Ατλαντίδα

Η Ατλαντίδα ήταν μια χώρα με μεγάλες και πλούσιες πεδιάδες και με άφθονη χλωρίδα και πανίδα.

Το υπέδαφος ήταν γεμάτο με χρυσάφι, ασήμι και άλλα μέταλλα, μεταξύ των οποίων και ένας μυστηριώδης ορείχαλκος, για τον οποίο ο Πλάτωνας γράφει ότι άστραφτε σαν φλόγα. Στο νότιο άκρα της ηπείρου οι βασιλείς έκτισαν μια μεγαλόπρεπη πόλη αντάξιο της δύναμης και του πλούτου της χώρας, την οποίο και καλλώπιζαν συνεχώς, προσπαθώντας ο καθένας να ξεπεράσει τον προηγούμενο.

Η Ατλαντίδα , σύμφωνα με τον Πλάτωνα , είχε κυκλικό σχήμα και ήταν χτισμένη πάνω σε έναν λόφο τον οποίο περιέβαλαν τρία (3) κυκλικά κανάλια σαν τάφροι. Αρχικά ήταν αδιαπέραστα, πολλές γενιές αργότερα τα κανάλια ενώθηκαν με γέφυρες και τούνελ αρκετά μεγάλα, ώστε να περνά μια τριήρης. Κάθε πέρασμα προς την πόλη φρουρούνταν με πύλες και πύργους και τείχη περιτριγύριζαν κάθε δακτύλιο γης. Τα τείχη ήταν κατασκευασμένα από κόκκινη, μαύρη και άσπρη πέτρα που έβγαλαν από τις τάφρους και ήταν επικαλυμμένα με μπρούντζο, κασσίτερο και ορείχαλκο αντίστοιχα.

Ο Πλάτωνας στα γραπτά του μας περιγράφει μια ουτοπική κοινωνία με πλούτο, γνώση, προηγμένη τεχνολογία και μηχανική τελειότητα. Οι Άτλαντες είχαν κατασκευάσει πτητικές μηχανές, όπως επίσης υπερόπλα και τα πλοία τους ήταν αυτοκινούμενα χωρίς πηδάλια και κυβερνήτες. Επίσης, μαθαίνουμε ότι οι κάτοικοί της ζούσαν σε αρμονία με τη φύση.

Επιστημονικές εκδοχές της καταστροφής

Η αιτία του κακού ήρθε από τον ουρανό, με τη μορφή γιγαντιαίου μετεωρίτη που έπεσε στη γη προκαλώντας μετατόπιση του άξονά της, τεράστιας έκτασης σεισμούς και κατακλυσμούς, καταβυθίσεις τμημάτων ξηράς και αναδύσεις άλλων.

Ορισμένοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η καταστροφή του Μινωικού πολιτισμού και της αρχαίας Θήρας ταυτίζεται με τη χαμένη Ατλαντίδα. Η έκρηξη του Ηφαιστείου της Σαντορίνης προκάλεσε τσουνάμι με αποτέλεσμα τα τεράστια κύματα να πνίξουν τον πολιτισμό της Ατλαντίδας.

Η αναζήτηση της Χαμένης Ατλαντίδας δεν σταματά ποτέ, γι’αυτό και ερευνητές και αρχαιολόγοι σε όλον τον κόσμο διεξάγουν συχνά έρευνες με την ελπίδα ότι ο μύθος θα αποδειχθεί πραγματικότητα, αποδεικνύοντας  ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο όταν πρόκειται για την ανθρώπινη φαντασία.

Το 2004 ένας Αμερικανός χρησιμοποίησε σόναρ για να εντοπίσει συντρίμμια ενός ανθρώπινου πολιτισμού, ανάμεσα στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου και της Συρίας, ενώ το 2007 Σουηδοί ερευνητές υποστήριξαν ότι υπάρχουν ενδείξεις που τοποθετούν τη Χαμένη Ατλαντίδα στο Dogger Bank της Βόρειας Θάλασσας.

Μία άλλη ομάδα υποβρύχιων αρχαιολόγων υποστήριξε το 2011 ότι φωτογραφίες που πάρθηκαν κάτω από τη θάλασσα της Καραϊβικής, αποκαλύπτουν συντρίμμια από πυραμίδες που προηγούνται χρονολογικά αυτών της Αιγύπτου.

Τα πιο πρόσφατα ευρήματα που σχετίζονται με την ύπαρξη της βυθισμένης ηπείρου, έχουν έρθει στο φως από μία ομάδα Βραζιλιάνων και Ιαπώνων επιστημόνων που ανακάλυψαν στον Νότιο Ατλαντικό Ωκεανό τεράστιους πετρώδεις σχηματισμούς.

Και η αναζήτησή της συνεχίζεται… Εσείς, πιστεύετε στην ύπαρξή της;

Κάνω κλικ στην εικόνα και παρακολουθώ την παρουσίαση του εκπαιδευτικού Γιάννη Σουδία.

Πέτρινοι γίγαντες

Στόουνχεντζ (στα αγγλικά Stonehedge δηλαδή “φράχτης από πέτρες”)

Από όλα τα διάσημα μνημεία του κόσμου, κανένας δεν έχει αποκτήσει τόσο μεγάλη φήμη για το μυστήριο που το περιβάλλει. Το Στόουνχεντζ θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα και εντυπωσιακότερα μεγαλιθικά μνημεία στον κόσμο. Kατασκευάστηκε ανάμεσα στο 2500 π.Χ. και το 2000 π.Χ., ενώ το αρχαιότερο κυκλικό του ανάχωμα και η περιφερειακή τάφρος, χρονολογήθηκαν πρόσφατα στο 3100 π.Χ

Οι λόγοι για τους οποίους κατασκευάστηκε είναι άγνωστοι, αν και οι υποθέσεις που υπάρχουν είναι πολλές. Βρίσκεται τοποθετημένο στην πεδιάδα Salisbury τρία χιλιόμετρα από την πόλη Wiltshire στην νοτιοδυτική Αγγλία. Υπάρχουν συνολικά 60 πέτρες όπου η μεγαλύτερη από αυτές έχει ύψος 7 μέτρα πάνω από τη γη και 2,4 κάτω από αυτή. Το βάρος τους φτάνει μέχρι και τους 45 τόνους.