Την Τετάρτη  28 Μαϊου 2009,  στη αίθουσα πολυμέσων της Ριζαρείου Σχολής, στο Χαλάνδρι, έγινε η παρουσίαση της “πρότυπης σχολικής τάξης του μέλλοντος”.   Πρωταγωνιστής  της ημέρας αυτής: Ο διαδραστικός πίνακας.   Η αίθουσα  πολυμέσων της Ριζαρείου θα είναι μια αίθουσα εξοπλισμένη με τα τελευταια πολυμέσα, διαθεσιμη στα σχολεια για να κάνουν το μάθημά τους, κατόπιν συνεννοήσεως.  ¨εχει παραχωρηθεί – αν δεν κάνω λάθος- στην Γενική Γραμματεία  της δια βιου εκπ/σης.  Ένα ενδεικτικό μάθημα με θέμα  ” Η αρχιτεκτονική των κλασσικών  χρόνων,  της  Α’  Γυμνασίου”, παρουσίασε η κ. Τερέζα Γιακουμάτου.  Αυτά τα απλά, όσον αφορά το γεγονός.  Έλα, που έγινε ο κακός χαμός!  Επειδή η αντιγραφή δεν είναι πάντα για κακό, όσοι θέλετε διαβάστε την απάντηση της κ. Γιακουμάτου στις αμέσως επόμενες γραμμές ή δείτε το άρθρο εδώ… 

“Η κα Διαμαντοπούλου μίλησε σχετικά με την παρουσίαση της τάξης του μέλλοντος για «προχειρότητα και επιχείρηση εξαπάτησης των πολιτών», λέγοντας ότι «στήθηκε πριν από μία εβδομάδα σε ένα κτίριο που δεν έχει ρεύμα. Μια τάξη χωρίς δασκάλους, μια τάξη χωρίς παιδιά».

Συμβαίνει να είμαι η ανύπαρκτη δασκάλα.

Συμβαίνει να έχω λάβει μέρος σε άλλες δύο-τρεις τέτοιες επιδείξεις, όταν κυβέρνηση ήταν η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση. Στην πρώτη θύμα της εξαπάτησης ήταν η επίτροπος της Ε.Ε. κυρία Βίβιαν Ρέντινγκ, η οποία μάλιστα μετά το πέρας αυτής της σκηνοθεσίας είχε μιλήσει για “money well spent”. Τότε έτρεχε ακόμα το πρόγραμμα “Οδύσσεια”, μόλις τελείωσαν τα ευρωπαϊκά κονδύλια τα εργαστήρια εγκαταλείφθηκαν, μετατράπηκαν σε πληροφορικής και οι επιμορφωτές κλειδωθήκαμε απ’έξω. Κοινώς φάγαμε πόρτα. Για να μπούμε στο εργαστήριο, έπρεπε να συμπληρώσουμε πέντε-έξι έντυπα και να κάνουμε ρεβεράντζες στο συνάδελφο. Σε εκείνη τη σκηνοθεσία είχαμε αναστατώσει δύο σχολεία. Το 2ο Λύκειο Υμηττού και την Ιωνίδειο για εναλλακτική λύση. Τα δύο σχολεία βάφτηκαν εν μία νυκτί, η διδασκαλία σχεδιάστηκε και γίνονταν πρόβες για μία εβδομάδα με τους μαθητές. Μάλιστα ενώ το μάθημα είχε σχεδιαστεί από έναν επιμορφωτή την τελευταία στιγμή διδάχθηκε από άλλον, που ήταν περισσότερο αρεστός στο τότε καθεστώς και ο οποίος δεν είχε κανένα πρόβλημα να οικειοποιηθεί την εργασία του συναδέλφου! Ο “πράσινος” συνάδελφος καρπώθηκε τα εύσημα και τον άλλο χρόνο απέκτησε το γραφειάκι του στη Μητροπόλεως. Τουλάχιστον αυτή τη φορά στη Ριζάρειο δεν ταλαιπωρήθηκαν μαθητές.  Μια άλλη φορά το θέατρο στήθηκε για τον τότε Υπουργό Πολιτισμού της Γαλλίας, με μαθητές ιδιωτικού σχολείου.

Bottom line: όσο οι νέες τεχνολογίες πουλάνε σαν σύνθημα, οι πολιτικοί θα το εκμεταλλεύονται. Το θέμα είναι, ότι δεν είναι πια και τόσο νέες. Οσο σκεφτόμαστε με τη λογική της αρπαχτής και στήνουμε προγράμματα επιμόρφωσης 48, 96 ωρών αντί να φτιάξουμε μόνιμες δομές επιμόρφωσης αυτο-καταδικαζόμαστε σε καθυστέρηση και υπονομεύουμε το μέλλον των δύο -τουλάχιστον- επόμενων γενεών.  Τη λύση την έχουμε υποδείξει σε τουλάχιστον 100 πρωτοκολλημένα έγραφα προς την ηγεσία του ΥΠΕΠΘ. Τώρα και σε blog “που μας αφορά”. Αν θέλουμε να γίνει κάτι, θα πρέπει να δημιουργηθούν κέντρα παιδαγωγικής υποστήριξης (για οργάνωση ενδοσχολικών επιμορφώσεων, συμβουλευτική, δειγματικές διδασκαλίες, δανεισμός πολυμέσων, συντήρηση εκπαιδευτικής πύλης με αξιολογημένο εκπαιδευτικό λογισμικό και εφαρμογές, τηλεκπαίδευση κλπ.) σε κάθε διεύθυνση για διδασκαλία με ΤΠΕ ή/και media. Θα πρέπει να σταματήσει η κοροϊδία των πιστοποιήσεων ανά δύο χρόνια. Μόλις βγαίνει καινούργια προκήρυξη οι επιμορφωτές αποκτούν τον τίτλο του τέως και καλούνται σε εξετάσεις. Ετσι αντί να δευρύνουμε το σώμα των επιμορφωτών, χάνουμε τους απηυδισμένους.  Με την επιμόρφωση Β΄επιπέδου φτιάχτηκαν 400 επιμορφωτές. Οι μισοί δεν αξιοποιήθηκαν ποτέ. Αν γινόταν μία πρόβλεψη για μείωση του ωραρίου τους θα συντηρούσαμε το σώμα και ίσως κάποιοι κάπου να ανακάλυπταν έναν τρόπο εμπλουτισμού της διδασκαλίας τους. Κόστος σχεδόν μηδενικό.  Φυσικά είναι θέμα πολιτικής βούλησης να χρηματοδοτηθεί το ελληνικό σχολείο. Αλλά επιτέλους ας σταματήσουμε να είμαστε ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι. Καλά τα γκατζετάκια και τα kindle αλλά χωρίς ουσιαστικές δραστηριότητες θα παίζουμε τρίλιζα στον διαδραστικό πίνακα. Γιατί δημιουργήθηκε το σώμα των 400 επιμορφωτών, αν δεν αξιοποιείται; Μόνο για να τους φάνε τα χρήματα; Αυτό -και διορθώστε με κα Διαμαντοπούλου-δεν ορίζεται από τον Μαρξ ως “ιδιοποίηση του υπερπροϊόντος της δουλικής εργασίας”; Γιατί αυτό κάνατε, όταν παίρνατε τις αποφάσεις, κατά συρροή και κατ’ έξακολούθηση. “

Σημείωση της Sine:

Τις τελευταίες ημέρες, μου ζητήθηκε απο τον διευθυντή του σχολείου μου να ελέγξω την καλή λειτουργία κάποιων λογισμικών που έχουν έλθει στο σχολείο, απο γνωστούς και μή εκδοτικούς οίκους. Καμμοία σχέση με τα λογισμικά που “διδάχθηκα¨στη επιμόρφωση Β΄επιπέδου.  Αλλού βαρούν τα τύμπανα κι αλλού χορεύει η νύφη;  Οι Νέες Τεχνολογίες, πολύ σωστά,   πολύ σύντομα θα γεράσουν κι αυτές, αλλά θα γεράσουμε κι εμείς. …Η  αλήθεια της κ. Γιακουμάτου, σφάζει με το βαμβάκι…  Πόσο θέλει ο “πολιτικός του μέλλοντος” να καταλάβει ότι η Παιδεία και η Εκπαίδευση δεν πρέπει να έχουν χρώμα;  Οι Νέες Τεχνολογίες πουλάνε σαν σύνθημα, αλλά όχι σε …μας!   Γιατί ο ” ιστορικός του μέλλοντος” θα επαναλάβει την γνωστή λαϊκή σοφία πώς “αν δεν βρέξεις τον πισινό σου, δεν τρώς ψάρι”!  Λαϊκιστί: Με πορδές δεν…βάφουν αυγά!  

Επι τη ευκαιρία,  δείτε στο troktiko, πόσο αβίαστα βγαίνουν συμπεράσματα…