Βρέχει πάλι σήμερα το πρωί, και δεν προβλέπεται να βελτιωθεί σύντομα οκαιρός …Το ποστ με τον ήλιο  αναβάλλεται επ’ αόριστον, καθώς η ανάρτηση που ακολουθεί δεν έχει να κάνει με θάλασσα, αλλά με βουνά και λίμνες, και είναι πραγματικά, μια οργισμένη ανάρτηση…

Λοιπόν αλλιώς τα υπολογίζαμε κι αλλιώς μας βγήκαν τα πράγματα…Καταρχήν, μας έκανε καλό καιρό για 2 μόνο μέρες, σήμερα πάλι ξημέρωσε με βροχή…Δεύτερον, μια βόλτα μέχρι το Sumner είπαμε να πάμε και δεν καταφέραμε να την κάνουμε: Γυριζόταν ταινία με θέμα της δεκαετίας του ’50 και η παραλία ήταν κλειστή…Είχανε στήσει δίχτυ του βόλευ, ξαπλώστρες και συλλεκτικά ξύλινα σέρφ, και είχαν αποκλείσει και την παραλιακή διαμορφώνοντάς την σε καφέ με τραπεζάκια, ομπρέλες και πλήθος κομπάρσων ντυμμένους με χαβανέζικα λουλουδάτα πουκάμισα και βερμούδες, και γλυμμένο μαλλί, όμως οι νεαρές κοκαλιάρες ηθοποιοί, τρέμανε στο κρύο (συνθήκες Φλεβάρη έχουμε) ενώ ήρθε και η πλημμυρίδα και πήρε το στημένο σκηνικό της παραλίας, και τρέχανε όλοι οι συντελεστές των γυρισμάτων πανικόβλήτοι…

Εκτός αυτού, κουβαλούσαμε μαζί μας κι έναν ασθενή: Έναν νεαρό σκατζόχοιρο που τρώει στην πίσω αυλή μας και τον πήγαμε να το δουνε στο κέντρο προστασίας που υπάρχει στην περιοχή εκεί…Τον μεταφέραμε σε όλη τη διαδρομή, με κουτί στο πορτ μπαγκαζ του αμαξιού, που το παρκάραμε στη σκιά, κι αφού έφαγε του σκασμού μετά την ένεση, το έκοψε στον ύπνο, μέχρι το βράδυ…Το πρόβλημά του είναι οτι πάσχει από μύκητες που τον κάνουν να χάνει αγκάθια και δημιουργούν κρούστα στο απογυμνωμένο δέρμα του…Πρέπει να κάνει 3 ενέσεις σε διάστημα ενός μήνα και φυσικά τον έχουμε αναλάβει (παλιά μας τέχνη κόσκινο)… Θα χάσει κι άλλα αγκάθια μέχρι το τέλος της θεραπείας και μετά θα του ξαναφυτρώσουν ΟΛΑ…Ναι, θα ξαναγίνει κανονικός σκαντζόχοιρος, το καημένακι…

Ο καιρός προχθές το πρωί, ήταν σχετικά καλός, μας ξημέρωσε με ήλιο, λίγο αργότερα όμως, μας ξαναθυμήθηκε η καταχνιά και ο Φλεβάρης, αλλά ήδη ήμασταν στον δρόμο για Νοτιοδυτικά, όπου ο καιρός ήταν σαφώς καλύτερος, όπως φάινεται και από τις φωτό…Ο τελικός προορισμός μας ήταν ο παγετώνας του Abel Tasman στο Mt Cook (γνωστό και ως Aoraki). Με τον θάνατο Sir Edmund Hillary πρόσφατο, έχει ξεκινήσει μια συζήτηση στη ΝΖ, να μετονομαστεί η κορυφή αυτού του βουνού, σε κορυφή και βουνό Hillary, αλλά προς το παρόν, δεν πρόκειται να παρθεί κάποια απόφαση…Εγώ το βρίσκω και κάπως γελοίο το ζήτημα…Τον έχουν εθνικό ήρωα, τον τυπώσανε στα νομίσματά τους, του έχουνε στήσει αγάλματα και ανδριάντες, έγινε ιππότης, το σημαντικότερο ορειβατικό κέντρο της χώρας (στο Αοράκι) έχει το όνομά του (και άλλον ανδριάντα), αυτό το έρμο το βουνό, πόσα ονόματα θα του αλλάξουν; Δεν του φτάνουν τα δύο επίσημα που έχει ήδη;

Στο προκείμενο τώρα…Μαθαίνουμε τις τελευταίες 2 μέρες για τις φωτιές στην Ελλάδα, και κάποιοι φίλοι  αναπόφευκτα κάνουνε τη σύγκριση: Ελλάδα Vs Νέα Ζηλανδία…Λοιπόν εγώ δεν την κάνω τη σύγκριση…Δεν υπάρχει κοινό μέτρο, μιλάμε για 2 τελείως διαφορετικά πράγματα…Η Ελλάδα είναι μια πανέμορφη χώρα, που δυστυχώς,χάνει το ένα μετά το άλλο, τα πανέμορφα δάση της, από εμπρησμούς …

Όλες οι χώρες πέριξ της Μεσογείου, έχουν πρόβλημα με τις πυρκαϊες, τα τελευταία χρόνια…Τα δάση είναι αυτά που σταθεροποιούν το έδαφος, που δημιουργούν την βροχή και φέρνουν το νερό, είναι ομορφιά και πλούτος που διατηρεί τους πληθυσμούς ζώων και τα χωριά στα βουνά ζωντανά…Αν αυτά λείψουν, όλη η φύση θα ερημοποιηθεί και θα ερημώσει, θα γίνουμε σαν την Σαχάρα και μάλιστα γρηγορότερα απ’ όσο υπολογίζουμε…

Η Ελλάδα είναι μία μικρή χώρα… Σε σχέση με τη ΝΖ έχει το μισό μέγεθος και τον διπλάσιο πληθυσμό…Δεν υπάρχει διαθέσιμη πολλή ελεύθερη γη, και μεγάλες εκτάσεις που ανήκουν δικαιωματικά στο κράτος πχ.δάση, εθνικοί δρυμοί, βουνα, λίμνες, νησιά, διεκδικούνται από την Εκκλησία, οικοδομικούς συνεταιρισμούς και ιδιώτες…Αν σε όλα αυτά τα διεκδικούμενα εδάφη προσθέσουμε κι εκείνα τα οποία προστατεύονται βάσει προεδρικών διαταγμάτων για αρχαιολογικού ενδιαφέροντος λόγους, η διαθέσιμη γη, μειώνεται ακόμα περισσότερο…Το δάσος είναι αυτό που προστατεύεται λιγότερο και μπαίνει ευκολότερα στο στόχαστρο των καταπατητών…

Και επειδή πολλά είπα, να αναφέρω το εξής: Είμαι υπέρ της Γερμανικής λύσης, στα καμένα, που σημαίνει καταγραφή πριν και μετά, ανακρίσεις, έρευνες, και όταν τελειώνουν αυτές οι ενέργειες, το κράτος κανονίζει το συμφέρον του με σύντομες διαδικασίες…
Φανταστείτε 5 χρόνια μετά την φωτιά, κι ενώ το μέρος έχει κομματιαστεί ήδη σε “ιδιοκτησίες”, έχει πουληθεί και χτιστεί, να έρχεται η αστυνομία με πλήρη εξάρτηση, εισαγγελέα και μπουλντόζα, και να τα κάνει όλα λαμπόγυαλο, και με πλήθος κατηγοριών και προστίμων για τον “ιδιοκτήτη”, που περιλαμβάνει και μήνυση για καταπάτηση δασικών εκτάσεων…Αυτό αν μπορούσε να εφαρμοστεί στην χώρα μας, μαζί με την οριστική απαγόρευση του κυνηγιού, θα την έσωζε…
Τα υπόλοιπα, δλδ φωτό από την εκδρομή στον παγετώνα και λοιπές παρατηρήσεις, στο επόμενο, 2ο μέρος του ποστ αυτού, σε μερικές μέρες