46 χρόνια χωρίς τον Γιώργο Σεφέρη

seferis-khdeiaΣαν σήμερα, 20 Σεπτεμβρίου 1971, πέθανε ο Γιώργος Σεφεριάδης-Σεφέρης, ο ποιητής που χάρισε στην Ελλάδα το πρώτο της Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1963 (ακολούθησε ο Οδυσσέας Ελύτης το 1979). Η κηδεία του, στις 22 Σεπτεμβρίου δεν εξελίχθηκε μόνο σε λαϊκό προσκύνημα, αλλά σε διαδήλωση εναντίον της χούντας με πλήθος νέων να κατακλύζουν την Αθήνα ακολουθώντας τη νεκρώσιμη ακολουθία ως το Α’ Νεκροταφείο και τραγουδώντας το απαγορευμένο “Στο περιγιάλι το κρυφό”, σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη.

Απόσπασμα από την κηδεία του Γιώργου Σεφέρη (πατήστε πάνω στο σύνδεσμο)

 

Ο Οδυσσέας Ελύτης δήλωνε τότε: «Κανείς άλλος δεν στάθηκε τόσο ικανός ν’ ανιχνεύσει, να βρει και να κινήσει τα νήματα της ζωντανής ελληνικής παράδοσης όσο αυτός… Καλλιέργησε το αίσθημα της ευθύνης και κράτησε ψηλά τη σημαία της ελεύθερης συνείδησης, που τόσο την έχουν ανάγκη, σήμερα προπάντων, οι νέοι». Αλλά και ο Γιάννης Ρίτσος αναφέρθηκε στο χαμό του Γιώργου Σεφέρη: «Αυτή την ώρα, τα λόγια μου φαίνονται μικρά για το ανάστημα του ποιητή, μικρά για τη λύπη και την περηφάνια που μας γεμίζει το έργο του και το ήθος του. Εδώ και πολλά χρόνια, σε κρίσιμες στιγμές της ελληνικής ιστορίας, ο ποιητής έσμιξε ποίηση και ελευθερία, αισθητική και ηθική, σε μια γνήσια και φυσική ενότητα, αφήνοντας μιάν υψηλή, παραδειγματική κληρονομιά σ’ ολόκληρο τον ελληνικό πολιτισμό. Ακόμα μια φορά «σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα».

 

Αποσπάσματα από την ομιλία που εκφώνησε στη σουηδική ακαδημία κατά την απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας

«…Ανήκω σε μια χώρα μικρ1neb42a-700x462ή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα, και το φως του ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγμα που τη χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή. Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται. Δέχτηκε τις αλλοιώσεις που δέχεται καθετί ζωντανό, αλλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσμα. Άλλο χαρακτηριστικό αυτής της παράδοσης είναι η αγάπη της για την ανθρωπιά· κανόνας της είναι η δικαιοσύνη. Στην αρχαία τραγωδία, την οργανωμένη με τόση ακρίβεια, ο άνθρωπος που ξεπερνά το μέτρο πρέπει να τιμωρηθεί από τις Ερινύες. O ίδιος νόμος ισχύει και όταν ακόμη πρόκειται για φυσικά φαινόμενα: «Ήλιος ουχ υπερβήσεται μέτρα» λέει ο Ηράκλειτος· «ει δε μη, Ερινύες μιν Δίκης επίκουροι εξευρήσουσιν»……

…..Σ’ αυτό τον κόσμο, που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει ν’ αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου και να βρίσκεται. Όταν, στο δρόμο της Θήβας, ο Oιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Oιδίποδα.  . (Περιλαμβάνεται στις «Δοκιμές» του, στον Β’ τόμο, εκδόσεις Ίκαρος).
Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/empneusi/giwrgos-seferis/

 

Καλή Σχολική Χρονιά

23 mar r2Ο Διευθυντής και οι Καθηγητές του Γενικού Λυκείου Τήνου σας εύχονται Καλή Σχολική Χρονιά!

Με την έναρξη της νέας χρονιάς  αξίζει να διαβάσετε το παρακάτω απόσπασμα (πατήστε πάνω στο σύνδεσμο):

Έτσι έζησε την πρώτη μέρα στο σχολείο ο Νίκος Καζαντζάκης

20 διάσημοι πίνακες των Χριστουγέννων

20 πίνακες διάσημων ζωγράφων που έχουν ως κύριο θέμα τους τα Χριστούγεννα.

 Pieter Bruegel ο πρεσβύτερος

Pieter Bruegel ο πρεσβύτερος

 

 

Paul Gauguin 1894

Paul Gauguin 1894

 

 

 

κάλαντα - Nikolai Pimonenko

κάλαντα – Nikolai Pimonenko

 

 

Τα παιδιά προσμένουν τη γιορτή - Theodor Hildebrandt

Τα παιδιά προσμένουν τη γιορτή – Theodor Hildebrandt

 

 

Salvador Dali - 1946

Salvador Dali – 1946

 

 

παραμονή Χριστουγέννων - George H.Yewell - 1863

παραμονή Χριστουγέννων – George H.Yewell – 1863

 

 

παραμονή Χριστουγέννων - Stanhope Alexander Forbes - 1897

παραμονή Χριστουγέννων – Stanhope Alexander Forbes – 1897

 

 

Χριστουγεννιάτικα φρούτα και ξηροί καρποί Eloise Harriet Stannard

Χριστουγεννιάτικα φρούτα και ξηροί καρποί – Eloise Harriet Stannard

 

 

Robert Braithwaite Martineau

Robert Braithwaite Martineau

 

 

Το πρωινό των Χριστουγέννων - Καρλ Λάρσον - 1894

Το πρωινό των Χριστουγέννων – Καρλ Λάρσον – 1894

 

 

Χριστουγεννιάτικο πάρτι - George Henry Durrie - 1852

Χριστουγεννιάτικο πάρτι – George Henry Durrie – 1852

 

 

Χριστουγεννιάτικα δώρα- Hugo Oehmichen - 1882

Χριστουγεννιάτικα δώρα- Hugo Oehmichen – 1882

 

 

Nikolai Pimonenko

Nikolai Pimonenko

 

 

Χριστουγεννιάτικη ώρα -Eastman Johnson - 1864

Χριστουγεννιάτικη ώρα -Eastman Johnson – 1864

 

 

το χριστουγεννιάτικο δέντρο - Albert Chevallier Tayler - 1911

το χριστουγεννιάτικο δέντρο – Albert Chevallier Tayler – 1911

 

 

Χριστουγεννιάτικοι επισκέπτες Frederick Daniel Hardy - 1869

Χριστουγεννιάτικοι επισκέπτες – Frederick Daniel Hardy – 1869

 

 

παραμονή χριστουγέννων John Sargent Noble

παραμονή χριστουγέννων – John Sargent Noble

 

 

Κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο - Franz Skarbina - 1892

Κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο – Franz Skarbina – 1892

 

 

ανάμνηση των Χριστουγέννων - Antonio Garcia y Mencia

ανάμνηση των Χριστουγέννων – Antonio Garcia y Mencia

 

Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τον πιο διάσημο ελληνικό  χριστουγεννιάτικο πίνακα.

Το 1872 ο Νικηφόρος Λύτρας ζωγράφισε μια ομάδα παιδιών διαφόρων εθνικοτήτων να λένε τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα. Αρκούσε αυτό το έργο για να αποδοθεί στον κορυφαίο Έλληνα καλλιτέχνη ο τίτλος του «ζωγράφου των Χριστουγέννων». 

Το 1872 ο Νικηφόρος Λύτρας ζωγράφισε μια ομάδα παιδιών διαφόρων εθνικοτήτων να λένε τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα. Αρκούσε αυτό το έργο για να αποδοθεί στον κορυφαίο Έλληνα καλλιτέχνη ο τίτλος του «ζωγράφου των Χριστουγέννων».

 

Πηγή: http://antikleidi.com

Κράτα το

Βρες χρόνο – Γιάννης Ρίτσος

Βρες χρόνο για δουλειά –
αυτό είναι το τίμημα της επιτυχίας.

Βρες χρόνο για σκέψη –
αυτό είναι η πηγή της δύναμης.
~~~~~
Βρες χρόνο για παιχνίδι –
αυτό είναι το μυστικό της αιώνιας νιότης.
Βρες χρόνο για διάβασμα –
αυτό είναι το θεμέλιο της γνώσης.
~~~~~
Βρες χρόνο να είσαι φιλικός –
αυτό είναι ο δρόμος προς την ευτυχία.
Βρες χρόνο για όνειρα –
αυτά θα τραβήξουν το όχημά σου ως τ’ αστέρια.
~~~~~
Βρες χρόνο ν’ αγαπάς και ν’ αγαπιέσαι –
αυτό είναι το προνόμιο των Θεών.
Βρες χρόνο να κοιτάς ολόγυρα σου –
είναι πολύ σύντομη η μέρα για να ‘σαι εγωιστής.
~~~~~
Βρες χρόνο να γελάς –
αυτό είναι η μουσική της ψυχής.
Βρες χρόνο να είσαι παιδί –
για να νιώθεις αυθεντικά ανθρώπινος.
~~~~~
Τ’ όνειρο του παιδιού είναι η Ειρήνη.
Τ’ όνειρο της μάνας είναι η Ειρήνη.
τα λόγια της αγάπης κάτω από τα δέντρα είναι η Ειρήνη..
Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα,
κι ένα βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει.

Γ. Ρίτσος

25η Μαρτίου 1821

20160324_122830

Τρίτη 29 Μαΐου 1453. «Εάλω η Πόλις… Εάλω  η Πόλις…. Η Κωνσταντινούπολη, η Βασιλίδα των πόλεων που για πολλά χρόνια αποτελούσε το προπύργιο της Χριστιανικής Ευρώπης στα κατακτητικά κύματα της βάρβαρης ανατολής δεν άντεξε. Τα περίφημα Θεοδοσιανά Τείχη έπεσαν και το ελληνικό έθνος έχασε την ανεξαρτησία του και την πολιτική του υπόσταση. Εκείνη την αποφράδα ημέρα ξεκίναγε το μακρύ οδοιπορικό της σκλαβιάς, του τρόμου και της δυστυχίας για τον Ελληνισμό.

Μέσα στο σκοτάδι της σκλαβιάς δεν έσβησε ποτέ ο κρυφός πόθος για την ελευθερία, ο οποίος αρχικά εκφράστηκε με θρήνους και  θρύλους και αργότερα με πράξεις αντίστασης. Το αδούλωτο Σούλι, η απάτητη Μάνη, οι περήφανοι κλέφτες και αρματολοί, τα επαναστατικά κινήματα με πρωταγωνιστές άνδρες και γυναίκες, τα ολοκαυτώματα εκφράζουν το ελληνικό αντιστασιακό πνεύμα. Και έπειτα από 368 χρόνια  οι Έλληνες άδραξαν τα άρματα για  να πολεμήσουν ως το θάνατο και  ν’ αποκτήσουν την ελευθερία τους . Η απελπισία του σκλάβου  όπλισε  την ψυχή τους με αγωνιστικότητα και διάθεση αυτοθυσίας και απέδειξαν ότι δε μένει κανείς δούλος, εάν αποφασίσει να ζήσει ή να πεθάνει.

Οι πρόγονοι μας το 1821 απέδειξαν αυτό που έγραψε ο ποιητής Κωστής Παλαμάς:

«Η μεγαλοσύνη στα έθνη δε μετριέται με το στρέμμα

με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα»

Εμείς σήμερα , στην εποχή της κρίσης , οικονομικής και ηθικής, ας διατηρήσουμε μέσα μας ζωντανή αυτή τη δύναμη της ψυχής τους και τη μνήμη του αγώνα τους, γιατί όπως θα έχουμε αντιληφθεί τίποτε δεν είναι αυτονόητο ή δεδομένο. Άλλωστε οι λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι σε αφανισμό.

20160324_122816 20160324_122846 20160324_101854 20160324_101917 20160324_101954

Με την ποίηση πολεμάμε τον ρατσισμό

img28301_288026045de4f4f3e86bf44542a78ef7

Η 21η Μαρτίου έχει ορισθεί ως Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων και του ρατσισμού. Ταυτόχρονα έχει ορισθεί και ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.

Η ποίηση μπορεί να συμπυκνώσει με τρόπο μοναδικό αξίες όπως η ισότητα, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η κοινωνική δικαιοσύνη.

Ποίημα ανώνυμου παιδιού από την Αφρική (προτάθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη ως το καλύτερο ποίημα του 2006)

Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος
Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος
Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι μαύρος
Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος
Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος
Κι όταν πεθαίνω, ακόμα είμαι μαύρος
Κι εσύ λευκέ άνθρωπε
Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ
Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός
Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινος
Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλε
Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος
Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος
Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρι

Και αποκαλείς εμένα έγχρωμο…

 

Ποίημα του Γερμανού ιερέα Martin Niemöller

Όταν οι Ναζί έπαιρναν τους κομμουνιστές   σιώπησα,
δεν ήμουν δα κομμουνιστής.
Όταν φυλάκιζαν τους σοσιαλδημοκράτες   σιώπησα,
δεν ήμουν δα σοσιαλδημοκράτης.
Όταν έπαιρναν τους συνδικαλιστές   σιώπησα,
δεν ήμουν δα συνδικαλιστής.
Όταν έπαιρναν εμένα,
δεν είχε μείνει κανείς  να διαμαρτυρηθεί.

 

Από τις “Γειτονιές του κόσμου” του Γιάννη Ρίτσου

Είναι μεγάλος τούτος ο άνεμος
είναι πελώριος τούτος ο άνεμος
είναι χαρούμενος, χαρούμενος, χαρούμενος,
ρίχνει τα τείχη που ύψωσαν ανάμεσα στους λαούς
ρίχνει τα τείχη του θανάτου
ρίχνει τα τείχη ανάμεσα στο νου και στην καρδιά
τα τείχη ανάμεσα σε σένα και σε μένα
κι ανοίγει διάπλατα, πάνου απ’ τον κόσμο, του ήλιου παράθυρο.
Ακούστε πώς σφυρίζει τούτος ο άνεμος
μέσα στις ματωμένες γειτονιές του κόσμου.

 

Καλλίγραμμα του Γκιγιόμ Απολινέρ

screen_shot_2016-03-18_at_6.45.00_am

«Τοπίο» Παπανικολάου Μήτσος

IMG_20160120_085722-01

Στο θλιμμένο κάμπο βρέχει, βρέχει
στις ελιές τις γκρίζες·
το νερό σα ρίγος τρέχει
από τα κλαδιά στις ρίζες.—

Γκρίζα η ώρα, γκρίζα η χώρα,
σκοτεινά κάτω κι απάνω:
Ξεχωρίζουν μες στη μπόρα
τα τσαντήρια των Τσιγγάνων.

Απ’ την άσφαλτο, τα κάρα
κατεβαίνουν, κατεβαίνουν…
Λάμπουν μερικά τσιγάρα
στα παράθυρα του τραίνου.

Ένα σκιάχτρο απελπισμένο
στη νεροποντή, στο κρύο,
άδικα γνέφει στο τραίνο
κι εμψυχώνει το τοπίο.

Ανυπόφορη είναι η θλίψη
των αγρών, αυτό το μήνα!
Η βροχή μας έχει κρύψει
απ’ το φόντο την Αθήνα.

Παπανικολάου Μήτσος