Στην Ισλανδία το πάρτι τελείωσε. Μέσα σε λίγες μόνο ημέρες η άλλοτε αρκτική τίγρη είδε την οικονομία της να καταρρέει .Το «ισλανδικό θαύμα» χρειάστηκε κάποια χρόνια για να δημιουργηθεί αλλά μόλις μερικές ημέρες για να καταρρεύσει. Τι συνέβη στην αρκτική τίγρη; Η κρίση στο Ρέικιαβικ ξέσπασε ξαφνικά πριν από μια βδομάδα όταν άρχισαν να πέφτουν ο δείκτης του χρηματιστηρίου και η κορόνα. Μέσα στις επόμενες επτά ημέρες ο χάρτης μιας οικονομίας που γνώρισε αλματώδη ανάπτυξη από τις αρχές της δεκαετίας έπρεπε να ξανασχεδιαστεί. «Έως πριν από μερικές ημέρες, κοιταζόμασταν στον καθρέφτη και αισθανόμασταν βασιλιάδες του κόσμου. Οι τράπεζες γεννούσαν κέρδη, είχαμε το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ευρώπη. Ένας Ισλανδός, ο Μπγιοργκοφούλ Γκούντμουντσον, αγόρασε την αγγλική ομάδα Γουέστ Χαμ», δηλώνει ένας 25χρονος στην εφημερίδα Ρεπούμπλικα . Όπως αποδείχθηκε, όμως, ο βασιλιάς ήταν γυμνός. Η Ισλανδία είναι μια χώρα που το ΑΕΠ της φτάνει τα 20 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι τρεις μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας όμως (αυτές που κρατικοποιήθηκαν) χρωστούν τώρα 126 δισ. δολάρια. Στην πιο ευτυχισμένη χώρα του κόσμου (σύμφωνα με το βρετανικό πανεπιστήμιο London School of Εconomics) και την καλύτερη ποιότητα ζωής (έκθεση ΟΗΕ του 2007), όπου την ασφάλεια εγγυώνται περίπου 600 αστυνομικοί, εξαπλώνεται ο πανικός. Η επικαιρότητα καταγράφει ουρές για λίγη βενζίνη και επεισόδια με ανθρώπους που διαπληκτίζονται για ένα μπουκάλι λάδι. Σήμερα ανοίγει ένα ειδικό κέντρο παροχής βοήθειας και ψυχιατρικών συμβουλών. ΓΙΑ ΑΙΩΝΕΣ, η οικονομία της Ισλανδίας στηριζόταν στην αλιεία. Κάποια στιγμή άρχισε να εξάγει αλουμίνιο. Και στη συνέχεια, προωθώντας τις μεταρρυθμίσεις του θατσερικού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Όντοσν, προχώρησε σε μια ταχύτατη ιδιωτικοποίηση του τραπεζικού τομέα. Μέσα σε λίγα χρόνια, μερικές τράπεζες είχαν συσσωρεύσει πλούτο οκταπλάσιο του ΑΕΠ. Πλούτισε όμως απότομα και ο κόσμος: την τελευταία πενταετία, το μέσο εισόδημα του πληθυσμού αυξήθηκε κατά 45% και τα χρήματα αυτά διατέθηκαν για την αγορά σπιτιών και αυτοκινήτων μέσω δανείων που στηρίχθηκαν σε ξένα νομίσματα. Τώρα, με το παγκόσμιο οικονομικό τσουνάμι να σαρώνει τα πάντα, το εθνικό νόμισμα καταρρέει, τα δάνεια δεν μπορούν να αποπληρωθούν και ο κόσμος βρίσκεται σε αδιέξοδο. Ο καθηγητής Τορβαλντούρ Γκίλφασον, από το Πανεπιστήμιο του Ρέικιαβικ, είχε προβλέψει την καταστροφή εδώ και χρόνια. Κι αυτό που δεν μπορεί να καταλάβει τώρα είναι γιατί η κυβέρνησή του ζήτησε δάνειο από τον Πούτιν. «Μα, πιστεύουν στα σοβαρά ότι οι Ρώσοι θα μας δανείσουν χωρίς ανταλλάγματα;».

Αναρωτιέμαι τί θα γίνει με χώρες όπως η …δική μας. Σ΄αυτόν εδώ τον τόπο έχουν ξεχάσει να…μετρούν. Από τον απλό πολίτη μέχρι τον πρωθυπουργό.  Να το πάρεις το 4Χ4 – το πιο εύκολο πράγμα σήμερα είναι να αγοράσεις αυτοκίνητο-, έχεις να το συντηρήσεις; Να το “ταϊσεις”;  Έχεις πιστωτική;  Έχεις μετρήσει; Σου φτάνουν;  Μετά φταίει η εφορία. Γιατί πάντα κάποιος άλλος φταίει.  Ποτέ εμείς.  Πάμε λίγο πιο πάνω τώρα: Πρέπει στην ηγεσία της οικονομίας να βρίσκεται ένας έντιμος άνθρωπος να … μετράει. Τόσα χρήματα έχουμε σήμερα, τόσα θα έχουμε αύριο. Έδώ μας φτάνουν, εκεί δεν μας φτάνουν.”Μία να μετράς δέκα να κόβεις” έλεγε η γιαγιά μου. Εδώ δεν έχουν μετρήσει πόσους δημόσιους υπαλλήλους έχουμε, που ευρίσκονται και όσοι δεν “ευρίσκονται” πού είναι; Ο μισθός “πίπτει” όμως… Ακραίο (;), αλλά θα το πώ. Στην Ελλάδα η οικονομική “επιτήρηση” θαρρώ, είναι αναγκαία. Εύχομαι ο Θεός της Ελλάδας να τα φέρει όλα βολικά.