«Η θεματική ενότητα της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου είναι μια πρόκληση για το νηπιαγωγείο! Είναι από τα θέματα που θέλουν ιδιαίτερη προσοχή στην προσέγγισής τους. Το πλεονέκτημα στο νηπιαγωγείο είναι ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε παραμύθια, θεατρικό παιχνίδι, ταργούδια και παιχνίδια».
Ξεκινάμε από ένα παραμύθι. Μπορείτε το δείτε σε βίντεο ή να το ξαναδιαβάσετε!!
Από το σχολικό ανθολόγιο
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας γίγαντας, ένας μεγάλος γίγαντας, τόσο μεγάλος όσο σαράντα εκατομμύρια άνθρωποι μαζί. Τον ίδιο καιρό κάπου κοντά στο γίγαντα, ζούσε ένας νάνος, ένας μικρός χαρούμενος νάνος. Νάνος και γίγαντας ζούσαν ο καθένας στον τόπο τους χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλον. Τους χώριζε άλλωστε ένα τεράστιο αυλάκι, μια θάλασσα. Ζούσαν ευτυχισμένοι… Και περνούσε ο καιρός. Ο νάνος κοίταζε τη δουλειά του και ο γίγαντας τη δικιά του και ζούσαν αγαπημένοι…
Ένα πρωί όμως ο μεγάλος γίγαντας φόρεσε ένα περίεργο καπέλο και μια ακόμη πιο περίεργη στολή. Φόρεσε και κάτι μεγάλες μπότες και μετά έκανε ένα μεγάλο πήδημα, έφτασε μπροστά στην πόρτα του μικρού νάνου και, βάνοντάς του μια λόγχη μπροστά στην κοιλιά του, είπε: «Ήρθα να σου πάρω το σπίτι παραδώσου!».
Ο μικρός νάνος στην αρχή το πέρασε για χωρατό. «Κοίτα χωρατατζής που ’ναι ο μεγάλος γίγαντας!» σκέφτηκε. Και φέρνοντας στο νου το γνωστό τους χαιρετισμό, του φώναξε:
– Γεια σου, γείτονα!
Ο γίγαντας όμως δεν καταλάβαινε πια από τέτοια.
Πίεσε τη λόγχη πάνω στην κοιλιά του μικρού νάνου και άγρια ξαναφώναξε:
–Παραδώσου!
Ο μικρός νάνος τότε κατάλαβε· κοίταξε λυπημένος κατάματα το μεγάλο γίγαντα και χωρίς κανένα φόβο τού είπε:
– Όχι, δεν παραδίνομαι!
Αμέσως μετά έτρεξε, έφτασε στο μικρό καλύβι του και σε λίγο ξαναγύρισε κρατώντας στα χέρια του μια σφεντόνα. Στάθηκε μπροστά στο γίγαντα και περίμενε.
Ο μεγάλος γίγαντας τα ’χασε για λίγο. Ύστερα χύθηκε πάνω στο μικρό νάνο θέλοντας να τον συντρίψει. Έγινε όμως κάτι απίστευτο. Ο μικρός νάνος νίκησε το μεγάλο γίγαντα! Ο μεγάλος γίγαντας το ’βαλε στα πόδια…
Έτσι οι Έλληνες του Σαράντα, όπως ο μικρός νάνος του παραμυθιού, όταν η Ιταλία ζήτησε να της παραδώσουν τη χώρα τους, απάντησαν όπως και κείνος, μ’ ένα θαρραλέο και αποφασιστικό ΟΧΙ!
Γαλάτεια Σουρέλη
Συνεχίζουμε με τα ιστορικά γεγονότα στο παρακάτω βίντεο
Αυτά έγιναν πριν χρόνια, πάνω στις Πίνδου τις κορφές με χιόνια!!!
Σήμερα Ελλάδα κι Ιταλία έχουν αγάπη και φιλία!!
Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε όλοι ότι ο πόλεμος δεν χωράει πουθενά. Οι άνθρωποι μάθαμε να λύνουμε τις διαφορές μας με διπλωματία!!! Κι έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότι δεν κάνουμε σε κανέναν ότι δεν μας αρέσει να μας κάνουν!! Όλοι μπορούμε να ζούμε αρμονικά πάνω στη γη, όσο διαφορετικοί κι αν είμαστε, σε όποια χώρα κι αν ζούμε, οποίο χρώμα κι αν έχουμε … ακόμα κι αν έχουμε διαφορετικό σχήμα!!!
Θα καταλάβετε τι εννοούμε μόλις διαβάσετε το πρώτο μας αυτοσχέδιο παραμύθι με ολοδική μας εικονογράφηση!!
Το παραμύθι μας είναι εμπνευσμένο από το παραμύθι “Ο γίγαντας κι ο νάνος” και το τραγούδι “Ένα τρίγωνο στη χώρα των κύκλων”
Δεν είναι αυτονόητο ότι το ξέρουμε όλοι, γι’ αυτό λοιπόν, στο πλαίσιο των “Εργαστηρίων δεξιοτήτων”, θα δώσουμε λίγο χρόνο παραπάνω. Χρόνο απαραίτητο για να ανακαλύψουμε όλοι τον θησαυρό που κρύβουμε μέσα μας.
Περιγράφω τι βλέπω μέσα στο μαγικό κουτί. Σημείωση: Μέσα στο μαγικό κουτί έχουμε κολλημένο έναν καθρέπτη.
Περιγράφοντας τον εαυτό μας διαπιστώνουμε ότι έχουμε πολλά όμοια αλλά και πολλά διαφορετικά χαρακτηριστικά με τους άλλους. Για να το καταλάβουμε καλύτερα, και με σκοπό να βελτιώσουμε τις ικανότητες μας στην περιγραφή, παίζουμε το παιχνίδι “Στο κεφάλι μου σε έχω”.
Παραλλαγή από παιχνίδι του εμπορίου
Χρησιμοποιούμε ένα στεφανάκι από το αντίστοιχο παιχνίδι και κάρτες με τις φωτογραφίες μας. Ένα παιδί φοράει το στεφανάκι. Χωρίς να βλέπει τοποθετούμε στο στεφάνι μια φωτογραφία ενός συμμαθητή του. Το παιδί ρωτάει αν είναι κορίτσι ή αγόρι, αν έχει κοντά ή μακριά μαλλιά κλπ. Από τις απαντήσεις προσπαθεί να μαντέψει ποιον έχει στο κεφάλι του!!
Κι αφού μαντέψαμε σωστά φτιάξαμε την προσωπογραφία μας… σαν ξεχωριστοί καλλιτέχνες που είμαστε. Τα έργα μας ξεχωριστά σαν κι εμάς. Όλοι έχουμε κάποιο ξεχωριστό χαρακτηριστικό, όλοι έχουμε “Το κάτι άλλο” και “Το Κατιτί” που μας κάνει μοναδικούς. Αυτό πολλές φορές είναι δύσκολο να το καταλάβουμε και νιώθουμε σαν τον λύκο, τον Ζαχαρία που ήθελε να αλλάξει χρώμα!!
Παραμύθι για τα χρώματα, τις μέρες της εβδομάδας και την αποδοχή του εαυτού μας
Στην πραγματικότητα αυτό “Το κάτι άλλο” και “Το Κατιτί” που μας κάνει μοναδικούς το βρήκαμε στο ομότιτλο παραμύθι. Πατώντας πάνω στην εικόνα μπορείτε να το απολαύσετε ξανά και ανακαλύψετε κι άλλες ομοιότητες και διαφορές με τους άλλους.
https://www.youtube.com/watch?v=86SfCcVPbP4
Κι αν ακόμα δεν νιώθετε καλύτερα με τον εαυτό σας θα σας γνωρίσουμε την Λία μέσα από ένα άλλο παραμύθι. Η Λία νόμιζε ότι δεν μπορεί να ζωγραφίσει τίποτα ώσπου μια μέρα τα πάντα άλλαξαν ..
Βλέποντας την έκθεση της Λίας εμπνευστήκαμε και εμείς από τις τελείες και με τα χρώματα τα οποία χρησιμοποίησε μεταμορφώσαμε το αποτύπωμα της παλάμης μας σε ένα πανέμορφο λουλούδι, τόσο μοναδικό όσο και εμείς, τόσο διαφορετικό όπως κι εμείς.
Κι ευτυχώς δηλαδή αλλιώς ο κήπος μας δεν θα ήταν τόσο όμορφος αν όλοι είχαμε ζωγραφίσει με τα ίδια χρώματα και με τον ίδιο τρόπο.
Όλοι λοιπόν είμαστε ξεχωριστοί, έχουμε μια ταυτότητα με τα χαρακτηριστικά μας, εξωτερικά και εσωτερικά… κυρίως εξωτερικά!!
Φτιάξαμε αληθινές ταυτότητες για τη δανειστική βιβλιοθήκη, για εκλογές και όπου αλλού τις χρησιμοποιούν οι μεγάλοι!! Βέβαια εμείς τον περισσότερο καιρό παίζουμε, κι αυτό, γιατί με το παιχνίδι μαθαίνουμε καλύτερα και περισσότερα πράγματα!!
Μαθαίνουμε να παίζουμε ντόμινο εντοπίζοντας ομοιότητες!!
Τελικά μάλλον καλύτερα που είμαστε διαφορετικοί, ο ένας συμπληρώνει τον άλλο κι όλοι μαζί φτιάχνουμε την πανέμορφη τάξη μας!!
Πρώτη μέρα στο σχολείο και στον πίνακα είδαμε “τα φυλαράκια” να μας καλωσορίζουν και γύρω τους τα ονόματά μας σε χάρτινα κίτρινα μολύβια!
Φιλαράκια λοιπόν και συστηθήκαμε με πολλούς τρόπους!! Είπαμε το όνομά μας με διαφορετικούς τρόπους και με πολλά παιχνίδια! Στη συνέχεια κρύβαμε ένα φίλο μας και ένας από εμάς – που δεν έβλεπε – μάντευε ποιος έλειπε από την μεγάλη μας παρέα!
Παραλλαγή σε παιχνίδι του εμπορίου: Λέω γρήγορα το όνομά μου ..αν σκάσει η βόμβα στα χέρια μου λέω το αγαπημένο μου παιχνίδι!
Στη συνέχεια συλλαβίσαμε το όνομά μας με τους δικούς μας τρόπους: με παλαμάκια και με πηδηματάκια!!
Πηδάω και λέω συλλαβιστά το όνομά μου! Βρίσκω πόσα πηδήματα/συλλαβές έκανα!
Βλέπουμε το όνομά μας γραμμένο στα κίτρινα “μολυβάκια” και εντοπίζουμε το πρώτο γράμμα “Αυτό που είναι κόκκινο”
Ομαδοποιούμε το όνομά μας με κριτήριο το πρώτο γράμμα.
Ακολούθησε ζωγραφική με νερομπογιές όπου την άλλη μέρα με έναν μαγικό τρόπο αποκαλύφθηκε ξανά το αρχικό μας γράμμα!!
Τεχνική της απομόνωσης με χαρτοταινία
Με τον ίδιο τρόπο εμφανίστηκαν και τα αρχικά γράμματα όλων μας στο πάτωμα … Ήταν κάλεσμα για κινητικό – μουσικό παιχνίδι!!
“Γύρω γύρω περπατώ, για να βρω, για να βρω το γράμμα μου το αρχικό” στο σταμάτημα θα πρέπει να το ακουμπήσουμε με το χέρι μας!!
Ολοκληρώσαμε τις δραστηριότητες με το αρχικό μας γράμμα και συνεχίσαμε μετρώντας και τα υπόλοιπα γράμματα. Βρίκαμε ποιος έχει το περισσότερα γράμματα και ποιος έχει τα λιγότερα … μας βοήθησαν και τα μανταλάκια!!
“Πόσα μανταλάκια χρειάζονται για να κρύψω το όνομά μου”
Στο τέλος βάλαμε το “κίτρινο μολυβάκι μας” στο καλαθάκι με τους μαρκαδόρους έτσι ώστε να αντιγράφουμε το όνομά μας σε κάθε μας δημιουργία ώσπου να το μάθουμε να το γράφουμε μόνοι μας χωρίς βοήθεια … άλλωστε κάθε πρωί το αναγνωρίζουμε πάνω στους πυραύλους μας, απαραίτητο εργαλείο για να εξερευνήσουμε, ως αστροναύτες, το διάστημα της γνώσης!!
Το φετινό μας παρουσιολόγιο
3, 2, 1 … το ταξίδι ξεκίνησε!!! Καλά μας ταξίδια στον υπέροχο κόσμο της γνώσης στο Νηπιαγωγείο μας!!!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
