Είσαι εδώ και χάνεσαι

Λυπάσαι που χρωστάς

Και στον αφρό τςη νιότης μου

Αφήνεις μία θάλασσα.

Σε δυο κόσμους τώρα ζω.

Ανέστης Μελιδώνης