Κόσμος των πάντων ζωντανών
μες στου Υπολογιστού μου την Οθόνη
Είναι γηραία, κάτωχρη, μα φιλαλήθης
Ηρθαν τη ζήτησαν ειδήμονες απ’ το
Μουσείο Διαδικτύου
Σπανίας παλαιότητος ευέλικτο κομμάτι
Ετσι μετρούν αυτοί
Τον κάθε μήνα δέκα χρόνια
Κάντε πολλαπλασιασμό και βρείτε
Εχω δεκάχρονο PC
Αρα: δέκα φορές το δώδεκα
Εκατόν είκοσι Κι αυτό επί δέκα

Κι όσο διά το Ινδερνεδ
Λυπούμαι δεν διαθέτω
καθώς δεν αγαπώ τις τσιγκουνιές
Και τούτο το ‘φτιαξαν τ’ αρσενικά
για να γλιτώνουν τα μπριγιάν
τα λούσα και τα τριαντάφυλλα
Δεν υπερβάλλω Εξηγώ
Καθότι είχα έναν Καλό
που με συνήθισε καιρό
σε ρόδα λίλιουμ διαμάντια
Ξημέρωναν γενέθλια
κι όλο τ’ ονειρευόμουν το
μονόπετρο
Ξάφνου και γι’ άλλονε σκοπό
εισέρχομαι στο Ινδερνεδ και τι να δω!
Ενα μπουκέτο τριαντάφυλλα
με κάρτα τούτο το σημείωμα:
“Αγάπη μου δέξου το δώρο μου το πενιχρό!
Πιότερο απ’ όλους σ’ αγαπώ”
Γι’ αυτό οι άνδρες αγαπούν
Ινδερνεδ και Τεχνολογίες
Γιατί αγαπάς καλύτερα τη
δωρεάν αγάπη

Μα ήρθε η ώρα να το πω
καιρός κι εγώ κάτι να βγάλω:
Κύριε κι αξιότιμε
Διευθυντά Μουσείου
Καθότι ενδιαφέρεσθε διά το
σύστημά μου
Οθόνη, πρίντερ, Κεντρική Μονάδα
Ολο και με τα όλα του
ως είναι σας το παραδίδω
Ολες και με τα όλα τους
τις κάρτες του τυπώνω
Με πενιχρό αντάλλαγμα τ’ απολεσθέντα μου
της τριετίας:
Ητοι: Επτά μονόπετρα με τις επτά ανθοδέσμες
Α, κι ένα μπλοκ επιταγών
ποσό απεριόριστο
σε είδη και καλλωπισμού και μόδας
Αυτά μονάχα τα ολίγα
Και να θυμάσθε Διευθυντά
Ούτε για σας το κάνω Ούτε για με
Μα για το άπειρο καλό της Επιστήμης
του κόσμου τούτου που περνά
Μέρες οδύνης

Αριστέα Παπαλεξάνδρου