Διάβασα κι εγώ και …χάρηκα…”Μήπως ξεχνάτε διαρκώς πράγματα; Γενέθλια, ονόματα, ημερομηνίες; Πόσα να θυμάστε πια! Η ψηφιακή τεχνολογία πολύ σύντομα θα κάνει την αδυναμία σας παρελθόν, όμως θα είναι αυτό που πραγματικά θέλουμε; Βρίσκεστε σε ένα πολύ ευχάριστο περιβάλλον, βλέπετε κάποιον που γνωρίζετε, βιάζεστε να τον χαιρετίσετε, όμως δεν μπορείτε να θυμηθείτε το όνομα του. Πρόκειται για ένα κοινότυπο κοινωνικό σφάλμα, όμως μην αγχώνεστε, γιατί η βοήθεια βρίσκεται καθ΄οδόν. Όπως ακριβώς τα γυαλιά και τα ακουστικά βαρηκοΐας είναι πια ευρέως διαδεδομένα, οι επιστήμονες, εμπνευσμένοι από τους αρχαίους χρόνους, εργάζονται για τη δημιουργία ψηφιακών συσκευών, που θα μας βοηθήσουν να θυμόμαστε.”
Αυτό με συγκλόνισε! Όταν με σταματούν στο δρόμο, και μου μιλούν σαν να είμαστε μαζί χρόνια κι εγώ …μνήμη tabula rassa, παθαίνω…Και καλά αν είναι παλαιοί μαθητές, αν είναι όμως άνθρωποι που έχουμε καθήσει μαζί σε μια κοινωνική εκδήλωση, μέχρι να εκμαιεύσω στοιχεία, κάνοντας ανόητς ερωτήσεις, μπας και μου αποκατεβεί κάποιο όνομα, “έχω πάει κι έχω έλθει”. Βέβαια, είδα κι απόειδα και πια επικαλούμαι το μεγάλον της ηλικίας μου (αυτό κάνει και για το “μάτι”, μου είπε η θεία μου η Ζαφειριώ), ρίχνω τα μούτρα μου και λέω αυτό το γλυκανάλατο: Μωρέ, θύμησέ μου το όνομά σου! (Αν το μάθει ποτέ η μανούλα μου, χάθηκα. Θα αρχίσει: Τέτοια ανατροφή σού’ δωσα εγώ; και τέτοια…). Το υπόλοιπο όμως άρθρο, ουδόλως συνέβαλλε στη χαρά μου. Δεν φτάνει όσα έχω κρεμασμένα πάνω μου, για να μην τα ξεχνάω, μόνο η camera μου έλειπε. Σε λίγο θα μου κρεμάσουν και…κουδούνια. Να ορίστε, διαβάστε  να  φρίξετε…

«Οι περισσότεροι από εμάς φυλάμε ήδη τις αναμνήσεις μας σε ηλεκτρονικές συσκευές. Τα κινητά μας συγκρατούν τους αριθμούς τηλεφώνων που θέλουμε ενώ τα συστήματα πλοήγησης GPS κάνουν το ίδιο για τις κατευθύνσεις.»

Η μηχανικός Lyndsay Williams αποφάσισε να προχωρήσει το όλο θέμα. Την ίδια χρονική περίοδο εργαζόταν για την Microsoft Research στο Cambridge, όπου και ανέπτυξε την SenseCam, μια μικρή ψηφιακή φωτογραφική μηχανή που φοριέται στο λαιμό. Η μηχανή αυτή παίρνει φωτογραφίες κάθε 30 δευτερόλεπτα όταν ανιχνεύει αλλαγή στο φως ή τη θερμότητα. Στο τέλος της ημέρας, μπορεί κανείς να δει όλες τις φωτογραφίες μέσα σε μερικά λεπτά.

«Καθώς έβλεπα τις φωτογραφίες που τράβηξα μετά από μια σύντομη βόλτα στο πάρκο του Cambridge, θυμήθηκα όλα όσα είχα σκεφτεί κατά τη διάρκεια της διαδρομής, σκέψεις που ίσως να είχα ξεχάσει εάν δεν είχα δει ποτέ τις φωτογραφίες.»

Η Microsoft δεν σκοπεύει να διαθέσει στο εμπόριο τη SenseCam, όμως οι ερευνητές λένε ότι θα μπορούσε να προσφέρει ουσιαστική βοήθεια στους ανθρώπους που πάσχουν από τη νόσο Αλτσχάιμερ ή κάποια άλλη νόσο που σχετίζεται με την απώλεια μνήμης.

Για πολλούς ανθρώπους, οι πολυτιμότερες αναμνήσεις είναι αυτές των παιδιών τους που μεγαλώνουν, όμως ορισμένοι το παρακάνουν…

Ο επιστήμονας Deb Roy, που ασχολείται με την ομιλία από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, και η γυναίκα του, καταγράφουν τις συνομιλίες που πραγματοποιούνται στο σπίτι τους κατά τη διάρκεια των πρώτων 3 ετών ζωής του γιού τους. Μικρόφωνα υψηλής τεχνολογίας και κάμερες έχουν τοποθετηθεί στο ταβάνι κάθε δωματίου.

Σκοπός αυτού του ιδιόρρυθμου πειράματος είναι η μελέτη όλων αυτών που ακούει ένα παιδί καθώς μαθαίνει να μιλάει. Από όλα αυτά όμως, δεν λείπουν και οι εκπλήξεις.

Ο Δρ Roy πρόσφατα είδε ένα βίντεο με τα πρώτα βήματα του γιού του, μια στιγμή που θεωρεί ότι δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ.

«Ήταν πρωί, ο γιός μου βρισκόταν στο διάδρομο και ήμουν με τη γυναίκα μου, ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή.»

Όμως όταν είδε ξανά το βίντεο, ανακάλυψε ότι όλα αυτά είχαν συμβεί το απόγευμα. Επιπλέον, η γυναίκα του έλειπε και βρισκόταν με τη μητέρα του.

«Αυτή η παρανόηση δεν έκανε εντύπωση στην γυναίκα μου ή στη μητέρα μου,» αναφέρει ο ίδιος προβληματισμένος.
Ολική επαναφορά

Το όραμα της παροχής υπηρεσιών, που θα βοηθήσουν να ανθίσει η μνήμη μας, θα οδηγήσει στην απελευθέρωση του ή θα μας βοηθήσει να χαλαρώσουμε, επειδή θα ξέρουμε ότι οι πολύτιμες αναμνήσεις μας είναι αποθηκευμένες.

Όμως η ικανότητα της ενθύμησης είναι πάντα θεμιτή; Ο καθηγητής Jim McGaugh, από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας διατηρεί αμφιβολίες.

Ο προηγούμενος έχει εξετάσει τρείς σπάνιες περιπτώσεις ανθρώπων που πάσχουν από το λεγόμενο «σύνδρομο υπερ – θύμησης», μια παράξενη ικανότητα που έγκειται στην ενθύμηση όλων των εμπειριών της ανήλικης ζωής τους. Ανάμεσα τους είναι και η Jill Price.

«Εάν τη ρωτήσω τι έγινε την 12η Μαΐου του 1993, πρώτα θα μιλήσει για όλες τις ημέρες της εβδομάδας και μετά θα πει για μερικά πράγματα που έκανε εκείνη την ημέρα. Εάν συνέβη ένα σημαντικό γεγονός, όπως ένα αεροπορικό δυστύχημα, σύγκρουση τρένου ή πόλεμος, θα μπορέσει να δώσει όλες τις λεπτομέρειες.»

Όμως κανένας από όλους αυτούς τους ανθρώπους δεν έχει επωφεληθεί εξαιρετικά από αυτή την ικανότητα. Στην πραγματικότητα, στην περίπτωση της κυρίας Price συμβαίνει το αντίθετο.

«Εάν σκεφτεί τη σημερινή ημερομηνία, στη συνέχεια θα επαναφέρει τα γεγονότα της ίδιας ημερομηνίας όλων των προηγούμενων ετών,» σχολιάζει ο McGaugh. «Έπειτα θα επαναφέρει τις αναμνήσεις ενός πολύ δυσάρεστου γεγονότος εκείνης της ημέρας και θα αναστατωθεί αρκετά.»

Όπως πολλές από τις ψηφιακές μηχανές, η εκπληκτική μνήμη της Jill αποδεικνύει ότι πάσχει από έλλειψη της υποτιμημένης ανθρώπινης ικανότητας να ξεχνάμε…