Μαθητές του ΓΕΛ και του ΕΠΑΛ Τήνου συμμετείχαν εθελοντικά στη φετινή διοργάνωση Tinos Food Paths κατασκευάζοντας με τη βοήθεια της καθηγήτριας καλλιτεχνικών κας Αναστασίας Χατζίρη “σκιάχτρα”, τα οποία τοποθετήθηκαν στη διαδρομή προς τους μύλους της Καλλονής.

Λήψη αρχείου

Την ευκαιρία να γνωρίσει το χώρο και τον τρόπο λειτουργίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο είχε η Δήμητρα Αλβανού, μαθήτρια της Β΄ τάξης  του Γενικού Λυκείου Τήνου,  στις  3 Μαΐου 2018,  ανάμεσα στους  24 μαθητές Λυκείων από το Νότιο Αιγαίο. Οι 24 μαθητές πέτυχαν στο γραπτό διαγωνισμό του προγράμματος «Euroscola» και με την παρουσία τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξέφρασαν τις προσδοκίες και τις απόψεις τους για την ευρωπαϊκή οικοδόμηση.

Την παρουσίαση του προγράμματος «ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ: Αναζητώντας μέσα από τις προτομές και τα μνημεία του τόπου μας στοιχεία πολιτισμού και αειφορίας» πραγματοποίησε η Περιβαλλοντική Ομάδα του Γενικού Λυκείου Τήνου τη Δευτέρα 08/05/2017 στην αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων του Σχολείου.

 Το πρόγραμμα παρακολούθησαν κατά τη διάρκεια του τρέχοντος  σχολικού έτους οι μαθητές της Β΄ τάξης του Γενικού Λυκείου Τήνου με υπεύθυνους τους καθηγητές Μαργαρίτα Απέργη, Ανδρομάχη Κουμπή και Παναγιώτη Μπουζαλάκο.

Οι μαθητές περπάτησαν στη Χώρα, παρατήρησαν και εντόπισαν προτομές και μνημεία, φωτογράφισαν και  ζωγράφισαν, έκαναν παρέα τα απογεύματα του Σαββάτου και χάρηκαν, εμπνεύστηκαν, έμαθαν …. για τον τόπο τους. Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης έδειξαν ταινίες με το υλικό τους και μάλιστα δραματοποίησαν την αφήγηση «Μια προτομή… ξυπνά» που έγραψε ο συμμαθητής τους Βερνάρδος Βίλλας.

ΜΙΑ ΠΡΟΤΟΜΗ ΞΥΠΝΑ…

Την αφήγηση εμπνεύστηκε …ο μαθητής της Περιβαλλοντικής Ομάδας Βερνάρδος Βίλλας, Β΄τάξης

Ένα τυχαίο Αυγουστιάτικο δειλινό. Έμπροσθεν Ιδρύματος Τηνιακού Πολιτισμού (Ι.ΤΗ.Π)

(Ένα ξαφνικό τέντωμα… και ένα μακρόσυρτο χασμουρητό…. από την προτομή του Γ. Χαλεπά)

Πού βρίσκομαι πάλι; Άγνωστο μέρος φαίνεται… Ούτε για Αθήνα θυμίζει, ούτε για το χωριό μου, μήτε για Κέρκυρα… Αααα το ξέρω αυτό το νησί απέναντι… η Σύρα είναι. Πρέπει να ‘μαι στη Χώρα. Μα πώς άλλαξε τόσο πολύ; Τι χρονιά να ‘ναι; Εδώ κάποτε είχε άμμο και μπαρκάραν τα καΐκια. Τώρα τι είναι αυτό το μαύρο πράμα; Και αυτά πρέπει να ‘ναι αυτοκίνητα, αλλά πώς έγιναν έτσι; Πολύχρωμα, έχουν γεμίσει τον κόσμο! Και –γκουχου γκουχου- βρωμοκοπάνε όταν ξεκινάνε…

Αα! ωραίο κτήριο, κάτι μου θυμίζει… Μα ναι, το ξενοδοχείο τ’ Αργύρη του Βεριδάκη, το Βεριδάκειο. Μάλιστα, μεγαλοπρεπέστατο… Αλλά γιατί να το πούνε Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού ένα ξενοδοχείο;  Έχει και δυο προτομές απ’ έξω… Ααα ο ένας είμαι εγώ! Σε τόση μεγάλη υπόληψη μ’ έχουν; Μωρέ μπράβο, εμένα τον τρελό του χωριού; Κατάλαβαν επιτέλους ότι είχα σώας τας φρένας κι ότι η μητέρα μου παραλογιζόνταν; Α κι αυτός είναι ο Νίκος ο Γύζης… το λέει κιόλας, τι να απέγινε άραγε αυτός; Θυμάμαι τον καιρό εκείνο λέγαν ότι πέθανε αρκετά χρόνια πριν βγω απ’ το τρελοκομείο της  Κέρκυρας. Σπουδαίος καλλιτέχνης, αλλά και άτομο! Κρίμα που ξενιτεύτηκε για τόσο μεγάλο διάστημα! Ίσως να ανταλλάζαμε και ιδέες αν ήταν εδώ. Φαίνεται αυτό το Ίδρυμα θα ‘χει τίποτα εκθέσεις…

Μα γιατί έχει τόσο κόσμο εδώ; Έχω ξεσυνηθίσει… Όλοι τούτοι οι νοματαίοι στο ξενοδοχείο μένεν; Είπα, είναι Ίδρυμα… Όλο ξεχνάω και ‘γω. Α, βγάζω κάποια γράμματα στην αφίσα. Η μια έχει την προτομή μου: «Έκθεση Γ. Χαλεπά. 164 χρόνια απ’ τη γέννησή του. Ανοικτά καθημερινές και Σάββατο. Ώρα: 9:00-13:00». Μάλιστα… Ωρέ πού πήγαν οι δασείες, οι περισπωμένες; Και τούτη είναι γραμμένο στα ξένα: jazz festival, τι είναι πάλι τούτο; Βρε μήπως δεν είμαι στην Τήνο μου, αλλά στο εξωτερικό; Αλλά, αφού λέει Τηνιακού Πολιτισμού, κάναν στα Παρίσια τέτοια κτήρια; Θα πάω μια βόλτα να δω τριγύρω την περιοχή.

Βρε πόσος κόσμος! Της Παναγιάς θα ‘ναι… Όλο φασαρία είναι αυτά τα αμάξια! Άι σιχτίρ! Να και δίκυκλα! Αυτά κάνουν χειρότερη βαβούρα! Σιχασιά είναι! Μα ούτε μια άμαξα, ούτε ένα γαϊδούρι;  Και αυτό πάλι το κατάστημα τι είναι; Κανένα μεγάλο παντοπωλείο; Αααα! οι πόρτες ανοίγουν μόνες τους, δεν τις σπρώχνουν οι πελάτες. Τι σχέδια είναι αυτά; Κι μια τράπεζα με ένα παράξενο κουτί απ’ έξω με μεγάλη ουρά… Βγάζει λεφτά, αλλά γιατί μοιράζει έτσι σ’ όλους; Παπαπα…

-Κοριτσάκι, τι όμορφο που ‘σαι! Ξέρεις τι χρονιά έχουμε;

-Μαμάααα ένας παππούς με τρομάζει!

(Μ)- Σας παρακαλώ κύριε, αφήστε το παιδί μου! ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΧΑΛΕΠΑΣ!!!! Φάντασμα είσαι ή κάποιος κακόγουστος φαρσέρ; Φύγε, σκιάζομαι!!!

-Πείτε μου πρώτα τι χρονιά έχουμε και εγώ θα φύγω.

– 2015, έλα Σοφία μου, πάμε να φύγουμε.

-Πώς το είπατε το κοριτσάκι σας; Σοφία; Ήξερα και εγώ μία Σοφία, την Αφεντάκη…,  αλλά πέθανε μικρή. Εγώ έφτιαξα το άγαλμά της στον τάφο της, στο Α΄Νεκροταφείο των Αθηνών,  πάνω από έναν αιώνα …πριν.

-Μαμά, ποιος είναι ο Χαλεπάς;

-Τρελό μ’ ανεβάζουν, αλαφροΐσκιωτο με κατεβάζουν

– Μα τι λέτε; Συγγνώμη για πριν, ήμουν κάπως υπερβολική. Ο Χαλεπάς κοριτσάκι μου, ήταν και είναι ένας από τους μεγαλύτερους Τηνιακούς καλλιτέχνες! Απ’ τους κορυφαίους, αν όχι ο κορυφαίος, μαρμαρογλύπτης που έχει αναδείξει η Τήνος, η Ελλάδα ολόκληρη! Τα έργα του είναι αναγνωρισμένα σ’ όλο τον κόσμο και η φήμη του έχει εξαπλωθεί παντού! Θυμάσαι την «Ωραία Κοιμωμένη», που σας είχε δείξει η δασκάλα σου όταν διαβάζατε για τους καλλιτέχνες; Ε, αυτός την έχει δημιουργήσει. Θεωρήθηκε τρελός και παράφρων, αλλά τα έργα του δεν έχουν καμία σχέση με την προσωπική γνώμη των άλλων.

-Με τιμάτε με τα  λόγια σας! Ώρα να φεύγω.

-Γειά σου περίεργε παππού!

Δεν περίμενα ότι θα ακούσω τόσο ωραία λόγια από άτομο. Τελικά, θα αναγνωρίστηκε η αξία των έργων μου και όχι η «τρέλα» μου. Αχ, θα ξαναπάω στη προτομή μου, να  μείνω ήσυχος και χαρούμενος μια για πάντα. Φαίνεται δεν πήγαν χαμένα τα χρόνια και οι προσπάθειες μου αλλά και των υπολοίπων. Νικολάκη σου ‘ρχομαι με ευχάριστα νέα! Πάω να γίνω ένας ωραίος κοιμώμενος και εγώ, να βρω την ντάμα μου στον άλλον κόσμο. Αντίο μια για πάντα κόσμε!