Η γυναίκα στην Επανάσταση μέσα από ακροστιχίδες και… “ζωντάνεμα εικόνων”. Χρόνια πολλά!

Οι μαθήτριες/τους μαθητές του Β2 εργαζόμενες/οι σε ομάδες έκαναν ακροστιχίδες για τις γυναίκες της Επανάστασης του 1821.

Αρχικά συζητήσαμε για το χρονικό της Επανάστασης με τη βοήθεια της ιστοσελίδας:

   https://anoixtosxoleio.weebly.com/25eta-mualpharhotau943omicronupsilon.html#

των συναδέρφων Σουδία Ιωάννη  & Ζερβού Γρηγόρη (τους οποίους και ευχαριστώ).

Και στη συνέχεια μιλήσαμε για τη γυναίκα στην επανάσταση. Τονίστηκε ότι εκτός από τις επώνυμες υπήρχαν και πολλές ανώνυμες.

“Και βλέπω πέρα τα παιδιά και τες αντρογυναίκες

γύρου στη φλόγα π’ άναψαν, και θλιβερά τη θρέψαν

μ’ αγαπημένα πράματα και με σεμνά κρεβάτια,

ακίνητες, αστέναχτες, δίχως να ρίξουν δάκρυ·”

(Δ. Σολωμός, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Σχεδίασμα Γ)

Αναμφισβήτητα, το γεγονός της επανάστασης δεν το δημιούργησαν μόνο ο Κολοκοτρώνης, ο Μπότσαρης, ο Παπαφλέσσας και ο Κανάρης . Πλάι τους πολέμησε και η Ελληνίδα γυναίκα.

Επίσης, μιλήσαμε για την αξία και τον λόγο αυτών των επετειακών εκδηλώσεων.

Μέσα στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης γεννήθηκε κατά την επίσκεψη της μητέρας της στον πατέρα της.

Πέθανε 22 Μαΐου το 1825 σε ηλικία 54 ετών.

Όλη την περιουσία της ξόδεψε τα δύο πρώτα χρόνια της επανάστασης.

Υπήρξε μια από τις πιο σπουδαίες γυναίκες που έλαβε μέρος στην επανάσταση.

Με το βαθμό του υποναύαρχου τιμήθηκε μετά το θάνατό της.

Πολέμησε ηρωικά  και γενναία.

Ο Ιωάννης Κούτσης την πυροβόλησε και πέθανε.

Υπήρξε μέλος της Φιλικής Εταιρίας στην Κωνσταντινούπολη.

Λιμάνια ξένα ήταν το μέρος που αγόραζε μυστικά όπλα και πολεμοφόδια, τα οποία έκρυβε στο σπίτι της.

Ιδιοκτήτης του σπιτιού της έγινε ο Φίλιππος Δεμερτζής

Μπούμπουλης, ο οποίος ήταν απόγονος της ηρωίδας.

Νικόλαος Μπούμπουλης ήταν ένας απ’ τους γιους της.

Αφιέρωσε όλη της τη ζωή για την απελευθέρωση του έθνους της.

Ελένη Κ., Γιώργος Θ., Νάσος Κ., Χριστίνα Κ.

Ζούσε στην Κωνσταντινούπολη

Αφανής ηρωίδα της Ελληνικής Επανάστασης

Ρώτησε σε αίτησή της στις 19/4/1865 γιατί άλλοι που πρόσφεραν λιγότερα στον Αγώνα πήραν σύνταξη και αυτή δεν πήρε τίποτα.

Αδελφός της ήταν ο έμπορος Χατζηβασίλης

Φιλικός ήταν ο αδερφός της στην Εταιρεία

Ο τόπος γέννησης της τα Ταταύλα της Κωνσταντινούπολης

Πιστοποίησαν αρκετοί οπλαρχηγοί, όπως ο Νικηταράς, την προσφορά της στην επανάσταση

Ο θάνατος της χρονολογείτε μετά το 1865

Υπήρξε σημαντική αγωνίστρια του 1821 που διέθεσε όλη της την περιουσία στον Αγώνα.

Λέγεται ότι έδρασε ως κατάσκοπος

Απελευθέρωση αιχμαλώτων έγινε εξαιτίας της και με κίνδυνο της ζωής της.

Βασίλης Κερ., Μάνος Κ., Μαρία Κ., Εύη Κ. Αλέξανδρος Κ.

Τουρκοαλβανοί προσπάθησαν να την αιχμαλωτίσουν.

Ζυγούρη ονόμασε ένα από τα τέσσερα παιδιά της.

Αποθανατίστηκε ο ηρωισμός της στα ηρωικά τραγούδια.

Βίωσε την τουρκική σκλαβιά.

Ενάντια του Αλή Πασά αγωνίστηκε το 1792.

Λάμπρο έλεγαν τον σύζυγο της.

Απαράμιλλο θάρρος και αγάπη για την Πατρίδα είναι δύο                     χαρακτηριστικά της.

Άννα Κ., Βασίλης Θ., Φωτεινή Κ. Γεράσιμος Κ.

Βισβίζης Αντώνιος ονομαζόταν ο σύζυγος της με τον οποίο απέκτησε 5 παιδιά

Ιστορικοί, όπως ο Σπηλιάδης, της δίνουν το όνομα «καταδρομέας του Αιγαίου».

Στη Ναυμαχία του Ευρίπου σκοτώθηκε ο άντρας της

Βοήθεια πρόσφερε με το πλοίο της «Καλομοίρα» το οποίο χρησίμευσε και στις συνεδριάσεις του Αρείου Πάγου της Αν. Χέρσου Ελλάδας.

Ιδέα είχε να προσφέρει το πλοίο της ως πυρπολικό, όταν τελείωσαν τα χρήματά της και δεν μπορούσε να το συντηρήσει.

Ζούσε και καταγόταν από την Αίνο της Ανατολικής Θράκης

Ήταν ηρωική ναυμάχος του 1821 και βοήθησε στον Αγώνα.

Αθανασία Κ., Γιώργος Κ., Χριστίνα Κα.

*Αναμένεται και η Μαντώ Μαυρογένους…

Και η Αικατερίνη-Ρόζα Μπότσαρη

Το ζωντάνεμα των εικόνων έγινε με την εφαρμογή: https://www.myheritage.gr/

Η Επανάσταση του ’21 είναι ένα από τα πιο σπουδαία γεγονότα της Ιστορίας της Νεότερης Ελλάδας και η αφετηρία της δημιουργίας και της αναγέννησης του Ελληνικού Κράτους. Παρά τη διχόνοια και τα μελανά της σημεία, οι πρόγονοί μας μάς παρέδωσαν ένα συμβόλαιο Ελευθερίας γραμμένο με το αίμα τους.

            Για αυτό τον λόγο, ο Αγώνας του ’21 παραμένει διαχρονικός και επίκαιρος –όσο ποτέ-για τον Ελληνισμό. Υπάρχουν πολλές στιγμές στην ιστορία των Ελλήνων για τις οποίες πρέπει να νιώθουμε περήφανοι αλλά υπάρχουν και στιγμές οι οποίες πρέπει να μας προβληματίζουν. Παρ’ όλα αυτά πρέπει να έχουμε το θάρρος να τις αντικρίζουμε και να τις αντιμετωπίζουμε για να διδασκόμαστε από τα λάθη μας και να επαναπροσδιορίζουμε την πορεία μας, αντλώντας δύναμη από το παράδειγμά τους για να ζήσουμε σε μια ελεύθερη πατρίδα. Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται η αξία των επετειακών εορτασμών, όχι στον ναρκισσισμό και στην προγονοπληξία, αλλά στον προβληματισμό, στην ενδοσκόπηση, στην άντληση παραδειγμάτων προς αποφυγή και στη δυνατότητα αποφυγής των λαθών του παρελθόντος.

Όπως, λέει κι ο Μακρυγιάννης: «Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Το λοιπόν δουλέψαμε όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί και να μην λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστεί μόνος του να φκιάσει ή να χαλάσει, να λέγει εγώ, όταν όμως αγωνίζονται πολλοί να φκιάσουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε στο «εμείς» κι όχι στο «εγώ».