Γυμνάσιο Πέλλας

• Αρχική σελίδα
• ΑΡΧΕΙΟ Σχ. Εφημερίδας CoolSchool
• ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ
• Σύλλογος Διδασκόντων 2024-25

«Περί φυτών, μύθων και ιστορίας στο Νυμφαίο της Μίεζας» – ΚΠΕ Νάουσας, 10-3-22

14 Μαρτίου 2022 από ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΕΛΛΑΣ

Είναι που μας έλειψαν οι εκδρομές, οι επισκέψεις, η εξωστρέφεια, η αλλαγή περιβάλλοντος έξω από εγκλεισμούς, οπότε καταθέσαμε αιτήσεις στα ΚΠΕ της περιοχής για συμμετοχή σε προγράμματα που μας είχαν κοινοποιήσει μέσω mail. Η αίτηση μας στο ΚΠΕ Νάουσας, στο πρόγραμμα «Περί φυτών, μύθων και ιστορίας στο Νυμφαίο της Μίεζας», που αφορούσε τους μαθητές της Β’ Γυμνασίου έγινε δεκτή και προγραμματίστηκε 10-3-2022, με συνοδούς καθηγητές την Γκαλογιάννη Μαλαματή ΠΕ02, τον Δημήτρη Χατζή ΠΕ04 και την Κάκια Παυλίδου ΠΕ86. Φορέσαμε τα ζεστά μας και ξεκινήσαμε.

Ο υπεύθυνος του ΚΠΕ Νάουσας Λιλιόπουλος Νίκος ΠΕ01 μας περίμενε στο χώρο της Μίεζας και μας εξέπληξε ευχάριστα με την αμεσότητά του, την δεξιότητα επικοινωνίας  του με τα παιδιά και τον έξυπνο τρόπο προσέγγισης και παρουσίασης της θεματολογίας του προγράμματος. Το ταξίδι μας ξεκίνησε με μία στάση στη φύση όπου εστιάσαμε στα δέντρα και στα φυτά. Εν συντομία θυμηθήκαμε την αξία των δέντρων και των φυτών που φωτοσυνθέτουν μετατρέποντας το CO2 σε οξυγόνο.

Σ’ αυτόν τον χώρο ήταν αδύνατο να μ ην θέσουμε στοχαστικά ερωτήματα:

Γιατί τα δέντρα έχουν ρίζες και δεν μετακινούνται;

Γιατί οι άνθρωποι μετακινούνται;

Γιατί τα δέντρα, σε αντίθεση με τον άνθρωπο, φτιάχνουν μόνα τους την τροφή τους  και πολλαπλασιάζονται δίχως να χρειαστεί να…. αναζητήσουν ταίρι.

Πόσο χρονών είναι ένα δέντρο;

Σε ύψος 130 εκατοστά μετρήσαμε την περίμετρο του κορμού και υπολογίσαμε με προσέγγιση την ηλικία του δέντρου ανάλογα με τους δακτυλίους που δημιουργούνται σχεδόν ανά χρόνο.

Πόσο εξαρτόμαστε από τα φυτά;

Απόλυτα. Ένας μαθητής έβγαλε από τον σάκο του ένα κρουασάν. Δόθηκε η αφορμή. Από τι είναι φτιαγμένο το κρουασάν; Από αλεύρι που προέρχεται από σιτάρι. Από γάλα που προέρχεται από την αγελάδα, που τρώει χόρτο. Από κακάο που προέρχεται από το κακαόδεντρο. Η τροφική αλυσίδα πάντα καταλήγει στα φυτά.

Η συζήτηση ήταν μία υπέροχη αφορμή για να στοχαστούμε πάνω στη στάση του σύγχρονου ανθρώπου απέναντι στη Φύση. Επίσης, συνδυάζοντας την σκέψη πως ο άνθρωπος μετακινείται για να βρει την τροφή και το ταίρι του, μπορούμε να θέσουμε νέα στοχαστικά ερωτήματα με δεδομένο την καθιστική ζωή του ανθρώπου, την αυτοματοποίηση των πάντων, την απόλυτη εξάρτησή του από τις διαδικασίες αυτοματοποίησης και τις επιπτώσεις όλης την νέας νοοτροπίας που υιοθετεί ο σύγχρονος κόσμος, καθώς και τις επιπτώσεις αυτής της εξέλιξης στο φυσικό περιβάλλον.

Προχωρώντας προς τη Σχολή του Αριστοτέλη η επόμενη στάση μας ήταν πλάι σε έναν μεγάλο σε ηλικία πλάτανο που άπλωνε τα χρόνια του και τα κλαδιά του δίπλα σε ένα ρυάκι. Συζητήσαμε για το νερό. Αν βρεθούμε στη φύση και διψάσουμε, θα πιούμε από το ρυάκι που υπάρχει στο δάσος; Για να πιούμε το νερό θα πρέπει να το ελέγξουμε με τις αισθήσεις μας. Να είναι διαυγές, να μην μυρίζει και η θερμοκρασία του να είναι χαμηλή, ώστε να διασφαλίσουμε πως δεν επιβιώνουν και δεν πολλαπλασιάζονται μικροοργανισμοί.

Ακολούθως ανηφορίσαμε προς τη Σχολή του Αριστοτέλη. Στις ενδιάμεσες στάσεις ο υπεύθυνος του ΚΠΕ μας ταξίδεψε στη μυθολογία της Αρχαίας Ελλάδας. Μπήκαμε στο σενάριο του μύθου με το άγγιγμα του Μίδα ο οποίος ζήτησε από τον Διόνυσο ό,τι αγγίζει να γίνεται χρυσός. Στην αρχή χάρηκε με το χάρισμα, μα όταν άγγιξε το ψωμί (φαγητό) και την κόρη του και μετατράπηκαν σε χρυσά αντικείμενα κατάλαβε πως το χάρισμα ήταν κατάρα. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως ένας θεός δεν μπορεί να πάρει πίσω ένα χάρισμα που έχει προσφέρει σε έναν θνητό. Ο Μίδας επέμενε ικετεύοντας τον Διόνυσο κι αυτός του είπε να πάει σε ένα ποτάμι, τον Πακτωλό, και να πλυθεί. Το ποτάμι θα του έπαιρνε το χάρισμα. Έτσι έμεινε και η φράση «Αυτός  έχει έναν πακτωλό χρημάτων».  Στο σημείο αυτό αναφέραμε πως στην αρχαία Ελλάδα έδιναν αρσενικά ονόματα  στα ποτάμια γιατί τα παρομοίαζαν με τα νεαρά αγόρια, που ήταν ορμητικά, απρόβλεπτα και ανεξέλεγκτα. Αντίθετα στις λίμνες έδιναν γυναικεία ονόματα. Οι λίμνες απλώνονται ήρεμες, με επικίνδυνο, όμως, πυθμένα.

Μιλήσαμε για τα στεφάνια κισσού που φορούσαν όσοι μετείχαν σε συμπόσια. Για το νερωμένο κρασί των αρχαίων, που βοηθούσε να κρατήσει εις μάκρος το συμπόσιο, δίχως να οδηγηθούν στη μέθη. Οι αρχαίοι απαξίωναν όποιον μεθούσε. Στις αναπαραστάσεις τους τον μέθυσο τον παρουσίαζαν άσχημο, αποκρουστικό. Περίγελο της ομήγυρης.

Αναφέραμε τον μύθο της Κασσάνδρας που ο Απόλλωνας της έδωσε το χάρισμα να μαντεύει με αντάλλαγμα τον έρωτά της, μα εκείνη αρνήθηκε. Έτσι, ο Απόλλωνας συνόδευσε το χάρισμα από την κατάρα να μην την πιστεύουν. Έτσι όταν γεννήθηκε ο Πάρης η Κασσάνδρα προέβλεψε πως θα έφερνε την καταστροφή της Τροίας, μα κανείς δεν την πίστεψε. Έτσι έμεινε η φράση «Αυτός λέει κασσάνδρες»

Δεν γινόταν να μην αναφέρουμε τον μύθο με το μαντίλι της νεράιδας. Ένας κυνηγός ερωτεύτηκε μία νεράιδα ( μυθικό ον, νύμφη του νερού, νηρηίδα). Γυρνώντας στο χωριό ρώτησε πώς μπορεί να παντρευτεί μία νεράιδα. Κανείς δεν ήξερε. Τον παρέπεμψαν σε μία γριά. Η γριά του είπε το μυστικό. «Κλέψε το μαντίλι της». Ο κυνηγός την παραμόνευε και κατάφερε να της κλέψει το μαντίλι. Έτσι την σκλάβωσε, την παντρεύτηκε και έκαναν έναν γιο. Σε κάποιο πανηγύρι του χωριού η νεράιδα ήθελε να χορέψει. Οδηγώντας τον χορό ο πρώτος στη σειρά κουνούσε το μαντίλι. Η νεράιδα ζήτησε το μαντίλι της από τον άντρα της. Εκείνος αρνήθηκε. Εκείνη όμως επέμενε διασφαλίζοντάς του πως αφού έχουν ένα παιδί μαζί δεν είναι δυνατόν να τον εγκαταλείψει. Έτσι ο κυνηγός πείσθηκε. Η νεράιδα χόρεψε έναν χορό και στον επόμενο εξαφανίστηκε. Επέστρεφε όμως κατά διαστήματα να δει τον γιο της.

Στο ιστορικό κομμάτι των αναφορών μας ταξιδέψαμε 2350 χρόνια πίσω όταν ο Αλέξανδρος περίπου 12 χρονών ήταν μαθητής του Αριστοτέλη στον χώρο που εμείς ακούσαμε μύθους, φάγαμε πρωινό και βγήκαμε φωτογραφίες.

Στη συνέχεια μεταβήκαμε στο μουσείο «Ιστορίας νήματα», όπου παρουσιάζεται η ιστορία της βιομηχανικής κληρονομιάς της Νάουσας. Περιμένοντας τον υπεύθυνο είχαμε χρόνο να παίξουμε χιονοπόλεμο με τα λιγοστά χιόνια που μας περίμεναν στην είσοδο του μουσείου.  Τα στοχαστικά ερωτήματα που προέκυψαν από την ξενάγηση αφορούσαν τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, τις συνθήκες εργασίας και ζωής των εργαζομένων, την απόσταση του εργάτη από τον επιχειρηματία της εποχής, το καθεστώς που σήμερα ισχύει στις εργασιακές σχέσεις στα λιγοστά πλέον εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας της Νάουσας.

Ακολούθησε ελεύθερη ώρα για βόλτα και φαγητό.

Στις 2μμ αναχωρήσαμε για την Πέλλα. Το ταξίδι μας δεν θα μπορούσε να έχει άλλον συνοδοιπόρο από τον…. Δον Κιχώτη που κοσμούσε το λεωφορείο του πρακτορείου Περπερίδη Παναγιώτη που μας μετέφερε στο προορισμό της επίσκεψής μας και μας επέστρεψε με ασφάλεια στα μέρη μας.

Κατηγορία Εκδρομές / Επισκέψεις, Επισκέψεις | | | 93 σχόλια