον υπολογιστή.Στην αρχή εξοικειώθηκαν με την χρήση του ποντικιού στο πρόγραμμα της ζωγραφικής δημιουργώντας κύκλους σε διάφορα μεγέθη και χρώματα.

Στην συνέχεια παρουσιάσαμε στα παιδιά το λογισμικό ΤUX PAINT και εξηγήσαμε τις δυνατότητες που έχει σαν μέσο αισθητικής και καλλιτεχνικής έκφρασης ,αλλά και εξοικείωσης  με τα γράμματα και τους αριθμούς.Με σκοπό την γνωριμία των παιδιών με το πρόγραμμα χρησιμοποιώντας από  τα γεωμετρικά σχήματα  τον κύκλο, το γέμισμα για να χρωματίσουν και τις στάμπες του αστροναύτη, του πυραύλου και των αστεριών δημιούργησαν το δικό τους σύμπαν.

Τέλος βλέποντας τα ονόματα των πλανητών προσπάθησαν να τα γράψουν στο πληκτρολόγιο και να τα βάλουν σε κάθε πλανήτη.Το αποτέλεσμα τα ενθουσίασε.

Ζωγραφίζοντας την Άνοιξη

Mε αφορμή την ιστορία “Το σπίτι του Μάρτη”από το βιβλίο” Τα παιδιά της Άνοιξης”μιλήσαμε για τον άστατο καιρό του Μάρτη που όπως λέει η παροιμία “Μάρτης είναι πότε κλαίει και πότε γελάει.

Ένας μύθος που δικαιολογεί την παραπάνω παροιμία είναι “Το βαρέλι των δώδεκα μηνών”

Τον παλιό καιρό οι δώδεκα μήνες είχαν ένα βαρέλι γεμάτο κρασί.Το βαρέλι εκείνο είχε δώδεκα πίρους δηλ.κάνουλες που τις ανοίγουμε και τρέχει το κρασί.Οι πίροι ήταν ο ένας πάνω από τον άλλο.

Όταν τους μοίραζαν ο πονηρός Μάρτης λέει στους άλλους.Δεν μου αφήνετε εμένα τον κάτω κάτω πίρο γιατί είμαι γέροντας και δεν μπορώ να ανεβαίνω ψηλά.Οι άλλοι καλόπιστα το δέχτηκαν και του

το άφησαν.Τότε ο καλός σου ο Μάρτης άνοιξε τον δικό του κι άρχισε να πίνει σιγά σιγά ενώ οι άλλο ι φύλαγαν το δικό τους μερίδιο.

Πέρασε καιρός και θέλησαν και οι άλλοι να πιουν το κρασί τους.Ανοίγει ο ένας τον πίρο του τίποτα.Ανοίγει ο άλλος τίποτα.Τότε κατάλαβαν ότι ο πονηρός γέρος τους ξεγέλασε και αποφάσισαν να τον δικάσουν.

Στον δρόμο που τον πήγαιναν την μια έλεγαν να τον κρεμάσουν κι αυτός έκλαιγε και την άλλη έλεγαν να τον συγχωρήσουν κι αυτός γελούσε.Γι αυτό ο Μάρτης είναι άστατος και την μια κλαίει και την άλλη γελάει.

πηγή “Με τους μήνες συντροφιά ζωντανεύω τα παλιά.”

Τα παιδιά ζωγράφισαν τα δύο πρόσωπα του Μάρτη.

Ο Μάρτης όμως είναι ένα από τα παιδιά της Άνοιξης της ωραιότερης εποχής που έχει γίνει θέμα πολλών ζωγράφων.

Αφού παρατήρησαν τα παιδιά τους παρακάτω πίνακες προσπάθησαν να κάνουν ομαδικά τα δικά τους έργα τέχνης.

Η Φλόγα της αγάπης!

Με αφορμή το βιβλίο “Η ζήλια”από την σειρά των συναισθημάτων ξεκίνησε συζήτηση με τα παιδιά έτσι ώστε μέσα από δικές τους εμπειρίες να κατανοήσουν την έννοια της λέξης “ζηλεύω”.Να συνειδητοποιήσουν ότι μετά την ζήλια πολλές φορές έρχεται θυμός για το πρόσωπο που ζηλεύουν.

Tα περισσότερα παιδιά απάντησαν στην ερώτηση πότε ζηλεύουν χωρίς να δυσκολευτούν.

Ζηλεύω όταν ένα παιδάκι έχει ένα καινούριο παιχνίδι.

Όταν η μαμά αγαπάει την αδερφή μου πιο πολύ από μένα.

Όταν μου πάρουν το παιχνίδι και παίξουν.

Όταν κάποιος βγει πρώτος.

Όταν οι άλλες έχουν ωραία ρούχα και εγώ δεν έχω.

Όταν κάποιος παίζει με το αγαπημένο μου παιχνίδι.

Είπαμε ότι όλα τα συναισθήματα είναι φυσιολογικό να τα έχουμε όμως όταν ζηλεύουμε νιώθουμε το σώμα μας και το πρόσωπο σφιγμένα και δεν αισθανόμαστε ωραία.

Σχολιάζοντας την ζήλια για την αγάπη της μαμάς σε κάποιο άλλο αδερφάκι τους είπαμε ότι και τα δύο ή περισσότερα αδελφάκια είναι εξίσου σημαντικά για τους γονείς.

Για να το κατανοήσουν καλύτερα καθισμένα σε κύκλο μοιράσαμε σε όλα τα παιδιά φαναράκια.Στην συνέχεια ανάψαμε ένα κερί και αφού χαλάρωσαν συζητήσαμε για το τι αισθανόμαστε όταν το παρατηρούμε.

Η φλόγα λαμπερή ,φωτεινή χαλαρωτική, μας δίνει ζεστασιά και την παρομοιάσαμε με την αγάπη.

Η πραγματική αγάπη σαν αυτή που έχουν οι γονείς για τα παιδιά τους ή οι δάσκαλοι για τα παιδιά της τάξης τους μοιάζει με την φλόγα.Είναι ίδια για όλους.Δεν τελειώνει ποτέ.

Ανάβοντας το φαναράκι κάθε παιδιού ρωτάμε τα παιδιά αν λιγόστεψε η φλόγα του κεριού μετά από κάθε άναμμα.Το ίδιο ρωτάμε και αφού έχουν ανάψει όλα τα φαναράκια.

Έτσι βλέπουν πόσο μαγική είναι η πραγματική αγάπη και πως όσο και να δίνει δεν λιγοστεύει καθόλου.

πηγή:”Βήματα για την ζωή”Π.Τ.Ν. Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Η ΖΗΛΙΑ


Τόσο συχνά και ίσως τόσο άδικα κατηγορούμε τα παιδιά ότι ‘ζηλεύουν’. Τι είναι αυτό λοιπόν που τους καταλογίζουμε και γιατί;

Ξεκινώντας θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο στο νου μας ότι η ζήλια είναι ένα από τα τόσα φυσιολογικά συναισθήματα που κατακλύζουν μικρούς αλλά και μεγάλους. Όπως η χαρά, η έκπληξη, η λύπη και ο θυμός, έτσι και η ζήλια, ξυπνάει μέσα μας έπειτα από συγκεκριμένα γεγονότα. Και δε διαφέρει σε τίποτα από τα υπόλοιπα συναισθήματα καθώς και αυτό εξαρτάται από τον τρόπο έκφρασής του στο κατά πόσο πρέπει να κατακριθεί ή όχι.

Ας ξεκινήσουμε όμως από τις αιτίες της ζήλιας των μικρών παιδιών.

Σχεδόν κάθε παιδί αναπτύσσει συναισθήματα ζήλιας και απόρριψης όταν έχει να συναγωνιστεί ένα νέο μέλος στην οικογένεια, ένα μωρό ή ένα πιο ζωηρό παιδάκι, το οποίο μονοπωλεί την προσοχή της οικογένειας. Επικρατεί η αντίληψη ότι είναι κυρίως τα μεγαλύτερα παιδιά που συχνά ζηλεύουν επειδή τα μικρότερα αναπόφευκτα λαμβάνουν περισσότερη προσοχή από τους γονείς. Όμως, δεν είναι πάντα έτσι. Συχνά, τα μικρότερα παιδιά μπορεί να ζηλέψουν την ήδη κατοχυρωμένη θέση των μεγαλύτερων αδερφών τους. Είναι λοιπόν τόσο η ηλικία και η σειρά των παιδιών όσο και ο χαρακτήρας τους που παίζει σημαντικό ρόλο στην εκδήλωση ζήλιας μεταξύ τους. Δεν επιτρέπεται όμως να παραβλέψουμε τον καθοριστικό ρόλο των γονέων στην ανάπτυξη αντιζηλιών μεταξύ των παιδιών και αυτό γιατί οι συγκρίσεις που πιθανόν μπορούν να κάνουν οι γονείς συμβάλουν στην ανάπτυξη του αισθήματος της ζήλιας, αντιπαλότητας και συναγωνισμού.

Γνωρίζοντας λοιπόν τους παράγοντες που επηρεάζουν την παρουσία αντιζηλίας μεταξύ παιδιών μπορούμε να δούμε τους τρόπους εκδήλωσης αυτής.

Η ζήλια στα παιδιά μπορεί να εκδηλωθεί με τους εξής τρόπους:

Όταν ένα παιδί …γίνεται επιθετικό απέναντι στο αδερφάκι του ή ακόμα και στους γονείς, πολλές φορές χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Βρίσκοντας παράλογες και ασήμαντες δικαιολογίες δείχνει τον εκνευρισμό του, χτυπάει, βρίζει, τραβάει τα μαλλιά των άλλων και δαγκώνει. Δυσκολεύεται να προσαρμοστεί και υιοθετεί αντικοινωνική συμπεριφορά. Αρνείται πεισματικά να πάει στο σχολείο, να συμμετάσχει σε κοινωνικές εκδηλώσεις και εξόδους. Αρνείται πεισματικά να φάει, δείχνει ανόρεκτο αποκτά ιδιοτροπίες και καπρίτσια στο φαγητό και αδυνατίζει.

Παρουσιάζει διαταραχές στον ύπνο του. Αρνείται ή δυσκολεύεται να κοιμηθεί, ξυπνάει στη μέση της νύχτας, απαιτεί να κοιμηθεί στο δωμάτιο των γονιών του ή λερώνει το κρεβατάκι του… λερώνει το βρακάκι του ακόμα και στη διάρκεια της ημέρας, μιλάει και κλαίει σαν μωρό, γενικότερα υιοθετεί συμπεριφορά μικρότερου παιδιού.

Ο τρόπος που εκδηλώνεται η ζήλια και πάλι επηρεάζεται από τα ατομικά χαρακτηριστικά των παιδιών, τη λειτουργικότητα της οικογένειας, την συμπεριφορά και την κατανόηση των γονέων καθώς και τα παραδείγματα που βλέπουν τα παιδιά στην τηλεόραση, τα οποία συμβάλλουν στην δημιουργία καταστάσεων ζήλιας.

Τι μπορούμε, όμως, σαν γονείς να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε αλλά και να μειώσουμε το συναίσθημα της ζήλιας;

  • Ø Ανάλογα με την ηλικία του εκάστοτε παιδιού μπορούμε να μιλήσουμε στο παιδί για τη γέννηση και τον ερχομό του αδερφού τους. Έτσι τα παιδιά νιώθουν ότι συμμετέχουν στο σημαντικό νέο γεγονός για την οικογένεια που θα αλλάξει την κατάσταση. Μπορούμε επίσης να ζητήσουμε την βοήθεια του παιδιού σε τυχόν ετοιμασίες. Είναι σημαντικό να κάνουμε το ‘μεγάλο’ παιδί να νιώσει ότι έχει μεγαλώσει και έχει πλέον το ρόλο του βοηθού. Με το να συμμετέχει στις προετοιμασίες για το νέο παιδί, για την κούνια και τα ρούχα του, λαμβάνοντας μέρος στις συζητήσεις για το τι θα κάνει η οικογένεια όταν θα έρθει το αδερφάκι, τα κάνει να μη νιώθουν ότι παραμερίζονται ή ότι χάνουν κάτι.
  • Ø Μπορούμε επίσης να δούμε φωτογραφίες των μεγαλύτερων παιδιών όταν γεννήθηκαν και οι γονείς να διηγούνται αυτά που έκαναν όταν γεννήθηκαν τα πρώτα παιδιά. Οι κινήσεις αυτές βοηθούν τα παιδιά στο να νιώσουν ότι η σημασία και το ενδιαφέρον που δίνονται προς αυτά, δεν μειώνεται, αλλά αντίθετα, το κάθε παιδί παίρνει όλη την αγάπη των γονιών του.
  • Ø Εκτός όμως από τις τεχνικές που μπορούν να ακολουθήσουν οι γονείς όταν περιμένουν κάποιο νέο μέλος στην οικογένεια, είναι σημαντικό να έχουν πάντα στο νου τους ότι τα παιδιά χτίζουν την σχέση τους από εξαιρετικά μικρή ηλικία. Γι’ αυτό είναι βασικό να μην τιμωρούμε κανένα παιδί λόγω της συμπεριφοράς του στο αδερφάκι του…το μόνο που μπορεί να καταφέρουμε με μεμονωμένες τιμωρίες καθώς και υιοθετώντας το ρόλο του διαιτητή είναι να αυξήσουμε τη ζήλια που βιώνει το εκάστοτε παιδί.

από την ψυχολόγο Έλλη Τριανταφύλλουhttp://georma.gr

Καλωσορίζουμε την άνοιξη με χελιδονίσματα!

Χελιδονίσματα

Σε πολλές περιοχές της χώρας μας, την πρώτη Μαρτίου ή στις 21 Μαρτίου, ημέρα της εαρινής ισημερίας, τα παιδιά γυρνάνε στα σπίτια κρατώντας ένα αρθρωτό ομοίωμα χελιδονιού, την «χελιδόνα», και τραγουδούν ένα είδος καλάντων, τα χελιδονίσματα. Το έθιμο της χελιδόνας, έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα, και επιβιώνει μέχρι τις μέρες μας σε πολλά μέρη της Ελλάδας όπως Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη και Δωδεκάνησα.

Την «χελιδόνα» σε κάποιες περιοχές την στολίζουν με φύλλα κισσού, που είναι χαρακτηριστικό της αειθαλούς βλάστησης, σε άλλες, με ζουμπούλια ή άλλα ανοιξιάτικα λουλούδια, κι αλλού της κρεμούν κουδουνάκια και πολύχρωμα χαρτιά.

Οι «Χελιδονιστές», οι οποίοι ήταν κυρίως παιδιά αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις ενήλικες, γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας τραγούδια για τον ερχομό των χελιδονιών. Παλιά, οι νοικοκυρές έδιναν στα παιδιά λάδι, κρασί, αλεύρι, σιτάρι, αυγά και σε λίγες περιπτώσεις χρήματα. Τα λεφτά καθώς και ότι προϊόντα μάζευαν τα παιδιά τα αφιέρωναν στην εκκλησία.

Κάποια «χελιδονίσματα» χαιρετίζουν το έαρ, την άνοιξη και απαγγέλλουν στίχους, για να διώξουν τον χειμώνα ή τον τελευταίο μήνα του, τον Φλεβάρη

πηγές:

http://www.matia.gr/7/77/77_1_6.html

http://30dim-athin.att.sch.gr/ta_xelidonismata.htm

Με λίγες ημέρες καθυστέρηση λόγω του καιρού αποφασίσαμε κρατώντας τα χελιδόνια μας και ένα στολισμένο καλάθι από φύλλα κισσού και άνθη αμυγδαλιάς να επισκεφθούμε το γειτονικό μας νηπιαγωγείο το 9ο για να καλωσορίσουμε μαζί τους την άνοιξη.

Τους είπαμε ένα χελιδόνισμα και έβαλαν στο καλάθι μας καραμέλες.

Ήρθε ήρθε χελιδόνα

ήρθε και άλλη μεληδόνα

κάθησε και λάλησε

και γλυκά κελάηδησε:

“Μάρτη, Μάρτη μου καλέ,

και Φλεβάρη φοβερέ.

κι αν φλεβίσεις κι αν τσικνίσεις

καλοκαίρι θα μυρίσεις.

Κι αν χιονίσεις κι αν κακίσεις,

πάλιν άνοιξη θ’ ανθίσει


Με  λίγες  ημέρες  καθυστέρηση  λόγω του καιρού αποφασίσαμε  κρατώντας τα χελιδόνια  μας και  ένα στολισμένο καλάθι από φύλλα κισσού και άνθη αμυγδαλιάς να επισκεφθούμε το γειτονικό μας νηπιαγωγείο το 9ο για να καλωσορίσουμε μαζί τους την άνοιξη.

Τους είπαμε ένα  χελιδόνισμα και έβαλαν στο καλάθι μας καραμέλες.


Με  λίγες  ημέρες  καθυστέρηση  λόγω του καιρού αποφασίσαμε  κρατώντας τα χελιδόνια  μας και  ένα στολισμένο καλάθι από φύλλα κισσού και άνθη αμυγδαλιάς να επισκεφθούμε το γειτονικό μας νηπιαγωγείο το 9ο για να καλωσορίσουμε μαζί τους την άνοιξη.

Τους είπαμε ένα  χελιδόνισμα και έβαλαν στο καλάθι μας καραμέλες.Γνωρίσαμε καινούρια παιδιά,τα παιδιά συζήτησαν μεταξύ τους και υποσχέθηκαν να ξανασυναντηθούμε.

Επιστρέφοντας στο σχολείο επηρεασμένοι από τις μυρωδιές  της Άνοιξης φτιάξαμε με κανέλες την Αμυγδαλιά μας.

Καλώς ήρθες Άνοιξη!