Τα βήματά σου σ’ έφεραν ώς τα σύνορα,
ώς τον ανοιχτό τόπο, έναν δρόμο αδειανό,
στα μάτια του αξέχαστου ονείρου.

Είναι μια λευκή οδός. Σε τοίχους ψηλούς
χύνεται ο ουρανός, και πια δεν υπάρχει κανείς
στη σιγαλιά του αέρα. Στην ανέγγιχτη
σιωπή,
όλα θ’ αναλωθούν.

Κι αναδύεσαι στ’ όνειρο, πάνω στο τυπωμένο φως.

Σιγούν οι λέξεις, βαδίζεις στη λευκή οδό.

Andrés Sánchez Robayna