Κατηγορία: επισκέψεις
Χριστουγεννιάτικο Καραβάκι στην αυλή
Caramelo
Ο Caramelo είναι το λούτρινο κατοικίδιο του τμήματός μας! Επισκέφθηκε το σχολείο μας πριν … οκτώ χρόνια! Πο πο, πως περάσανε τα χρόνια!
Ολα αυτά τα χρόνια, μας κρατάει συντροφιά κάθε μέρα. Παίζει μαζί μας στις γωνιές, τον πάμε βόλτα στο προαύλιο, στον κτηνίατρο και γενικά είναι μαζί μας σε όλες τις δραστηριότητες της ημέρας.
Πριν τρία χρόνια, σκεφτήκαμε να μην τον αφήνουμε μόνο του το Σαββατοκύριακο στο σχολείο και έτσι αποφασίσαμε να τον φιλοξενούμε στα σπίτια μας.
Φέτος, προσθέσαμε στη διαδικασία και το ημερολόγιο του Καραμέλο!
Ετσι λοιπόν κάθε Παρασκευή ένα παιδί αναλαμβάνει να τον φιλοξενήσει. Θα τον παίρνει παντού. Στο κρεβάτι του, στο μπάνιο, στο σούπερ μάρκετ … Γενικά, όπου πηγαίνει με την οικογένειά του! Κάποιος ενήλικας θα ενημερώνει το ημερολόγιό του για να το διαβάσουμε στο τέλος της χρονιάς, όπου θα πραγματοποιήσουμε και μια “γιορτή για τον Καραμέλο”!
Στο σχολικό μας συμβούλιο αποφασίσαμε πως θα γίνεται η διαδικασία. Σχεδιάσαμε λοιπόν το πρόγραμμα “Φιλοξενίας του Καραμέλο”, έτσι ώστε να φιλοξενηθεί από όλα τα παιδιά από μία φορά. Μετά θα κάνουμε άλλο συμβούλιο για να αποφασίσει η ολομέλεια πως θα συνεχιστεί η διαδικασία.
Το πρόγραμμα αυτό που ξεκίνησε σαν παιχνίδι έχει φυσικά πολλαπλά οφέλη για τα παιδιά, όπως κάθε παιχνίδι!
Πέρα από το γεγονός ότι παίζουν κυριολεκτικά μαζί του (παιχνίδια ρόλων και άλλα), επίσης:
-Τα κάνει να νιώθουν υπεύθυνα, αφού η … υγεία του εξαρτάται από τα ίδια!
-Να συνειδητοποιήσουν ότι τα ζώα έχουν δικαιώματα και οι ιδιοκτήτες τους υποχρεώσεις
-Να μάθουν διάφορα πράγματα για τα ζώα γενικά.
-Να αποκτήσουν έναν φίλο που θα του εμπιστευτούν τα … μυστικά τους. (Θα βγάλουν φοβίες, ανασφάλειες … )
-Να συνεργαστούν με τους γονείς τους και με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς τους
-Να μοιραστούν τις εμπειρίες τους με τους φίλους τους
-Να εξασκήσουν τον προφορικό τους λόγο αφού θα διηγηθούν τις περιπέτειες του καραμέλο στον ενήλικα που θα γράψει το ημερολόγιο αλλά και στην τάξη
-Να συνειδητοποιήσουν την χρησιμότητα του γραπτού λόγου
-Να έρθουν σε επαφή με το “ημερολόγιο”, αυτό το διαφορετικό είδος γραπτού λόγου
-Να νιώσουν την χαρά της φιλοξενίας!
Και πολλά πολλά ακόμα που τα ανακαλύπτουμε όλοι μαζί σιγά, σιγά ….
Επίσκεψη στο re:think – Αγρόκτημα φυσικής καλλιέργειας Φοίφα
Η πρώτη μας μεγάλη εκδρομή φέτος έγινε στο re:thing αγρόκτημα φυσικής καλλιέργειας Φοίφα, στην Καλαμάτα!
Ενα υπέροχο κτήμα, με άπειρο χώρο για παιχνίδι
Ο,τι μας έμεινε έντονο στη μνήμη μας ήταν ο “ηλεκτροσόκ”, ο γάτος του κτήματος, η σπιτική λεμονάδα που ήταν “γλυκιά και ξινή μαζί”, τα σποροσβολάκια, το τρακτέρ και φυσικά … το τρέξιμο!!!
Δείτε λίγες στιγμές από την επίσκεψή μας
Στο βίντεο που ακολουθεί θα δείτε όλες μας τις στιγμές! 🙂
Το τραγούδι που συνοδεύει το βίντεο είναι αγαπημένο ! “Ο σπόρος που ήθελε να γίνει δάσος, της Νικολέτας Αναστασίου
Μουσείο Τεχνολογίας και Καινοτομίας, στην Καλαμάτα!
Ενα μουσείο αλλιώτικο από τ’ άλλα.
Μουσείο Τεχνολογίας και Καινοτομίας; Υπάρχει τέτοιο μουσείο
Και όμως, υπάρχει!!!
Βρίσκεται στην Καλαμάτα, στην οδό Ξενοφώντος 10 και είναι πάρα, μα πάρα πολύ ενδιαφέρον!
Μόλις φτάσαμε στο απίστευτο αυτό περιβάλλον ένα δυνατό επιφώνημα ενθουσιασού ακούστηκε!
“αααα!!! Τι ωραία!!!”
Ιδιαίτερα φιλόξενο περιβάλλον, με αγάπη για τα παιδιά και για την … τεχνολογία!
Δείτε μας εδώ!
Στην “Αθήνα, την πόλη της Αθηνάς”, στην Ακρόπολη και το Μουσείο της!
Ενα όνειρο έγινε πραγματικότητα …
Ηταν στις αρχές της χρονιάς που διαβάσαμε το βιβλίο του Φίλιππου Μανδηλαρά “Αθήνα, η πόλη της Αθηνάς” και γιατί μας αρέσουν οι μύθοι αλλά και με αφορμή το περιβαλλοντικό μας πρόγραμμα για την ελιά.
Παίξαμε αυτό το βιβλίο, λοιπόν, πολύ φέτος!
Το δραματοποιήσαμε, το … τραγουδήσαμε, το ζωγραφίσαμε …
Μας γεννήθηκε τότε μια ιδέα!
Να πάμε στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να παίξουμε εκεί το μύθο αυτό!
Είπαμε την ιδέα μας στο σύλλογο γονέων κάναμε μεγάλη υπομονή να έρθει το πλήρωμα του χρόνου
και έτσι …
Η μεγάλη μέρα έφτασε!
Ηρθε σήμερα, 15-5-2016, που συμπτωματικά συνέπεσε με την παγκόσμια μέρα της οικογένειας.
Η εκδρομή μας εξάλλου ήταν οικογειακή!
Μπαμπάδες, μαμάδες και γιαγιάδες ακολούθησαν με μεγάλη χαρά
Στη διαδρομή σταματούσαμε σε συγκεκριμένα σημεία γιατί η ξεναγός είχε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα να μας πει!
Συγκίνηση να βρισκόμαστε εδώ
Αναμνηστικές φωτογραφίες με φόντο το παρελθόν το παρόν και το μέλλον!
Η βόλτα μας συνεχίστηκε στο Μουσείο της Ακρόπολης
Δεν υπάρχει ομορφότερος τρόπος να κλείσεις μια εκδρομή!
Είναι απίστευτο που μπορεί να σε οδηγήσει ένα βιβλίο τελικά!
Με ένα βιβλίο ταξιδεύεις
όχι μόνο στην φαντασία αλλά και στην πραγματικότητα!
Συναντηθήκαμε το Σάββατο στο σχολείο μας για να προετοιμαστούμε σωστά για το ταξίδι και το παιχνίδι!
Ομως δυστυχώς
δεν καταφέραμε να παίξουμε το βιβλίο στον Ιερό Βράχο 😥
Μία φίλη μας είχε ένα ατυχηματάκι και οι υπόλοιποι δεν είχαμε κέφι για τέτοια παιχνίδια
Αφήσαμε το παιχνίδι στην άκρη για να της συμπαρασταθούμε και να γεμίσουμε το μυαλό μας εμπειρίες να της διηγηθούμε
Ευτυχώς η φίλη μας είναι μια χαρά! Και αυτό είναι το πιο σημαντικο!
Αλλωστε, είδαμε καλά με τα μάτια μας πώς είναι η Ακρόπολη και συνειδητοποιήσαμε πόσο ψηλά βρίσκεται!
Ακούσαμε τα πατήματά μας και νιώσαμε σα να ήμασταν εμείς οι αρχαίοι μας πρόγονοι που ανέβαιναν εκεί ψηλά για να προσκυνήσουν στο Ναό της Αθηνάς Παρθένου.
Σαν να ήμασταν εμείς οι πρωταγωνιστές της ζωφόρου
(Η ζωφόρος όμως θα μας απασχολήσει σε άλλη ανάρτηση. Είναι ένα κεφάλαιο από μόνη της!)
Στο σχολείο μας λοιπόν θα φτιάξουμε μία Ακρόπολη και θα παίξουμε ξανά το βιβλιο μας “σωστά”!
Ευχαριστούμε τους γονείς που μας έκαναν τέτοιο δώρο και φυσικά
το βιβλίο του Φίλιππου Μανδηλαρά και της Ναταλίας Καπατσούλια (εκδόσεις ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ) που ήταν η αφορμή να πραγματοποιηθεί αυτό το ταξίδι!
Ενα βιβλίο μας έδωσε την ιδέα να ταξιδέψουμε στον χρόνο με … λεωφορείο!!! 😉
Αυτό και αν δεν είναι εντυπωσιακό !!!
Με ένα βιβλίο αρχίσαμε μια χρονιά και σχεδόν την κλείνουμε με το ίδιο!
Επίσκεψη συγγραφέα στο σχολείο: Ελένη Γεωργοστάθη
Εχουμε από καιρό επιβιβαστεί στο
και περιμένουμε υπομονετικά τον καπετάνιο μας.
Θέλαμε το ταξίδι μας αυτό να γίνει χωρίς άγχος και βιασύνη. Να το απολαύσουμε και να ακούσουμε τις ιστορίες του !
Η μεγάλη μέρα λοιπόν έφτασε!
Με αφορμή τη γιορτή της μητέρας αλλά και στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων μας για την φιλαναγνωσία είχαμε καλέσει τον καπετάνιο του στο σχολείο μας!
Μόνο που δεν ήταν καπετάνιος αλλά … καπετάνισσα!
Ελένη Γεωργοστάθη το όνομά της!
Εχουμε ήδη ετοιμάσει την υποδοχή της
(ο Αndy Warholl μας έχει επηρεάσει αρκετά φέτος!)
και έχουμε ναυπηγήσει και δυο καράβια:
Ενα μεγάλο και ένα λίγο μικρότερο
Το μικρότερο καράβι είναι του θυμού.
ενώ το μεγάλο είναι της γνώσης!
Γιατί η γνώση δε χωράει σε μικρό…
Αν αναρωτιέστε,
είναι οι πρωταγωνιστές ενός επιτραπέζιου παιχνιδιού που έχουμε δημιουργήσει.
“Μια διαφορετική ναυμαχία”
Μας απασχόλησε πολύ το συναίσθημα του θυμού στο συγκεκριμένο βιβλίο!
Θύμωσε η μικρή πρωταγωνίστρια που η μαμά της δεν ήξερε να φτιάχνει καραβάκια …
Εμείς πότε θυμώνουμε;
Γιατί θυμώνουμε;
Τι κάνουμε για να προλαβαίνουμε τον θυμό μας ή τουλάχιστον να μην προσβάλλουμε και πληγώνουμε τους άλλους;
Η γνώση μας βοηθά να καταπολεμάμε το θυμό
Ετσι λοιπόν …
Αν κερδίσει το καράβι της γνώσης οι νικητές αφηγούνται με όποιο τρόπο επιθυμούν μια αγαπημένη τους ιστορία
Αν κερδίσει το καράβι του θυμού τότε οι νικητές προτείνουν τρόπους-παιχνίδια να τον ξεγελάνε παρέα με φίλους!
Επειδή όμως τα καράβια μας ήταν μεγάλα για το ταμπλό που φτιάξαμε, χρησιμοποιήσαμε μικρότερα
(Λεπτομέρειες για το παιχνίδι μας και για τον τρόπο που ταξιδέψαμε με το βιβλίο θα διαβάσετε σε επόμενη ανάρτηση)
Εχουμε ήδη όμως ετοιμάσει και το δώρο για τη συγγραφέα!
Η Ελένη Γεωργοστάθη λοιπόν μας ταξίδεψε στις σελίδες του βιβλίου της και εμείς εντυπωσιαστήκαμε
με το … μέγεθός τους αφού ήταν τεράστιες!
Συζητήσαμε για πολλά …
Για τα ταξίδια της σε άλλα σχολεία, γιατί δεν έχει όνομα η ηρωίδα του βιβλίου , αν έχει ταξιδέψει σε θάλασσα, αν παίζει ναυμαχία και άλλα. Αφήσαμε όμως τις ερωτήσεις στην άκρη και της τις στείλαμε ηλεκτρονικά για να μας απαντήσει γιατί θέλαμε χρόνο για παιχνίδι!
Το να παίζεις με τα βιβλία είναι τέλειο!
Ενα παιχνίδι που παίξαμε μαζί της και μας άρεσε πολύ είναι αυτό:
Από το σακουλάκι της η κα Γεωργοστάθη έβγαζε γράμματα κι εμείς λέγαμε δυνατά λέξεις για δραστηριότητες που μας αρέσει να κάνουμε με τη μαμά!
Το αποτέλεσμα, όπως είδατε, ήταν να σχηματιστεί ένα πολύχρωμο καράβι !
Δεν χάσαμε την ευκαιρία!
Το … λεξοκάραβο μας ενέπνευσε και δημιουργήσαμε τελικά
ένα ποίημα για το αγαπημένο μας νηπιαγωγείο!
Το τραγούδι του νηπιαγωγείου
Πρώτα πίνουμε το γάλα
και με γέλιο δυνατό
Καλημέρα με τραγούδι
και μετά γαργαλητό
Φασαρία μα και τρέλες
κάνουμε πολλές
λατρεία έχουμε στο χορό
και τις μουσικές!
Ζουζουνίσματα, χαμόγελα
και γλυκό φιλί
μαγειρέματα με φίλους
και ζωγραφική
Μαζέματα και κέφι,
τρέχω στην μαμά
δώρο της πηγαίνω
και βόλτα τα σκυλιά!
1ο νηπιαγωγείο γαργαλιάνων
11-5-2016
Μετά παίξαμε και άλλο παιχνίδι:
Είχαμε ήδη φτιάξει τα καραβάκια μας με τον τρόπο που μας είχε δείξει η συγγαφέας.
Δεν είχαν όμως πανί
Κανένα πρόβλημα.
Φτιάξαμε μόνοι μας!
Μετά από αυτά τα παιχνίδια η κυρία Ελένη ανέβηκε στο δημοτικό.
Την περίμεναν οι περσινοί μας συμμαθητές της Πρώτης αλλά και εκείνοι της Δευτέρας.
Μ αυτούς θα ταξίδευε στο “απέναντι νησί”
Εμείς όμως βγήκαμε στο προαύλιο και συνεχίσαμε το παιχνίδι της ναυπηγικής!
Φτιάξαμε ένα πελώριο καράβι που μας χώραγε όλους μέσα και εκεί παίξαμε τη ναυμαχία μας!
Μετά ήρθαν και οι μαμάδες μας που ήθελαν να γνωρίσουν την συγγραφέα!
Δεν ήρθαν όμως με άδεια χέρια!
Ποτέ δεν έρχονται με άδεια χέρια οι μαμάδες μας!
Ετσι, όταν η κυρία Ελένη κατέβηκε από το Δημοτικό την περίμενε μία έκπληξη!
Και πριν μας αποχαιρετήσει υπέγραψε τα βιβλία μας
Και τώρα ακολουθεί η συνέντευξη!
1. Εσείς ξέρετε να φτιάχνετε καραβάκια;
Ναι, έμαθα πριν από λίγα χρόνια.
2. Πόση ώρα σας πήρε να το γράψετε;
Το έγραψα σε ένα απόγευμα αλλά ύστερα το ξαναδιάβασα πολλές φορές και καθε φορά άλλαζα κάποιες λέξεις που δε μου άρεσαν.
3. Εχετε γράψει πολλά βιβλία;
Έχω γράψει δύο και ετοιμάζω ένα τρίτο.
4. Θα μας μάθετε να φτιάχνουμε καραβάκια; ( μας έχει μάθει ήδη βέβαια όταν στείλαμε τις ερωτήσεις!)
Νομίζω, σας έχω μάθει ή κάνω λάθος;
5. Σας αρέσουν τα παραμύθια που γράφετε; Τα παραμύθια γενικά;
Τα παραμύθια γενικά μού αρέσουν πολύ. Όσο για τα δικά μου, προτιμώ να αρέσουν σε εκείνους που τα διαβάζουν.
6. Εχετε παίξει με καραβάκια;
Ναι, πολλές φορές παρέα με τα παιδιά μου. Φτάχνουμε πολύ μεγάλα καράβια από χαρτί, σαν αυτό που σας έφερα και σαν το καράβι της γνώσης που φτιάξατε εσείς, και βάζουμε μέσα τα κουκλάκια των παιδιών μου. Κάνουμε φοβερά ταξίδια πάνω στο χαλί!
7. Θα φτιάξετε κι άλλα βιβλία;
Όπως σας απάντησα πιο πάνω, ετοιμάζω ένα ακόμα. Ελπίζω να ακολουθήσουν κι άλλα.
8. Ποιες είναι η Αλεξάνδρα και η Μαριλένα;
Είναι οι κόρες μου.
9. Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Είμαι κι εγώ μαμά και είναι πολλά αυτά που μαθαίνω από τα παιδιά μου. Σκέφτηκα λοιπόν να γράψω μια ιστορία για μια άλλη μαμά που μαθαίνει να φτιάχνει καραβάκια από την κόρη της.
10. Είστε παντρεμένη; Εχετε παιδιά;
Ναι, είμαι παντρεμένη και έχω δυο παιδιά.
11. Που μένετε;
Στην Αθήνα.
12. Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο;
Μου αρέσουν πολλά βιβλία. Κάποια από αυτά είναι για μεγάλους ή για μεγάλα παιδιά. Τα πιο αγαπημένα μου βιβλία για μικρά παιδιά είναι “Ο καλόκαρδος λύκος” του Ζοφρουά ντε Πενάρ και το “Ουπς” του Όλιβερ Τζέφερς.
13. Σας αρέσει η δουλειά σας;
Ναι, πολύ, γι’ αυτό και την κάνω με όρεξη. Κανείς δεν κάνει με όρεξη μια δουλειά που βαριέται.
14. Σας αρέσει να διαβάζετε τα βιβλία σας;
Μου αρέσει να βλέπω παιδιά να τα διαβάζουν.
15. Γνωρίζεστε με την εικονογράφο;
Όχι, γιατί ζει στη Γερμανία.
16. Ποιος είναι ο αγαπημένος σας εικονογράφος;
Μου αρέσουν πολλοί εικονογράφοι και είναι δύσκολο να διαλέξω έναν από αυτούς. Ο καθένας κάνει μοναδικές ζωγραφιές, όπως μοναδικές είναι και οι δικές σας ζωγραφιές. Ένας από τους αγαπημένους μου είναι ο Ερίκ Πουιμπαρέ.
17. Τα παραμύθια είναι για τους μικρούς ή και για τους μεγάλους;
Τα ωραία παραμύθια είναι για όλους.
18. Εχετε ταξιδέψει στη θάλασσα;
Ναι, πολλές φορές και τα ταξίδια με πλοίο μού αρέσουν πολύ.
19. Εχετε επισκεφθεί άλλα σχολεία;
Έχω επισκεφθεί αρκετά σχολεία, και νηπιαγωγεία και δημοτικά. Κάποιες από τις ερωτήσεις που μου κάνατε μου τις έχουν ρωτήσει και άλλα παιδιά. Κάποιες άλλες όμως είναι η πρώτη φορά που μου τις κάνουν.
20. Εχετε ζητήσει από φίλες σας να σας μάθουν να φτιάχνετε καραβάκια;
Όχι, αλλά μου έχουν ζητήσει κάποιες από αυτές να τους μάθω!
Σας ευχαριστώ θερμά για τις υπέροχες ερωτήσεις σας!
Εμείς ευχαριστούμε κυρία Γεωργοστάθη!
Και εσάς και τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ για τη συνεργασία
Ευχόμαστε να συνεχίσετε να ταξιδεύετε με το “καραβάκι” σας σε “απέναντι” νησιά αλλά και σε άλλους, πιο μακρινούς προορισμούς και φυσικά να φτάσετε σε πολλά πολλά σχολεία!
Το χάρτινο καραβάκι της μαμάς
Ποιοοοοος ξέρει να φτιάχνει χάρτινο καραβάκι;
η κυρία!
Φτιάξαμε με τη βοήθειά της καραβάκια με διαφορα χαρτιά
Χαρτί, εφημερίδα, ρολό κουζίνας, περιοδικό, αφίσα , πλαστική σακούλα και αλουμινόχαρτο!
Σε διάφορα μεγέθη
Παίξαμε λίγο και είπαμε να τα βάλουμε στη σειρά
Από το μεγαλύτερο στο μικρότερο.
Η από το μικρότερο στο μεγαλύτερο
Είπαμε να μπούμε σε ένα καράβι όμως και να ταξιδέψουμε!
Προτιμήσαμε αυτό!
Διαβάσαμε λοιπόν αυτό το υπέροχο βιβλίο της Ελένης Γεωργοστάθη, με τις ζωγραφιές της Ελίζας Βαβούρη, από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ
Το βιβλίο το λατρέψαμε! Γελάσαμε, θυμώσαμε, βρήκαμε στοιχεία από τους εαυτούς μας στις σελίδες του.
Συζητήσαμε πολύ. Προβληματιστήκαμε με τη συμπεριφορά της ηρωίδας, τα νεύρα και το θυμό της, την απογοήτευση που ένιωσε για τη μαμά της επειδή δεν ήξερε να φτιάχνει καραβάκια …
Η κυρία μας είχε μια ιδέα: Να ταξιδέψουμε πάλι στις σελίδες του βιβλίου, από την αρχή και να συζητάμε για τα συναισθήαματα των ηρώων. Κάναμε στάσεις λοιπόν στα συναισθήματα και τις συμπεριφορές τους και προσπαθώντας να μπούμε στη θέση τους σκεφτόμασταν πως θα φερόμασταν εμείς. Κάποιες φορές παραδεχτήκαμε, θα κάναμε το ίδιο, κάποιες άλλες όμως όχι!
Από το ταξίδι αυτό γεννήθηκαν οι παρακάτω σκέψεις
“το χάρτινο καραβάκι της μαμάς ταξιδεύει στις σκέψεις μας”
– Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Κανείς δεν ξέρει τα πάντα. Κάτι που ξέρει ένας φίλος μας μπορεί να μην το ξέρουμε εμείς!
– Τη λύση σε ένα πρόβλημα μπορούν να την ξέρουν κάποιοι, Αν όμως είναι από άλλη χώρα μπορεί να μην την ξέρουν (δηλαδή, αν κάποιος μένει στο βουνό δεν μπορεί να ξέρει να φτιάχνει καραβάκια, μόνο δέντρα. Αν όμως ο ίδιος άνθρωπος έμενε κοντά στη θάλασσα θα ήξερε να φτιάχνει!!!)
– Να κάνουμε υπομονή. Ολα τα πράγματα γίνονται σιγά σιγά.
– Ενας μικρός μπορεί να διδάξει έναν μεγάλο
– Οτι είσαι μικρός δε σημαίνει ότι είσαι και χαζός!
– Πρέπει να συζητάμε και να ζητάμε βοήθεια από τους φίλους μας
– Να αναγνωρίζουμε τη βοήθεια που μας προσφέρουν
– Ο καθένας έχει διαφορετικό ταλέντο, διαφορετική γνώση!
– Μπορούμε να προσφέρουμε τη βοήθειά μας στους άλλους ακόμα και αν δεν μας το ζητήσουν. Αν δούμε ότι κάποιος χρειάζεται βοήθεια τον βοηθάμε
– Ειναι ωραίο να παίζουμε με τους γονείς μας. Αλλά είναι πιο ωραίο να παίζουμε με τους φίλους μας
– Πρέπει να συζητάμε πριν θυμώσουμε
– Είναι κουραστικό για τους άλλους να γκρινιάζουμε συνέχεια
– Δεν χρειάζεται να ντρεπόμαστε όταν δεν ξέρουμε κάτι
– Λέμε πάντα την αλήθεια ακόμα και αν δεν μας συμφέρει. Ποτέ δε λέμε ψέμματα
– Με την οικογένειά μας συζητάμε
– Είναι ωραίο να φανταζόμαστε, να ονειρευόμαστε!
– Δεν κοροιδεύουμε κανέναν γιατί δεν είναι σωστό. Δεν ξέρουμε πως ζει ο άλλος στο σπίτι του!
– Δεν πρέπει να ντρεπόμαστε για το σπίτι μας αν δεν είναι μεγάλο ή αν δεν είναι πολύ ωραίο!
– Δεν είναι σωστό να λέμε ψέμματα ότι ξέρουμε κάτι ενώ δεν το ξέρουμε
– Ούτε είναι ντροπή να μην ξέρουμε κάτι.
– Λέμε στους φίλους μας μπράβο ή στον αδελφό μας αν κάνει κάτι ωραίο!
-Πρέπει πάντα να προσπαθούμε για κάτι και να μην τα παρατάμε
-Και οι γονείς καμιά φορά θέλουν να νιώθουν σαν παιδιά. Γι αυτό και απολαμβάνουν το παιχνίδι με τα παιδιά τους
– Είναι ωραίο να αγαπάμε να μαθαίνουμε. Η γνωση είναι θησαυρός!
Η κυρία μας λέει ότι οι καλύτεροι δάσκαλοι είναι τα παιδιά!
Μας αρέσει που είμαστε δάσκαλοι της κυρίας μας
Η αλήθεια είναι ότι το συναίσθημα του θυμού μας απασχόλησε πολύ! Προβληματιστήκαμε γιατί είδαμε στη συμπεριφορά της τους εαυτούς μας. Κι εμείς θα θυμώναμε στη θέση της … μάλλον
Από την άλλη το πιο σημαντικό από τις σκέψεις μας ήταν αυτό που είπε ο Παναγιώτης
“η γνώση είναι θησαυρός”
Η γνώση, λοπόν μας βοηθάει να ξεπερνάμε το θυμό μας. Να σκεφτόμαστε πρώτα και μετά να αντιδρούμε
Πότε όμως θυμώνουμε;
Και πότε γνωρίζουμε;
Φτιάξαμε δύο μεγάλα καραβάκια
Το ενα θα είναι το καραβάκι του θυμού και το άλλο το καραβάκι της γνώσης.
Θα ζωγραφίσει ο καθένας μας πότε θυμώνει και θα το κολλήσει στο ένα καραβάκι ενώ στο άλλο θα ζωγραφίσουμε τους αγαπημένους μας ήρωες από τα παραμύθια που αγαπάμε και μας έμαθαν κάτι!
Ετσι λοιπόν …
Το καραβάκι της γνώσης είναι μεγαλύτερο γιατί είναι πιο … σοφό!
Με τη γνώση άλλωστε ξεπερνάς και τον θυμό!
Η αγαπημένη μας εικόνα του βιβλίου είναι η τελευταία. Αυτή που παίζουν ναυμαχία!
Αφήσαμε λοιπόν την φιλοσοφία και τα συναισθήματα του θυμού και είπαμε να νιώσουμε λίγη χαρά. Τρέξαμε στην αυλή για
ναυ μα χί α ναυ μα χί α ναυ μα χί α!!!
Ετοιμάζουμε τη θάλασσα!
ΝΑΥΑΡΧΙΑ (από το ναύαρχος!)
Ναυαρχία χωρίς θάλασσα γίνεται;
ούτε … ναυαρχία με παπούτσια γίνεται!
Είναι τέλειο να περπατάς ξυπόλητος!
Τώρα στα σοβαρά … Πρέπει να αποφασίσουμε μέχρι που θα φτασει η … θάλασσα!
Καπεταναίοι και ναύτες έτοιμοι
Πάρτε θέσεις!
1 2 3 ρο
καραβάκια στο νερό!
Ηρεμη η θάλασσα για την ώρα και τα καραβάκια πλέουν ήρεμα!
Ωχ! Θαλασσοταραχή!!!
Εχουμε όμως και εξελίξεις!
Κάποια καραβάκια μεταμορφώθηκαν!
Εγιναν υποβρύχια!
Είχαμε όμως και ατυχήματα …
Ποιο καραβάκι θα κερδίσει τελικά;
Η θάλασσα δεν βοηθάει και πολύ!
Το αλουμίνιο λοιπόν είναι πιο ανθεκτικό!
Οπως επίσης και η σακούλα και το καραβάκι που είναι φτιαγμένο από αφίσα.
Μετά τη ναυμαχία είχαμε … νερομπερδέματα!
Ποιος να αντισταθεί στη δροσιά του νερού;
Ναυαρχία στην αυλή τέλος!
Επειδή ποτέ δεν χορταίνεις μία ναυμαχία σκεφτήκαμε να τη συνεχίσουμε και μέσα στην τάξη. Ετσι λοιπόν μας γεννήθηκε μια ιδέα: να φτιάξουμε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι.
Είχαμε έτοιμους του ήρωες! Το καραβάκι της γνώσης και το καραβάκι του θυμού!
Μόνο που επειδή ήταν πολύ μεγάλα θα φτιάχναμε μικρότερα!
οι δημιουργοί λοιπόν αρχίζουν την κατασκευή του παιχνιδιού!
Χωρίσαμε το ταμπλό σε τετράγωνα και τα αριθμήσαμε. Θα χρησιμοποιήσουμε ζάρι φυσικά και τα δύο καραβάκια.
– Θα έχει λοιπόν και στοιχεία όπως πρότεινε και η Βασ. : Δηλαδή κάρτες που θα σε βοηθάνε να προχωράς η να μένεις πίσω
Αν κερδίσει η γνωση αφηγείται ο νικητής την αγαπημένη του ιστορία με τον τρόπο που θέλει
Αν κερδίσει ο θυμός ο ηττημένος προτείνει τρόπους για να μη θυμώνουμε. Και συνεχίζοντας , όλοι μαζί πια “ξαναδιαβάζουν” το βιβλίο βάζοντας του ήρωες να φερθούν διαφορετικά δίνοντας ένα διαφορετικό τέλος στην ιστορία!
Οροι-Κανόνες
Παίζεται από άτομα ηλικίας 4-99
Παίζουν 2 παίχτες ή δύο ομάδες
Εχει πιόνια δύο καραβάκια “γνωση” και “θυμό”
Χρησιμοποιούμε το ζάρι
ο μικρότερος αρχίζει πρώτος
ΠΟΙΟοοοΣ ΞΑΝΑΠΑΙΖΕΙ;
Ε, μετά από όλα αυτά δεν θα σας κάνει εντύπωση αν σας πούμε ότι καλέσαμε την συγγραφέα στο σχολείο μας, η οποία απάντησε θετικά και θα έρθει!
Σε λίγες μέρες θα μας μάθει κι αυτή να φτιάχνουμε διαφορετικά καραβάκια
Αλλα δεν τελειώσαμε ακόμα!
Το καραβάκι μας ταξίδεψε σε άλλα βιβλία …
Ακολουθήστε και αυτό τον σύνδεσμο, παρακαλώ!
https://blogs.sch.gr/1nipgarg/2016/06/06/εκπαιδευτική-ρομποτική-και-συναισθή/
Πάμε μουσείο;
Πάμε!
Βρισκόμαστε ακόμα στην Χώρα! Θυμάστε από την προηγούμενη ανάρτηση; Που είχαμε πάει στο θέατρο; Αφού τελείωσε το θέατρο λοιπόν και το παιχνίδι μας στην πλατεία ανηφορίσαμε για το αρχαιολογικό μουσείο της Χώρας. Είχαμε άλλο ένα ταξίδι να κάνουμε. Ενα ταξίδι στον χρόνο. Πίσω στον χρόνο!
Θέλαμε να δούμε από κοντά τα μεγάλα πιθάρια που αποθήκευαν το λάδι, τους αμφορείς και τους ψευδόστομους αμφορείς που τόσα είχαμε ακούσει και τελικά κέρδισαν την καρδιά μας, να πάρουμε πληροφορίες για την ζωή των αρχαίων! Είχαμε σκαρώσει μάλιστα και ένα παιχνίδι με την κυρία μας. Να ψάξει η κάθε ομάδα να βρει από ένα αγγείο (που είχαμε δει στον υπολογιστή νωρίτερα) και να το σημειώσουμε ή καλύτερα να το ζωγραφίσουμε. Επειδή όμως είμαστε λίγο … ζωηροί και δεν είχαμε πολύ χρόνο τελικά, το αλλάξαμε το παιχνίδι. Ακολουθήσαμε την κυρία όλοι μαζί και κάθε φορά που αναγνωρίζαμε ένα αντικείμενο (αγγείο, αμφορέα, πιθάρι, χρυσό κ.α.) το φωνάζαμε με ενθουσιασμό! Ο ενθουσιασμός μας όμως και η … ζωηράδα μας άγχωσε λίγο τις κυρίες του μουσείου και την κυρία μας! Ακολουθήσαμε όμως τον αρχαιολόγο που για καλή μας τύχη βρισκόταν εκεί και ακούσαμε προσεκτικά όλα τα ενδιαφέροντα που μας είπε.
Μάθαμε λοιπόν για τον βασιλιά Νέστορα, πόσο μεγάλο βασίλειο είχε, πόσο γνωστός ήταν τότε στον κόσμο, πόσο πολύ λάδι είχε η περιοχή μας που έστελνε και στο εξωτερικό. Ακόμα ότι είχε τα ανάκτορά του λίγο πιο πέρα, στο Λόφο του Εγκλιανού και ότι δυστυχώς μια πυρκαγιά κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος του παλατιού. Τωρα φαίνονται μόνο λίγοι τοίχοι και η μπανιέρα της βασίλισσας! Τα εκθέματα που βρίσκονται εκεί βρέθηκαν κάτω απο τα ερείπια των ανακτόρων. Είδαμε και πινακίδες με γραμμική γραφή Β! Ξέρετε, αυτή τη γραφή με τα ιδεογράμματα. Τα σύμβολα!
Δυστυχώς δεν μπορούσαμε να επισκεφθούμε και το παλάτι, επειδή γίνονται επισκευές. Ισως την Ανοιξη που θα έχουν τελειώσει θα πάμε μια εκδρομή με τους γονείς μας!
Σας χαρίζουμε λοιπόν μερικές “χρονογεύσεις”
Οι υπόλοιπες δραστηριότητες θα υλοποιηθούν στην τάξη μας!
Σε κάθε ταξίδι αποκτάς εμπειρίες και γνώσεις!
Επιστρέψαμε πιο … σοφοί! (Επιπλέον μας αρέσει και το λεωφορείο!)
Το Μουσείο ιδρύθηκε το 1969 από την Αρχαιολογική Υπηρεσία με ευθύνη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ολυμπίας.
Στις συλλογές του Μουσείου περιλαμβάνονται:
– Αγγεία και αντικείμενα μικροτεχνίας, μεσοελλαδικών και μυκηναϊκών χρόνων από τις θέσεις Περιστεριά, Ρούτση, Βολιμίδια, Τραγάνα κ.ά.
– Κινητά ευρήματα από το Ανάκτορο του Νέστορος στον Εγκλιανό.
Οι αρχαιολόγοι που έκαναν τις ανασκαφές ήταν ο Καρλ Μπλέγκεν και ο Σπύρος Μαρινάτος
Εδώ θα βρείτε περισσότερες πληροφορίες και θα περιηγηθείτε εικονικά
www.dimos-pylou-nestoros.gr/blog/visitor/museum/
Πάμε θέατρο;
Πάμε!
Φτάσαμε λοιπόν, μέχρι την Χώρα, κοντά στα ανάκτορα του βασιλιά Νέστορα, για να παρακολουθήσουμε την παράσταση “το κοριτσάκι με τα σπίρτα” βασισμένη στην γνωστή χριστουγεννιάτικη ιστορία που έγραψε ο μεγάλος παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Αντερσεν.
Πολύ επίκαιρο παραμύθι, αν σκεφτεί κανείς ακόμα και σήμερα υπάρχουν τέτοια “κοριτσάκια” που πουλάνε σπίρτα, χαρτομάντηλα, λουλούδια, ή καθαρίζουν τζάμια στα φανάρια ή ακόμα ταξιδεύουν με τους γονείς τους για να αποφύγουν έναν πόλεμο με τις γνωστές σε όλους συνέπειες …
Ακόμα και σήμερα , δυστυχώς, υπάρχουν παιδιά που δεν απολαμβάνουν τα δικαιώματά τους.
Ευτυχώς που η διασκευή της ιστορίας είχε αίσιο τέλος και φύγαμε από το θέατρο χαρούμενοι! Ολοι οι “κακοί” φέρθηκαν με συμπόνοια τελικά στο κοριτσάκι και έτσι αυτό γνώρισε ζεστασιά, φιλία και γέμισε δώρα!
Στο σχολείο ξεκλειδώνουμε το παραμύθι!
Εχει πολλά να μας πει ακόμα!
Προτιμούμε αυτή την απόδοση του παραμυθιού από τις εκδόσεις ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ με την εξαιρετική, ιδιαίτερη εικονογράφηση της Κβέτα Πατσοφσκά, η οποία βραβεύτηκε το 1992 με το βραβείο εικονογράφησης Χανς Κρίστιαν Αντερσεν!
Θυμηθήκαμε που μαζέψαμε παιχνίδια και ρούχα και στείλαμε στην Μυτιλήνη για τα παιδιά των προσφύγων.
Τώρα, ετοιμαζόμαστε για τον τηλεμαραθώνιο αγάπης της unicef.
Είμαστε σχολείο υπερασπιστής των παιδιών, άλλωστε!
Να σας γνωρίσουμε όμως τον συγγραφέα Χανς Κρίστιαν Αντερσεν!
Δανός συγγραφέας και ποιητής, πασίγνωστος σ’ όλο τον κόσμο για τα παραμύθια του. Γιος ενός παπουτσή και μιας πλύστρας, ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (Hans Christian Andersen) γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1805 στην πόλη Οντένσε. Έμεινε ορφανός από πατέρα στα 11 του χρόνια και έκανε διάφορες δουλειές για να τα φέρει βόλτα αυτός και η μητέρα του. Το σχολείο ήταν μια πολυτέλεια για τον μικρό Χανς Κρίστιαν.
Το προσωπικό του καταφύγιο, τις όποιες ελεύθερες ώρες είχε, ήταν ένα μικρό κουκλοθέατρο. Έφτιαχνε με τα ίδια του τα χέρια τις κούκλες, τις έντυνε κι έδινε τις δικές του προσωπικές παραστάσεις, με έργα κυρίως του Σαίξπηρ, τα οποία απομνημόνευε με χαρακτηριστική ευκολία.
Η χάρη του αυτή έφτασε στα αυτιά του βασιλιά της Δανίας Φρειδερίκου του 6ου, ο οποίος ενδιαφέρθηκε προσωπικά για το παράξενο αυτό αγόρι. Τον έστειλε σ’ ένα από τα καλύτερα σχολεία της χώρας, καταβάλλοντας ο ίδιος τα δίδακτρα. Μετά κόπων και βασάνων, ο Χανς Κρίστιαν τελείωσε το Γυμνάσιο σε ηλικία 23 ετών. «Τα χρόνια αυτά ήταν τα πιο πικρά και σκοτεινά της ζωής μου», έγραψε στην αυτοβιογραφία του. Στη συνέχεια γράφεται στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του.
Το 1822 εκδίδει το πρώτο βιβλίο του, που θα περάσει απαρατήρητο. Το 1829 γράφει μια ιστορία φαντασίας με τίτλο «Περίπατος από το κανάλι του Χόλμενς στο ανατολικό σημείο του νησιού Άμαγκερ, που θα σημειώσει μεγάλη επιτυχία. Συνεχίζει να γράφει, ποιήματα, θεατρικά έργα, λιμπρέτα για λυρικά έργα, μυθιστορήματα, που γνωρίζουν επιτυχία περισσότερο στη Γερμανία, παρά στην πατρίδα του.
Το 1835 δημοσιεύει τα πρώτα του «Παραμύθια για παιδιά» και μόνο 8 χρόνια αργότερα κερδίζουν την επιδοκιμασία του κόσμου. Θα γράψει συνολικά 168 παραμύθια ως το 1872 με πιο γνωστά, «Τα κόκκινα Παπούτσια», «Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι», «Η βασίλισσα του χιονιού», «Το ασχημόπαπο», «Το μολυβένιο στρατιωτάκι», «Το μικρό έλατο», «Η μικρή γοργόνα», «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα», «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα» και «Η Τοσοδούλα».
Ενώ τα έργα του Άντερσεν είναι σχεδόν άγνωστα έξω από τη Δανία και τις γειτονικές της χώρες, τα παραμύθια του είναι από τα πιο πολυμεταφρασμένα έργα σ’ όλη την ιστορία της λογοτεχνίας. Μολονότι βασίζονται σε λαϊκούς θρύλους, τα περισσότερα χαρακτηρίζονται από έναν ηθικό ρεαλισμό, παρά απ’ την ανάγκη εκπλήρωσης μιας επιθυμίας. Οι κακοί δεν είναι δράκοι ή μάγισσες των λαϊκών μυθιστοριών, αλλά εκπρόσωποι ανθρώπινων αδυναμιών, όπως ματαιοδοξίας, σνομπισμού ή εγωιστικής αδιαφορίας. Ορισμένα από τα παραμύθια του αποκαλύπτουν μία αισιόδοξη πίστη στην επικράτηση του καλού και του ωραίου, άλλα είναι βαθιά απαισιόδοξα και έχουν δυσάρεστο τέλος.
Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν θα διακριθεί και στην ταξιδιωτική λογοτεχνία. Από το 1833 ως το 1857 πραγματοποιεί 29 ταξίδια σε Ευρώπη, Ασία και Αφρική, γνωρίζεται με μεγάλες προσωπικότητες της εποχής και καταγράφει τις εμπειρίες του σε σειρά ταξιδιωτικών βιβλίων.
Τα βήματά του θα τον φέρουν ως την Ελλάδα τον Μάρτιο του 1841. Στο οδοιπορικό του «Το Παζάρι ενός ποιητή», που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Εστία» με τον τίτλο «Οδοιπορικό στην Ελλάδα» περιγράφει λεπτομερώς τη διαμονή στην Αθήνα.
Παρά τις ανησυχίες και τις φοβίες του, δεν δίστασε να ταξιδέψει και να επισκεφτεί το Θησείο, το Φάληρο, τον Κολωνό και την Ακρόπολη, όπου ανέβαινε κάθε μέρα. Με ειδική άμαξα εξόρμησε στα χωριά των Μεσογείων, αλλά και τις πλαγιές της Πεντέλης.
Η προσωπική του ζωή δεν μοιάζει με την εικόνα ενός καλοκάγαθου τζέντλεμαν, που αφιέρωσε τη ζωή του ολοκληρωτικά στη συγγραφή έργων για παιδιά, μα πιο πολύ με την εικόνα ενός φιλόδοξου, τρωτού, ματαιόδοξου, ευαίσθητου και ευφυή άνδρα. Δεν έκανε οικογένεια, αν και πολλές φορές ερωτεύτηκε βαθιά, ιδιαίτερα τη διάσημη σουηδέζα τραγουδίστρια Γιένυ Λιντ.
Την άνοιξη του 1872, ο Άντερσεν έπεσε από το κρεβάτι του και χτύπησε σοβαρά. Δεν ξανάγινε ποτέ τελείως καλά και στις 4 Αυγούστου του 1875 πέθανε, σε ηλικία 70 ετών.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/107#ixzz3tfRoAxWe
Εδώ θα ακούσετε το υπέροχο τραγούδι των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα
Και εδώ θα δείτε την ταινία κινουμένων σχεδίων
Τα ταξίδια μας, όπως βλέπετε, έχουν ήδη ξεκινήσει! Αναγνωστικά, θεατρικά , στον ... χρόνο!
Δείτε την επόμενη ανάρτησή μας :)