Τι γυρεύεις, του είπα, ανάμεσα
στον ερπετώδη νου του πλήθους;
Του όχλου του αλαλάζοντος,
του εξαθλιωμένου,
του τρελαμένου από τα σκέλια της πυράς
και την οσμή της θηλυκής της σάρκας;
Αν δεις στα μάτια, λένε, τη φωτιά,
κατάματα κι αυτή θα σε κοιτάξει.
Ο φοβερός εκτελεστής καλεί την άβυσσο
στη βιβλική της γλώσσα
και οι πεπτωκότες άγγελοι το βιβλικό του μένος
από τις φλόγες της αβύσσου τού επιστρέφουν.

Τι γυρεύεις σε τούτο το θέατρο;
Ούτε ο μονόλογός σου θ? ακουστεί ούτε η σιωπή σου.
Ποιος παίρνει πια στα σοβαρά των τραγωδών τον ρόλο;
Τις παραβάσεις του χορού ποιος επωμίζεται;
Ποιος αμαρτάνει και πιστεύοντας στα λόγια των τυφλών
τυφλώνεται απ? το ίδιο του το χέρι;
Στο άδειο τόπο της ανήλεης σκηνής,
χωρίς τον οίστρο και τις λάμψεις των θριάμβων,
σε μιαν ακρόαση κουφών,
ποια τέχνη από τις τέχνες σου θα υποδυθεί την ύβρη;

ΣΤΑΥΡΟΣ ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ