Ναπολέων Λαπαθιώτης
“Νυχτερινό”
Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας
Γ΄Γυμνασίου σελ.142
Το ποίημα δημοσιεύτηκε το 1939 και σκιαγραφεί με λυρική υποβλητικότητα μια νυχτερινή εικόνα αποχωρισμού.
Η σκηνή διαδραματίζεται κάτω από το φως του φεγγαριού, που συντροφεύει τη μοναξιά του ποιητή.
Νυχτερινό
Ένα φεγγάρι πράσινο, μεγάλο,
που λάμπει μες στη νύχτα, – τίποτ’ άλλο.
Μια φωνή, που γρικιέται* μες στο σάλο*
και που σε λίγο παύει, – τίποτ’ άλλο.
Πέρα, μακριά, κάποιο στερνό σινιάλο
του βαποριού που φεύγει, – τίποτ’ άλλο.
Και μόνο ένα παράπονο μεγάλο,
στα βάθη του μυαλού μου. – Τίποτ’ άλλο.
Ν. Λαπαθιώτης, Τα ποιήματα, Γαβριηλίδης
*γρικιέται: ακούγεται *σάλος: φασαρία
Ανάλυση του ποιήματος εδώ.
κι εδώ.
Επιλογή του παραπάνω βίντεο Ιωάννα Λιόλιου
Ερωτικό
Καημός, αλήθεια, να περνώ του έρωτα πάλι το στενό,
ώσπου να πέσει η σκοτεινιά, μια μέρα του θανάτου…
Στενό βαθύ και θλιβερό, που θα θυμάμαι για καιρό,
τι μου στοιχίζει στην καρδιά, το ξαναπέρασμά του.
Ας είναι, ωστόσο, τι ωφελεί; Γυρεύω πάντα το φιλί,
στερνό φιλί, πρώτο φιλί, και με λαχτάρα πόση!
Γυρεύω πάντα το φιλί, που μου το τάξανε πολλοί,
κι όμως δεν μπόρεσε κανείς, ποτέ, να μου το δώσει…
Ίσως μια μέρα, όταν χαθώ, γυρνώντας πάλι στο βυθό,
και με τη Νύχτα, μυστικά, γίνουμε, πάλι, ταίρι,
αυτό το ανεύρετο φιλί, που το λαχτάρησα πολύ,
σα μια παλιά της οφειλή, να μου το ξαναφέρει!
Η βιογραφία του Έρευνα από την Κική Μίχου
“Μετέωρο και σκιά” ταινία βασισμένη στη ζωή του.
