Γυμνάσιο Πέλλας

• Αρχική σελίδα
• ΑΡΧΕΙΟ Σχ. Εφημερίδας CoolSchool
• ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ
• Σύλλογος Διδασκόντων 2024-25

Αρχεία για Επισκέψεις

«Περί φυτών, μύθων και ιστορίας στο Νυμφαίο της Μίεζας» – ΚΠΕ Νάουσας, 10-3-22

14 Μαρτίου 2022 από ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΕΛΛΑΣ

Είναι που μας έλειψαν οι εκδρομές, οι επισκέψεις, η εξωστρέφεια, η αλλαγή περιβάλλοντος έξω από εγκλεισμούς, οπότε καταθέσαμε αιτήσεις στα ΚΠΕ της περιοχής για συμμετοχή σε προγράμματα που μας είχαν κοινοποιήσει μέσω mail. Η αίτηση μας στο ΚΠΕ Νάουσας, στο πρόγραμμα «Περί φυτών, μύθων και ιστορίας στο Νυμφαίο της Μίεζας», που αφορούσε τους μαθητές της Β’ Γυμνασίου έγινε δεκτή και προγραμματίστηκε 10-3-2022, με συνοδούς καθηγητές την Γκαλογιάννη Μαλαματή ΠΕ02, τον Δημήτρη Χατζή ΠΕ04 και την Κάκια Παυλίδου ΠΕ86. Φορέσαμε τα ζεστά μας και ξεκινήσαμε.

Ο υπεύθυνος του ΚΠΕ Νάουσας Λιλιόπουλος Νίκος ΠΕ01 μας περίμενε στο χώρο της Μίεζας και μας εξέπληξε ευχάριστα με την αμεσότητά του, την δεξιότητα επικοινωνίας  του με τα παιδιά και τον έξυπνο τρόπο προσέγγισης και παρουσίασης της θεματολογίας του προγράμματος. Το ταξίδι μας ξεκίνησε με μία στάση στη φύση όπου εστιάσαμε στα δέντρα και στα φυτά. Εν συντομία θυμηθήκαμε την αξία των δέντρων και των φυτών που φωτοσυνθέτουν μετατρέποντας το CO2 σε οξυγόνο.

Σ’ αυτόν τον χώρο ήταν αδύνατο να μ ην θέσουμε στοχαστικά ερωτήματα:

Γιατί τα δέντρα έχουν ρίζες και δεν μετακινούνται;

Γιατί οι άνθρωποι μετακινούνται;

Γιατί τα δέντρα, σε αντίθεση με τον άνθρωπο, φτιάχνουν μόνα τους την τροφή τους  και πολλαπλασιάζονται δίχως να χρειαστεί να…. αναζητήσουν ταίρι.

Πόσο χρονών είναι ένα δέντρο;

Σε ύψος 130 εκατοστά μετρήσαμε την περίμετρο του κορμού και υπολογίσαμε με προσέγγιση την ηλικία του δέντρου ανάλογα με τους δακτυλίους που δημιουργούνται σχεδόν ανά χρόνο.

Πόσο εξαρτόμαστε από τα φυτά;

Απόλυτα. Ένας μαθητής έβγαλε από τον σάκο του ένα κρουασάν. Δόθηκε η αφορμή. Από τι είναι φτιαγμένο το κρουασάν; Από αλεύρι που προέρχεται από σιτάρι. Από γάλα που προέρχεται από την αγελάδα, που τρώει χόρτο. Από κακάο που προέρχεται από το κακαόδεντρο. Η τροφική αλυσίδα πάντα καταλήγει στα φυτά.

Η συζήτηση ήταν μία υπέροχη αφορμή για να στοχαστούμε πάνω στη στάση του σύγχρονου ανθρώπου απέναντι στη Φύση. Επίσης, συνδυάζοντας την σκέψη πως ο άνθρωπος μετακινείται για να βρει την τροφή και το ταίρι του, μπορούμε να θέσουμε νέα στοχαστικά ερωτήματα με δεδομένο την καθιστική ζωή του ανθρώπου, την αυτοματοποίηση των πάντων, την απόλυτη εξάρτησή του από τις διαδικασίες αυτοματοποίησης και τις επιπτώσεις όλης την νέας νοοτροπίας που υιοθετεί ο σύγχρονος κόσμος, καθώς και τις επιπτώσεις αυτής της εξέλιξης στο φυσικό περιβάλλον.

Προχωρώντας προς τη Σχολή του Αριστοτέλη η επόμενη στάση μας ήταν πλάι σε έναν μεγάλο σε ηλικία πλάτανο που άπλωνε τα χρόνια του και τα κλαδιά του δίπλα σε ένα ρυάκι. Συζητήσαμε για το νερό. Αν βρεθούμε στη φύση και διψάσουμε, θα πιούμε από το ρυάκι που υπάρχει στο δάσος; Για να πιούμε το νερό θα πρέπει να το ελέγξουμε με τις αισθήσεις μας. Να είναι διαυγές, να μην μυρίζει και η θερμοκρασία του να είναι χαμηλή, ώστε να διασφαλίσουμε πως δεν επιβιώνουν και δεν πολλαπλασιάζονται μικροοργανισμοί.

Ακολούθως ανηφορίσαμε προς τη Σχολή του Αριστοτέλη. Στις ενδιάμεσες στάσεις ο υπεύθυνος του ΚΠΕ μας ταξίδεψε στη μυθολογία της Αρχαίας Ελλάδας. Μπήκαμε στο σενάριο του μύθου με το άγγιγμα του Μίδα ο οποίος ζήτησε από τον Διόνυσο ό,τι αγγίζει να γίνεται χρυσός. Στην αρχή χάρηκε με το χάρισμα, μα όταν άγγιξε το ψωμί (φαγητό) και την κόρη του και μετατράπηκαν σε χρυσά αντικείμενα κατάλαβε πως το χάρισμα ήταν κατάρα. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως ένας θεός δεν μπορεί να πάρει πίσω ένα χάρισμα που έχει προσφέρει σε έναν θνητό. Ο Μίδας επέμενε ικετεύοντας τον Διόνυσο κι αυτός του είπε να πάει σε ένα ποτάμι, τον Πακτωλό, και να πλυθεί. Το ποτάμι θα του έπαιρνε το χάρισμα. Έτσι έμεινε και η φράση «Αυτός  έχει έναν πακτωλό χρημάτων».  Στο σημείο αυτό αναφέραμε πως στην αρχαία Ελλάδα έδιναν αρσενικά ονόματα  στα ποτάμια γιατί τα παρομοίαζαν με τα νεαρά αγόρια, που ήταν ορμητικά, απρόβλεπτα και ανεξέλεγκτα. Αντίθετα στις λίμνες έδιναν γυναικεία ονόματα. Οι λίμνες απλώνονται ήρεμες, με επικίνδυνο, όμως, πυθμένα.

Μιλήσαμε για τα στεφάνια κισσού που φορούσαν όσοι μετείχαν σε συμπόσια. Για το νερωμένο κρασί των αρχαίων, που βοηθούσε να κρατήσει εις μάκρος το συμπόσιο, δίχως να οδηγηθούν στη μέθη. Οι αρχαίοι απαξίωναν όποιον μεθούσε. Στις αναπαραστάσεις τους τον μέθυσο τον παρουσίαζαν άσχημο, αποκρουστικό. Περίγελο της ομήγυρης.

Αναφέραμε τον μύθο της Κασσάνδρας που ο Απόλλωνας της έδωσε το χάρισμα να μαντεύει με αντάλλαγμα τον έρωτά της, μα εκείνη αρνήθηκε. Έτσι, ο Απόλλωνας συνόδευσε το χάρισμα από την κατάρα να μην την πιστεύουν. Έτσι όταν γεννήθηκε ο Πάρης η Κασσάνδρα προέβλεψε πως θα έφερνε την καταστροφή της Τροίας, μα κανείς δεν την πίστεψε. Έτσι έμεινε η φράση «Αυτός λέει κασσάνδρες»

Δεν γινόταν να μην αναφέρουμε τον μύθο με το μαντίλι της νεράιδας. Ένας κυνηγός ερωτεύτηκε μία νεράιδα ( μυθικό ον, νύμφη του νερού, νηρηίδα). Γυρνώντας στο χωριό ρώτησε πώς μπορεί να παντρευτεί μία νεράιδα. Κανείς δεν ήξερε. Τον παρέπεμψαν σε μία γριά. Η γριά του είπε το μυστικό. «Κλέψε το μαντίλι της». Ο κυνηγός την παραμόνευε και κατάφερε να της κλέψει το μαντίλι. Έτσι την σκλάβωσε, την παντρεύτηκε και έκαναν έναν γιο. Σε κάποιο πανηγύρι του χωριού η νεράιδα ήθελε να χορέψει. Οδηγώντας τον χορό ο πρώτος στη σειρά κουνούσε το μαντίλι. Η νεράιδα ζήτησε το μαντίλι της από τον άντρα της. Εκείνος αρνήθηκε. Εκείνη όμως επέμενε διασφαλίζοντάς του πως αφού έχουν ένα παιδί μαζί δεν είναι δυνατόν να τον εγκαταλείψει. Έτσι ο κυνηγός πείσθηκε. Η νεράιδα χόρεψε έναν χορό και στον επόμενο εξαφανίστηκε. Επέστρεφε όμως κατά διαστήματα να δει τον γιο της.

Στο ιστορικό κομμάτι των αναφορών μας ταξιδέψαμε 2350 χρόνια πίσω όταν ο Αλέξανδρος περίπου 12 χρονών ήταν μαθητής του Αριστοτέλη στον χώρο που εμείς ακούσαμε μύθους, φάγαμε πρωινό και βγήκαμε φωτογραφίες.

Στη συνέχεια μεταβήκαμε στο μουσείο «Ιστορίας νήματα», όπου παρουσιάζεται η ιστορία της βιομηχανικής κληρονομιάς της Νάουσας. Περιμένοντας τον υπεύθυνο είχαμε χρόνο να παίξουμε χιονοπόλεμο με τα λιγοστά χιόνια που μας περίμεναν στην είσοδο του μουσείου.  Τα στοχαστικά ερωτήματα που προέκυψαν από την ξενάγηση αφορούσαν τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, τις συνθήκες εργασίας και ζωής των εργαζομένων, την απόσταση του εργάτη από τον επιχειρηματία της εποχής, το καθεστώς που σήμερα ισχύει στις εργασιακές σχέσεις στα λιγοστά πλέον εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας της Νάουσας.

Ακολούθησε ελεύθερη ώρα για βόλτα και φαγητό.

Στις 2μμ αναχωρήσαμε για την Πέλλα. Το ταξίδι μας δεν θα μπορούσε να έχει άλλον συνοδοιπόρο από τον…. Δον Κιχώτη που κοσμούσε το λεωφορείο του πρακτορείου Περπερίδη Παναγιώτη που μας μετέφερε στο προορισμό της επίσκεψής μας και μας επέστρεψε με ασφάλεια στα μέρη μας.

Κατηγορία Εκδρομές / Επισκέψεις, Επισκέψεις | | | 95 σχόλια

Συγκαλλιέργεια – Επίσκεψη στο ΕΕΕΕΚ Γιαννιτσών

5 Δεκεμβρίου 2021 από ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΕΛΛΑΣ

(γράφει η Κάκια Παυλίδου ΠΕ86)

Όταν το σχολείο ανοίγει τις πόρτες του αναπόφευκτα όλο το ανθρώπινο δυναμικό του, μαθητές και εκπαιδευτικοί, διευρύνουν τους ορίζοντές τους.

Με αφορμή την ημέρα των ατόμων με αναπηρία, με ειδικές ανάγκες και ειδικές δεξιότητες διευρύναμε το μήνυμα της ημέρας στην αποδοχή της διαφορετικότητας με στόχο την συμπόρευση των ανθρώπων. Στα πλαίσια αυτού του μακροπρόθεσμου στόχου μας (είναι στόχος ζωής η αποδοχή και η συμπόρευση) την Παρασκευή 3-12-21 διοργανώσαμε μία διδακτική επίσκεψη, με τους μαθητές της Β’ τάξης και συνοδούς καθηγητές την Γκαλογιάννη Μαλαματή ΠΕ02, την Παυλίδου Κάκια ΠΕ86 και την Γκίνη Εύα ΠΕ11, στο ΕΕΕΕΚ Γιαννιτσών, όπου η Διευθύντρια Πολυξένη Αλμπανίδου, ο Αναπληρωτής Διευθυντής Χατζόγλου Αλέξανδρος, ο Σύλλογος των Εκπαιδευτικών και οι μαθητές μάς υποδέχθηκαν με χαρά.

Με κοινή συνεννόηση των δύο σχολείων περιορίσαμε στο ελάχιστο, λόγω της πανδημίας, την συνύπαρξη των μαθητών των δύο σχολείων, οπότε για να συμμετάσχουμε στις δράσεις που ετοίμασαν για μας οι συνάδελφοι Κορώνας Νικόλαος – γεωπόνος, Ρίζος Θωμάς –μαγειρικής / ζαχαροπλαστικής, Πασλαμουσκα Μαρία – γυμνάστρια, Ματθίλδη Αβδέλλα – κοπτικής / ραπτικής οι μαθητές του ειδικού σχολείου απασχολήθηκαν σε διαφορετικές αίθουσες από τους υπόλοιπους συναδέλφους του ειδικού σχολείου, Δημογλίδου Μαρία – φιλόλογος, Αβραμίδης Δημήτριος – γυμναστής, Πετσιουδη Χρυσούλα – Λογοθεραπευτρια, Γκετση Αναστασία – ΕΒΠ, Μπάτσιος Χρήστος – πληροφορικός, Τρίχας Παναγιώτης – Μαθηματικός, Δήμτση Μαρία – Φιλόλογος, Πέικου Κωνσταντίνα – εργοθεραπεύτρια, Γκινογλου Μαρία – Κοινωνική Λειτουργός, Μπουρδάνου Ελένη ψυχολόγος, Μπουφίδου Φωτεινή – Μουσικός, Καλογερίδου Ελπίδα – καλλιτεχνικών, Ταραρα Αναστασία φιλόλογος.

Χωριστήκαμε σε ομάδες και ασχοληθήκαμε με έναν κύκλο δραστηριοτήτων τηρώντας αυστηρά τα μέτρα προστασίας κατά του covid. Η συνεργασία των μαθητών μας ήταν υποδειγματική.

Η λέξη που έδωσε τίτλο στη διδακτική μας επίσκεψη και στο στόχο που θέλαμε να επιτύχουμε ήρθε από τα εργαστήρια Γεωπονίας και τον συνάδελφο Κορώνη Νίκο καθώς μάς παρουσίαζε την συγκαλλιέργεια λαχανικών στο θερμοκήπιο του ειδικού σχολείου. Η λέξη κλειδί, λοιπόν, είναι η συγκαλλιέργεια.

Ο διατροφολόγος συνάδελφος Ρίζος Θωμάς στο εργαστήρι μαγειρικής / ζαχαροπλαστικής ρώτησε τις ομάδες τί θα μπορούσαμε να κάνουμε ώστε άνθρωποι με αναπηρία να μπορέσουν να αυτονομηθούν μέσα στην κοινωνία μας. Οι μαθητές ανέφεραν πολλές ιδέες, όπως να υπάρχουν σούπερ μάρκετ για τυφλούς ανθρώπους με την περιγραφή των προϊόντων σε κώδικα Μπράιγ. Ο συνάδελφος παρακολουθώντας τη σκέψη των μαθητών διόρθωσε λέγοντας: «Δεν επιδιώκουμε διαχωρισμό. Θέλουμε ενσωμάτωση των ατόμων με αναπηρία στη δομή της κοινωνίας. Επιδιώκουμε τρόπους πρόσβασης στην αγορά ή σε φορείς, ώστε να συμπορευόμαστε όλοι οι άνθρωποι.»

Η λέξη κλειδί είναι: Συγκαλλιέργεια.

Καλλιεργώ τον εαυτό μου δίπλα σου. Καλλιεργείς τον εαυτό σου δίπλα μου. Μοιραζόμαστε θρεπτικά συστατικά του εδάφους της Ζωής. Σε βοηθάω και με βοηθάς. Αλληλεπιδρούμε και συμπορευόμαστε. Μεγαλώνουμε και εξελισσόμαστε μαζί.

Μέσα από τις δράσεις που προετοίμασε για μας η καθηγήτρια φυσικής αγωγής του ΕΕΕΕΚ Γιαννιτσών Πασλαμουσκα Μαρία, προσπαθήσαμε να ενισχύσουμε την ενσυναίσθησή μας προς τα άτομα που έχουν χάσει την όρασή τους. Ένας μαθητής έκλεισε τα μάτια και προσπαθούσε να προσανατολιστεί ακολουθώντας την καθοδήγηση ενός άλλου μαθητή, ο οποίος τον κατηύθυνε κουνώντας μία μπάλα που.. κουδούνιζε.

Κυκλικά επισκεφτήκαμε το εργαστήρι ραπτικής και χειροτεχνίας και με την καθοδήγηση της συναδέλφου Ματθίλδης Αβδέλλα φτιάξαμε χριστουγεννιάτικα στολίδια. Στο εργαστήρι ζαχαροπλαστικής διαδοχικά οι ομάδες των μαθητών βοήθησαν στην παρασκευή  κουραμπιέδων.

Κατανοήσαμε την αξία των εργαστηριακών μαθημάτων, έναντι της θεωρητικής προσέγγισης που λαμβάνει χώρα στο δικό μας σχολείο. Κατανοήσαμε πως ο σκοπός της εκπαίδευσης δεν είναι η αξιολόγηση, μα η εμπέδωση, η ικανότητα βελτίωσης, η ικανότητα αυτονομίας και προετοιμασίας μας για τη ζωή.

Κατανοήσαμε τον σπουδαίο και πολυδιάστατο ρόλο των εκπαιδευτικών του ειδικού σχολείου Γιαννιτσών, όπως και κάθε ειδικού σχολείου.

Αποχωρήσαμε με την υπόσχεση επόμενης συνεργασίας μας στη διοργάνωση μιας παραολυμπιακής ημέρας με το πέρας της πανδημίας.

Στη συνέχεια το πρόγραμμά μας γέμισε με επίσκεψη στα Οθωμανικά  μνημεία της πόλης των Γιαννιτσών. Στην προετοιμασία των μαθητών για τη διδακτική επίσκεψη έγινε συζήτηση στην τάξη για την αξία της διάσωσης των μνημείων, ειδικά όταν αφορούν πολιτισμική κληρονομιά άλλων λαών. Έγινε αναφορά στη διαχείριση της Αγιάς Σοφιάς, που το 2020 μετατράπηκε σε Τέμενος και συγκρίναμε τον τρόπο που οι δικές μας τοπικές αρχές, μα και οι πολίτες, αντιμετωπίζουν και διαχειρίζονται τα οθωμανικά μνημεία της πόλης. Συνδέσαμε τις εργασίες ανακατασκευής αρκετών μνημείων, που λαμβάνουν χώρα με σεβασμό στο πολιτισμικό στίγμα του μνημείου, με την αποδοχή της διαφορετικής κουλτούρας των λαών. Εντοπίσαμε πως το 2015 στο μαυσωλείο Γαζή Εβρενός είχε φιλοξενηθεί μία έκθεση που αφορούσε την ανταλλαγή πληθυσμών με βάση τη Συνθήκη της Λωζάνης με τίτλο «Οι δύο όχθες της νοσταλγίας. Ιστορίες προσφυγικών οικογενειών». Εστιάσαμε στον πόνο που βίωσαν οι προσφυγικές οικογένειες, χριστιανών και μουσουλμάνων, κατά την ανταλλαγή πληθυσμών.

Ολοκληρώσαμε τη διδακτική μας εκδρομή με κατακλείδα:

Είναι σπουδαίο να μπορώ να συνυπάρξω με ανθρώπους που δεν έχουν ίδια χαρακτηριστικά με μένα, ίδιες ικανότητες με μένα, ίδιες πεποιθήσεις με μένα, ίδια νοοτροπία με μένα. Είναι σπουδαίο να σέβομαι τη διαφορετικότητα και να μπορώ να επικοινωνήσω με τρόπο δημιουργικό και γόνιμο διευρύνοντας τους ορίζοντες και την οπτική μου πάνω στη ζωή.

Ο μόνος τρόπος να νικήσουμε την εσωστρέφειά μας, τον φόβο μας προς το διαφορετικό, τον εγκλωβισμό μέσα στον εαυτό μας είναι τα ταξίδια στον κόσμο των άλλων.

Να προσπαθήσουμε να μπούμε στον κόσμο των άλλων και να πετύχουμε συμπόρευση:

Συγκαλλιέργεια.

Η κάθε διδακτική εκδρομή δεν ολοκληρώνεται με την επιστροφή στο σχολείο. Ολοκληρώνεται με συζήτηση πάνω στα δρώμενα που έλαβαν χώρα, με ανταλλαγή σκέψεων, εντυπώσεων  και συναισθημάτων. Η διαδικασία αυτή θα πραγματοποιηθεί στην ερχόμενη εβδομάδα. Τα κείμενα που θα προκύψουν από τις τοποθετήσεις και τους προβληματισμούς των παιδιών θα φιλοξενηθούν στη σχολική μας εφημερίδα που τυπώνεται κάθε χρόνο στο τέλος της σχολικής χρονιάς.

Κατηγορία Επισκέψεις | | | 95 σχόλια

Κερκίνη, 26-11-2021

28 Νοεμβρίου 2021 από ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΕΛΛΑΣ

Τα δύο χρόνια που πέρασαν εν μέσω πανδημίας μάς οδήγησαν να κατανοήσουμε την αξία της δια ζώσης επικοινωνίας, των μαθημάτων μέσα στην τάξη και φυσικά την αξία των εκδρομών που μέσα στα εκπαιδευτικά τους πλαίσια μας προσφέρουν εναλλακτικούς τρόπους προσέγγισης της γνώσης, επιπλέον κίνητρα για συνεργασία, εξάσκηση δεξιοτήτων στο πλαίσιο της ομάδας, όπως η συνέπεια στην τήρηση των κανόνων που θέτουμε ώστε να κυλήσουν όλα ομαλά. Έτσι, μόλις δόθηκε το πράσινο φως από το Υπουργείο για την διοργάνωση εκδρομών διοργανώσαμε την 1^η μας εκπαιδευτική επίσκεψη στο ΚΠΕ Ποροΐων στο πρόγραμμα με θέμα «Λίμνη Κερκίνη, αναζητώντας την αειφορία», τηρώντας όλα τα πρωτόκολλα covid.

Η εκδρομή μας πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 26-11-2021 με τους μαθητές της Γ τάξης και συνοδούς καθηγητές τους: Γκαλογιάννη Μαλαματή ΠΕ02, Χατζή Δημήτρη ΠΕ04 και Παυλίδου Κάκια ΠΕ86.

Ο καιρός ήταν σύμμαχος με τον δικό του φθινοπωρινό τρόπο. Διατήρησε την συννεφιά του στο μεγαλύτερο διάστημα της εξερεύνησής μας, ψιχάλισε λιγάκι για να ενισχύσει τις μυρωδιές της Φύσης, να μας θυμίσει πώς είναι να περπατάς στο βρεγμένο χωμάτινο δρομάκι που το ξεχάσαμε κλεισμένοι 2 χρόνια στα σπίτια μας. Τα σμήνη των πουλιών που παρατηρήσαμε με τα κιάλια μας θύμισαν ελευθερίες. Η διαχείριση του φράγματος που την Άνοιξη κλείνει ανεβάζοντας τη στάθμη της τεχνητής λίμνης για αρδευτικούς σκοπούς και το φθινόπωρο ανοίγει για να αποκλείσει τον κίνδυνο πλημμύρας, σαν φουσκώνει ο Στρυμόνας, μας θυμίζει την δύναμη του ανθρώπου να χειρίζεται προς όφελός του ακόμη και τα στοιχεία της Φύσης.

Ανυπομονούμε για την επόμενη εξόρμησή μας..

Κατηγορία Επισκέψεις, Προγράμματα | | | 95 σχόλια

Πέλλα, πόλη φιλόξενη στους μετανάστες

4 Οκτωβρίου 2015 από ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΕΛΛΑΣ

Στις 25 Σεπτεμβρίου 2015 το σχολείο μας πραγματοποίησε επίσκεψη και ξενάγηση στον πολυθάλαμο τάφο, ο οποίος ανήκει σε μία ομάδα μνημείων που είναι ελάχιστα γνωστή στο κοινό και μαρτυρά την παρουσία μεταναστών στην Πέλλα, την πρωτεύουσα του αρχαίου Μακεδονικού Βασιλείου. Η επίσκεψη έγινε στα πλαίσια του εορτασμού των Ευρωπαϊκών Ημερών Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Το θέμα του φετινού εορτασμού ήταν «Βία και ανεκτικότητα».

Από το 400π.Χ. περίπου που η αρχαία Πέλλα έγινε πρωτεύουσα του Βασιλείου της Μακεδονίας, δίδαξαν, δημιούργησαν (για μικρό ή μεγαλύτερο διάστημα) και πέθαναν εδώ αρκετοί φιλόσοφοι, καλλιτέχνες και επιστήμονες, μετανάστες από τα μεγάλα κέντρα σκέψης και τέχνης της υπόλοιπης Ελλάδας. Ο διασημότερος όλων, ο Αριστοτέλης από τα Στάγειρα, ο οποίος δίδαξε το νεαρό Αλέξανδρο κα ι έζησε στην αυλή του Φιλίππου Β’ από το 343π.Χ. ως το 336π.Χ.

Μετά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου συγκεντρώθηκε στην Πέλλα απίστευτος πλούτος, ο οποίος κατέστησε την πόλη ένα από τα μεγαλύτερα παραγωγικά και εμπορικά κέντρα του ελληνικού κόσμου. Ταυτόχρονα  όμως την κατέστησε και ένα κέντρο υποδοχής ελλήνων και ξένων μεταναστών, οι οποίοι συνέρρεαν στην Πέλλα για να εκμεταλλευτούν τις μεγάλες ευκαιρίες πλουτισμού που παρουσιάστηκαν. Η πόλη τους καλοδέχθηκε κι αυτοί ρίζωσαν, έφτιαξαν οικογένειες και τελείωσαν εδώ τη ζωή τους. Οι αρχαίοι συγγραφείς διασώζουν πληροφορίες για μερικούς από αυτούς, οι περισσότεροι όμως θα μείνουν άγνωστοι σε μας. Αρκετοί αναφέρονται και σε λίθινα κυρίως επιτύμβια μνημεία που ανακαλύφθηκαν από αγρότες και ανασκαφείς στην Πέλλα.

Κατηγορία Επισκέψεις | με ετικέτα Δράσεις του Σχολείου μας | | 95 σχόλια